swimming-small

Zwemwedstrijd Sint-Niklaas

Beste volgers,

Het Belgische Kampioenschap komt dichter bij. De voorbereidingen voor de Special Olympics loopt ook prima.
Dit weekend stond de laatste wedstrijd gepland voor het BK, en het was ook meteen (weer) iets nieuws voor mij. Nu zwommen we met mensen met een fysieke beperking. Vorige week zwom ik nog een wedstrijd tegen mensen zonder beperking. Dat is steeds wel een leuke ervaring, want zo zie ik dat ik blij mag zijn met mijn beperking. Hoe lastig moeten die het wel niet hebben, met één been zwemmen. Tonnen respect heb ik voor die mensen.

Nu over het zwemmen zelf…
Ons hele team was present (op Melissa na), en dus konden we ook als team scoren op de aflossing. We hadden er allemaal echt wel zin in. Dit zwembad was ook gemaakt zodat al onze ouders mee in het zwembad konden, en zo bij ons konden blijven, steun genoeg dus.
Mijn nummers waren 50m vrije slag, 100m vrije slag en 200m vrije slag. Over die  eerste hebben jullie al veel gelezen. Vooral omdat ik heel graag onder de 30sec te gaan, al was dit dit jaar al gelukt, en dus wou ik dat graag nog een beetje sneller doen. De andere twee afstanden, (wou ik natuurlijk ook sneller doen), ging ik een beetje kijken wat daarin de mogelijkheden nog waren.

Toen kregen we de planning, en zag ik dat mijn 200m vrije slag snel na mijn 50m was. Zo dus dat ik wat vermoeider aan mijn langste nummer begon. Ik had het zwaar, maar het is goed gedaan. Straks zet ik de tijden hieronder…
Er was ook weer een aflossing, dus een 4X50m vrije slag. Omdat Melissa er niet was, en omdat Hans nog 50m vlinderslag net daarna moest zwemmen, hadden we beslist dat wij twee niet zouden meedoen aan die aflossing. En erg was het niet, want de andere hebben het super goed gedaan.

Sinds een paar maanden heb ik een oplossing gevonden voor mijn start-probleem. Want vroeger kon ik pas vertrekken als de rest sprong van de blok, dat was iets in mij dat eerst een klik moest maken, was heel vreemd. Maar nu heb ik eens een uurtje bezig geweest met alleen van de blok te spring, daarna terug uit het zwembad enzovoort… Nu merkte ik pas, dat dat ook een invloed had op mijn tijd.
De wedstrijden zelf daar, waren redelijk spannend, en ook vooral vermoeiend. Veel meer kan ik daar niet over zeggen. Het voelde gewoon goed aan.

Daarna was het tijd voor de medaille-uitreikingen. Je werd wel alleen afgeroepen als je eerste, tweede of derde werd. Deze keer was het voor Dennis ook. Want het was op basis van leeftijd, je had 12 jaar en jonger, dan 12-13 jaar, en zo door tot 19 en ouder. Dennis zat bij de 15-16 jarige, en ik bij de 19 en ouder.
En trots mogen we zijn, want we waren beidde eerst in onze categorie…
Daarbij komt nog dat we met ons team 4de werden in club-rankschikking.

Hierbij nog eens de tijden van deze wedstrijd:

50m vrije slag: 29″29
100m vrije slag:  1’09″35 
200m vrije slag:  2’44″60

Groetjes,
Elias

swimming-small

Tyr-Cup Leuven 2019

Beste volgers,

De voorbereiding van de Special Olympics zijn bijna afgerond, en nemen bijna plaats.
Maar het zwemmen gaat ook gewoon door (de competitie bedoel ik dan).
Nu was er vorig weekend een wedstrijd, die toch een speciale attentie verdiend. Het was niet alleen de eerste keer dat de Tyr-Cup plaats vond in Leuven (waar ik dus in het weekend zwem), maar het was vooral speciaal dat het voor het eerst tegen ‘niet-gzwemmers’. Ik geef toe, ik had wat spanning, we zullen wel zien dachten we…

Mijn planning dat weekend was nogal druk, dus ik wou zeker op tijd in het zwembad zijn. Dus ik ging vroeger naar het zwembad, om daar dan wat beelden te maken voor een video (die je hieronder kan terugvinden of op ons Youtube-kanaal).
Lang heb ik niet moeten wachten, want al snel zag ik een trainster en een andere zwemmer van ons team. Ze vroegen ons om al te gaan inzwemmen. Wij dachten “Euh, we moeten pas zwemmen binnen twee uur, maar ja, dan kunnen we nu toch al iets doen”, dus we gingen al het zwembad binnen.

De sfeer in SportOase Leuven was geweldig, veel volk en veel lawaai, maar dat heb ik toch graag op een wedstrijd.
We gingen dus inzwemmen. Het was voor mij toch even geleden dat ik nog gezwommen had, want ik had twee weken vakantie genomen, want elke sporter moet ook eens rusten. Al had ik wel vertrouwen in mijn tijden. Over tijden gesproken… Jullie weten dat ik nu al één keer onder de dertig seconden heb gezwommen voor 50M vrije slag, maar nu was dat niet één van de mogelijkheden. Nu moesten we (minstens) 100M zwemmen, en dat had ik nog niet vaak gedaan. De inschrijvingstijd van mijn 100M vrije slag was  1:13.98, dit zwom ik een jaar geleden ergens op een wedstrijd. Volgens onze coaches, kon ik onder de 1:10:00 gaan, en dat zag ik ook graag gebeuren.

Twee uurtjes later, was het dan zo ver, onze wedstrijd. Ik zwom met geen andere G-zwemmer in mijn reeks, wat maakte dat ik zwom tegen jongens van tien of twaalf jaar. Maar goed, ik voelde mij goed, ik had vertrouwen in mijn wedstrijd en ik keek er echt al paar weken naar uit.
De wedstrijd begon, en ik sprong er in om dan zo snel mogelijk mijn vier lengtes te zwemmen. Met als resultaat  1:07.59, ik hoorde de supporters super hard roepen “goed Elias, proficiat man”… En toen had ik het zelf pas door, dat ik eronder zat.

In het begin beetje stress gehad, maar uiteindelijk heeft het team super goed gezwommen. Deze mooie ervaring gaan ze ons niet meer afpakken…

Hieronder nog een video van deze wedstrijd:

Groetjes Elias

swimming-small

Enkele weken voor BK G-Zwemmen

Dag bloglezers,

Het gaat goed met de voorbereidingen van de Special Olympics, maar we mogen niet vergeten dat er ook nog steeds een zwemcompetitie is. Vergeten, ja vergeten, omdat ik de voorbije weken weinig heb gedaan voor het zwemmen zelf. Maar het lijkt op “stilte voor de storm”…

Deze maandag kreeg ik een mail in mijn mailbox met de selecties voor het Belgische kampioenschap G-Zwemmen. Ik voelde al aankomen dat ik er wel een paar ging hebben, maar dit had ik wel niet echt verwacht, verschoten dus.
Er worden zes nummers gezwommen, waar ik (officieel) er vijf van geselecteerd. Ik zeg wel officieel, want je mag er maar maximum vijf doen, al ga ik er maar drie doen. Zodat ik mij kan focussen op die drie, en daar hopelijk een medaille op kan halen.
We zullen wel zien…

Tot binnen paar weken in Sint-Niklaas voor het BK

logo

YouTube-kanaal en video-boodschap voor Special Olympics

Dag volgers,
Binnen een dikke maand is het zo ver, dan gaan de Special Olympics van start. En om jullie op de hoogte te houden, heb ik besloten om een video reeks te maken op deze site en de sociale media. Daar hoort ook YouTube bij. Dus bij deze een warme oproep om eens te kijken op ons YouTube kanaal.
In de toekomst zullen hier ook verschillende video’s op komen, van zowel Sander als van mij (Elias). Dus houd het zeker in de gate.

Hier is onze eerste video:

Groeten,
Elias en Sander

netball-icon

Netbal: Afscheidswedstrijd, en wat voor één….

Beste Sportlezers,

Ik weet het niet goed meer, of ik al iets geschreven had over afscheid van mijn netbal-avontuur, maar het is bijna zo ver.
Het begon als een idee om af en toe te gaan trainen, om wat meer sport te doen. Samen met de andere van het dagcentrum.
In het begin voelde het soms wat onwennig, maar al snel voelde ik mij echt thuis bij hun in het netbal-groepje. Je bent nieuw, je kent de regels en het spel zelf niet zo goed, maar dankzij de andere voelde ik mij redelijk snel thuis. Wat wil je met zo een team….

Ondertussen nam ik de regels en het spel snel op en genoot ik van elke training. En dat niet alleen de trainingen maar na een tijd kwamen er nog wedstrijden. Ik moet toegeven, in het begin had ik daar wel wat bang voor toch is het goed gekomen…
Lees daarvoor de vorige netbal verhalen.

Terug naar de essentie van dit bericht.
Zoals jullie wel kunnen lezen komt er een einde aan mijn Netbal-avontuur. Het was een zalig jaar, een mooi avontuur. Super hart van genoten, veel nieuwe mensen leren kennen. Eigenlijk was het volledig nieuwe sport die heb leren beoefenen. 

Deze week stond de laatste wedstrijd op het programma (tegen Wijchmaal) , en dan nog de sterkste ploeg. Moeilijk of niet, we goed gemotiveerd en hadden er duidelijk zin in. Het gevoel zat ook echt goed, we konden namelijk kampioen worden. Iets waar we toch al een tijdje naar uitkeken.

De wedstrijd vond plaats in de sporthal bij ons in de buurt, dus het was eigenlijk een thuis match. We waren daar veel te vroeg, en begonnen al snel met opbouw van de zaal (net hangen enzo, ja dat hoort er ook bij als je thuis speelt), om daarna op te warmen.
Een kwartiertje later kwamen dan je mannen en vrouwen van Wijchmaal aan, om dan daarna ook te beginnen aan hun opwarming.

En toen begon de wedstrijd…
Het ging verrassend goed in het begin, maar we mochten niet te vroeg victorie kraaien. We speelden nog steeds punt voor punt. Wat we wel veel beter deden als vorige wedstrijden, was dat we meer de bal rond speelde, van achter naar voor, maar ook tussen de voorspelers (want je mag niet naar achter spelen in jou eigen team). 
We wonnen de de eerste set, en waren dus eigenlijk al kampioen. En toen we dat doorhadden, riep de coach ons terug bijeen om te zeggen “We hebben ons doel bereikt, maar we gaan nog voor de tweede set, dat is goed voor het spel en voor ons vertrouwen. Dus niet opgeven, we winnen de komende set ook!!!”.
En met die woorden begonnen we de tweede set, en die ging nog vlotter als de eerste. Weer door goed samenspel en minder fouten.

Jaja, de opdracht is volbracht. En dit was nu ook mijn laatste wedstrijd… Enkel 9 mei nog het ‘netbalfeest’, om daar met alle ploegen terug samen te komen, voor het seizoen af te sluiten.

Mooi avontuur, met een mooi einde.
Bedankt team!

Elias