61ebe3d2-ce67-4659-97bd-f0241c633e59.png

De Special Olympics 2022: De dagen van de spelen (deel 1)

Hier zijn we dan, op de Special Olympics van 2022 in Louvain-La-Neuve. Eindelijk konden we beginnen aan onze sporten. Jullie hebben zeker al het vorige bericht gelezen van de torch run? Vandaag gaan we verder met het tweede deel van dit grote evenement. Om het makkelijker te zeggen zal ik in het vervolg vaker ‘de Specials’ zeggen in plaats van Special Olympics. Gewoon dat jullie meezijn… haha…

Wat een grote tent zag ik daar staan in het Special Olympics Village. En dat is nog maar een klein onderdeel van de specials. Op voorrand wou ik zoveel mogelijk zien. En ja hoor dat deed ik volop. Ook de vele eet- en drankstandjes waren prachtig vormgegeven. Je zag alleen maar lachende gezichten. Fun en pret verzekerd. Zeker als je weet dat er genoeg randanimatie was voor iedereen, en voor iedereen wat wils.

Toch maar eens beginnen voor wat de meeste gekomen waren… Sporten.
Mijn eerste missie: het begeleiden van de zwemmers voor de triatlon van team Apojo. Enkele mannen en vrouwen van ons team hadden de eerste dag zwemmen. Ik had zelf geluk dat ik erbij kon zijn, want mijn eigen zwemwedstrijden begonnen pas vrijdag. Klaar dus voor team apojo om er mee voor te zorgen dat ze kei hard gaan scoren en er volop voor kunnen gaan.
We hadden wel echt al een klein probleem, ze vonden het zwembad niet. Om eerlijk te zijn, het was niet echt zo goed aangeduid. Gelukkig waren we net op tijd voor onze eerste zwemmers.
In het zwembad was het eerst tijd voor de meisjes. Na een peptalk en meehelpen de zwembril klaar te maken, was het tijd voor hun 250 meter te zwemmen. Het ging van een luie dakje, die focus, die zelfdiscipline. Alleen daarvoor zouden ze al een dikke proficiat verdiend.
De jongens hadden mij meer nodig. Niet perse omdat ze het niet alleen konden, maar mijn tips van bijvoorbeeld vooruit kijken en focussen kwamen meer van pas bij hun.
Bij een jongen ging ik zelfs nog verder. Ik zag dat hij nog meer kon, dan hij op dat moment aan het geven was, dus zei ik “komaan man, de laatste crawl”, en zo gezegd zo gedaan. Hij finisht dus sneller dan verwacht. Wat een team!!! Zo trots!

Na de triatlon ben ik op pad geweest voor vanalles te gaan doen buiten het sporten. Want ik had best nog wel een drukke planning, interviews enzo. Ook ben ik vaak naar Celine geweest. Dat is mijn collega bij de Special Influencers. Zij doet gymnastiek, en best goed ook. Op dag twee haalden zij twee gouden medailles. Ben zo apentrots op haar, wat doet ze dat toch super.
Ook ben ik tussendoor naar het press center geweest. Wat zoveel wilt zeggen als een ruimte waar je alles goed kan zien en waar alles geregeld wordt over publicaties enzo. Zeer interessant om dat eens te zien. Wat doen die dat daar toch zo goed. De grootste redenen om daar eens te gaan kijken voor mij was voor Inge te zien. Zij heeft de Special Influencers opgestart, en we hebben heel aan haar gehad in het begin, en het blijft echt wel een toppertje. Zij doet zoveel voor ons, en dat geeft terug in twee richtingen.

De dag liep daarna wat op zijn einde. We gingen terug naar onze verblijfplaats, om daar onze voetjes onder te tafel te schuiven voor een lekkere bbq die de triatleten en de coaches hadden voorbereid voor ons. Ik moet jullie niet vertellen hoe het voelde om zo lekker te kunnen eten na een zware drukke dag.
Na het eten hebben we het gezellig gemaakt aan een vuurtje voordat we ons bedje in gekropen waren.

Dag twee zat erop.
Voor meer nieuws en foto’s wijs ik jullie graag door naar mijn socials. Binnen enkele dagen meer nieuws over de Special Olympics,

Elias

61ebe3d2-ce67-4659-97bd-f0241c633e59.png

De Special Olympics 2022: Ze zijn begonnen

Dag volgers,
Het is zo ver, we kunnen er na een paar jaar covid weer volledig invliegen met onze eigen Special Olympics. Dus geen virtueel evenement waarbij alles online moest, maar echt met supporters! Ik kan je alvast verklappen dat je dat ook duidelijk voelt hier in Louvain-La-Neuve. Iedereen is zo blij en content…

Torch Run!

Zoals elke (normale) editie beginnen de specials voor team Apojo met een torch run. Dat is zoals de naam al zegt een loop met iemand met de vlam vooraan. In het begin is dat een topsporter, maar na een kilometer, kan iedereen even zijn moment nemen om ook eens met de vlam, euh nee onze vlam te lopen door de straten.

Er was wel iets anders dan anders dit jaar. We liepen eerst rond de vijf kilometer en dan moesten we een stukje allemaal op de bus, om dan daarna nog eens twaalf kilometer te lopen. Ik zelf wou alles uitlopen, maar ik had onverwacht een interview met radio, dus ik heb even een stukje in de bus gezeten.
Team apojo deed het echt wel goed op dat eerste onderdeel van onze Special Olympics. We liepen met zes man het gewoon uit… Nog nooit gelukt, maar het gevoel erna kan ik niet beschrijven. Iedereen zo content, en zo trots op ons zelf. Het kon geen mooiere torch run zijn. Dat was het zeker!

Ons verblijf, en de eerste avond samen

Als je dan in het verblijf komt, heb je maar zin in één ding. Eten. En wat hadden wij (de lopers van de torch run) gelukt met zo een leuke groep, die spaghetti voor ons had gemaakt. Ooo, en die was zo lekker. Achter de lekkere maaltijd, hebben we onze slaapplek mogen ontdekken. Ik slaap helemaal op de zolder samen met de coach en een team maatje.
En over die slaapplaats gesproken, toen ben ik er maar in gekropen, want het gaan nog vier zware dagen worden…
Slaapwel…

8422d874-60b0-4425-b6ee-1e85ed83d949-1.png

Interview met CM voor het magazine LEEF

Hallo,
Enkele weken geleden deed ik een interview met de CM over mijn kijk op de wereld van G-Sport. Dat was eens een andere manier van mijn verhaal te doen. Tijdens een training een week erna, kwam er dan een fotograaf om foto’s te maken bij de interview…

Voor het volledige interview klik hier

Voila, kort bericht maar toch niet onbelangrijk.

Elias

img_0949.png

Grote toernooien: BK – deel 2: De Afloop

Inleiding

Dag sportievelingen,
Het was een drukke dag, maar ik heb genoten. Want jullie zagen zeker al het bericht over de voorafgang van het BK. Nee? Bekijk ze dan hier. Dus nu enkel over de afloop…

We waren er redelijk snel daar. Wel voor mij nogal wat werk gehad om alles te regelen van vervoer. Maar goed, we waren er rond 10u. Ongetwijfeld werd het een lange dag, als je zag dat mijn laatste wedstrijd om 18u was. 18u? Ja van 10u tot 18u, ja kijk het was nu zo…

Op ons Belgische kampioenschap waren we met vier zwemmers van Leuven Aquatics. Dat was best veel, toch misten we een paar competitiezwemmers maar goed, zij waren er ook bij in ons hart. Dit jaar was het voor veel zwemmers anders. Normaal heb je bij de inschrijvingen enkel de tijden van het voorbije jaar, maar ja zou niet eerlijk zijn, want sommige hadden nog geen wedstrijden gehad door wille van Corona. Ook in het zwembad merkte je dat heel erg. Het was over het algemeen redelijk rustig. Minder deelnemers dus. Bij de onderdelen hebben we maar enkele keren met acht tegelijk gezwommen, dat was echt heel opmerkelijk.

De wedstrijden zelf dan…

50 meter vrije slag

Het begon voor mij ook redelijk vroeg zoals ik al zei, maar meteen met de 50 meter vrije slag beginnen was toch dubbel. Dat is namelijk de afstand waar ik vorige keer goud op haalde. Dus ik had best wel wat zenuwen. Jeff heeft zich al vaker laten zien op andere wedstrijden, en nu bij die eerste wedstrijd moest ik tegen hem. Jeff is een jongen van ZGEEl, die zwemclub heeft één van de grootste G-Sport werkingen van België. Maar dus tegen Jeff… De focus was enorm groot, ik wou echt graag winnen, en daarvoor moest ik veel focus hebben, vooral aan de startblok kwam de stress. Als ik de beelden achteraf zag, dan zag ik dat ik te snel gestart was. Tegen de eerste 25 meter lag ik voor. Maar jammer maar helaas haalde Jeff mij dan in. Zilver was de uitslag. Ik heb mijn best gedaan.

Na de 50m, was het tijd voor de aflossing. Dat is een race die je doet met een team van vier zwemmers. Elke zwemmer moet dan 50m afleggen. Gelukkig hadden we vier zwemmers van Leuven die ook elk geselecteerd waren voor individuele nummers. Dat is de regel. Dus als je als team met drie zwemmers mag gaan naar het BK, dan mag je dus niet met een vierde van je team gaan als die niet geselecteerd is.
Wij waren dus met vier, dus konden we starten bij de aflossing.
Mijn positie was als eerste, dan Paulien, dan Hans en als laatste Dennis. Eigenlijk deden we dat best goed, we haalden een goed resultaat. Zilver was het. Ja, voor mij weer zilver. Maar ik ben zo trots op ons LAQUA (Leuven Aquatics)- team, top prestatie voor een top team.

Rugslag…


Even daarna was het tijd voor de rugslag. Eigenlijk best verassend dat ik dat mocht doen op dit toernooi. Want ik heb dat het afgelopen jaar niet gedaan. Wel paar jaar geleden. Hoe dat kon las je al in de inleiding. Maar nu dus rugslag op het BK. Wat ook wel spannend was, was dat ik dat samen moest doen met Hans van ons team. Hans zwemt al heel lang, en heeft zich vooral gespecialiseerd in rugslag en vlinderslag. Dus een waardige tegenstander. Net ervoor lachte we er nog mee. Hans was al helemaal opgepept, hij had er duidelijk zin in, dat bleek ook achteraf. Want de uitslag was heel goed… voor hem… Hij pakte zilver, en ik viel buiten het podium. Gefeliciteerd Hans, en ik had er vrede mee. Hij verdiende het ook echt wel. Weer een medaille erbij voor LAQUA.

De laatste 100 meter…


De dag liep bijna op zijn einde. Normaal stond dit nummer gepland voor 18u, maar gelukkig had de organisatie goed werk geleverd zodat ik al om 16u15 kon zwemmen. Ik wou echt wel graag nog een medaille halen. Afgaan op de inschrijvingslijst, zag het er op papier niet zo goed uit. Maar zeggen toch altijd “de prijzen worden pas uitgedeeld aan het einde van de meet”. Dus ja, we gaan ervoor!
Vooraf had ik een gesprek met de coach. “Elias, je moet uw derde kwart van de wedstrijd extra snel doen, dan komt het goed”. Duidelijke taal van onze coach Kev (Kevin), maar het ging dus lukken voor een medaille.
Toen ik op de blok stond, had ik terug die volledige focus, en ons plan moest lukken. Zo gezegd zo gedaan. De eerste meters heb ik afgewacht, en een rustig tempo. Want ik moest volhouden, ik wou niet meer de fout van de 50m maken. De laatste lengte was iedereen verrast dat ik ineens precies mijn tweede adem vond, en zo drukte ik als derde af bij de officiële drukplaten. Brons was binnen…

De balans en gevoel op het einde…

Na de bronze medaille was het duidelijk wat het voor mij was. Twee zilveren en één bronze medaille. Wat een prestatie, ik had het zelf niet beter kunnen hebben. Het was een super leuke, maar vooral vermoeiende dag. Ik heb ook genoten van alles wat nog bij komt kijken, neem nu het contact met je eigen team maar ook met andere clubs. Eerlijk gezegd heb ik wel dingen geleerd. Bijvoorbeeld wat Jeff zei achteraf, over dat ik te snel gestart was. Opmerkelijk is dat wel, maar echt wel nuttig. Volgend jaar hebben we een groot evenement gepland voor Jeff en mij, dus dan zijn wij samen één team.

Hoe deed de rest van het team van LAQUA? Wel heel goed, we waren met vier zwemmers wat ik dus al zei, en we hadden elf medailles, wat een zeer goede oogst was. Nooit op een bk haalden we dat. Super trots op het team. Top prestatie, en hopelijk volgend jaar terug zoveel of liefst toch meer gouden plakken.
En nu volop voorbereiding voor de Special Olympics in Louvain-La-Neuve tijdens hemelvaart weekend.

Tot dan,
Elias

Ps: hieronder vind je nog veel foto’s en een mooie video die een papa van ons team maakte. Zeker de moeite

img_0949.png

Grote toernooien: BK – deel 1: Vooraf

Hallo,
Na een weekje vakantie ben ik er weer helemaal klaar voor. Het was zalig in Spanje maar er staat natuurlijk van alles te gebeuren komende weken.

Mijn idee was om een blog bericht te maken met verschillende delen van de komende grote evenementen. Met als begin het Belgische Kampioenschap. En om zoveel mogelijk te schrijven rond deze dagen, ga ik zelfs het BK opdelen in voor en na de wedstrijden. Op de vooravond start ik met het deeltje van voor het evenement.

Zoals ik al zei heb ik net een weekje vakantie gehad. Misschien raar wel voor zo een groot toernooi, maar ja het was nu eenmaal zo. Toch heb ik vaak gedacht aan het BK. De dagen ernaartoe korten ook heel snel af. Elke keer als ik opstond, dan was het besef, dat het echt wel dichtbij komt.

Maar hoe voel ik mij nu op de vooravond? Wel ja, het is dubbel. Ik ben al een heel jaar (vooral achter de schermen) bezig met Special Olympics. En daar wordt zoveel over gedaan. Bijna op al mijn socials gaat het erover (soms misschien een beetje teveel). Terwijl ik over het BK weinig publiceer.

De druk begint wel te komen. Al weet ik dat het lastig gaat worden. De concurrentie is groter dan bij het vorige kampioenschap. Maar we gaan alles geven, en dan afwachten. Je kan uiteindelijk niet meer doen als je best.

Daarna hebben we nog een weekje rust voordat de Specials beginnen. Hope for the best…

Ergens volgende week een (uitgebreider) verslag van het Belgische kampioenschap dat plaats vind in Antwerpen. Tot volgende week.

Ready for BK
8422d874-60b0-4425-b6ee-1e85ed83d949-1.png

Drukke weken voor G-SportSE

De titel van dit bericht maakt het niet meteen duidelijk, maar nu kan ik ook dingen melden van Sander. Jaja, onze mede-oprichter Sander is ook zwaar aan de bak gegaan. Hij had namelijk een hele week wereldbeker in Oostende. Na een geslaagde kwalificatie mocht hij dus starten! Wat ben ik zo trots op hem. Trouwens, als je hem wilt volgen, raad ik jullie aan om even op sociale media te zoeken naar “DoublePower Tandem Team”. Zeker de moeite, kan ik alvast zeggen….

We komen dichter en dichter bij de Special Olympics en BK, dus de trainingen worden zwaarder en ook extra zwemdag. Het verschil merk ik wel snel, want op woensdag zwemmen was toch al even geleden. Sinds de corona niet meer gezwommen dan. Gelukkig is het met Corona wel al een heel stuk minder.

Jullie lazen waarschijnlijk al een eerder bericht over mentale gezondheid. Daarin praat ik open over dat onderwerp bij Special Olympics. Ik ga er niet te veel nog op in nu, maar ik heb nu wel gemerkt, dat ik met die drukke zwemdagen toch ook wel rust nodig heb. Gelukkig heb ik mensen achter mij staan, die zorgen dat mijn hoofd niet ontploft.

Maar wat doe je dan? Wel dinsdag heb ik gewoon mijn werk gedaan na de training. Woensdag, donderdag en vrijdag had ik iets anders nodig. Woensdag heb ik een fietstocht gedaan van 37km. Dat deed heel veel deugd. Even hoofd leegmaken samen met een klein groepje. Donderdag ben ik een hele dag naar Brussel geweest. Ook weer voor afleiding. Natuurlijk eerst mijn training. Dat veranderd niet.

Wat een week, maar nu heb ik een weekje vakantie. Om klaar te zijn voor het Belgische Kampioenschap in Antwerpen.

Elias