Zwemteam voor World Games 2023

Stage Herentals – Road to Berlin

Jullie wisten dat ik mee mocht, maar je moet er wat voor over hebben…
Nu is het even rustig, maar ik ben echt doodop na de stage voor de Special Olympics Summer World Games in Berlijn.
Dit is het verslag van drie dagen stage in Herentals met heel de Belgische delegatie.

Vrijdag ochtend:
Ik keek er echt wel naar uit. Dit was het moment om iedereen te leren kennen, en eigenlijk ook om eventueel andere sporten te zien. Al wist ik echt wel dat het zwaar ging worden. Vrijdag ochtend was ik ‘exited’ zo echt van “hoe gaat dat zijn, en wie gaat er allemaal mee naar Berlijn”, en zo van die gedachtes kan ik een pagina’s vol schrijven.
Vrijdag middag, het is tijd om te vertrekken naar Herentals.

Vrijdag middag 13u30:
We kwamen aan op de parking van de trainingssite van Sport.Vlaanderen waar wij de komende twee volledige dagen gingen sporten en slapen.
Bij de ingang stond er al een dame die ik al eens had gezien op een wedstrijd, dus dat kon niet anders dan een zwemmer zijn. Al was ik wel een beetje verlegen, ik dacht “ik spreek ze niet aan, want wie weet is het helemaal geen zwemster”, toch maar even afwachten.
Een beetje later kwamen de rest van het zwemteam er ook aan.
Briefing van de organisatie was het volgende, en dan was het tijd om dan echt met het zwemteam een wandeling te maken, en elkaar (beter) te leren kennen…

Vrijdag 14u30:
Zoals al geschreven hierboven, we gingen een wandeling maken om even te kijken wat er allemaal was op de site, en ook om elkaar te leren kennen. Onze coaches hebben veel ervaring met Special Olympics, maar vooral ook met de World Games, dus je wilt met niemand anders daar naartoe gaan. Toen we op een gegeven moment samen op een bankje zaten, en we onszelf aan elkaar voorstelde, kwam ik erachter dat er in ons team iemand als eens had meegedaan met een editie van de World Games. Ook die ervaringen in dat gesprek zijn mij bijgebleven. Zij kennen het, en leuk om zo iemand bij je te hebben.

Vrijdag 16u: eerste training.
Ik ga niet in detail over de training, maar het was wel de eerste in de reek van vier die we dit weekend gingen afwerken. Eerst was het leuk om eens te trainen met andere zwemmers die niet in je eigen zwemteam zitten, maar na een paar meters, dan merk je pas dat dit niet zomaar een uitzending was met de delegatie…

Vrijdag avond:
Na de zware training, hebben we gegeten, en konden we alle atleten leren kennen door samen iets te drinken in de ontspanningsruimte, of gewoon om even op de kamer te rusten voor nog wat komen zou dit weekend. Zelf ben ik redelijk vroeg gaan slapen, want ik heb echt wel mijn rust nodig…

Zaterdag 7u30:
Het was half acht we (jeff en ik sliepen op dezelfde kamer) geklop op onze deur hoorde. Gelukkig was ik op tijd gaan slapen zodat ik genoeg slaap had. Ben echt blij met Jeff in ons team, want hij is rustig, kan kei goed zwemmen, en is ook iemand die echt niet moeilijk doet. Ideaal dus 🙂
Ontbijt om acht uur, en dan naar het zwembad…

Zaterdag voormiddag:
Tijd voor de eerste training van dag twee op de stage. Onder wat geregen was het wel stom om te wandelen, maar gelukkig was het zwembad binnen. Jaja, ik weet het, het water is ook nat, maar je moet het bekijken met een blik op de fietsers of voetballers die constant in de regen moesten lopen, springen, wandelen,… Dus wij hadden nog wel wat geluk
Zaterdag was ook de dag dat we twee maal gingen trainen. Ook die voormiddag training was ook echt wel één van de zwaarste van het weekend. Ondertussen leerde we elkaar in het zwemteam ook wel echt beter kennen. Ja, ik heb het al vaker gezegd, maar dat is ook een beetje het doel van het weekend, buiten het zwemmen dan.

Zaterdag namiddag en avond:
Na het eten en nog een training in het zwembad, was het tijd voor wat ontspanning. En dat mag je best letterlijk nemen. We kregen lach-joga. Jaja, lach-joga, nooit van gehoord maar wel goed gelachen en daar draait het om. Dit stond gepland als “teambuilding” en dat was het ook. We zaten in de groep met de gymnasten (dus bij Celine en co). Want bij elke groep stonden er verschillende sporten bij elkaar.
S’avonds was er nog een feestje. En daar keken we allemaal naar uit. Echt toffe avond. Iets drinken, beetje dansen, praten met andere atleten en coaches en nog veel meer.
Toch ben ik nog vroeg gaan slapen, want morgen stond er in de ochtend nog een training op de planning, en ik was al zo moe, en vergeet niet dat het daar super koud was…

Zondag: rustdag? Nee hoor…
Ook hier weer wakker gemaakt door onze Marc. Nu moesten we wel nog onze valies terug inpakken. Al hadden we maar een weekendje gehad, en hadden we niet zoveel bij. Mooie kamer die wij hadden. Niet te klein, en plaats genoeg voor twee man. Als ontbijt kregen we een verwen ontbijt, wat wou zeggen pistolet en sandwiches. En na de training hadden onze coaches ons nog een drankje getrakteerd in de cafetaria van het zwembad. Super leuk, en ook welkom na de koude dagen van ervoor. De zondag hadden we wel heel mooi weer. Stralende zon, en stapten we door de ochtend zonnestralen naar het zwembad in de ochtend.

Zondag middag:
Als beloning van het weekend, kregen we als middageten lekkere frietjes met stoofvlees, dat was zoooooo lekker. Iedereen was moe, maar wel echt wel blij met zo een weekend. Al zaten die frietjes er ook wel voor iets tussen.
Meer was er ook niet meer, want na het eten kwam mijn broer al om mij op te halen.

Ik ga proberen zoveel mogelijk te schrijven en filmen over ons avontuur rond de World Games, maar het is zo als mijn coach zei op het einde tegen mij “Elias, dat mag allemaal, maar we zijn hier om vooral te focussen op de sport!” En gelijk heeft hij.

Nog eens een dikke merci aan heel de organisatie. Heb veel geleerd, hard getraind maar vooral een goed weekend gehad!

Tot snel,
Elias H.

41765b50-955a-43aa-a14a-e78212abbbdd

Dagje Efteling tussen de drukke (trainings-)dagen

“Niet iedereen wilt alleen maar sport gerelateerde berichten zien Elias” Dit hoorde ik soms, dus bij deze even een ander blogbericht.

Zoals de titel al zegt, ik was nog eens naar de Efteling gegaan met familie. Eigenlijk keek ik hier echt wel naar uit. Even ontspanning in toch wel drukke sportweken. Het was wel vroeg opstaan, want de efteling ligt niet dicht bij de deur.

Mensen met een beperking worden ook wel goed ontvangen in het park. Zo zijn er ingangen speciaal voor ons. Ik kende dat systeem al wel langer in pretparken maar in de Efteling is het echt wel goed georganiseerd. Dus voor mensen met autisme is dit echt wel een aanrader. Je hebt meer rust en je kan vaker rustiger wachten.

Ik had daar ook wel dubbele gedachte bij, want ik zag veel mensen met een rolstoel, en voelde mij dan wel een beetje dubbel. Want ik wil wel wachten, maar dan niet altijd in de drukte. Wat voor mij deze formule heel interessant is. Én bijkomend het kost je niets meer, enkel goed de websites van de parken doorlezen.

Tot snel,

Elias

De vlam niet van Special Olympics maar van de Efteling.
41765b50-955a-43aa-a14a-e78212abbbdd

Watersport dag op het Schulensmeer!

Wat keek ik er zo hard naar uit. Dan heb ik het over de G-Waterfun dag die op en rond het water doorging. Het stond al langer gepland, maar nu was het eindelijk daar. Veel energie, en nog meer zin in…

Donderdag 8 september: Sportdag aan het schulensmeer samen met de sportgroep van Apojo. Toen we aankwamen was er redelijke wind en stroming op het meer. Gelukkig was het nog maar het begin van de dag.
Dan zijn we maar begonnen bij de sups, dat zijn grote board voor op te staan of om op te zitten en zo met een peddel het water op. Zelf was ik de eerste die het erop waagde, en het lukte eigenlijk niet zo heel goed. Jullie zagen zeker al de video van mij op sociale media dat ik in de zee op zo een bord stond en daar een duik maakten. Daardoor dacht ik dat het mij meteen ging lukken, maar helaas. Goed gelachen hebben we wel, en dan heb ik maar gaan liggen op die sup en zo dan gezwommen tot het einde. Zoals ik al zei, niet meteen wat ik gedacht had, maar wel goed gelachen… 🙂

Nadat er een paar mensen van onze groep op die sups waren geweest, konden we wel terug naar het meer, want de wind was wat meer gaan liggen, en dus konden we met een kano, raftboot of motorboot op het meer gaan. Eerst hebben we de kano geprobeerd. We zaten met twee in een kano. Ik had meteen het gevoel van vorig jaar terug. Echt genieten op dat water, en van het uitzicht. Het doel was om naar een eiland op dat meer te roeien. Op zich lukten dat redelijk goed, tot de andere van onze groep kwamen storen door met een motorboot (meer) golven te maken. Daar ging ons ritme…
Verder waren konden we nog gaan zeilen, maar door te harde wind konden we dat helaas niet meedoen. Dan zijn we maar gaan eten, want na al dat zware rooiwerk smaakten het eten eens zo beter.

Na de middag zijn we op het droge gebleven. Eerst gaan verkennen wat we nog allemaal konden doen. We kwamen een speleobox tegen, en ik had direct nostalgische herinneringen. Zo lang geleden dat ik dat nog eens gedaan had. Toen als kind, maar nu ben ik wel wat anders gebouwd. Ik vroeg aan die begeleider “tot welke lengte kan je dat doen”, die man antwoorden heel rustig “ik ben zelf 1m85 dus jij gaat dat ook wel kunnen, zolang je maar met je handen eerst gaat” Even nagedacht, maar toch maar erin gegaan. Echt leuk was het, dus ik ben er goed uitgekomen, als we de blauwe plekken er niet bij rekenen…
Daarna nog wat gesprongen van een hoogte op een groot kussen, en de dag zat erop!

Wat een dag, maar toch blij dat hij gedaan was, moe maar voldaan.
Foto’s en video’s vind je hieronder.

Elias H.

 

41765b50-955a-43aa-a14a-e78212abbbdd

Memorial VanDamme 2023- De Special Influencers waren daar ook bij!

Hallo,
We dachten dat de Special Influencers wat verdwenen waren van het toneel, maar blijkbaar toch niet. Toen we de mail kregen om naar één van de grootste atletiek meetingen mochten gaan, dan waren we heel blij, dat we nog iets konden doen voor publiciteit. Dus samen met Celine, Dimitri, ik en iemand van Special Olympics werden we verwacht aan het koning bouwdewijn stadion op de heizel. Het deed mij echt wel goed, ik had een drukke week gehad, maar dit was echt wel iets om naar uit te kijken. En dat allemaal op één avond, dit ging mij goed doen, dat wist ik al.
Alles wat we hebben gedaan en gezien vertel ik in dit blogbericht.

Vrijdag 16u, vertrekken naar Brussel met de trein vanuit Leuven, om dan mijn zus te ontmoeten in Brussel Zuid. Ik was best wel exited, maar gelukkig was ik niet alleen. Ergens was ik ook blij, dat ik niet alleen in Brussel moest rondlopen. Ook voor de franse taal was ik blij dat mijn zus erbij was.
Afspraak was om 17u aan de parking van de Belgische voetbalbond. Het was even wachten op de andere, maar ja, was logisch, want parkeren in brussel is niet zo gemakkelijk als je weet dat een van de grootste sportavonden in de buurt is.

Eenmaal allemaal samen kregen we onze eerste missie: Ontmoeting met Kim Geveart, zij was de “Meeting Director” van de Memorial Van Damme. Heel lieve, leuke vrouw, en natuurlijk een icoon bij onze belgische atletiek geschiedenis. Ze stelde ons meteen op het gemak, en na een paar foto’s zei ze nog tegen ons “als jullie iets nodig hebben, en hoor ik het graag”. Wat lief van haar.
Missie twee van de avond: een beetje content maken voor Special Olympics bij … smurfen… Ja, waarom snapten ik niet zo goed, maar leuk toch. Voor de filmpjes en de foto’s van die avond vind je op de socials van Special Olympics Belgium of de Special Influencers. We amuseerde ons daar wel mee.

Toen was het tijd om gewoon te genieten van de memorial op zich in het stadion. Voelde echt goed, om ook gewoon eens te genieten van de sfeer daar, want soms bij Special Influencers moeten we veel doen, en daardoor hebben we minder tijd om te genieten van het evenement zelf. Nu was dat dus anders, en daar genoten we echt wel van.

Op een gegeven moment, zagen we dat er enkele SOB atleten achter ons zaten in het stadion. Blijkbaar waren dat de atleten die voor SOB naar Berlijn gaan in de atletiek. Dat weten we dan ook weer, maar opeens waren die weg. We vroegen ons echt af, waar die naartoe waren. Even laten zagen we dat er atleten een ere ronden deden op fietsen op de piste. Dat waren de atleten van Tokio, gevolgd door onze SOB atleten (die achter ons zaten), en dan nog de Paralympische atleten die naar Tokio waren geweest.
Dat was echt mooi om te zien. Al die atleten verdienen de aandacht, want elk op zijn manier hebben een geweldige prestatie geleverd voor ons belgenland.

Sfeer, dat was het woord daar. Sfeer, veel sfeer. Iedereen stond recht voor zowat elke atleet, en dan als de lichten doofde voor de muziek op het einde. Wat een avond. Ik heb echt genoten van atletiek, van sfeer, van emoties maar vooral van trots op ons land, dat ze dit toch allemaal georganiseerd krijgen en zoveel buitenlands toppers naar de Memorial gebracht hadden.

Hieronder nog wat foto’s van die avond, maar zoals ik al zei, je vind er alles van op de socials van SpecialOlympicsBelgium en TheSpecialInfluecners.

Tot snel,
Eias