Beste Sportlezers,
Ik weet het niet goed meer, of ik al iets geschreven had over afscheid van mijn netbal-avontuur, maar het is bijna zo ver.
Het begon als een idee om af en toe te gaan trainen, om wat meer sport te doen. Samen met de andere van het dagcentrum.
In het begin voelde het soms wat onwennig, maar al snel voelde ik mij echt thuis bij hun in het netbal-groepje. Je bent nieuw, je kent de regels en het spel zelf niet zo goed, maar dankzij de andere voelde ik mij redelijk snel thuis. Wat wil je met zo een team….
Ondertussen nam ik de regels en het spel snel op en genoot ik van elke training. En dat niet alleen de trainingen maar na een tijd kwamen er nog wedstrijden. Ik moet toegeven, in het begin had ik daar wel wat bang voor toch is het goed gekomen…
Lees daarvoor de vorige netbal verhalen.
Terug naar de essentie van dit bericht.
Zoals jullie wel kunnen lezen komt er een einde aan mijn Netbal-avontuur. Het was een zalig jaar, een mooi avontuur. Super hart van genoten, veel nieuwe mensen leren kennen. Eigenlijk was het volledig nieuwe sport die heb leren beoefenen.
Deze week stond de laatste wedstrijd op het programma (tegen Wijchmaal) , en dan nog de sterkste ploeg. Moeilijk of niet, we goed gemotiveerd en hadden er duidelijk zin in. Het gevoel zat ook echt goed, we konden namelijk kampioen worden. Iets waar we toch al een tijdje naar uitkeken.
De wedstrijd vond plaats in de sporthal bij ons in de buurt, dus het was eigenlijk een thuis match. We waren daar veel te vroeg, en begonnen al snel met opbouw van de zaal (net hangen enzo, ja dat hoort er ook bij als je thuis speelt), om daarna op te warmen.
Een kwartiertje later kwamen dan je mannen en vrouwen van Wijchmaal aan, om dan daarna ook te beginnen aan hun opwarming.
En toen begon de wedstrijd…
Het ging verrassend goed in het begin, maar we mochten niet te vroeg victorie kraaien. We speelden nog steeds punt voor punt. Wat we wel veel beter deden als vorige wedstrijden, was dat we meer de bal rond speelde, van achter naar voor, maar ook tussen de voorspelers (want je mag niet naar achter spelen in jou eigen team).
We wonnen de de eerste set, en waren dus eigenlijk al kampioen. En toen we dat doorhadden, riep de coach ons terug bijeen om te zeggen “We hebben ons doel bereikt, maar we gaan nog voor de tweede set, dat is goed voor het spel en voor ons vertrouwen. Dus niet opgeven, we winnen de komende set ook!!!”.
En met die woorden begonnen we de tweede set, en die ging nog vlotter als de eerste. Weer door goed samenspel en minder fouten.
Jaja, de opdracht is volbracht. En dit was nu ook mijn laatste wedstrijd… Enkel 9 mei nog het ‘netbalfeest’, om daar met alle ploegen terug samen te komen, voor het seizoen af te sluiten.
Mooi avontuur, met een mooi einde.
Bedankt team!
Elias
