G-SportSE-small-trans

Sporten in en met Lummen

Het was een zeeweekendje maar toch was de zee niet het enige punt van het land dat ik was. Op zich een goed leuk weekendje gehad, maar daar gaat dit blog bericht niet over. “Sporten in en met Lummen” daar draait het om…

Om maar even te beginnen met het eerste deel, IN Lummen. Want wie de (zwem-)-kalender bijhoud weet dat er jaarlijks een zwemwedstrijd plaats vind in Lummen (meestal ook het laatste weekend). Een wedstrijd dus…
Lang geleden was het niet dat ik daar ging zwemmen. Ook een training met ons Berlijn-groepje was daar. Zonder slijmerig over te komen, is het toch altijd een beetje thuiskomen in Limburg.

Met dat laatste bedoel ik dan niet dat het allemaal heel gezellig was, want er moeten ook nog serieuze tijden gezwommen worden. Al vind ik dat het team-gevoel en het sociaal zijn naar andere clubs toe ook belangrijk is. Terug naar het zwembad zelf.. De drukte viel zelf wel heel goed mee, er was volgens de organisatie wel veel lawaai tijdens de start van de reeksen, maar ik zelf kon dat niet zo goed inschatten…

Om het maar over de tijden te hebben, dat viel best goed mee. Ik zelf had die dag bijna allemaal dingen gezwommen die ik nog niet zo vaak gedaan had, en dat was best spannend. Dan heb ik het over de 50m schoolslag en de 50m rugslag. Maar dus alles is goed verlopen.

Ik wil het niet meer zo vaak hebben over exacte tijden, die vermeld ik nog wel ergens op de website, maar wil vooral het blog bericht ook over het andere Lummen hebben. Want dit was de ‘IN’ Lummen, maar er staat ook iets als ‘met’ Lummen. Dat gaat over die andere sport waar ik ondertussen al een maandje mee bezig ben… netbal…

De netbal was op maandag middag, we moesten tegen Lummen, vandaar dus het dubbele bericht over lummen. We vertrokken dus maandag middag naar de sporthal van Gelrode om daar de zaal klaar te maken voor onze wedstrijd. Wie de short of reel gezien heeft op onze socials, weet dat ik er iets verkeerd in heb vermeld, want dit was eigenlijk een thuiswedstrijd en geen uitwedstrijd. Sorry hiervoor…

Dan over de wedstrijd zelf. Het was redelijk goed begonnen, en we streden echt wel voor elk punt. Al hadden we wel een paar afwezigen in ons team, zodat we met minder smashers op het veld stonden. “Jullie moeten er gewoon voor gaan, en voor elk punt strijden”, dat waren de woorden van de coach. Jammer genoeg verloren we de eerste set redelijk nipt, en ook de tweede set was niet al te best. We hebben nog werk aan het blok, en ook vanachter maakten we fouten. Zelf was ik over mezelf ook niet echt zo heel tevreden, maar ja het is een team sport, dus iedereen heeft zijn aandeel…

Na de wedstrijd hebben we nog gezellig iets gedronken en gegeten. Wat mij vooral echt wel nablijft na die wedstrijd, was dat iemand van ons team wafeltjes had gebakken. Super lief, waarvoor dank…

Voila, ik ben rond.
Ik hoop tot snel,
Elias

net-netbal

De draad oppikken in die sport van vroeger…

Dag allemaal,
Terwijl we kunnen genieten van de kerst- en feestdagen heb ik nog best wel verassend nieuws. Mijn werkschema wordt aangepast vanaf januari en dat brengt een nieuwigheid met zich mee. Ik ga terug netbal spelen. Dat kwam eigenlijk wel echt uit het niets. En het is zowel als training als als competitie. In dit bericht wil ik vooral even kaderen wat ik al in het verleden heb gedaan met netbal.
Even een overzicht dus…

Het begon allemaal ergens vier jaar geleden. Ik had een voormiddag vrij op maandag en ging even mee netballen met het dagcentrum. Eigenlijk vooral om eens kennis te maken met die sport. Ik had dat nog nooit gedaan. Als G-Sporter sta ik open voor verschillende sporten te leren kennen.
In het dagcentrum doen ze aan competitie en gaan ook met hun netbal-team naar de Special Olympics. Ook zit er veel talent in Apojo voor de sport. Zelf was ik eerst niet van plan om mee in de competitie te gaan. Want ik had het ook druk met mijn eigen sport, wat in die tijd zowel zwemmen als triatlon was.

Toch had ik na een aantal trainingen door dat ik het echt heel leuk vond. “Waarom geen competitie meedoen Elias?” vroeg de coach. Eerlijk gezegd heb ik niet moeten twijfelen, en heb ik meteen “JA” gezegd. Super spannend wel zo een eerste wedstrijd, maar die ging best wel goed. Ik kan mij nog goed herinneren dat ik vooral verschoot van het niveau van die andere ploeg(en). Voor mij was het echt nog maar het begin, ik kende de regels nog niet helemaal.

Een paar jaar van trainingen en wedstrijden later, was het in 2018 een top jaar voor ons netbal team. Zoals gezegd ging ik geen netbal doen op de Special Olympics, maar toch was 2018 een top jaar. Tegen het einde van de competitie stonden we gelijk met Wijchmaal. En als laatste wedstrijd moesten we tegen hun spelen. Alles of niks dus.
Het team had er zoveel zin in. Er waren wat spanningen in ons eigen team, maar de coach geloofde in ons, en dat was echt goed te zien op die wedstrijd. Wat uitdraaide op een overwinning, niet alleen van die wedstrijd maar ook kampioen van 2018.

Of we ooit nog eens kampioen worden, kan ik (nog) niet zeggen, maar ik kijk er wel naar uit om mij volledig te kunnen smijten in de competitie en trainingen. Mooie kans en ik ga ze grijpen…

Voila,
Maak er nog mooie dagen van, en tot snel,
Elias

netball-icon

Netbal: Afscheidswedstrijd, en wat voor één….

Beste Sportlezers,

Ik weet het niet goed meer, of ik al iets geschreven had over afscheid van mijn netbal-avontuur, maar het is bijna zo ver.
Het begon als een idee om af en toe te gaan trainen, om wat meer sport te doen. Samen met de andere van het dagcentrum.
In het begin voelde het soms wat onwennig, maar al snel voelde ik mij echt thuis bij hun in het netbal-groepje. Je bent nieuw, je kent de regels en het spel zelf niet zo goed, maar dankzij de andere voelde ik mij redelijk snel thuis. Wat wil je met zo een team….

Ondertussen nam ik de regels en het spel snel op en genoot ik van elke training. En dat niet alleen de trainingen maar na een tijd kwamen er nog wedstrijden. Ik moet toegeven, in het begin had ik daar wel wat bang voor toch is het goed gekomen…
Lees daarvoor de vorige netbal verhalen.

Terug naar de essentie van dit bericht.
Zoals jullie wel kunnen lezen komt er een einde aan mijn Netbal-avontuur. Het was een zalig jaar, een mooi avontuur. Super hart van genoten, veel nieuwe mensen leren kennen. Eigenlijk was het volledig nieuwe sport die heb leren beoefenen. 

Deze week stond de laatste wedstrijd op het programma (tegen Wijchmaal) , en dan nog de sterkste ploeg. Moeilijk of niet, we goed gemotiveerd en hadden er duidelijk zin in. Het gevoel zat ook echt goed, we konden namelijk kampioen worden. Iets waar we toch al een tijdje naar uitkeken.

De wedstrijd vond plaats in de sporthal bij ons in de buurt, dus het was eigenlijk een thuis match. We waren daar veel te vroeg, en begonnen al snel met opbouw van de zaal (net hangen enzo, ja dat hoort er ook bij als je thuis speelt), om daarna op te warmen.
Een kwartiertje later kwamen dan je mannen en vrouwen van Wijchmaal aan, om dan daarna ook te beginnen aan hun opwarming.

En toen begon de wedstrijd…
Het ging verrassend goed in het begin, maar we mochten niet te vroeg victorie kraaien. We speelden nog steeds punt voor punt. Wat we wel veel beter deden als vorige wedstrijden, was dat we meer de bal rond speelde, van achter naar voor, maar ook tussen de voorspelers (want je mag niet naar achter spelen in jou eigen team). 
We wonnen de de eerste set, en waren dus eigenlijk al kampioen. En toen we dat doorhadden, riep de coach ons terug bijeen om te zeggen “We hebben ons doel bereikt, maar we gaan nog voor de tweede set, dat is goed voor het spel en voor ons vertrouwen. Dus niet opgeven, we winnen de komende set ook!!!”.
En met die woorden begonnen we de tweede set, en die ging nog vlotter als de eerste. Weer door goed samenspel en minder fouten.

Jaja, de opdracht is volbracht. En dit was nu ook mijn laatste wedstrijd… Enkel 9 mei nog het ‘netbalfeest’, om daar met alle ploegen terug samen te komen, voor het seizoen af te sluiten.

Mooi avontuur, met een mooi einde.
Bedankt team!

Elias

netball-icon

Netbal, de wedstrijden volgen…

Dag beste sportievelingen,

Het netbal-seizoen, is op volle kracht. Voor mij nog steeds even wennen aan een spel, dat ik nog niet veel had gedaan (lees de andere berichten over Netbal). Toch ligt het mij wel goed. Het team heeft mij ook al snel in de groep aanvaard, en ik speel ook graag samen met hun. Weer; het maakt niet uit hoe sterk, snel of slim je ook bent, iedereen verdiend zijn kans in het team. Iets wat ze voor mij ook gedaan hebben.

Ik wijk af, het gaat natuurlijk over de wedstrijden….
Het begon bij een thuis-wedstrijd tegen Lummen. Nog een belangrijk detail, onze thuis matchen worden niet in onze voorziening maar ergens dicht in de buurt. Maar goed de wedstrijd ging goed. We stonden er met een leuke sfeer, maar ook met een sterk team.
De eerste set was nog wat zoeken, en we hadden wat last met redelijk wat sterkte tegenstand. Toch wonnen we de eerste set.
Bij set twee, hadden we veel goede gedachtes, en vooral vertrouwen in al onze teamleden, het pakken van de ballen ging goed, en dan de smashers die het konden afmaken.

Dat was de wedstrijd van 26 november…

Deze week hadden we weer een wedstrijd, en niet een van de minste. Want we moesten tegen Wijchmaal, dat is volgens vele mensen de moeilijkste ploeg van de hele competitie…
Toch gingen we met een goed gevoel in het busje richting  de sportzaal van Eksel (ergens dicht in de buurt van Wijchmaal). Voor mij was het de eerste keer dat we daar naartoe gingen. Het is ook meteen de verste verplaatsing die me moeten maken dit jaar. Alle andere ploegen (of beter gezegd, andere voorzieningen), zijn dichter bij huis.
Eenmaal binnen, zag ik meteen een oude bekende terug. Het was Tom van de Special Olympics, hij zit bij mij in de categorie bij Triatlon. En natuurlijk weer helemaal Tom, door de harde en nogal uitbundige omgang… Hij  is ook weer goed aan het trainen voor de Special Olympics in Sint-Niklaas. 

Maar goed de wedstrijd zelf…
We wisten dat het moeilijk ging worden, maar onze moraal was toch redelijk goed. De coach stelde ons gerust, en dat we moeten gaan voor elk punt.
Zo gezegd zo gedaan. De eerste set was heel goed opgaand, van beide kanten. Alleen merkten we op, dat bij elk punt dat zij verloren, dat ze meer en meer gefrustreerd waren. Goed voor ons, al was het best wel spannende set.
Na de eerste set zei onze coach,  dat we meer de bal moesten rondspelen. Dat de andere ook hun kans moesten hebben om punten te kunnen scoren…

De 2de set was in het begin ook nog redelijk spannend, maar we hadden al snel door, dat Wijchmaal toch meer stress had. We bleven gaan voor elke punt. Als team stonden we redelijk goed, al hadden zij meer krachtigere en grotere jongens.
Na een dik half uurtje spelen in de 2de set, kwam het laatste punt nog voor ons.
Wedstrijd gewonnen…

Zo dit was het verslag van beide wedstrijden netbal van mij van het jaar. In januari gaan we er terug tegen aan. Al blijven we natuurlijk trainen.

Tot de volgende netbal-post..
Elias

netball-icon

Netbal: eerste wedstrijd

Het is weer al even geleden dat jullie nog iets hoorde van ons, maar dat wilt niet zeggen, dat we dit project zijn vergeten. In tegendeel zelfs, het is allemaal goed zijn gangetje aan het gaan.
Het weer begint te veranderen, maar dit houd ons niet tegen om veel te sporten en onze doelen te halen (of er toch naar streven). Zoals echte sporters, weer of wind.
Met dit bericht, laten we onze stand van sportieve zaken weten. En ja, dat is al redelijk wat…

Netbal:

Nogmaals, dit gaat niet boven mijn zwemmen. Ik doe netbal voor het plezier, zwemmen blijft mijn hoofddoel.

In eerdere berichten heb ik al eens soms een bericht geschreven rond mijn netbal-avontuur. Jullie weten nu al hoe het begonnen is, maar het was er een tijdje stil rond. Ik heb elke week training, en dat liep redelijk goed. Eigenlijk begon ik het eigenlijk wel leuker te vinden. Jullie weten dat team spirit ook belangrijk is voor mij, en hier ook dus bij netbal. De jongens en meisjes vallen heel goed mee. Je staat daar echt als team.

Je wilt natuurlijk buiten alleen trainen ook wedstrijden doen. Maar voordat je wedstrijden kan doen, moet je natuurlijk ook wel je plaats hebben in het team, en ik had daar eerst wat bang van, want je wilt natuurlijk niet zomaar iemand zijn plaats in het team afpakken.
Het idee was voor mij om er bij te komen als het nodig was. En dat was het geval bij de eerste wedstrijd van het seizoen. Onze eerste wedstrijd stond gepland tegen Heusden (al werd deze gespeeld in Lummen).
Voor mij was dit mijn eerste wedstrijd met die groep. Ik had al eerder een wedstrijd gespeeld met een andere groep, maar deze nieuwe groep speelt competitie.

Ze hebben bij hun netballen twee soorten competitie. In het begin van het seizoen spelen ze volgens de competitie regels en dan na het seizoen spelen ze volgens Special Olympics regels. Er zijn wat verschillen in regels, omdat die van competitie zelf gemaakt zijn onder de ploegen, die van de Special Olympics zijn globaal geschreven.

De eerste wedstrijd was dus voor competitie, en wat kwamen we daar fier aan. We hadden niet enkel onze fysiek mee, maar ook het mentale. We wonnen ook de wedstrijd, en gingen met een goed gevoel naar huis.

Wat ik ook super vind is dat we de training erna ook meteen onze opmerkingen en eventuele minpuntjes konden bespreken. En die waren er, maar ook kregen we de complimenten van de coach.
Ik was zo trots op mijn team.
De volgende wedstrijd staat gepland ergens binnen twee weken.

Tot zo ver het netbal verhaal tot nu toe.