Iedereen heeft het gezien die een beetje de Olympische Spelen in Tokyo volgt. Het moment van de Amerikaanse turnster Simone Biles die wereld verbaasden met haar nieuws over ‘mentale gezondheid’. Ik had wel al iets gepost op sociale media daarover, maar ik wil er toch meer over kwijt dan gewoon een foto te delen op Instagram. Want het lijkt voor ons een ‘ver-van-ons-bed-show’, maar ik zie dit vaker. Dan wel in G-Sport. En daar gaat onze website/blog over, dus vond ik het ook gepast om daarover een bericht te typen.
Mentale gezondheid. Het klinkt simpel, maar dat is het niet. Er komt redelijk veel bij kijken.
Na het lezen van een artikel op de site van VRT-NWS werd het wel al een beetje duidelijker wat de sport-psychologe vertelde. Daarbij viel op dat het niet enkel over Simone gaat, maar dat dit voorkomt bij meer topsporters. Ook Japanse atleten werden vermeld. Nu word het dus aangehaald dat het vaker voorkomt. Voor mij (en ik denk voor vele andere) is dit geen verrassing.
Wat houd het nu in?
Mentale gezondheid in sport, heeft voor mij alles te maken met druk en stress. Ik heb het dan over hoe ik het zie. In het geval van de Amerikaanse turnster leek het verder te gaan. Tuurlijk is het verschil tussen een Special Olympics atleet en een Olympische kampioen heel groot. Als heel de wereld jou op de voet volgt, en je komt heel vaak in de media, dan voel je druk. Ja druk, dat is een vies beestje. Elke dag presteren om de wereld te tonen wat je kan. En als je dan een mindere dag hebt, dan heeft iedereen het gezien, dat elke keer opnieuw, dat geeft veel druk.
Dan de stress….
Als je dat allemaal al hebt, dan krijg je stress. Op tv was te zien dat ze viel op een toestel, en dan was de maat vol voor Biles. Veel atleten zouden dat dan voelen, maar niemand durft het toegeven. Stress en druk heeft dan direct impact op de prestaties.
Maar hoe kan je die stress en druk wegnemen? Om eerlijk te zijn, ik denk niet dat je die zomaar kan wegnemen. Je zou denken het publiek in de stadia weglaten. Dat kan wel werken, maar dat geeft toch sfeer, en ook dan heb je eventueel familie of vrienden in het stadium zitten, dus dat kan ook wel rust geven. Al heb je dan ook veel andere (roepende) mensen. Dus daar ligt de oplossing ook niet (volgens mij).
Begeleiding dan?
Tegenwoordig heb je een heel team achter je. Dat gaat veel verder dan enkel fysieke coaches. De dag van vandaag heb je mentale coaching, en natuurlijk ook een grote medische staf. Is dit dan de oplossing? Hmmm, weet ik niet direct. Waarschijnlijk wel, maar dat is nog niet alles… het blijven mensen en geen robots, wat daarin heel belangrijk is.
Voor mij?
Ik heb in mijn sporten al van alles gezien, in dat thema. Maar toch het blijft schrikken als je iemand mentaal ziet ‘crashen’. De eerste keer dat ik het zag was op de Special Olympics in 2017 (mijn eerste Spelen). Toen we met het team bij de atletiekpiste stonden. Er was een meisje dat hard aan het wenen was, en dus het niet meer zag zitten om het te doen. Nu zullen jullie wel vragen, hoe komt Elias dat je wist dat dit met mentale gezondheid was? Wel, omdat dat de omroepers ervoor zeiden “gelieve even niet te roepen, ze heeft tijd nodig”. Het meisje is toen weggelopen uit de race. Toen dacht ik al “ocharme, dit moet een moment van hun zijn om te stralen en te genieten van hun prestaties”, maar dus prestatie kwam er niet. Jammer voor iemand die een mooie starttijd had.
Ik zag sinds dat jaar vaker, maar ik denk dat het ook meer opvalt als je weet wat het inhoud. De jaren erna waren er verschillende zwemmers, die op de startblok stonden en die er snel afgingen om dan naar een voor hun veilige plaats te gaan.
Zoals ik hierboven al aangaf, het komt overal voor, niet enkel in G-Sport maar dus ook in Topsport. Het is niet allemaal zo positief als het gebeurd, maar het komt vaker voor, en ik ben blij dat een top atleet als Simone Bales dit naar boven brengt en het dus ook bespreekbaar maakt. Ook dat is het vermelden waard.
Zo dat was het bericht. Ik hoop dat andere (G-)sporters hier wat aan hebben, want dit is een heel belangrijk punt in heel de wereld. Er is niks mis mee dat je dat eens voorhebt, maar probeer je dromen toch te bereiken, zolang je maar jezelf blijft, en het leuk blijft vinden, want daar draait het toch om in onze sport, niet?
Elias Hendrickx
Laat weten, wat jij vind in de reacties hieronder
Bron en foto’s: @vrtnws
Mee eens?