Het is weer een tijdje geleden dat jullie nog iets van mij hadden gehoord en gelezen op deze blog. Dit komt vooral doordat ik op vakantie was. Je hoort wel eens dat je op zo een momenten even stilstaat bij jezelf. Vakantie laad je batterijen op en geeft je inzichten. Ook bij mij is dat gebeurd, ik heb een aantal dingen overlopen in mijn hoofd. Wie ben ik? Wat wil ik bereiken? Wat vind ik belangrijk?
Allemaal vragen die in die periode in mij op kwamen. Al moet ik wel zeggen dat ik er niet over gepiekerd had, wat ook veel zegt over de rust die ik daar vond…
Om maar met het eerste te beginnen. Wie ben ik?
Wie ben ik?
G-SportSE bestaat nu al enkele jaren en heb zelf al meer dan 200 posts, maar hoe wil ik overkomen? Afgelopen jaren was ik (vaker) bezig als Content Creator die sport deed. Dat was niet het doel van onze kanalen. We gingen content maken (zoals dat tegenwoordig heet) over hoe ik G-Sport beleef en mensen warm maken voor G-Sport of Special Olympics. Na die bedenking had ik het door, ik moet de G-Sporter zijn die content maakt. Wat natuurlijk een enorm verschil is. Jullie moeten zich geen zorgen maken, ik blijf posten. Maar het gaat om de planning van wat heeft voorrang op bepaalde zaken.
Wat ik wil zeggen: “Ik moet meer trainen en dan zien of ik er iets over te zeggen heb”. Trainingen dus voorrang op bijvoorbeeld video’s editen of blogposts schrijven…
Wat wil ik bereiken?
Dit is ook een beetje beantwoord bij de vorige alinea. Jullie kennen allemaal het verhaal van Special Olympics, en hoe het daar allemaal ging in Berlijn, maar zwemmen blijft toch een belangrijk deel van mijn sport. Zeker nu ik nog amper zwemwedstrijden doe. Dit was het hele lastige beslissing, maar meer daarover in het volgende stukje hieronder.
Wat ik eigenlijk wil zeggen… Ik doe momenteel veel trainingen, en dat niet alleen in zwemmen maar dus ook lopen en fietsen omdat triatlon dat vraagt.
Tijdens de vakantie had ik veel plezier met het zwemmen in open water. Dat gaat ook vlotter en vlotter, dus voel mij daar goed bij. Dit gaf het gevoel om toch richting triatlon te gaan. Is dat dan toch de volgende stap? Toekomst zal het duidelijk maken…
Wat vind ik belangrijk?
Ik zei ergens hierboven al iets over de zwemwedstrijden, en dat blijft een gevoelig iets voor mij. De band met het zwemteam van Leuven wil ik zeker blijven onderhouden. Al die liefde en kracht die ik krijg en dus ook graag geef, dat raakt mijn hart ook. Al vind ik de wedstrijden niet meer zo leuk. Dus dan maar vaker (terug) naar de zwemtrainingen gaan in Leuven.
Er zijn zaken die ik merkte met deze vraag over het sporten. Bijvoorbeeld op welke manier dit allemaal gebeurd. Klinkt moeilijk te begrijpen, maar ik zal het toch proberen uit te leggen.
Bij triatlon kan ik echt heel veel zelf plannen en organiseren. Zodat ik dingen kan verschuiven van trainingen. Structuur is belangrijk en zeker voor mensen met autisme. In het verleden zwom ik samenwerking met Greg (van G-Sport Vlaanderen) voor 5 dagen per week alleen s’ochtends om 7u. Iets wat heel veel vroeg, en ik veel zaken moest laten. Ik moet wel zeggen dat ik sinds de World Games ook nog maar 2 keer ging, maar toch meer disciplines van triatlon trainen geeft meer rust.
Vergeet ook niet als ik mij mentaal niet goed voel, dan moet ik jammer genoeg ook dingen laten. Weet je nog? Mentale gezondheid?
Triatlon dus!
Wat nu?
Een weg zoeken in triatlon is niet zo simpel als G-Atleet, maar door nu al enkele weken die trainingen te doen, doet het mij wel goed.
Krijg veel steun en kracht van echt veel verschilende mensen. Denk dan aan familie en vrienden, maar ook aan de begeleiders van de voorziening.
Ja ik weet het, het gaat wat vragen van mijn lichaam, maar ik heb er wel heel veel zin in. Wat het ook gaat brengen komende jaren…
Dus ja, trainen op eigen tempo, en we zien wel waar we komen.
Tot nu, bedankt voor de steun!
Elias
Add a Comment