Zwemmen of niet zwemmen op wedstrijd in Leuven?

Wat een dag… En waar moet ik beginnen? Het was fantastisch en veel gezien en gevoeld, vooral dan in emoties en bewondering.

Uitkijken op iets moois

Ik was een beetje vroeger en was eigenlijk van plan om een video te maken, maar kreeg al snel de taak om de clubs te ontvangen en de lunch ruimte klaar te zetten. Sommige van jullie wisten dat ik na mijn vakantie sukkelde met een schouder blessure, dus het zwemmen was nog niet zeker. Al had ik wel mijn zwembroek mee.
Na alle clubs binnen waren en iedereen zich naar het zwembad baanden, kon ik ook inzwemmen, en dat was best spannend. Toch met de blessure drie weken niet kunnen zwemmen, en kon niet weten of het ging lukken. Zelf kan ik de duik mij nog heel goed herinneren die middag. Zalig gevoel, dat kan ik jullie verzekeren. Na enkele baantjes te hebben gezwommen voelde ik het wel, maar het moest goed komen.
Uitkijken naar de aflossing, want dat is alles wat ik ging zwemmen. Uitkijken naar iets mooi dus.

Het gevoel van trots

Toen was het tijd voor de wedstrijd zelf. Bij Leuven Aquatics (onze zwemclub in Leuven) waren we heel trots, we mochten meer dan honderd deelnemers ontvangen. Allemaal gekomen om alles te geven op onze eigen competitiewedstrijd. Zo als jullie al konden lezen hierboven, had ik mezelf niet ingeschreven voor de individuele nummers. Alle tijd om te kunnen genieten van de wedstrijd, maar in het bijzonder onze eigen G-zwemmers. Normaal op wedstrijden zijn we met drie of vier zwemmers maar omdat het nu in Leuven zelf was, wilden de andere zwemmers van onze G-werking ook meedoen. “Doen!” Kunnen we alleen maar aanmoedigen.
Dus trots op alle G-zwemmers maar die van leuven in het bijzonder. Dit leverde niet alleen heel leuke sfeer op maar ook mooie resultaten.

Omdat ik niet mee zwom kon ik ook veel babbeltjes doen met iedereen die daar waren. Denk dan aan de zwemmers van Geel, of de begeleiders van andere clubs. Zelfs de kamprechter was heel geïnteresseerd in hoe het met mij ging. Dit voelde natuurlijk heel goed en vertrouwd aan. Bedoel dan als ondersteuner, niet als zwemmer. Dus heel blij dat ik daar toch nog was.

Nu uitkijken tot de aflossing begon.

Toch de aflossing!

Dit voelde allemaal zo goed aan, we hadden een leuke groep, leuke trainers en dan nog mooie resultaten. Toen was het tijd voor de aflossing. Eerst mochten de andere g-zwemmers, en dan de 4X50 meter. Het was een mooie wedstrijd, waarbij ik als de vierde mocht duiken. Ik had er wel wat bang voor, maar ik wou dit voor het team doen, die schouder was dan niet het belangrijkste. We werden derde, en dat voelde goed, we deden het samen met ons vieren.

Wat een dag. En wat heb ik genoten!
Bedankt Leuven Aquatics en al haar trainers en begeleiders, maar zeker in het bijzonder Tessa.

Viola, en nu vol op trainen voor de halve marathon midden april.
Elias