41765b50-955a-43aa-a14a-e78212abbbdd

Terug kunnen sporten, na gevolg van Apojo-cup! – Nieuw project

Hallo Elias hier, weer eens tijd voor nieuwe blogpost….

Voordat ik iets zeg over een ‘nieuw project’, wil ik zeggen dat er wel kleine dingen zijn gebeurd. Ik kan eindelijk terug sporten, na de ondertussen al bekende ‘Apojo Cup’. Want daar was het na het evenement wel wat gebeurd. Even de balans daarvan opmaken: Twee begeleiders ‘out’ met blessures, en ikzelf had last van mijn hamstrings, maar nog veel pijnlijker was dat er iemand met toppen voetbalschoen op mijn enkel was gaan staan. Daarom dus zelf even stilgezeten. Op het eerste zicht was dat even een dipje, maar na een paar dagen genoot ik ook wel van de rust momenten die ik daardoor kreeg…

Dan heb ik vooral gefocust op TandemDoublePower. Want dat is echt belangrijk voor Sander en zijn nieuwe piloot Niels. Zelf deed ik daar al een tijdje de socials voor, maar nu dus volledige website gemaakt. Ga daar zeker eens heen voor alles over TandemTeamDoublePower.

Ook heb ik gewerkt aan een plan voor een nieuw project dat ik ga starten met Celine (ja, mijn collega van bij TheSpecialInfluencers!). Ondertussen daar al vaker over vergaderd, en plannen concreter gemaakt. Meer kan ik daar nog niet over zeggen. Ik kan alleen deze foto onderaan delen…

Tot snel, Elias

Start van iets… groots? … Nieuws?
8422d874-60b0-4425-b6ee-1e85ed83d949-1.png

Afscheid van een vriend | De “Apojo Cup”

De zomer loopt op zijn einde, er was nog niet zoveel gebeurd rondom mij maar de voorbije weken is er wel het een en ander gebeurd waar ik nu openlijk kan over praten. Al moet ik wel zeggen dat het niet altijd leuk was. In dit bericht vertel ik wat er allemaal gaande was.

Om maar te beginnen met de pijnlijkste. Enkele weken geleden kregen we in de zwemclub whatzapp een bericht dat nooit leuk is. Er stond: “Onze zoon zijn hart is gestopt met kloppen”. Eerst wist ik niet zo goed hoe te reageren. Wat? Is hij overleden? Zo plots? Een jongen van 19 jaar? Ik moest het even verwerken. Dit komt als bom, niemand had dit verwacht. Dit was echt verschieten, en ik wou (samen met ons zwemteam) hem een waardig afscheid geven. Omdat ik vaker teksten schrijf, heb ik een tekst geschreven voor hem, al moet ik wel zeggen dat deze manier van schrijven toch helemaal anders is. Heel emotioneel, de woorden waren moeilijk te vinden, terwijl ik met tranen in mijn ogen de tekst afwerkte. Toen ik het bericht kreeg dat ik mocht voorlezen op her afscheid, heb ik toch nog even gedacht of dat ik niet nog iets extra kon doen, om hem te eren. Want hij was een topper, een echte kampioen in en rond tet zwembad. Zo gezegd zo gedaan. Tegen het einde van mijn tekst die ik las, ben ik naar de kist gestapt en heb een medaille daarop gelegd met de woorden “jij bent en blijft onze kampioen”. Echt recht uit het hart, en over hart gesproken, hij blijft in mijn (en natuurlijk bij vele) hart. Het gaat je goed…

Na dit nieuws had ik echt geen gemakkelijke periode. Ik had minder zin in vanalles, en vond weinig rust. Mijn hoofd werd soms wel echt zot. Gelukkig heb ik de juiste mensen rondom mij, en met een combinatie van rust en werk kon ik mijn gedachten wel verzetten. Jullie kunnen wel begrijpen dat dit niet gemakkelijk was.

Gelukkig was er iets waar ik echt wel naar uit keek. Een evenement op 5 augustus met Apojo, waar ik al maanden naar uit keek. Jullie hebben op mijn socials ongetwijfeld dit zien voorbij komen:

Affiche “Apojo Cup”

Deze affiche heb ik zelf gemaakt in opdracht van een begeleider van Apojo. Maar her ging mij vooral over hoe leuk dat dit ging worden. Nu ben ik misschien nogal rond de pot aan het draaien. Wat was dat nu eigenlijk?

De Apojo Cup! Een voetbal wedstrijd waarbij iedereen welkom was van Apojo om samen te spelen of iets te komen drinken in en rond het kunstgrasveld in Aarschot. De teams waren een mix van bewoners en begeleiders (mannen en vrouwen), wat het natuurlijk echt wel leuk maakte. Zoals gezegd had ik hier echt naar uit gekeken. Zeker na dat pijnlijke nieuws wat ik hier vanboven al neerschreef. Ook mijn beste maat Sander was erbij bij de Apojo Cup. Hij kwam een dagje op bezoek in Apojo, en ik was heel blij dat hij tijd had gemaakt voor mij die dag. Want hij begint ook echt druk te hebben met zijn sport. Maar daarover meer in een eventueel komend blogbericht. Terug naar de Apojo Cup. Zoals gezegd bestonden de teams uit combinatie van begeleiders en bewoners, al is begeleiders niet echt het juiste woord, ik kan beter zeggen personeel. Want in mijn team zat een kinesist. En in het andere team zat een technische medewerker. Dus ja, echt een mix van deelnemers. Dit kon toch niet anders dan goed lopen?

Actiefoto – Apojo Cup

Het was echt een top dag. Iedereen heeft zich heel hard geamuseerd en alle delen van dat evenement waren goed voor Apojo. Je had de jeugd die hun energie kwijt kon, je had mensen die konden komen kijken en iets drinken, maar ook de oudere generatie van bewoners deden een wandelingetje voor te komen, dus ja voor ieder wat wils. Uiteindelijk werd het 4-1. En mooie uitslag, maar vooral een mooie dag.

Jullie lezen het, ik hen wat meegemaakt. Met deze gebeurtenissen weet je pas echt hoe het leven gaat. Geniet van elk moment lijkt het, want het kan ineens keren. Momenteel gaat het beter met mij, maar ik kan echt oprecht zeggen, dat dit niet zo gemakkelijk was.

Elias Hendrickx

c1de77b3-8984-4940-8794-7fad7443cb82

Vrouwen in Sporten – mooi om te zien

Laten we beginnen met een paar afbeeldingen. Want dat zegt al veel over het onderwerp…
Dit vond ik deze week op sociale media

UK wint EK Vrouwen voetbal – image: Sportza
Tour de France Femmes – image: Sporza

Voila, dit zegt al veel, niet?
Jammer dat dit soms nog niet echt ingeburgerd is. Je hoort vaak over sport, maar dan (helaas) over mannen sporten. Echt jammer, want waarom zijn mannelijke (top-)sporters meer dan vrouwen (top-)sporters?
Alles is gescheiden met elkaar. Enkel bij korfbal is het gemengd. Het kan dus, al snap ik het ook wel, maar goed daar ga ik niet verder op in.
Ik wou gewoon even het punt maken, dat het jammer is dat we minder vaak horen hoe de vrouwelijke sporters het doen.

Deze week las ik ook een post van Team Belgium over dat het een jaar geleden was dat Nina Derweal in Tokio GOUD won! Toen heb ik toch ook gereageerd, en met resultaat dat ze het een ‘duimpje’ stuurde.

Het lijkt dat het allemaal gaat om de bekendheid en geld. Jammer, maar zij zijn even harde (top-)sporters. Dus ben ik heel blij met berichten of posts over vrouwelijke toppers in de Sport!

In G-Sport hoor je amper iets van de ‘verschillen’ tussen vrouwen en mannen in hun sporten. Elke wedstrijd in de zwemcompetitie is iedereen er, het gebeurd soms zelfs dat er dan een jongen mee zwemt met de vrouwen. Al moet ik wel zeggen dat heeft te maken met kleinere groepen, maar dat het kan toch prima?
Bij de Special Olympics doen ze bij de triatlon zelfs alles door elkaar. Daar fietsen de vrouwen ook gewoon soms tussen de mannen. En als ik het zo hoor daar ter plaatse is dat niet eens een probleem. Elke zijn klassement maar toch samen in de ‘race’…

“Iedereen telt” zeggen ze bij Special Olympics (Belgium), en dan gaat het volgens mij niet enkel over ‘beperkingen’.

Om maar te zeggen,
Geniet van (G-)Sport.

Elias