Voor ik begin…
Ik schrijf mijn blogposts meestal in de dagen na het gebeuren, en dat is nu ook niet anders, maar wat wel anders was was dat ik het gevoel nog echt hard voelde nadien. En dus was het voor mij echt een mooi moment en een mooie dag.
Na je dit bericht hebt gelezen snap je waarschijnlijk wat ik voelde, het is echt recht uit het hart, en dat was niet enkel bij mij, maar ook bij het team en andere zwemmers die mij heel nauw aan het hart liggen.
Oh? Dus toch nog een ZWEMwedstrijd?
Ja inderdaad, je las het goed, ik zei ‘andere zwemmers’. Ik heb nog eens meegedaan aan een zwemwedstrijd. En niet zomaar één maar een internationale waarbij er ook enkele andere landen waren. Dan was ik heel benieuwd, en zo dus toch ingeschreven voor deze wedstrijd. Voor de organisatie was het ook een bijzondere gebeurtenis, want ZGeel organiseert dit ook maar om de vier of vijf jaar. Zoals gezegd waren er ook zwemmers van ander landen, denk dan aan Zweden, Hongarije, Luxemburg, Nederland en Duitsland. Het ging dan vooral over de Special Olympics teams van die landen. Heel veel dingen die het maakten dat ik toch graag wou meedoen. Bedankt Tessa van Leuven om mij te overhalen, heb er echt van genoten…
Oké! Maar hoe ging het dan?
Toffe wedstrijd verzekerd dus… En ja hoor, het voelde meteen juist. En dan bedoel ik niet alleen de wedstrijd op zich maar ook de mensen er om heen. Sinds enkele maanden heb ik veel contact met Nina (meer over haar vind je hier), en dan nu kon ik haar (en nog andere zwemmers van andere clubs) terugzien op een wedstrijd. Voor de tijden ging ik het niet doen, maar uiteindelijk zwom ik toch mooie tijden, wat volgens mijn trainer nog niet zo gek was, want zonder druk op trainingen en voorbereidingen kon ik zonder druk zwemmen, en dat bracht dus rust in mijn hoofdje, en dat vertaalden zich naar toch een mooi resultaat…
Alles ging dus goed…. Maar toch was er nog iets belangrijker…
Vriendschap en teamspirit.
Vanaf het begin had ik de indruk dat het mooie dag ging worden door vele mensen terug te zien, maar wat ik niet kon denken is dat ik super gelukkig (maar wel beetje moe) terug thuis kwam, en dat had alles te maken met het titeltje hierboven, namelijk vriendschap en teamspirit. Het was een tijdje geleden dat ik nog een wedstrijd had gedaan, en nu terug de rode kleuren aandeed en dus in naam van Leuven Aquatics kon zwemmen. Niet alleen dat gevoel van teamspirit, maar ik had ze ook heel hard gemist, en dat voelde zo goed. Vele babbels gehad, veel gelachen maar vooral genoten van het team. Dit voelde zo goed, en zag hoe leuk het team het vond dat ik er bij was. Geen moment spijt gehad..
Zeker toen ik met de kippenpak het zwembad binnenkwam, en zo probeerden de sfeer te brengen. Al moet ik wel zeggen dat dat een idee was van een begeleidster van Geel zelf, maar het was leuk om de sfeer erin te brengen na toch wel een wedstrijd die dan al vijf uur duurde (als je de pauze meerekent).
Wat een mooi team hebben wij, en wat was het een mooie dag…
Wat na deze wedstrijd? Plannen voor meer?
Dat was nog niet zo lang geleden nog niet duidelijk, maar nu heb ik toch zekerheid van nog twee komende wedstrijden, die dan ook in ons eigen zwembad in Leuven plaatsvind. Ik heb het dan over een criterium (wat een gewone competitie wedstrijd is) en dan hebben we het BK Paraswimming. Het is een hele tijd geleden dat het nog eens in een 25 meter bad was, maar dus in Leuven zal het dan wel zo zijn. Al hopen wij wel nog ooit een 50 meter bad te hebben in het Leuven(se)…
Van datum tussen die twee hebben we nog de Special Olympics Nationale Spelen, maar daar ga ik niet meer als zwemmer meedoen maar terug als triatleet…
Voila,
Het voelde zo goed, en heb een super warm gevoel na de wedstrijd en ik ben blij iedereen terug te hebben gezien. Super tof…
Video volgt nog.
Tot snel,
Elias
Add a Comment