Tijdens de wedstrijd kon ik even niet meer uit de voeten

Hallo,
Sorry voor mijn rare titel van dit bericht, maar je zal er na het lezen van de tekst het wel begrijpen.
Dit weekend was het wedstrijd in Gent en ik keek er eigenlijk wel naar uit.
Al was het de dag ervoor ook al heel leuk…

Want zaterdag was het training in Leuven, en we waren al aan het opwarmen zonder de trainer. Eerst wisten we niet wie er ons kwam trainen, dus ja we dachten, lekker opwarmen en spieroefeningen doen. Niet veel later zagen we een oude bekende… Coach Kev, zo als wij hem mogen noemen. Kevin is onze vorige coach voor Sam het overnam als onze trainer. Wij hadden alle vier een lach op ons gezicht, we hadden er zoveel zin in. Gewoon omdat het lang geleden was. Pas op, Sam we hebben je graag he, en we leren veel van jou hoor, allebei toffe mannen…

Na de training hadden we natuurlijk nog zondag de zwemwedstrijd in Gent. Voor mij was het wel niet zo leuk dat het pas om 15u begon, wat normaal 13u is, wat dat maakt dat het normaal gezien later gedaan was. Al was dat niet voor mij, ik zal het even neerschrijven…

De eerste 50m schoolslag ging heel goed. Mijn onderwaterfase en techniek was veel beter dan enkele weken geleden, zelfs de trainers vonden dat. Maar bij de vlinderslag liep het effe mis. Ik stond klaar om er in te duiken, maar schoof net op het laatste moment uit, waardoor mijn voet redelijk hard op de stenen blok viel, wat maakte dat ik slecht vertrokken was. Heb nog wel het nummer uitgezwommen, maar kon dan niet echt meer erop staan. Al snel hadden ze door dat het niet echt heel erg was, want ik kon vrij snel terug stappen..

Ben daar dan maar direct naar huis gegaan, want ja, wat kon ik nog doen daar? Niet veel later kwamen er al leuke mooie berichtjes binnen van verschillende zwemmers. Vond ik echt mooi hoe er zo wordt omgegaan met iedereen na dat er zo iets gebeurd. Het was allemaal niet zo erg, maar toch was er veel steun. Gaf echt een goed gevoel.

Maar goed, dit was het weekend van 11 en 12 februari

Tot snel,
Elias