Hallo volgers,
Het is weer hemelvaart weekend en dat betekende dat de Special Olympics Nationale spelen van start gaan. Deze keer worden ze georganiseerd in Mechelen in samenwerking met Mechelen Foundation.
Ik heb er super hard naar uit gekeken. Toch normaal wel hét sportevenement van het jaar, al is dit jaar wel beetje anders door de spelen in Berlijn. Al bij al, is het voor mij toch een speciaal moment in het jaar.
Even wat cijfers:
3000 atleten in 20 sporten in drie (of voor sommige vier, hier kom ik nog op terug) dagen.
Onze spelen (van team apojo) starten op woensdag met de torch run. Wat zoveel wilt zeggen als met een vlam in een fakkel te lopen door Mechelen…
Het was een mooie run en hebben het stad echt leren kennen. Ook het weer hadden we mee. Eigenlijk waren alle dagen op de spelen heel mooi weer.
Met team apojo hebben we ook goede run neergezet, bijna heel ons team heeft de volledige 12km afgelegd. Elke drie kilometer was er wel wat rust, en ook soms wat rust met wandelen, dus het viel mee. Wat ben ik zo trots op het team dat we dit allemaal samen gedaan hebben, 12 kilometer is al wat hé…
Om nog maar te zwijgen over de openingsceremonie… Die was echt epic, nog nooit gezien. Ik was echt onder de indruk, daarbij moet ik wel zeggen dat het wel mijn eerste keer was in wel echt vijf jaar ofzo dat ik er nog eens naartoe ging. Dit was allemaal in het stadion van KV Mechelen te doen. Wat maakte dat er veel volk makkelijk bij elkaar kon zitten.
De Special Olympics National Games werden vooral mogelijk gemaakt door “Mechelen foundation”, onder leiding van Nick Deboer hebben er echt voor gezorgd dat het allemaal in orde was. Dus heel de ceremonie was georganiseerd door hun, een zorg minder voor SOB (Special Olympics
Belgium) zelf.
Veel show, veel optredes van verschillende artiesten, denk bijvoorbeeld aan Metejoor en Gunther neefs, maar ook de locale verenigingen van Mechelen waren daar, een koor, fanfare,…
Echt genoten van de show, dan maar snel terug naar onze verblijfplaats want ja, alles moest nog beginnen eigenlijk…
Dag 2:
Vandaag had ik zelf niet zoveel te doen, van sport bedoel ik dan. Gelukkig hadden onze triatleten net op donderdag het zwem onderdeel en had ik zelf geen zwemnummers, dus ik mee naar de triatlon.
De vaste waarde van sporters was er ook weer bij, bedoel dan de atleten van Wijchmaal en zo. Wel leuk om die allemaal terug te zien. Onze atleten waren echt wel goed voorbereid, en we wisten dat het goed ging komen. De meesten die mij volgen op deze blog of socials, die weten dat ik volgend jaar waarschijnlijk ook terug triatlon ga doen op Special Olympics.
Na het zwemmen van de triatlon gingen we allemaal naar de hoofdsite van de spelen. Daar zijn er veel sporten dichtbij elkaar. Voor mezelf had ik paar dagen op voorrand een lijstje gemaakt met alle mensen of sporten die ik graag wou zien. Denk dan aan een Celine, Amal, maar natuurlijk ook aan ons zwemteam van Leuven Aquatics. Voor donderdag had ik vooral tijd gemaakt om alles te gaan ontdekken, beetje rondlopen om te weten waar alles is, om dan sneller overal te komen op de kortste weg, want ik denk dat ik de dagen erna veel kilometers ging maken…
Tegen de avond hebben we samen met team Apojo een bbq gedaan. Zelf hebben we niet veel moeten doen, want een paar begeleidsters die in de buurt woonden hadden onze groentjes en zo allemaal al klaar gemaakt, wij moesten enkel het vuur maken dan het vlees bakken en dan genieten van onze bbq. Er waren best wel al een paar atleten heel moe. Ikzelf ben ook op tijd gaan slapen, want het werden nog drukke dagen. Ervaring leert dat…
Dag 3:
De vrijdag, de dag dat mijn beste vriend Sander langskwam voor mij een hele dag kwam bezoeken. Ook was dit de eerste dag dat ik zelf moest zwemmen, dat was pas in de namiddag dus we hadden tijd genoeg. Ik vertrok rond 8u30 naar de nekker site voor de eerste atleten te gaan afzetten, en daar had ik ook Sander gevonden. Het was ook stralend weer, wat iedereen wel echt deugd deed, en dat voor alle dagen van deze spelen. In de voormiddag dus met Sander rond gelopen, en genoten van het weer en de sfeer. Ook had ik voor het eerst het Special Olympics Village ontdekt. Waaaw, wat is dit mooi geworden. Dat moet ik ook wel echt zeggen, het was allemaal heel ruim gemaakt en er was overal ruimte genoeg, zeker in vergelijking met vorig jaar.
Tijdens de middag moest ik dan zwemmen, de 50m vrije slag, dat was voor mij toch een beetje wetend wat er ging gebeuren. Jef is in bloedvorm, maar ergens hoop je hem natuurlijk te kunnen verslaan, als je die gedachte niet hebt, kan je beter naar huis gaan zei Sander mij nog… Bij het zwembad was het nogal druk, ik hoorde onlangs dat zwemmen één van de grootste sporten is bij de nationale spelen, dus er waren veel atleten bij het zwembad. De wedstrijd zelf is best goed verlopen, zelf haalden ik zilver en de rest van mijn zwemteam deed het ook super goed.
In de namiddag zijn we nog even gaan kijken bij de triatlon. Dit ging door op het militair domein van Peuti. Ze hadden ons op voorrand al gezegd dat je daar niet zomaar binnen kon, enkel met juiste badge en identiteitskaart, maar omdat we veel later waren, en het dus bijna gedaan was, zijn we nog gewoon naar binnen kunnen gaan. Met ons groepje van de atletiek waren we net op tijd om de mannen te zien bij hun fiets onderdeel. En wat voor een nummer was dat seg… Onze eigen Branko haalde los de eerste plaats, de andere haalden ook veel seconden in tijdens dit onderdeel, omdat zwemmen voor hun toch nog steeds het lastigste is…
S’avonds hebben we nog een lekkere spaghetti gemaakt, en ging ik toch in ieder geval vroeg slapen, want ik had nog wel wat energie nodig voor de laatste dag op de spelen.
Dag 4:
Voor de laatste dag moesten we heel vroeg opstaan, het was half 7 en heel de verblijfplaats moest opgeruimd worden. De begeleiding had dat toch wel wat onderschat, want we waren (door onze inzet en motivatie) veel sneller klaar dan ze hadden gedacht. Dus vroeg opstaan, om dan op tijd te vertrekken voor de laatste keer naar de Nekker. Ikzelf ben naar de atletiek geweest en dan ook redelijk snel naar het zwembad, want mijn zwemteam van Leuven Aquatics moest ook nog wel wat zwemmen. Ook mijn ouders waren erbij, gisteren ook al, maar nu was er tijd voor het team. Eerst dus naar de ander zwemmers gaan kijken. Voor mij stond er de 50m schoolslag en dan later de 4 X 25m aflossing zwemmen. Dit was ook de dag dat ik niet zoveel had gedaan bij team Apojo. In het zwembad zelf had ik best goed gezwommen, de schoolslag was ik tweede en bij de aflossing was er toch wat twijfel hoe we dat gingen doen. Jullie weten dat misschien maar bij Special Olympics heb je een ‘20% regel’, dat betekend dat je maximaal 20% buiten je inschrijvingstijd mag gaan. Bij onze aflossing was het eerst niet de bedoeling dat ik mee ging zwemmen, maar twee maanden voor de spelen, werd ik als vervanger gezet. De tijd die was doorgegeven zonder mijn tijd, dus we moesten oppassen dat we niet gediskwalificeerd werden. Uiteindelijk hebben we gewoon zo hard als we konden gezwommen, en hadden we de tweede plaats gehaald, en ze hadden ons niet uitgesloten, dus wij alle vier een zilveren medaille.
Tegen de late namiddag ben in nog even wat mensen gaan leren kennen bij de Atleteet Ambassadeur bij de VIP. Daar hebben we veel uitleg gekregen over hoe dat zij werken, vooral voor mijn ouders was dat allemaal heel interessant. Ineens was ik ook opgeroepen voor medailles uit te gaan rijken bij het zeilen, dit samen met Celine. Die twee uur van binnen komen in de VIP tot het naar huis gaan, was super druk, veel info maar vooral veel mensen leren kennen.
Daarna ben ik samen met mijn ouders naar huis gegaan, want het was genoeg geweest… de zetel en mijn bed wachten op mij…
Volia dit was alles van geschreven tekst over de Nationale Spelen 2023 in Mechelen…
Beeldmateriaal zet ik nog in apart bericht.
Bedankt aan alle coaches, begeleiders, SOB zelf en ook Mechelen Foundation.
Tot volgend jaar…
Add a Comment