We kunnen er aan beginnen… Jaja de competitie wedstrijden zijn gestart. Hier waren we voor gekomen. Misschien heb ik het woord ‘beginnen’ al vaak gebruikt, en ja, er zijn veel nieuwe dingen op mijn pad gekomen, maar dit is toch waar het om draait, die ribbon of medaille mee naar huis nemen. Voor het zover was moet er nog gezwommen worden. En we gaan ze niet zomaar krijgen.
Deze dagen beginnen bijna altijd hetzelfde, dat betekend om 6u30 opstaan, om 7u ontbijt, 8u metro om dan rond 8u40 op te warmen in het zwembad. Wat er daarna gebeurd is elke dag anders. Iedereen moet op een ander uur zwemmen. Sommige schema’s vind ik dan wel lastig, want je weet pas je schema als je klaar bent met opwarmen op de venu (sport voorziening of stadion) zelf .
Even het systeem uitleggen… Wij hebben elk twee eigen nummers en één gezamenlijke wedstrijd. In elk nummer (buiten de aflossing) heb je een kwart finale, een halve finale en dan de finale, bij het gezamenlijke nummer begint het direct bij de halve finale. Als jullie dan vlug even rekenen betekend dat wij acht keer zwemmen, of ik toch, want er zijn uitzonderingen…
Zoals al gezegd starten we eerst met opwarming in de ‘warming up pool’, dan vetrekken we naar de tribunes voor een plaats te zoeken. Meestal daarna moeten we wel even wachten, maar dat hangt van dat tot dag af…
De wedstrijden verlopen echt verschillend. De kwartfinale bij mijn 50m vrije slag was heel goed, had niet veel tegenstand, dit kwam vooral door dat het nog om ‘devisining’ was, waarbij we dus zwemmen om in de juiste categorie te komen. De halve finale was andere koek… De schoolslag was een ander verhaal. Daar haalde ik maar nipt de finale, maar daar mocht ik wel met trots het podium op met de 6de plaats van de wereld! En wat er dan in jezelf omgaat is net zoals de openingsceremonie echt niet te beschrijven…
Na die finale kon ik dan eindelijk mijn ouders in de armen vliegen. Tijdens dat ik dit schreef, kreeg ik zelf ook weer een traan. Je voelt die vreugde, fierheid en vooral trots, en dat bij iedereen die mee ge reist naar Berlijn. Ben ook super blij dat mijn grootouders hier waren. Niet te beschrijven dus…
Vrijdag is voor mij het einde van de competitie, die dag had ik mijn laatste wedstrijd, de finale van de 50 meter vrije slag. Die wedstrijd was pas na de middag. Zelf heb ik niet echt veel stress gehad, best wel raar eigenlijk. Terwijl dit allemaal wel heel spannend is, en je veel indrukken krijgt van alle kanten. Neem nu bijvoorbeeld gesprekken met andere atleten, dat ga ik zo hard missen. Mijn wereld is ook echt breder geworden. Misschien zelfs wel vriendschappen. Voor mijn extra verhalen die ik gehoord heb, ga ik een apart bericht schrijven later na de spelen. Nu terug focussen op de laatste wedstrijd, want daar zijn we voor gekomen, niet?
Voor alle resultaten, maak ik nog apart bericht, alsook het laatste gevoel…
Voor nu is het dit. Tot snel
Add a Comment