Wat heb ik voor jullie een mooie post deze week met een prachtig verhaal…
We zijn nu dik half jaar na al onze avonturen van de World Games in Berlijn, maar soms krijg ik dan ineens een mooie herinnering vanuit de Special Olympics Community. Dit was ook het geval vorige week… Ik heb namelijk een vervolg van een post die ik maakte een half jaar geleden scheef. Lees vooral eerst deze post even voordat je deze leest.
Nu je het verhaal van Amanda kent, zal ik nu vertellen wat ik vorige week in mijn inbox kreeg.
Vorige week kreeg ik een bericht in het engels van een persoon uit Amerika, wat achteraf bleek het een vriendin van Amanda (een vrijwilligester van Special Olympics Montana en World Games) te zijn. Zij stuurde mij een berichtje met daarin de boodschap dat Amanda een award ging krijgen over het bericht dat zij in haar community rond had gestuurd vanuit mijn post op deze blog. Mijn eerste reactie was dat het allemaal beetje ‘random’ was, maar er bestond geen twijfel dat dit echt was, hoe vaker ik het las, hoe meer verbaasd ik was. We hadden wel echt een klik in Berlijn, en daar hebben we ook ervaringen uitgewisseld over hoe Special Olympics bij ons of bij hun gaat. En daarbij was de conclutie dat er weinig verschillen waren. Maar natuurlijk had ik nooit verwacht dat dit ging leiden tot een erkenning die ik best als ‘internationale erkenning’ mag beschouwen…
Na een paar berichtjes met die vrouw over en weer te sturen vroeg ze of ik een tekstje wou schrijven dat zij dan ging voorlezen op de uitreiking, en met een beetje hulp van Google Translate en mijn familie heb ik dan een tekstje gemaakt. Ondertussen wou ik al een berichtje sturen naar Amanda, maar gelukkikg heb ik dat niet gedaan, want anders had ik waarschijnlijk hun ‘feestje’ verpest.
Dit tekstje werd dan echt voorgelezen en ik kreeg nog een mooie tekst van Amanda terug na haar award. Hieronder vind je dat tekstje, weet wel, dit komt van haar zelf…
English
Everyone was acting suspicious but I was not sure about what, until Brandy (one of my athletes and who I was a unified partner with for Bocce for the first time, started speaking). She spoke some sweet words about how long I’ve been involved and how I won my first blue ribbon and gold medal with her. After they announced my name Brittani (a state representative) said she had one last surprise and that was a note from you. I’m not an emotional person, but hearing those words from you really hit hard and I began to tear up. Knowing that someone so far away felt that I made an impact over a few days was so sweet. That you took the time out to respond when asked if you’d like to contribute anything. It really meant so much to me. That’s why I continue to come back, season after season. Because of people like you. You athletes are what make my world go round.
Nederlands:
Iedereen gedroeg zich achterdochtig, maar ik wist niet zeker waarover, totdat Brandy (een van mijn atleten en met wie ik voor het eerst een verenigde partner was voor Bocce) begon te praten. Ze sprak een paar lieve woorden over hoe lang ik al betrokken ben en hoe ik met haar mijn eerste blauwe lint en gouden medaille won. Nadat ze mijn naam hadden aangekondigd, zei Brittani (een vertegenwoordiger van de staat) dat ze nog een laatste verrassing had en dat was een briefje van jou. Ik ben geen emotioneel persoon, maar toen ik die woorden van jou hoorde, raakte ik echt hard en begon ik te huilen. Het was zo lief om te weten dat iemand zo ver weg voelde dat ik een paar dagen lang impact had gemaakt. Dat je de tijd hebt genomen om te reageren op de vraag of je iets wilt bijdragen. Het betekende echt zoveel voor mij. Daarom blijf ik terugkomen, seizoen na seizoen. Vanwege mensen zoals jij. Jullie atleten zijn wat mijn wereld draait.
En ik heb dan nog alleen de award foto te delen
Voila, toch een mijlpaal voor G-SportSE en dat tot in het verre Amerika. Bedankt voor de steun, in het bijzonder Amanda en Special Olympics Montana.
Add a Comment