img_0949.png

Grote toernooien: BK – deel 2: De Afloop

Inleiding

Dag sportievelingen,
Het was een drukke dag, maar ik heb genoten. Want jullie zagen zeker al het bericht over de voorafgang van het BK. Nee? Bekijk ze dan hier. Dus nu enkel over de afloop…

We waren er redelijk snel daar. Wel voor mij nogal wat werk gehad om alles te regelen van vervoer. Maar goed, we waren er rond 10u. Ongetwijfeld werd het een lange dag, als je zag dat mijn laatste wedstrijd om 18u was. 18u? Ja van 10u tot 18u, ja kijk het was nu zo…

Op ons Belgische kampioenschap waren we met vier zwemmers van Leuven Aquatics. Dat was best veel, toch misten we een paar competitiezwemmers maar goed, zij waren er ook bij in ons hart. Dit jaar was het voor veel zwemmers anders. Normaal heb je bij de inschrijvingen enkel de tijden van het voorbije jaar, maar ja zou niet eerlijk zijn, want sommige hadden nog geen wedstrijden gehad door wille van Corona. Ook in het zwembad merkte je dat heel erg. Het was over het algemeen redelijk rustig. Minder deelnemers dus. Bij de onderdelen hebben we maar enkele keren met acht tegelijk gezwommen, dat was echt heel opmerkelijk.

De wedstrijden zelf dan…

50 meter vrije slag

Het begon voor mij ook redelijk vroeg zoals ik al zei, maar meteen met de 50 meter vrije slag beginnen was toch dubbel. Dat is namelijk de afstand waar ik vorige keer goud op haalde. Dus ik had best wel wat zenuwen. Jeff heeft zich al vaker laten zien op andere wedstrijden, en nu bij die eerste wedstrijd moest ik tegen hem. Jeff is een jongen van ZGEEl, die zwemclub heeft één van de grootste G-Sport werkingen van België. Maar dus tegen Jeff… De focus was enorm groot, ik wou echt graag winnen, en daarvoor moest ik veel focus hebben, vooral aan de startblok kwam de stress. Als ik de beelden achteraf zag, dan zag ik dat ik te snel gestart was. Tegen de eerste 25 meter lag ik voor. Maar jammer maar helaas haalde Jeff mij dan in. Zilver was de uitslag. Ik heb mijn best gedaan.

Na de 50m, was het tijd voor de aflossing. Dat is een race die je doet met een team van vier zwemmers. Elke zwemmer moet dan 50m afleggen. Gelukkig hadden we vier zwemmers van Leuven die ook elk geselecteerd waren voor individuele nummers. Dat is de regel. Dus als je als team met drie zwemmers mag gaan naar het BK, dan mag je dus niet met een vierde van je team gaan als die niet geselecteerd is.
Wij waren dus met vier, dus konden we starten bij de aflossing.
Mijn positie was als eerste, dan Paulien, dan Hans en als laatste Dennis. Eigenlijk deden we dat best goed, we haalden een goed resultaat. Zilver was het. Ja, voor mij weer zilver. Maar ik ben zo trots op ons LAQUA (Leuven Aquatics)- team, top prestatie voor een top team.

Rugslag…


Even daarna was het tijd voor de rugslag. Eigenlijk best verassend dat ik dat mocht doen op dit toernooi. Want ik heb dat het afgelopen jaar niet gedaan. Wel paar jaar geleden. Hoe dat kon las je al in de inleiding. Maar nu dus rugslag op het BK. Wat ook wel spannend was, was dat ik dat samen moest doen met Hans van ons team. Hans zwemt al heel lang, en heeft zich vooral gespecialiseerd in rugslag en vlinderslag. Dus een waardige tegenstander. Net ervoor lachte we er nog mee. Hans was al helemaal opgepept, hij had er duidelijk zin in, dat bleek ook achteraf. Want de uitslag was heel goed… voor hem… Hij pakte zilver, en ik viel buiten het podium. Gefeliciteerd Hans, en ik had er vrede mee. Hij verdiende het ook echt wel. Weer een medaille erbij voor LAQUA.

De laatste 100 meter…


De dag liep bijna op zijn einde. Normaal stond dit nummer gepland voor 18u, maar gelukkig had de organisatie goed werk geleverd zodat ik al om 16u15 kon zwemmen. Ik wou echt wel graag nog een medaille halen. Afgaan op de inschrijvingslijst, zag het er op papier niet zo goed uit. Maar zeggen toch altijd “de prijzen worden pas uitgedeeld aan het einde van de meet”. Dus ja, we gaan ervoor!
Vooraf had ik een gesprek met de coach. “Elias, je moet uw derde kwart van de wedstrijd extra snel doen, dan komt het goed”. Duidelijke taal van onze coach Kev (Kevin), maar het ging dus lukken voor een medaille.
Toen ik op de blok stond, had ik terug die volledige focus, en ons plan moest lukken. Zo gezegd zo gedaan. De eerste meters heb ik afgewacht, en een rustig tempo. Want ik moest volhouden, ik wou niet meer de fout van de 50m maken. De laatste lengte was iedereen verrast dat ik ineens precies mijn tweede adem vond, en zo drukte ik als derde af bij de officiële drukplaten. Brons was binnen…

De balans en gevoel op het einde…

Na de bronze medaille was het duidelijk wat het voor mij was. Twee zilveren en één bronze medaille. Wat een prestatie, ik had het zelf niet beter kunnen hebben. Het was een super leuke, maar vooral vermoeiende dag. Ik heb ook genoten van alles wat nog bij komt kijken, neem nu het contact met je eigen team maar ook met andere clubs. Eerlijk gezegd heb ik wel dingen geleerd. Bijvoorbeeld wat Jeff zei achteraf, over dat ik te snel gestart was. Opmerkelijk is dat wel, maar echt wel nuttig. Volgend jaar hebben we een groot evenement gepland voor Jeff en mij, dus dan zijn wij samen één team.

Hoe deed de rest van het team van LAQUA? Wel heel goed, we waren met vier zwemmers wat ik dus al zei, en we hadden elf medailles, wat een zeer goede oogst was. Nooit op een bk haalden we dat. Super trots op het team. Top prestatie, en hopelijk volgend jaar terug zoveel of liefst toch meer gouden plakken.
En nu volop voorbereiding voor de Special Olympics in Louvain-La-Neuve tijdens hemelvaart weekend.

Tot dan,
Elias

Ps: hieronder vind je nog veel foto’s en een mooie video die een papa van ons team maakte. Zeker de moeite

img_0949.png

Grote toernooien: BK – deel 1: Vooraf

Hallo,
Na een weekje vakantie ben ik er weer helemaal klaar voor. Het was zalig in Spanje maar er staat natuurlijk van alles te gebeuren komende weken.

Mijn idee was om een blog bericht te maken met verschillende delen van de komende grote evenementen. Met als begin het Belgische Kampioenschap. En om zoveel mogelijk te schrijven rond deze dagen, ga ik zelfs het BK opdelen in voor en na de wedstrijden. Op de vooravond start ik met het deeltje van voor het evenement.

Zoals ik al zei heb ik net een weekje vakantie gehad. Misschien raar wel voor zo een groot toernooi, maar ja het was nu eenmaal zo. Toch heb ik vaak gedacht aan het BK. De dagen ernaartoe korten ook heel snel af. Elke keer als ik opstond, dan was het besef, dat het echt wel dichtbij komt.

Maar hoe voel ik mij nu op de vooravond? Wel ja, het is dubbel. Ik ben al een heel jaar (vooral achter de schermen) bezig met Special Olympics. En daar wordt zoveel over gedaan. Bijna op al mijn socials gaat het erover (soms misschien een beetje teveel). Terwijl ik over het BK weinig publiceer.

De druk begint wel te komen. Al weet ik dat het lastig gaat worden. De concurrentie is groter dan bij het vorige kampioenschap. Maar we gaan alles geven, en dan afwachten. Je kan uiteindelijk niet meer doen als je best.

Daarna hebben we nog een weekje rust voordat de Specials beginnen. Hope for the best…

Ergens volgende week een (uitgebreider) verslag van het Belgische kampioenschap dat plaats vind in Antwerpen. Tot volgende week.

Ready for BK
zwem-logo-trans.png

Eerste wedstrijd van 2022

Hier gaan we weer. En zo blij dat we zijn. We kunnen terug naar zwemwedstrijden. De eerste is in Geel, bij de bekende ZGeel zwemclub. Zij zijn één van de grootste G-clubs van Belgie, én hebben veel ervaring met nationale en internationale Special Olympics. Dat kan alleen maar een mooie wedstrijd worden.

Vooral ook een mooie dag om te zwemmen. We kwamen aan bij het zwembad, en natuurlijk kregen we (na het tonen van ons coronacertificaat) een bandje voor de rest van de dag. Zoals gezegd, iedereen was blij om elkaar terug te zien.

Er was wat drukte maar voor mij ook gewone druk. Greg was daar, maar ook trainers van de Belgische delegatie voor Special Olympics World Games in Berlijn. Komt goed, dat zat er in mijn hoofd. Keep going’s…

De wedstrijd zelf was redelijk back into competition. Mijn eerste twee nummers, waren niet heel goed, er waren gewoon mensen beter. Voor mij was het vooral terug even wennen. Met het team hebben we vooral gepraat over vanalles en nog wat. Gaf heel goed gevoel. De andere nummers gingen beter, zo heb ik toch wat tijden verbeterd. Vooral bij de aflossing was het goed. Samen werken ging soepel en hard.

Allemaal dikke proficiat voor heel Leuven Aquactics. Foto’s en video deel ik later, want ik heb zelf niet veel beelden en foto’s gemaakt. Voor mijn tijden, kan je volgende week terecht op mijn zwempagina op deze site.

Top dag gehad, en tot de volgende.

Update: Hier zijn de tijden van mij:

100m vs: 1:08.90
50m ss: 43.46
50 vs: 31.23
Aflossing: 2:46.87

swimming-small

Trainingen in Corona – Welkom terug in West-Vlaanderen

Back!

Hallo, het is weer een tijdje geleden dat ik nog eens iets gepost had op deze website. De voorbije maanden hebben we (Sander en ik) vooral op de sociale media vaak van ons laten horen. Covid heeft nog altijd de controle, en dus wordt het sporten nog steeds anders georganiseerd. Gelukkig zijn er ook momenten dat we gewoon ons ding kunnen doen. We (zowel Sander als ik), hebben wat moeten spartelen om er toch iets van te kunnen maken, gelukkig hebben we de ‘drive’ nog, zeg maar de discipline.

Wat gedaan voorbije maanden?

Sander heeft wat tegenslag met een blessure, en dat gevoel ken ik wel. Alle steun voor Sander, en hij zal sterker terugkomen. Je zult nog wel van hem horen komende maanden.
Maar nu even terug naar mijn verhaal. Het zwemmen voor mij is niet echt vaak onderbroken. Ik zwom drie keer per week in het zwembad van Aarschot, met zwemschema’s die ik ontving van de coach. Dat is wel niet leuk omdat je geen feedback krijgt van iemand die aan de baan staat, wat resulteert in mindere techniek. Een pluspuntje is wel, dat de conditie wel goed zit.
Buiten het zwemmen, heb ik ook andere sportieve trainingen gedaan.

Lopen en hometrainer

Het was mij wat die lockdowns voorbije maanden. Ik had het geluk wel, dat ik kon beschikken over een hometrainer. Dit maakte het mogelijk om heel diep te gaan in sport, terwijl je je eigenlijk niet verplaatst. Voor mij hielp dat om conditioneel scherp te blijven, als ik (jawel) in quarantaine zat. Wel een goede tip: Zet je hometrainer voor een tv ofzo, en geniet van een serie op bijvoorbeeld Netflix. Dat maakt het allemaal véél leuker. Zoals jullie al lazen in de sub-titel dat ik niet enkel heb gefietst op de hometrainer. Ook waagde ik mij (terug) aan het lopen. In het begin was het nog rond de twee kilometer, maar na een paar maanden haalde ik de kaap van vijf kilometer, en vorig weekend tikte ik de zes kilometer aan.
Ik merkte heel hard, dat als je ergens voor wilt gaan, dan moet je alles geven…

Zwemmen, maar anders…

Je las al, dat ik bijna tot geen feedback kreeg tijdens mijn zwemtrainingen in Aarschot. Nu was dat wel redelijk lastig. Gelukkig zijn er nog trainingen in Leuven. Ik weet nog mijn eerste zwemtraining terug in Leuven, na mijn tweede vaccine hoe het voelde zo goed aan. Toen merkte ik hoe hard ik dat gemist had. Ik kwam aan in Leuven, en ik kreeg direct het teamgevoel terug.

Welkom terug Elias, we hebben je gemist... Echt fijn dat je terug bent

We deden in de vakantie ook meer met het team buiten zwemmen. Bijvoorbeeld, we waren gaan lopen in de regen. Want we mochten niet gaan zwemmen in Leuven, omdat het paasvakantie was. Dus het idee om te gaan lopen met de club, is echt wel een plus punt en goede comments voor coaching. Ik lachte er wel vaak mee. Lopen in de regen, dat is discipline. Daar onderscheiden we ons van de andere G-Zwemclubs.

Zwemmen in West-Vlaanderen

Nu ik vaker buiten kan en ook terug naar huis kan, kan ik ook terug naar de zee. Dat is normaal de plaats om tot rust te komen. Ik stuurde naar Greg (de coach) een mailtje dat ik in dat weekend aan de zee was vanaf woensdag. Wat doe je dan als coach? Jawel, een dik sportschema voor die dagen. Dat maakte dat ik moest lopen, maar ook een paar zwemtrainingen. Ik kreeg het voorstel om op donderdag te gaan zwemmen met hem in Brugge, vrijdag lopen om dan zondag terug te zwemmen maar wel in Oostende.

Brugge:

Aanpassen was het wel. Ik had op voorrand wel wat twijfels, over dat ik de andere niet kon volgen, maar het viel wel mee. Bij de eerste training (in Brugge), zwom ik helemaal achteraan in de lijn, en had ik echt wel moeite om de andere bij te benen. Technisch was het wat minder bij mij, maar ik wou gewoon niet onderdoen bij die andere. Dat is gewoon de mentaliteit die ik nu wel heb gekregen de voorbije jaren. Na die technische oefeningen, moesten we zwemmen met zwemvliezen. Met al het respect, maar de andere voor mij hadden wel een nadeel tegenover mij. Zij hadden één zwemvlies aan, en ik twee. Het waren dus paralympiërs, en hadden beidde (niet tijdens het zwemmen) een protease aan hun rechter been. Voordeel voor mij dus, en het ging voor de rest goed daar in Brugge…

Oostende:
Het was een vroege ochtend om 6 uur ging de wekker al af. Na een half uurtje rijden kwamen we aan bij het zwembad van Oostende. Met het mondmasker op, en de zwemvliezen in de hand, richting de ingang. De eerste indruk die ik had was “het is hier zo kalm?” precies verlaten. De inkomhal was raar ingedeeld, wat je wel kan verwachten in een zwembad in Corona tijden. Toen zag ik Mia (de assistent van Greg), maar ze had mij niet meteen herkend, gelukkig ik haar wel. De kleedkamers waren wel afgesloten voor iedereen. Dus voor omkleden was het in het toilet te doen.
Veel gedoe, maar dan kon de training wel beginnen. Ik kreeg een baan voor mij alleen, en zo kon ik zelf mijn tempo houden zonder dat er iemand bij mij zwom, dat is vooral handig omdat je dan niet moet inhalen (want dat heb ik vaak voor in Aarschot).

Fotootjes die bij dit artikel horen.