EK Halve marathon – Eerste doel van het jaar

Enkele weken geleden schreef ik over de raod to triatlete het lopen en las je al hoe het lopen allemaal is begonnen. Bij het einde van dat bericht schreef ik dat ik nog een apart bericht ging maken over de Halve Marathon. Dus ja, here we go…

Voorbereiding niet altijd even goed

Vorig jaar de 10 miles van Antwerpen was al een behoorlijke uitdaging, en had daar super hard genoten. Voor degene die niet weten wat 10 miles is van afstand, dat is omgerekend 16,4 kilometer. Dus voor de halve marathon moest ik nog bijna 5 kilometer verder lopen. Omdat het toch om een grote afstand ging, ben ik sinds mijn vakantie down under veel beginnen lopen. In het begin zonder al te veel begeleiding en dat voelde ik wel na een tijdje. De trainingen die ik deed, waren tot maximum vijf of zes kilometer. Veel te weinig, en de ‘deathline’ kwam echt wel dichter. Gelukkig kreeg ik door mijn omgeving toen vele goede raad voor te ‘leren’ lopen. Ik leerden over hartslag zones, over tempo’s, en hoeveel maar vooral wanneer lopen. Dat maakten dat ik toch nog twee maanden echt goede voorbereiding had. Dit allemaal tot twee weken voor het EK.

Ziek… komt het nog goed?

Ja, jullie lazen het goed, twee weken voor de run gebeurde het. Ik werd ziek… Beetje buikgriep, en kon niet zo goed meer eten. Ik moet eerlijk toegeven, had er wel wat bang van. Over de trainingen was ik wel nog redelijk positief. Twee weken voor de wedstrijd had ik 17 kilometer gelopen door heuvelachtig terrein.
Terug naar de eerste week ervoor. In het hoofd zat alles nog goed. Had er ook heel veel zin in! Je hoort wel overal “als het in je kopeke goed zit, kan je veel meer”. Mentaal gaat voor fysiek, al merk je het wel eerst aan het tweede… maar goed. Gewoon gaan was de boodschap!

De dag is daar!

Ik ga het niet onder banken of stoelen steken, ik vond het heel spannend. Was ook heel zenuwachtig, maar had er zin in. De dag begon vroeg, al om zeven uur opstaan om dan goed te eten. Omdat ik graag beelden wou maken van voor en na maar ook van tijdens de wedstrijd had ik een camera en een microfoontje mee. Dat moest ik ook testen. Gelukkig zat dat wel goed, en gaf het geen extra zorg, meer daarover later meer.

Daarna vertrokken we naar Leuven. Eerst Hannes (mijn jongste broer die ook meedeed met de halve marathon) ophalen, om dan richting sportoase te wandelen. “Wat een dorp” ja ze hadden een prachtig dorp gebouwd voor dit evenement. Veel standjes voor eten en drinken maar ook veel bankjes en zit plaatjes voor gewoon te ‘chillen’. Alles voor de sfeer erin te brengen al waren daarvoor wel dj en entertainers voor ingehuurd. Sfeer de hele tijd…

Samen met mijn broer naar de Imec tent om daar nog even een banaan te eten, en om onze rugzakken neer te zetten, nummer op te spelden, en dan richting de start!

De wedstrijd

Normaal starte de wedstrijd om 10u. Al heb ik wel lang moeten wachten. Ik vond het wel normaal, want als iedereen tegelijk zouden starten, er zou wat gebeuren. Dus ik wachten rustig mijn start af. Na een dikke veertig minuten kon ik onder de start boog lopen. En we waren vertrokken!!! De eerste kilometers gingen best goed. Niet kijken naar de andere en gewoon je eigen tempo volgen. Heel belangrijk, zeker voor degene die nog niet veel wedstrijden gedaan hebben. En ik denk dat ik zelf nog wel bij die groep behoor. Enkel dit EK en de 10 miles vorig jaar, voor de rest enkel kortere wedstrijden gedaan.

Niet lang na de start stond de keizerberg op ons te wachten. Redelijk steil maar niet zo super lang, dus doorbijten en dan naar beneden kijken, of naar de voeten van de mensen voor jou. Dan ben je mentaal afgeleid van de omgeving. Moet ook wel zeggen dat het publiek je er ook echt wel ‘bovenop’ helpt. Even doorbijten maar was redelijk snel boven.
Daarna was het richting Herent, waar ik wist dat de familie ging staan. En ja hoor, de familie stond bij de brug tussen Wijgmaal en Herent, en dat deed veel deugd, want we zaten toen toch al aan kilometer acht. Even verderop stond er een man langs de weg die echt een medaille verdiend. Hij had namelijk een tuinslag tot op zijn oprit gelegd, om ons allemaal (als je dat wou) nat te spuiten. Wat een idee, maar ik kon er met teugen van genieten.

Toen was het tijd voor het ‘eindeloze’ stuk langs de vaart. Heel lang, maar vooral in volle zon. Wil ook wel zeggen dat dat het moeilijkste was van de dag, de zon. Super warm en weinig schaduw waardoor het echt lastig was om constant in de zon te lopen. Wat was ik blij dat we aan het ‘Engels plein’ waren, eindelijk terug wat schaduw. Terug dus in Leuven waar ik toch echt wel last had van de laatste kilometers, zelfs stukken gestapt, want door ziek te zijn geweest, had ik te weinig gegeten. Maar goed de finish was in zicht. Ondertussen enkele van de zwemclub gezien, die mij samen met mijn ouders naar de finish riepen.

Het moment waar ik heel hard naar uit keek, de finish. Ik was zo fier als ik over de finish liep. Opdracht volbracht, maar vooral trots op mezelf dat ik dit heb gedaan. Dit doe je niet zomaar. Wat een opluchting, ik kan het gevoel niet beter omschrijven als dat. Wat een wedstrijd. Ben dan heel snel opgevangen door mijn ouders en mijn broer, en zo rusten en genieten van het moment.

De dag erna…

Heel vroeg in mijn bedje gekropen, want voelde het overal, wat natuurlijk normaal was. Ik kreeg zaterdag avond nog een berichtje van iemand van de zwemclub of ik zondag wou komen supporteren voor hun 10 kilometer. De ochtend daarna voelde ik mij relatief ok, dus ben dan samen met mijn ouders terug naar Leuven gegaan voor hun aan te moedigen. Ik had zelfs mijn camera mee, en kon onze toppers van Leuven Aquatics zien lopen, en dus ook een beeld van maken. Wat was ik fier op hun, en heb er stiekem ook wel echt van genoten, wat een toppers…
Ondertussen was ook de marathon gestart, en volgde ik graag andere die ik ken en meededen, om verder te gaan met Leuven Aquatics. Sam (onze coach) en Tessa (die onze wedstijden nog organiseert) deden mee met de marathon die starten in Brussel en zo dan naar Leuven.
Respect voor degene die hem uitgelopen hadden. De gedachte dat zij nog het dubbele van ons deden. Echt respect, en ook super trots op hun, maar ook mijn mentor in Apojo deed mee. En natuurlijk ook mijn begeleider bij Stad Leuven. Ik vergeet er waarschijnlijk nog, maar allemaal toppers, en heb echt genoten van het EK (Halve) Marathon in Leuven.

Voila, dit was mijn wedstrijd, voor video’s en foto’s kan je terecht op onze socials. Ook wil ik stad Leuven bedanken voor de organisatie.
Tot snel,