We namen een kijkje bij het Unified Sailing team en we voelden ons erna echt wel part of the family
10miles van Antwerpen… Wat een beleving
Mijn eerste 10 Miles. Het was een wedstrijd met een lastig einde…
Sportprikkels Kando, wat een top initiatief
Kando maakt het verschil voor vele mensen met een beperking
Fietsen met de duofiets! Wat een top-uitvinding!
Een duo-fiets!?! Super handig
Wat is er allemaal verandert in de media?
Hallo,
Er is toch van alles veranderd rond de media wat ik wil delen, en dan bedoel ik niet mijn eigen socials, maar dan de andere kanalen waar ik graag mee samen werk. Alleen maar media nieuws vandaag…
Om te beginnen met het grootste nieuws…
TheSpecialInfluencers wordt TeamSpecial_be. Ikzelf heb veel te danken aan dat instagram account, omdat het mij (en de andere influencers) veel kansen heeft gegeven om meer in de media te komen. We hebben heel leuke dingen al kunnen doen met mensen en atleten die we daar op ons pad tegen kwamen. Maar wat is er nu veranderd? Wel, omdat ze de atleten die mee naar Berlijn gaan ook extra in de spotlights willen zetten, vind je nu ook content over hun op dat kanaal. Heel mooi gebaar van Special Olympics!
Een mooi voorbeeld van wat er nu te zien is op het kanaal, is een video van een voetbalwedstrijd tussen de Red Flames en de Special Flames. De Special Flames zijn de vrouwen voetbalsters van Special Olympics, die bovendien dus ook meegaan naar Berlijn.
Een ander punt is dat we de afgelopen weken veel hebben kunnen doen voor het vtm programma “Alles voor de Spelen”. Misschien hebben jullie al dingen gezien of gehoord ervan op sociale media, maar dat is dus een programma die bepaalde atleten volgt richting de Special Olympics Summer World Games in Berlijn. Dat programma wordt gemaakt door het productiehuis ‘Boundbreakers’ en wordt gepresenteerd door Koen Wauters samen met Gilles. Gilles is een atleet van SOB die vorige keer is mee geweest naar de wereld spelen in Dubai en Abu Dhabi als basketter. Mooie kans voor hem, en hopelijk wordt het een groot succes, dan heb ik het vooral over het programma, want er mag best meer aandacht zijn voor Special Olympics en hun atleten…
Voila, dat was het voor dit media bericht.
Tot snel,
Elias H.
Ontspanning en plezier in Sportpaleis
Waar was dat feestje? Wel in het sportpaleis was dat feestje…
Futsal toernooi in Aarschot…
Dit lijkt een rare titel voor mij, maar nee hoor. Ik sta altijd open voor nieuwe dingen. Vorig weekend ben ik (als toeschouwer) naar een futsal toernooi in Aarschot. Wat is futsal? En waarom was ik daar, in dit bericht lees je er alles over.
Voor ik begin, onderaan vind je ook een video van de namiddag (of op YouTube).
Wat is futsal?
Futsal is zoals ik het begrepen had, een soort zaalvoetbal. Blijkbaar heel populair als ik zo zie op sociale media. Ik verschoot er wel echt van. En vooral, ik was verrast hoeveel volk daar eigenlijk was.
Waarom was ik daar?
Awel, ik was onderweg terug naar de voorziening en ik zag veel sporters van Apojo stappen naar een sporthal. Dacht al, waarom zijn die zo op stap? Dan had ik direct gebeld naar de sport begeleider. Het was dus een futsal toernooi. En als ik één ding niet wil missen, is het wel eens een nieuwe ervaring. Al was ik daar natuurlijk als supporter.
Meteen als ik die sporthal binnenkwam vernam ik dikke sfeer. Er waren twee velden gemaakt (gewoon in de hal zelf, geen gras hoor), en daartussen wat stoelen en plaats om te zitten. Ik had mijn camera mee, en maakte wat beelden van wat er allemaal gebeurde (nogmaals, de video vind je hieronder).
Er waren twee teams van Aarschot, en natuurlijk ook andere ploegen. Heist, KVMechelen, Westerlo en de andere weet ik niet meer. Dus eigenlijk wel redelijk wat. Ik kan niet vertellen hoe de sfeer was omdat het zo mooi was.
Kijk vooral de video en dikke proficiat aan alle voetballers!
Yes, eindelijk terug een wedstrijd in ons eigen bad
Dit weekend konden we met trots ons eigen zwembad in Leuven (Sport Oase) openstellen voor een zwemcriterium in onze competitie. Iets waar we allemaal al heel lang naar uitgekeken hebben. Zeker in tijden van Covid, al vallen de maatregelen toch wel mee. Het moet een mooie wedstrijd worden. Wij (G-Team Leuven Aquatics), hebben er alvast zin in.
Zondag 12u… Het is de dag van de wedstrijd. Allemaal redelijk vroeg op de afspraak om alles klaar te zetten. Terwijl de ouders wat administratieve taken deden, gingen Hans, Axel en ik naar het bad zelf om alles daar klaar te zetten. Eenmaal dat dat gedaan was, waren we klaar om alle zwemmers en hun trainers te verwelkomen bij de SportOase. “Wat een opkomst, van zwemmers, hun trainers maar ook daar allemaal vrienden en ouders van”. Helemaal top dus.
Hans en ik gingen daarna naar het zwembad zelf, om alle atleten een plaats te geven aan de rand van het bad. Zodat iedereen beetje zekerheid heeft en zich vertrouwd voelt op een bepaalde plek. Nadat iedereen zat, was het tijd om in te zwemmen. Wat zoveel betekend als opwarmen.
De wedstrijd zelf:
Bang afwachten tot je moet beginnen zwemmen. Ik voelde mij wel echt goed, mentaal zat goed, en fysiek ging het ook goed. Maar ja, we moesten nog zwemmen. De eerste opgave was de 100 meter vrije slag (crawl dus). Ik weet nog dat de focus wel goed zat, maar dit is toch wel het moeilijkste onderdeel van de dag, ik bedoel daarmee, dat ik daar het meeste bang voor had. De uiteindelijke tijd was niet zo slecht, maar het kon beter. Jeff had gewonnen, en daar kon ik mij wel bij neer leggen.
Als volgende was het de 25 meter vlinderslag. Super hard naar uit gekeken, want dat had ik nog nooit gedaan op een wedstrijd. Op training doe ik dat ook echt niet zo veel. De tegenstanders waren ook niet te min. Hans (mijn ploegmakker) deed mee, maar ook de huidige Belgische Kampioene Michael. Spannend kon het zeker worden. We stonden klaar op de blok, en als het fluitje ging, gingen we er allemaal helemaal voor. Wat een wedstrijd was dat, gewoon pompen en gaan. Gelukkig was het na 25 meter al gedaan. De uitslag dan: Michael eerst (zoals wel verwacht), en dan ik daarna, gevolgd door Hans. Zwaar maar eigenlijk wel goed gegaan. Dit smaakt naar meer, voor komend zwemjaar. Want ik wil nog eerst de techniek verder verbeteren.
Toen was het tijd voor hét koningsnummer voor vele daar, de 50 meter vrije slag. Dat is een nummer, waarbij ik een heel emotionele band heb, want ik heb daar toch al veel mee bereikt, met als kers op de taart als belgische kampioen. Maar goed, we moesten het ook nog zwemmen. Er was een grote stress en druk, waardoor de adrenaline door mijn lichaam heenging. Gewoon duiken en kei hard zwemmen. Na iets meer dan 30 seconde was het over, het zat erop. Goed gezwommen, en Jeff won (weer). Ook weten we nu onze werkpuntjes. Volgende maand is het BK, dus tegen dan moet het in orde zijn.
Je hebt natuurlijk ook nog de aflossing. Dit is voor mij echt wel het toppunt van de zwemwedstrijd, want je doet dat als team. Het heeft voor- en nadelen. Iedereen heeft zijn individuele kunnen, en dus heb je een team. Iedereen is dan belangrijk, en ja, maar voor mij gaat het vooral om samen te zijn met het team, en samen een mooie tijd neer te zetten.
Achteraf gezien, ging het goed. Ik ben trots op het team. Go Leuven Aquatics.
De wedstrijd was gedaan na de aflossing. Toen was het tijd om alles op te ruimen, en iedereen een medaille te geven. Het was een top dag, bedankt aan heel het team voor de organisatie. Ook alle zwemmers waren top.
De exacte tijden, komen later op de site, maar voor de beelden, kan je nu al terecht op Youtube:
Tot de volgende,
Elias
Trainingen in Corona – Welkom terug in West-Vlaanderen
Back!
Hallo, het is weer een tijdje geleden dat ik nog eens iets gepost had op deze website. De voorbije maanden hebben we (Sander en ik) vooral op de sociale media vaak van ons laten horen. Covid heeft nog altijd de controle, en dus wordt het sporten nog steeds anders georganiseerd. Gelukkig zijn er ook momenten dat we gewoon ons ding kunnen doen. We (zowel Sander als ik), hebben wat moeten spartelen om er toch iets van te kunnen maken, gelukkig hebben we de ‘drive’ nog, zeg maar de discipline.
Wat gedaan voorbije maanden?
Sander heeft wat tegenslag met een blessure, en dat gevoel ken ik wel. Alle steun voor Sander, en hij zal sterker terugkomen. Je zult nog wel van hem horen komende maanden.
Maar nu even terug naar mijn verhaal. Het zwemmen voor mij is niet echt vaak onderbroken. Ik zwom drie keer per week in het zwembad van Aarschot, met zwemschema’s die ik ontving van de coach. Dat is wel niet leuk omdat je geen feedback krijgt van iemand die aan de baan staat, wat resulteert in mindere techniek. Een pluspuntje is wel, dat de conditie wel goed zit.
Buiten het zwemmen, heb ik ook andere sportieve trainingen gedaan.
Lopen en hometrainer
Het was mij wat die lockdowns voorbije maanden. Ik had het geluk wel, dat ik kon beschikken over een hometrainer. Dit maakte het mogelijk om heel diep te gaan in sport, terwijl je je eigenlijk niet verplaatst. Voor mij hielp dat om conditioneel scherp te blijven, als ik (jawel) in quarantaine zat. Wel een goede tip: Zet je hometrainer voor een tv ofzo, en geniet van een serie op bijvoorbeeld Netflix. Dat maakt het allemaal véél leuker. Zoals jullie al lazen in de sub-titel dat ik niet enkel heb gefietst op de hometrainer. Ook waagde ik mij (terug) aan het lopen. In het begin was het nog rond de twee kilometer, maar na een paar maanden haalde ik de kaap van vijf kilometer, en vorig weekend tikte ik de zes kilometer aan.
Ik merkte heel hard, dat als je ergens voor wilt gaan, dan moet je alles geven…
Zwemmen, maar anders…
Je las al, dat ik bijna tot geen feedback kreeg tijdens mijn zwemtrainingen in Aarschot. Nu was dat wel redelijk lastig. Gelukkig zijn er nog trainingen in Leuven. Ik weet nog mijn eerste zwemtraining terug in Leuven, na mijn tweede vaccine hoe het voelde zo goed aan. Toen merkte ik hoe hard ik dat gemist had. Ik kwam aan in Leuven, en ik kreeg direct het teamgevoel terug.
We deden in de vakantie ook meer met het team buiten zwemmen. Bijvoorbeeld, we waren gaan lopen in de regen. Want we mochten niet gaan zwemmen in Leuven, omdat het paasvakantie was. Dus het idee om te gaan lopen met de club, is echt wel een plus punt en goede comments voor coaching. Ik lachte er wel vaak mee. Lopen in de regen, dat is discipline. Daar onderscheiden we ons van de andere G-Zwemclubs.
Zwemmen in West-Vlaanderen
Nu ik vaker buiten kan en ook terug naar huis kan, kan ik ook terug naar de zee. Dat is normaal de plaats om tot rust te komen. Ik stuurde naar Greg (de coach) een mailtje dat ik in dat weekend aan de zee was vanaf woensdag. Wat doe je dan als coach? Jawel, een dik sportschema voor die dagen. Dat maakte dat ik moest lopen, maar ook een paar zwemtrainingen. Ik kreeg het voorstel om op donderdag te gaan zwemmen met hem in Brugge, vrijdag lopen om dan zondag terug te zwemmen maar wel in Oostende.
Brugge:
Aanpassen was het wel. Ik had op voorrand wel wat twijfels, over dat ik de andere niet kon volgen, maar het viel wel mee. Bij de eerste training (in Brugge), zwom ik helemaal achteraan in de lijn, en had ik echt wel moeite om de andere bij te benen. Technisch was het wat minder bij mij, maar ik wou gewoon niet onderdoen bij die andere. Dat is gewoon de mentaliteit die ik nu wel heb gekregen de voorbije jaren. Na die technische oefeningen, moesten we zwemmen met zwemvliezen. Met al het respect, maar de andere voor mij hadden wel een nadeel tegenover mij. Zij hadden één zwemvlies aan, en ik twee. Het waren dus paralympiërs, en hadden beidde (niet tijdens het zwemmen) een protease aan hun rechter been. Voordeel voor mij dus, en het ging voor de rest goed daar in Brugge…
Oostende:
Het was een vroege ochtend om 6 uur ging de wekker al af. Na een half uurtje rijden kwamen we aan bij het zwembad van Oostende. Met het mondmasker op, en de zwemvliezen in de hand, richting de ingang. De eerste indruk die ik had was “het is hier zo kalm?” precies verlaten. De inkomhal was raar ingedeeld, wat je wel kan verwachten in een zwembad in Corona tijden. Toen zag ik Mia (de assistent van Greg), maar ze had mij niet meteen herkend, gelukkig ik haar wel. De kleedkamers waren wel afgesloten voor iedereen. Dus voor omkleden was het in het toilet te doen.
Veel gedoe, maar dan kon de training wel beginnen. Ik kreeg een baan voor mij alleen, en zo kon ik zelf mijn tempo houden zonder dat er iemand bij mij zwom, dat is vooral handig omdat je dan niet moet inhalen (want dat heb ik vaak voor in Aarschot).
Fotootjes die bij dit artikel horen.
