Dit lijkt een rare titel voor mij, maar nee hoor. Ik sta altijd open voor nieuwe dingen. Vorig weekend ben ik (als toeschouwer) naar een futsal toernooi in Aarschot. Wat is futsal? En waarom was ik daar, in dit bericht lees je er alles over. Voor ik begin, onderaan vind je ook een video van de namiddag (of op YouTube).
Wat is futsal?
Futsal is zoals ik het begrepen had, een soort zaalvoetbal. Blijkbaar heel populair als ik zo zie op sociale media. Ik verschoot er wel echt van. En vooral, ik was verrast hoeveel volk daar eigenlijk was.
Waarom was ik daar?
Awel, ik was onderweg terug naar de voorziening en ik zag veel sporters van Apojo stappen naar een sporthal. Dacht al, waarom zijn die zo op stap? Dan had ik direct gebeld naar de sport begeleider. Het was dus een futsal toernooi. En als ik één ding niet wil missen, is het wel eens een nieuwe ervaring. Al was ik daar natuurlijk als supporter.
Meteen als ik die sporthal binnenkwam vernam ik dikke sfeer. Er waren twee velden gemaakt (gewoon in de hal zelf, geen gras hoor), en daartussen wat stoelen en plaats om te zitten. Ik had mijn camera mee, en maakte wat beelden van wat er allemaal gebeurde (nogmaals, de video vind je hieronder).
Er waren twee teams van Aarschot, en natuurlijk ook andere ploegen. Heist, KVMechelen, Westerlo en de andere weet ik niet meer. Dus eigenlijk wel redelijk wat. Ik kan niet vertellen hoe de sfeer was omdat het zo mooi was.
Kijk vooral de video en dikke proficiat aan alle voetballers!
Video gemaakt door G-SportSE over het futsal toernooi…
Dit weekend konden we met trots ons eigen zwembad in Leuven (Sport Oase) openstellen voor een zwemcriterium in onze competitie. Iets waar we allemaal al heel lang naar uitgekeken hebben. Zeker in tijden van Covid, al vallen de maatregelen toch wel mee. Het moet een mooie wedstrijd worden. Wij (G-Team Leuven Aquatics), hebben er alvast zin in.
Zondag 12u… Het is de dag van de wedstrijd. Allemaal redelijk vroeg op de afspraak om alles klaar te zetten. Terwijl de ouders wat administratieve taken deden, gingen Hans, Axel en ik naar het bad zelf om alles daar klaar te zetten. Eenmaal dat dat gedaan was, waren we klaar om alle zwemmers en hun trainers te verwelkomen bij de SportOase. “Wat een opkomst, van zwemmers, hun trainers maar ook daar allemaal vrienden en ouders van”. Helemaal top dus.
Hans en ik gingen daarna naar het zwembad zelf, om alle atleten een plaats te geven aan de rand van het bad. Zodat iedereen beetje zekerheid heeft en zich vertrouwd voelt op een bepaalde plek. Nadat iedereen zat, was het tijd om in te zwemmen. Wat zoveel betekend als opwarmen.
De wedstrijd zelf: Bang afwachten tot je moet beginnen zwemmen. Ik voelde mij wel echt goed, mentaal zat goed, en fysiek ging het ook goed. Maar ja, we moesten nog zwemmen. De eerste opgave was de 100 meter vrije slag (crawl dus). Ik weet nog dat de focus wel goed zat, maar dit is toch wel het moeilijkste onderdeel van de dag, ik bedoel daarmee, dat ik daar het meeste bang voor had. De uiteindelijke tijd was niet zo slecht, maar het kon beter. Jeff had gewonnen, en daar kon ik mij wel bij neer leggen.
Als volgende was het de 25 meter vlinderslag. Super hard naar uit gekeken, want dat had ik nog nooit gedaan op een wedstrijd. Op training doe ik dat ook echt niet zo veel. De tegenstanders waren ook niet te min. Hans (mijn ploegmakker) deed mee, maar ook de huidige Belgische Kampioene Michael. Spannend kon het zeker worden. We stonden klaar op de blok, en als het fluitje ging, gingen we er allemaal helemaal voor. Wat een wedstrijd was dat, gewoon pompen en gaan. Gelukkig was het na 25 meter al gedaan. De uitslag dan: Michael eerst (zoals wel verwacht), en dan ik daarna, gevolgd door Hans. Zwaar maar eigenlijk wel goed gegaan. Dit smaakt naar meer, voor komend zwemjaar. Want ik wil nog eerst de techniek verder verbeteren.
Toen was het tijd voor hét koningsnummer voor vele daar, de 50 meter vrije slag. Dat is een nummer, waarbij ik een heel emotionele band heb, want ik heb daar toch al veel mee bereikt, met als kers op de taart als belgische kampioen. Maar goed, we moesten het ook nog zwemmen. Er was een grote stress en druk, waardoor de adrenaline door mijn lichaam heenging. Gewoon duiken en kei hard zwemmen. Na iets meer dan 30 seconde was het over, het zat erop. Goed gezwommen, en Jeff won (weer). Ook weten we nu onze werkpuntjes. Volgende maand is het BK, dus tegen dan moet het in orde zijn.
Je hebt natuurlijk ook nog de aflossing. Dit is voor mij echt wel het toppunt van de zwemwedstrijd, want je doet dat als team. Het heeft voor- en nadelen. Iedereen heeft zijn individuele kunnen, en dus heb je een team. Iedereen is dan belangrijk, en ja, maar voor mij gaat het vooral om samen te zijn met het team, en samen een mooie tijd neer te zetten. Achteraf gezien, ging het goed. Ik ben trots op het team. Go Leuven Aquatics.
De wedstrijd was gedaan na de aflossing. Toen was het tijd om alles op te ruimen, en iedereen een medaille te geven. Het was een top dag, bedankt aan heel het team voor de organisatie. Ook alle zwemmers waren top.
De exacte tijden, komen later op de site, maar voor de beelden, kan je nu al terecht op Youtube:
Voor het eerste bericht van de Virtuele spelen verwijs ik je graag naar deze pagina.
Het was mij wat. Helemaal anders dan verwacht, maar toch kan ik je vertellen dat ik mij super hard geamuseerd heb samen met ons Team. Over ons Apojo-team maak ik later nog wel eens een bericht, want dat is ook niet zomaar in één twee drie uitgelegd.
Toen ik vorige week las op sociale media dat er Virtuele Spelen gingen georganiseerde, had ik gemengde gevoelens, en om eerlijk te zijn had ik er weinig zin in. Je kan de sfeer toch niet zomaar vervangen door thuis alles zelf te doen (of in je eigen club, team,…). Mijn omgeving had er duidelijk meer zin in. Op Facebook werd ik al erover aangesproken, ook van het team uit kreeg ik berichtjes zoal “Allé Elias, dat is toch echt iets voor jou, je moet dat doen!”. Na een nachtje erover nadenken, had ik er eigenlijk wel zin in. Oké, het is anders, maar toch is het leuk om een nieuwe ervaring aan te gaan, in deze moeilijke Covid-19 tijden. En zo gingen de Virtuele Special Olympics 2020 van start…
Het begon met een openingsceremonie die natuurlijk helemaal anders was dan normaal. Al moet ik er wel bij zeggen, dat we met team Apojo de laatste jaren ook niet naar dat onderdeel gegaan zijn van de ‘Specials’ (zo noemen wij Special Olympics in ons team) . Omdat we de volgende dag meestal vroeg op moeten, en omdat die ceremonie soms lang kan duren. We keken de openingsceremonie samen met onze atleten die samen met mij de virtuele spelen gingen doen op de computer, want die werd uitgezonden op Facebook (een foto hieronder bewijst dat)
De virtuele spelen; de openingsceremonie samen kijken op computer… LIVE…
Ik moet wel zeggen, dat het in het begin allemaal wat onduidelijk was over hoe het moest, maar in de livestream werd het al wat duidelijker. Dit heb ik al uitgelegd in vorig bericht. Na de ceremonie waren we klaar om er aan te beginnen. We besloten om eerst wat materiaal te verzamelen en ons te organiseren voordat we gingen beginnen aan de uitdagingen zelf. Iedereen had er zin in, en waren gemotiveerd om het samen te doen tot het einde.
In de namiddag begonnen we eraan. De eerste discipline die we dachten te doen was Atletiek, en dan voornamelijk het lopen en wandelen. Voor de sportievere atleten was het 2km lopen, en voor de sporters die het wat rustiger wilden doen, die konden dan 2km wandelen. Voor ieder wat wils dus. Dat staat in het algemeen centraal in Special Olympics “sporten elk op zijn niveau”, wat nu dus niet anders was. Al mogen we niet vergeten dat we ons moesten houden aan Corona-regels en instructies van de voorziening om de uitdagingen te volbrengen. Voor het lopen en wandelen wou dat zeggen, dat we 1,5m uit elkaar moesten blijven, en ook enkel buiten mochten met begeleiding (die ook mondmasker moesten dragen). Gelukkig was dat geen probleem en konden we op ons eigen tempo de eerste uitdagingen vlotjes te volbrengen. De rest van de dag, hebben we het rustig aan gedaan, en vooral genoten van de rust s’ avonds (wat we anders ook zouden doen in onze verblijf tijdens de ‘gewone’ spelen).
Dag 2 begon wel anders. We hadden nog maar één onderdeel gedaan, en we wilden er toch meer gedaan hebben op deze virtuele spelen. Vooraf hadden we wel al een keuze gemaakt met wat we dachten te doen van disciplines. Nadat we de dag ervoor ‘atletiek’ gedaan hadden, stonden er nog voetbal, racket-sporten en voor mij nog zwemmen omcirkeld op onze deelnemers-kaart. Het eerste wat we deden was voetballen. Deze uitdaging hield in dat we penalty’s gingen trappen. Maar omdat we niet meteen naar een voetbalveld konden gaan, en we ook weer niet zomaar buiten mochten, deden we dit op een muur in het binnen tuintje van onze gebouwen. Met dit onderdeel was iedereen dol gelukkig. Neem nu bijvoorbeeld onze ‘Special Devil’ Wesley. Eenmaal je die titel hebt, dan kan je niet anders dan uitkijken naar dit onderdeel. Ieder van ons trapte dus een paar keer op doel, wat dus bij ons gewoon de muur was. Nogmaals: het gaat niet over hoe perfect het allemaal is, maar het al doen is al veel voor sommige.
Na het voetballen deden we racket-sporten. Dit leek heel simpel te doen, maar toch heb ik de heel de voorziening af gelopen voor het materiaal te vinden. Een racket en een tennisbal, was blijkbaar niet direct te vinden. Toch ergens ver in een bak verstopte iemand een soort racket en een balletje. Het was geen tennisracket en tennisballetje, maar toch konden we al verder. Ik moet zeggen, het was toch nog moeilijker dan ik zelf had verwacht. Daarna was het tijd voor mij om iets te doen voor mijn discipline… zwemmen… De uitdagingen bij dat onderdeel waren 30 seconden in plank houding te blijven hangen, en dan een soort van crawl zwemmen op het droge. Dat planken ging nog goed, maar die crawl zwemmen op het droge, dat was nogal een raar beeld. Maar goed, het gaat om het plezier en dat was het wel.
Na alle sporten was het voor mij nog niet gedaan. Tijdens elke uitdaging, stond ik klaar met camera om alles vast te leggen. Dan hebben we achteraf een mooi beeld met hoe het allemaal was. Maar dat wilt ook zeggen, dat ik nog wel wat computer werk had om alles mooi achter elkaar te zetten, en dus mooi filmpjes te maken. En daarmee wil ik dit blog bericht ook mee afsluiten. Bedankt voor de steun, het plezier, en hopelijk tot volgend jaar met de ‘gewone’ spelen.
Hier ben ik weer voor een nieuw bericht (en waarschijnlijk het laatste) over mijn zwemseizoen. Ik zeg waarschijnlijk het laatste, want dit was de laatste wedstrijd van het seizoen. En wat voor één…
Dit was anders dan anders, want het was in onze eigen Leuven Sportoase (de site waar ons zwembad in Leuven ligt). De coördinatoren zijn er lang mee bezig geweest, om het er toch door te krijgen. Maar na een uitstel, en wat kleine dingen, konden we ons zwembad openstellen voor een zwemcriterium.
We kwamen vroeger aan dan andere clubs, voor wat te helpen. Dat was toch het plan… Want als ik aankwam waren er al clubs op het terras aan het genieten van de zon. Mooi beeld was dat… Maar goed, we zijn ons dan maar gaan omkleden, om dan wat te helpen met de zwemmers en hun coaches te begeleiden naar de juiste kleedkamer, om dan ze het zwembad te tonen…
Vanaf dan leek het op een gewoon zwemcriterium. Dus inzwemmen, plaats nemen op stoeltjes of bankjes aan de rand van het zwembad.
Wat waren we zo trots…
Iedereen heeft goed gezwommen en zijn tijden verbeterd. Wat mogen we fier zijn. Mijn tijden waren:
100M vrije slag: 1″09’48
200M vrije slag: 2″40’93
50M vrije slag: 30’03
Hierbij nog het filmpje van de wedstrijd gemaakt door een ouder van iemand van ons G-Team:
Het zit erop… De Special Olympics 2019 te Beveren en Sint-Niklaas. Maar hoe was mijn voorbereiding, en hoe gingen mijn dagen daar? In dit bericht blik ik terug op mijn deelname dit jaar…
De voorbereiding was lang (zoals jullie aan mijn vorige berichten wel konden lezen), maar wel met het grote doel, om te ‘shinen’ op het BK maar vooral voor de Triatlon van de Special Olympics.
Ik was begonnen aan de voorbereiding met in september een start-to-run te doen. Dat betekende om de twee dagen te gaan lopen, en dat in de vroege ochtend. De zes weken erna merkte ik al een groot verschil in lopen, door dat ik na die weken (meer dan) drie kilometer kon lopen. Wat genoeg was in principe voor de triatlon op de Specials. Toch bleef ik ook looptrainingen doen met de hele groep op dinsdag avond, wat niet alleen voor te sporten was, maar vooral om met het hele team samen te werken richting Beveren en Sint-Niklaas. In die trainingsflow, deden we elke dinsdag afwisselend een andere discipline voor onze triatlon. Door de ene week te gaan lopen en de andere dinsdag te gaan zwemmen. Het zwemmen deden we dan in de wintermaanden, zodat we in (warmere) lucht konden lopen en fietsen. Ook was onze groep onderverdeeld in twee grote groepen. We hadden de atletiek-atleten, en wij als triatleten. De zwem- en fietsavonden waren dan natuurlijk enkel voor die tweede groep. Dat was dus het lopen…. Op naar de volgende discipline fietsen…
Wij als triatlon-deelnemers hebben vorig jaar met de voorziening fietsen aangeboden gekregen voor vriendenprijsje… Wat natuurlijk heel welkom was. Maar goed we hebben de fietsen nu, wat nu met de trainingen. Eigenlijk gingen die voor de andere heel goed. Voor mij was het niet direct mijn ding, en wist ik daarmee al dat dit mijn moeilijkste onderdeel zou worden op de Specials zelf…
Gelukkig was er nog zwemmen. Iets wat mij natuurlijk heel goed ligt. Daar zou ik zelf echt kunnen mee uitdagen, maar ik weet zelf ook dat ik daar weinig mee kan winnen op de totaal tijd van de hele triatlon. Dus ik zal mij heel hard moeten inzetten voor het fietsen en het lopen…
29 Mei 2019: De Specials beginnen voor ons met de Torch Run, dat was een loop van 16km van Beveren tot Sint-Niklaas. Ik had vooraf al beslist voor mezelf, ik ga voor voor toch zeker 5km. Iets wat mij toch redelijk kon lukken. Want de eerste stop was op 4km, en die voelde toch nog goed. Uiteindelijk heb ik 10km gelopen, en dus geslaagde Torch Run…
30 Mei 2019: Vandaag mijn favoriete onderdeel, en dus moest de tijd goed zijn. Voor de rest van ons triatlon-team was dit wel het lastigste onderdeel. Dit jaar heb ik het zwemmen van de andere teammaatjes goed mee opgevolgd, en dus veel gecoacht. Bijvoorbeeld door ze te leren duiken, en te keren elke lengte. Dus ik was zeker al trots op hun. De uitslagen waren echt wel goed van hun, ik was achteraf zeker heel trots en blij voor hun. Ik stond met bijna een minuut voor op de tweede. Maar morgen was het fiets-onderdeel, en dat is mijn minste onderdeel…
31 Mei 2019: De dag waar ik het minst naar uit keek, maar toch even belangrijk, de fiets-dag… Ik voelde mij goed die dag, wel voelde ik spanning, maar toch moest ik er heel hard voor gaan. Vandaag kon ik ook zien hoe dicht ik bij de achtervolgers zou blijven. Het parcours lag er goed bij, het was eigenlijk in een woonwijk, waar niet te scherpen bochten in waren, en dus ook wat lange stukken. Gelukkig was onze begeleider dé specialist van het fietsen. De wedstrijd zelf viel mee, ik heb goed mee gereden met de rest om dan als vierde over te streep te komen. Mijn tijd nog? Wel nog maar een totaal van 12sec voor op de tweede. Alles zal dus als verwacht aankomen op het laatste onderdeel…
1 juni 2019: … het lopen. Het was een vroege ochtend, omdat we alles moesten inpakken en ons verblijf poetsen voordat we om half negen al aan de atletiek piste moesten zijn. Goed vroeg dus, maar wel met gezonde spanning zijn we afgereisd naar die piste. Eenmaal aangekomen, zijn we vrijwel direct het parcours gegaan, om het te verkennen. Het was die dag nogal warm, en dus hoopte we op een beetje schaduw. En gelukkig, liepen wij op een finse-piste, waarvan twee derde achter de bomen was. Ik moest wel tactisch denken tijdens het lopen, want ik had de tijden bekeken samen met de coach, en dus wist ik perfect voor wie ik moest oppassen. Uiteindelijk werd kwam ik als tweede over de streep, en dus was het goud voor mij…
Zo, dat waren mijn Special Olympics 2019 Beveren en Sint-Niklaas. Tot volgend jaar, Elias
Hier het 2de deel van (de voorbereidingen) de Special Olympics. Deze keer gaat het om het fietsen. Veel kijk plezier, volgende week woensdag zijn we weg…
Hallo volgers, Zoals aangekondigd, ga ik een reeks video’s maken van de Special Olympics 2019 in Sint-Niklaas en Beveren. In deze video gaat het over mijn laatste looptraining van de voorbereiding…
Dag volgers, Binnen een dikke maand is het zo ver, dan gaan de Special Olympics van start. En om jullie op de hoogte te houden, heb ik besloten om een video reeks te maken op deze site en de sociale media. Daar hoort ook YouTube bij. Dus bij deze een warme oproep om eens te kijken op ons YouTube kanaal. In de toekomst zullen hier ook verschillende video’s op komen, van zowel Sander als van mij (Elias). Dus houd het zeker in de gate.
Jullie zagen al op deze site of facebook pagina, dat ergens deze tijd de wereld spelen van de Special Olympics beginnen. Ik hoorde al veel verhalen van atleten die naar daar gaan. Toch zouden we bijna vergeten dat de nationale spelen ook dichterbij komen.
Ook team Apojo is er volop mee bezig, ons verblijf ligt al vast, de trainingen worden vaker gepland en ook worden er betere tijden gehaald of toch naar gestreefd. Hoe dat allemaal gaat heb ik al een tijdje geleden beschreven…
Voor de mensen die ons (team Apojo), willen in actie zien van vorig jaar, heb ik hier een video-reportage van SportBeat.
