Je kan vanalles doen bij Durbuy Adventure Valley. Super hard genoten met familie, het mooie weer en vooral lekker gegeten. Wat we allemaal van activiteiten hebben gedaan, lees hier hier.
Zwemweekend!?! Hoe voel ik mij daarbij?
Hallo, jaja het staat in mijn agenda. Er is nog eens een zwemweekend. Wat ik daarmee bedoel leg ik even uit, want het alles bijeen wat kan bijeen vallen in een weekend.
Zwemweekend betekend zaterdag een training en dan zondag een wedstrijd. Even geleden was dit toch, eind vorig jaar vielen er veel weg, maar ook kon ik niet altijd aanwezig zijn door zelf ziek te zijn of ik niet kon ofzo. Al moet ik wel zeggen dat ik nu met oog op Berlijn wel elke wedstrijd moet meedoen, wat natuurlijk redelijk normaal is. Maar goed dat is dus de wedstrijd, maar ik heb zelf nog een eigen training zaterdag voormiddag in Leuven op mij zelf, dus zonder begeleiding van Leuven Aquatics. Later die dag heb ik dan nog club training, wat maakt dat ik dus dit weekend twee trainingen heb en een wedstrijd. Dat betekend dus een zwemweekend voor mij.
Zoals ik al zei, het is even geleden. Eerlijk gezegd heb ik wel wat stress, want doordat het zwembad dicht is in Aarschot heb ik wel veel minder getraind dan de andere zwemmers in de competitie. Gelukkig kan ik nog vaak naar de fitness en ga ik (zoals zaterdag voormiddag) wel nog op mezelf zwemmen. Ook over de structuur die wegvalt door die ochtend trainingen heb ik last, zo moeilijk om terug in het ritme te komen. Dit gaat vooral terug aanpassen zijn als de wekker terug afgaat om half zes s’ochtends. Tegen eind november (of begin december) kan ik terug alles hervatten en heb ik mijn structuur terug.
Nu ben ik weer aan het afwijken, laten we het terug hebben over het weekend want hoe voel ik mij erbij. Ik zei al dat ik nu minder structuur heb, en dat mijn trainingen niet echt optimaal zijn, maar toch heb ik gemerkt dat ik ook last begin te hebben van ‘faalangst’, en niet echt hard, maar ik had het deze weekend moeilijk rond “hoe gaan de wedstrijden zijn”, en vooral “ik ga minder presteren omdat ik veel minder getraind heb”. Ja ik weet het, het klinkt allemaal negatief, maar uiteindelijk zal ik er wel staan met al het vertrouwen en focus.
Jullie lazen waarschijnlijk ook wel wat berichten op deze blog rond mentale gezondheid, wel ik schrijf er vaak over, omdat het zo belangrijk is. Die faalangst is best wel vaak voorkomend in de sportwereld (tuurlijk ook daarbuiten). Blijven praten, dat merk ik bij mezelf ook heel hard. Het lijkt dat ik veel weglach maar ik ben ook maar een mens.
Tot zover het bericht,
Elias Hendrickx
Zwembad dicht? Er zijn niet alleen maar nadelen…
Enkele maanden geleden kreeg ik het nieuws dat het zwembad in Aarschot voor twee maanden dicht ging. Dat is natuurlijk niet zo handig, zeker nu ik in juni naar de SO World Games ga. Nu is het begin oktober, en is het zwembad nu al dicht. Eerst dacht ik alleen maar negatief over het idee, maar na even nadenken en ondervindingen ben ik er toch achter gekomen dat het ook voordelen heeft, en die wil ik graag delen in dit blogbericht.
Wel wil ik eerst beginnen met wat ik allemaal niet kon als kan gaan zwemmen in Aarschot:
- Avondactiviteiten: voetbal (champions Leaque,…), maar ook dingen in leefgroep of nog s’ avonds (nog even) buiten zitten.
- Alleen s’morgens zijn in de leefgroep, wat maakte dat ik voor de training alleen was in de groep, en als ik terug was dan was het heel druk in de groep.
- Het belangrijkste nog: Zo vroeg opstaan… (al went dat wel na een tijd hoor)
Als je alles hier ziet, dan heeft de sluiting veel goede dingen ook, want je kan alles gewoon omdraaien… Bedoel dat je al die puntjes gewoon kan doen. Maar er is meer dan dat.
Ik kan wel uitslapen nu, maar ik moet wel mijn sport beter plannen, wat ook wel beetje druk en stress geeft. Als ik s’ochtends naar het zwembad ging was ik misschien alleen, maar om negen uur had ik mijn sport al gedaan, en kon ik de rest van de dag mijn planning verder doen, maar ook rusten. Iets wat ik nu niet meer kan.
Zo goed als alles is dus beter lijkt het doordat ik kan uitslapen, maar ik moet meer plannen en heb daardoor nieuwe structuur, “even wennen Elias, maar het komt goed” klonk het bij mijn begeleiding.
Al kijk ik ook nu graag eens een avond champions Leaque als ontspanning, om maar een voorbeeld te geven.
En hoelang dat allemaal gaat duren? Wel dat gaat tot eind november. Er is toch geen andere oplossing. Al moet je denken aan een goed werkend en georganiseerd zwembad achteraf. Ook de hokjes en kastjes worden vernieuwd (of heb ik toch gehoord). Kijk er eigenlijk wel al naar uit.
Voorlopig ga ik zwemmen in Sportoase Phillipssite Leuven, en dat twee maal alleen en dan één keer met de club. Dan heb ik toch al wel een goed alternatief. Het is anders, maar ja, zoals ik al zei, er moet dit jaar nog veel gezwommen worden. Daar in Leuven ken ik het ook redelijk goed, en voel ik mij vertrouwd. Al ga ik dan wel de redders en medezwemmers in Aarschot beetje missen. Maar goed, het is niet anders.
Tot snel Zwembad Aarschot,
Elias H.
Grote toernooien: BK – deel 2: De Afloop
Inleiding
Dag sportievelingen,
Het was een drukke dag, maar ik heb genoten. Want jullie zagen zeker al het bericht over de voorafgang van het BK. Nee? Bekijk ze dan hier. Dus nu enkel over de afloop…
We waren er redelijk snel daar. Wel voor mij nogal wat werk gehad om alles te regelen van vervoer. Maar goed, we waren er rond 10u. Ongetwijfeld werd het een lange dag, als je zag dat mijn laatste wedstrijd om 18u was. 18u? Ja van 10u tot 18u, ja kijk het was nu zo…
Op ons Belgische kampioenschap waren we met vier zwemmers van Leuven Aquatics. Dat was best veel, toch misten we een paar competitiezwemmers maar goed, zij waren er ook bij in ons hart. Dit jaar was het voor veel zwemmers anders. Normaal heb je bij de inschrijvingen enkel de tijden van het voorbije jaar, maar ja zou niet eerlijk zijn, want sommige hadden nog geen wedstrijden gehad door wille van Corona. Ook in het zwembad merkte je dat heel erg. Het was over het algemeen redelijk rustig. Minder deelnemers dus. Bij de onderdelen hebben we maar enkele keren met acht tegelijk gezwommen, dat was echt heel opmerkelijk.
De wedstrijden zelf dan…
50 meter vrije slag
Het begon voor mij ook redelijk vroeg zoals ik al zei, maar meteen met de 50 meter vrije slag beginnen was toch dubbel. Dat is namelijk de afstand waar ik vorige keer goud op haalde. Dus ik had best wel wat zenuwen. Jeff heeft zich al vaker laten zien op andere wedstrijden, en nu bij die eerste wedstrijd moest ik tegen hem. Jeff is een jongen van ZGEEl, die zwemclub heeft één van de grootste G-Sport werkingen van België. Maar dus tegen Jeff… De focus was enorm groot, ik wou echt graag winnen, en daarvoor moest ik veel focus hebben, vooral aan de startblok kwam de stress. Als ik de beelden achteraf zag, dan zag ik dat ik te snel gestart was. Tegen de eerste 25 meter lag ik voor. Maar jammer maar helaas haalde Jeff mij dan in. Zilver was de uitslag. Ik heb mijn best gedaan.
Na de 50m, was het tijd voor de aflossing. Dat is een race die je doet met een team van vier zwemmers. Elke zwemmer moet dan 50m afleggen. Gelukkig hadden we vier zwemmers van Leuven die ook elk geselecteerd waren voor individuele nummers. Dat is de regel. Dus als je als team met drie zwemmers mag gaan naar het BK, dan mag je dus niet met een vierde van je team gaan als die niet geselecteerd is.
Wij waren dus met vier, dus konden we starten bij de aflossing.
Mijn positie was als eerste, dan Paulien, dan Hans en als laatste Dennis. Eigenlijk deden we dat best goed, we haalden een goed resultaat. Zilver was het. Ja, voor mij weer zilver. Maar ik ben zo trots op ons LAQUA (Leuven Aquatics)- team, top prestatie voor een top team.
Rugslag…
Even daarna was het tijd voor de rugslag. Eigenlijk best verassend dat ik dat mocht doen op dit toernooi. Want ik heb dat het afgelopen jaar niet gedaan. Wel paar jaar geleden. Hoe dat kon las je al in de inleiding. Maar nu dus rugslag op het BK. Wat ook wel spannend was, was dat ik dat samen moest doen met Hans van ons team. Hans zwemt al heel lang, en heeft zich vooral gespecialiseerd in rugslag en vlinderslag. Dus een waardige tegenstander. Net ervoor lachte we er nog mee. Hans was al helemaal opgepept, hij had er duidelijk zin in, dat bleek ook achteraf. Want de uitslag was heel goed… voor hem… Hij pakte zilver, en ik viel buiten het podium. Gefeliciteerd Hans, en ik had er vrede mee. Hij verdiende het ook echt wel. Weer een medaille erbij voor LAQUA.
De laatste 100 meter…
De dag liep bijna op zijn einde. Normaal stond dit nummer gepland voor 18u, maar gelukkig had de organisatie goed werk geleverd zodat ik al om 16u15 kon zwemmen. Ik wou echt wel graag nog een medaille halen. Afgaan op de inschrijvingslijst, zag het er op papier niet zo goed uit. Maar zeggen toch altijd “de prijzen worden pas uitgedeeld aan het einde van de meet”. Dus ja, we gaan ervoor!
Vooraf had ik een gesprek met de coach. “Elias, je moet uw derde kwart van de wedstrijd extra snel doen, dan komt het goed”. Duidelijke taal van onze coach Kev (Kevin), maar het ging dus lukken voor een medaille.
Toen ik op de blok stond, had ik terug die volledige focus, en ons plan moest lukken. Zo gezegd zo gedaan. De eerste meters heb ik afgewacht, en een rustig tempo. Want ik moest volhouden, ik wou niet meer de fout van de 50m maken. De laatste lengte was iedereen verrast dat ik ineens precies mijn tweede adem vond, en zo drukte ik als derde af bij de officiële drukplaten. Brons was binnen…
De balans en gevoel op het einde…
Na de bronze medaille was het duidelijk wat het voor mij was. Twee zilveren en één bronze medaille. Wat een prestatie, ik had het zelf niet beter kunnen hebben. Het was een super leuke, maar vooral vermoeiende dag. Ik heb ook genoten van alles wat nog bij komt kijken, neem nu het contact met je eigen team maar ook met andere clubs. Eerlijk gezegd heb ik wel dingen geleerd. Bijvoorbeeld wat Jeff zei achteraf, over dat ik te snel gestart was. Opmerkelijk is dat wel, maar echt wel nuttig. Volgend jaar hebben we een groot evenement gepland voor Jeff en mij, dus dan zijn wij samen één team.
Hoe deed de rest van het team van LAQUA? Wel heel goed, we waren met vier zwemmers wat ik dus al zei, en we hadden elf medailles, wat een zeer goede oogst was. Nooit op een bk haalden we dat. Super trots op het team. Top prestatie, en hopelijk volgend jaar terug zoveel of liefst toch meer gouden plakken.
En nu volop voorbereiding voor de Special Olympics in Louvain-La-Neuve tijdens hemelvaart weekend.
Tot dan,
Elias
Ps: hieronder vind je nog veel foto’s en een mooie video die een papa van ons team maakte. Zeker de moeite
Grote toernooien: BK – deel 1: Vooraf
Hallo,
Na een weekje vakantie ben ik er weer helemaal klaar voor. Het was zalig in Spanje maar er staat natuurlijk van alles te gebeuren komende weken.
Mijn idee was om een blog bericht te maken met verschillende delen van de komende grote evenementen. Met als begin het Belgische Kampioenschap. En om zoveel mogelijk te schrijven rond deze dagen, ga ik zelfs het BK opdelen in voor en na de wedstrijden. Op de vooravond start ik met het deeltje van voor het evenement.
Zoals ik al zei heb ik net een weekje vakantie gehad. Misschien raar wel voor zo een groot toernooi, maar ja het was nu eenmaal zo. Toch heb ik vaak gedacht aan het BK. De dagen ernaartoe korten ook heel snel af. Elke keer als ik opstond, dan was het besef, dat het echt wel dichtbij komt.
Maar hoe voel ik mij nu op de vooravond? Wel ja, het is dubbel. Ik ben al een heel jaar (vooral achter de schermen) bezig met Special Olympics. En daar wordt zoveel over gedaan. Bijna op al mijn socials gaat het erover (soms misschien een beetje teveel). Terwijl ik over het BK weinig publiceer.
De druk begint wel te komen. Al weet ik dat het lastig gaat worden. De concurrentie is groter dan bij het vorige kampioenschap. Maar we gaan alles geven, en dan afwachten. Je kan uiteindelijk niet meer doen als je best.
Daarna hebben we nog een weekje rust voordat de Specials beginnen. Hope for the best…
Ergens volgende week een (uitgebreider) verslag van het Belgische kampioenschap dat plaats vind in Antwerpen. Tot volgende week.
Elias ontdekt waterskiën
Dag volgers,
G-SportSE gaat vaak over dezelfde onderwerpen. Bij Sander is dat vooral wielrennen, en bij Elias is het zwemmen en Special Olympics. Toch wilden wij graag met G-SportSE ook andere sporten leren kennen, zodat onze volgers ook beetje een idee krijgen wat er allemaal van sporten bestaat. Vandaag gaan we het hebben over “Waterskiën”. Een sport wat mij ook aanspreekt, want het is heeft ook te maken met water en zwemmen.
Mijn verhaal en ervaring met waterskiën begon al een hele tijd geleden. Namelijk in 2003, op een vakantie in Italië bij het Garda meer, daar was ik met ons gezin op vakantie. We kwamen daar mensen tegen die we kende van ons dorp, en die gingen vaker naar het Garda meer om daar dan deze sport uit te oefenen. Ze deden dat met een boot, en daar dus een koord aan, om zo over het meer te ‘skiën’. Na een paar keer te kijken, wou ik als kind het toch zelf eens proberen, ik kon mezelf niet inhouden.
Waterskiën is niet zo simpel als het lijkt, het gaat toch vooral om kracht. In het Garda meer was ik te jong en niet zo krachtig om dat koord vast te kunnen houden. Dat moet je echt gewoon zijn. Verder is het ook heel technisch, waardoor je toch redelijk rap in het water ligt. En dan is maar één oplossing en dat is laten vallen, en zwemmen naar de kant (bij die vakantie was het dus zwemmen naar de boot). Daar in Italië, heb ik dus niet echt kunnen rechtstaan, maar toch had ik er veel plezier aan. Toen dacht ik al dat ik ooit nog eens zou willen proberen. Nooit meer aan gedacht, tot vorig weekend…
Terug naar vorig weekend. We waren naar Center Parcs geweest, en daar hebben we ons heel hard geamuseerd. Het hoogte punt van het weekend was het waterskiën. Iets wat de meeste van ons nog nooit gedaan hadden. We kregen eerst een uitleg over wat en hoe. We deden dit op het meer van het domein, en aan een zip-ride, dus niet met een boot. Al waren we door een kleine vertraging te laat voor de volledige uitleg. Maar omdat niet iedereen tegelijk kon skiën, had de instructeur nog even de tijd om het nog eens uit te leggen.
En daarna was het zo ver. We deden onze ski’s aan, en gingen naar het ‘lanceer-platform’. Het was voor ieder van ons wel echt spannend. Gelukkig gingen we niet als eerst, en dus konden we wat zien wat de andere deden. Goed, dus wij kijken, maar die eerste vielen direct in het water. Niet echt hoopgevend. Maar ja, we gaan het ook nu niet laten schieten, want de kans om te waterskiën dat gaat ons niet veel voordoen. Ignace, Hanna, Hannes, Ine en ik, gaven ons niet gewonnen. Die eerste drie, daar ging het nog goed (in het begin toch), maar voor Ine en mij, was het toch niet zo simpel. Daarbij komend dat ik nog steeds een lies- en schouderblessure heb, dus ik moest oppassen. En we gaven ons (Ine en ik) in een paar keer al gewonnen, al gingen de andere gewoon lekker door en tof dat ze het vonden. Ronde na ronde, gingen ze door, de fun zat er dik in.
Video volgt spoedig.
Zo dat was het.
Sportieve groetjes Elias