zwem-logo-trans.png

Weekje rust aan de kust

by with No Comment Eliasiets anders

Wat was dat allemaal voorbije maand… vele emotionele gebeurtenissen rond de feestdagen. De trainingen die ik deed waren ook soms drukker. Ook algemeen rondom mij gebeuren vanalles.

En op dat moment heb ik een fout gemaakt. ik dacht “als het druk is rondom mij, dan kan ik beter meer bezig zijn met sport. Dan verzet ik mijn gedachtes.” Maar een goed idee was het niet. In het begin ging dat nog goed, maar na een weekje begon ik te maken dat ik mijn ‘reserves’ aan het gebruiken was. Waardoor ik mij klein beetje begon uit te putten. En dat mocht natuurlijk niet. De mensen die dicht bij mij staan, zagen het ook. Ik sliep veel meer, ik was dus heel moe, ook overdag.

Toen dacht ik na twee weken, dat dit niet gezond was, en dacht na over een oplossing. Ik weet ook wel dat niet alles opgelost geraakt, door alles te negeren. Maar toch, ik wou een weekje rust nemen. Ik had geluk, ik kon samen met mijn ouders vanaf woensdag tot zondag naar de zee. Dat is trouwens een plaats waar ik graag naartoe ga, om even rust te vinden.

Zo gezegd zo gedaan. Het heeft mij goed gedaan. Volgende week terug vol aan de bak. Wat ik zelf eigenlijk raar maar waar ook naar uitkijk.

Mentale gezondheid is heel belangrijk, ik schreef er vorige zomer hier nog over, en nu kom ik het bij mezelf tegen…

Komt goed! Niet opgeven, maar vooral, je kan niet meer dan je best doen. Luister naar je lichaam. En daarmee wil ik door blogbericht mee afsluiten.

Tot de volgende, Elias

De zee
zwem-logo-trans.png

Weer een testweek (gehad)?

by with No Comment Eliaszwemmen

Feestdagen over….

De feestdagen liggen nu al achter ons. Wij van G-SportSE hebben vooral genoten van momenten met familie. Samen tafelen en iets drinken deed ons beidde deugd. Mogen wij jullie trouwens nog een spetterend 2022 wensen. En hopelijk een sportief jaar voor vele van jullie. Het zal allemaal wel beteren, maar we moeten blijven hopen op beterschap. Eenmaal de pandemie wat gaat liggen, kunnen we samen er een top jaar van maken. Niet opgeven, en blijven geloven in elkaar maar vooral in jezelf.

Sander is momenteel op zoek naar een piloot, maar daarover meer deze maand. Ik zelf heb ook wat te melden. Want zoals de titel al aangeeft, heb ik weer een testweek gehad. Al hoewel, het niet duidelijk was of het nu echt wel zo iets was. Ergens vorig jaar schreef ik al over een test week.

Wat bedoel ik met ‘Test-week’?

Wat het betekend moet ik natuurlijk niet uitleggen, het is gewoon een term voor even te kijken waar je staat. Bij mij is dat toch de betekenis. Meer bepaald, een week van tests gedaan door trainer om te kijken wat ik kan. Deze keer ging het vooral over zwemmen. Wat moest ik nu doen? Wel op een tijdspannen van een week, drie zwemtrainingen afwerken van minstens 3800 meter (zelfs twee keer 4000m).

Hoe ging het?

Wat de echte redenen was van de testweek was dat ga ik niet zo gemakkelijk te weten komen, maar deze keer ging het beter dan ik verwacht had. Al moet ik er wel iets bijzeggen. Het was namelijk nog kerstvakantie. Daardoor was het veel rustiger in het zwembad, waardoor ik later kon gaan s’ ochtends. 9u in plaats van 7u, wat voor mij een langere nachtrust gaf, win-win dus. Toch blijft zelf dicipline toch echt belangrijk voor sporters. De eerste training was vooral op voorand even slikken als ik de afstanden zag. Beetje raar wel om een vier te zien staan vanvoor. Gelukkig ging de training heel goed, het was precies een opluchting. Dit wilt wel echt zeggen, dat het vooral psychologisch is, dat het eerst stressen was voor niks, want het ging goed uiteindelijk. Al moet ik nog wel meegeven dat het de eerste training was na het kerstverlof. Nu wil ik niet gewoon er snel vanaf zijn, maar de tweede training was eigenlijk hetzelfde verhaal. Nu beetje stress op voorand, maar toch goed gelukt. Daarstraks sprak ik over drie trainingen, wel die derde was eignelijk helemaal anders, want dat was vooral sprinten. Na 2000 meter was die al afgewerkt in een klein uurtje.

What’s next?

De planning staat weer goed vol, maar denk dat de trainer nu wel weet wat er lukt op zwemtechnisch vak. Dit merkte ik vooral, als ik de planning zag van de week erna (screenshot hier beneden). Gelukkig heb ik niet altijd zo een weken. Ik heb het misschien al vaker gezegd, maar het moet vooral leuk blijven. Als het niet meer goed aanvoelt, moet je even nadenken of het nog gaat voor jou. Mentale gezondheid is nu eenmaal ook heel belangrijk in de sport.

Tot een volgend blogbericht,
Elias

ps: volg ons ook op sociale media op instagram en facebook, en laat gerust een reactie achter hieronder

Testweek en de week erna. Dit is het trainingsschema
zwem-logo-trans.png

Back in Puyenbroeck

by with No Comment Eliaszwemmen

Jaaaaa!!! Eindelijk. Nog eens een open training met de coach van Paralympics. Lang geleden maar toch was het spannend. Ik had Greg al een tijdje niet meer gezien. Hij maakt mijn zwemschema’s wel, maar fysiek is hij nooit bij mijn trainingen door de week aanwezig.

De titel zegt het al, de training ging door in domein Puyenbroeck ik Wachtebeke. Een immens groot domein. Het leuke daaraan is dat mama en papa kunnen wandelen daar tijdens dat ik in het zwembad zit. Alleen is het wel echt uit de richting, uurtje rijden en het ligt erg afgelegen. Maar zoals ik al zei, dan kunnen mijn ouders ondertussen wandelen.

De training zelf was redelijk prettig, vooral op uitnodiging. zelf denk ik dat ze ons wilden testen hoe ver we konden gaan. We waren met vier en dat was leuk voor individuele feedback vanuit de coaching. Wat maakt dat ik goed gesprek heb gehad met de coach.

Toffe training en toch wel gerust naar huis gereden.

Elias

swimming-small

Na blessure is Elias klaar voor het najaar.

by with No Comment Eliaszwemmen

Hallo, het was nogal stil rond Elias hier op G-SportSE maar ja, het was vooral Sander die veel te vertellen had. Ik had zelf ook wel beetje pech gehad, qua blessure en rust enzo. Maar nu ben ik hier terug voor nog eens iets over mezelf. Want ik heb mijn planning gehad voor het najaar.

Eerst terug nog eens onder mijn blessure. Het was echt een stom voorval wanneer ik gevallen was. Stomme drempel gemist, en eigenlijk wel wat miserie gehad. De dag na de val niet meer kunnen staan op mijn voet, en dus bijna niet meer mobiel. Na paar weken rust en natuurlijk goede verzorging én opvolging is het na twee weken wel goed gekomen.

Ik moet wel zeggen dat ik na die tweede week niet kunnen sporten wel nood had aan sport. Vooral bij het zwemmen erna vond ik het vooral lastig, want dat lukte niet meteen, en dat gaf wel echt een mentale dip…

Nu nog paar weken kine, en dan kan ik mezelf klaarmaken voor het najaar. Terug zwemmen en sporten, doet echt goed. Het lukt nog niet 100% maar tegen begin november ben ik klaar. Wat ik allemaal nog moet doen, lees je hierover.

Tussen nu en het einde van het jaar zijn er voor mij enkele wedstrijden, en dan twee open trainingen van Parantee. Dus wordt nog druk, maar wel super leuk.

Ik kan eraan beginnen aan het najaar…

Tot snel, Elias

img_3854.jpg

Elias doet eens een dorpsloop.

by with No Comment Elias

Het kan dan toch eens… Ja en gelukkig is het er nog van gekomen. Ik heb het over evenementen. Tuurlijk kan er veel, maar je moet wel naar de laatste regelgeving kijken. Voor ik mijn verhaal begin wil ik toch even meegeven, dat dit evenement op moment van datum voldeed aan alle richtlijnen en regelgeving rond evenementen in Covid-19-tijden.

Zoals ik al zei, ik was blij dat het er nog was. En over wat gaat dit dan? Wel je kan al wel aan de titel zien over wat het gaat. Jaja, Elias deed nog is een wedstrijd. En géén zwemmen of triatlon ofzo, maar een dorpsloop. Ik hoor jullie al zeggen “was het een evenement of een wedstrijd Elias?”. Ja, het was de beide.

Maar goed, we gingen het hier hebben over de dorpsloop. Wat dus ook een onderdeel is van de festiviteiten. Ik werd verwacht, om 10u30 bij de tent waar ik moest inschrijven. Het was nog geen 100 meter van ons huis, dus we waren er snel. Toen we aankwamen was er nog bijna niemand. Wij (mijn broer en zijn vriendin en ik), zijn dan maar op parcours-verkenning gegaan. En om eerlijk te zijn, ik vond dat wel interessant, want ik had dit nog nooit gedaan. Hmmm, daar lieg ik wel in. Want ik weet nog dat ik ooit meedeed aan de kinderloop zo een dikke 15 jaar geleden. Was een van de eerste edities van de Wijgmaalse Feesten. Ik werd toen tweede en mijn broer was net achter mij. Dus ja, het was niet mijn eerste keer, maar toch was het nu serieuzer…

We konden samen starten, en dat was eigenlijk heel leuk. Het doel van de voormiddag was gewoon aankomen. Er waren verschillende afstanden. Je kon kiezen uit 4, 8 of 12 kilometer. Ik koos 4km omdat ik op training nog nooit meer gelopen heb dan 7km. En dan kon ik makkelijker mijn doel halen…

Eenmaal de race begonnen, ging ik op mijn eigen tempo lopen. Niet te snel, want ik zag die andere al snel vooruit lopen. Toch was het mijn verstandige beslissing om niet echt mee te lopen met de andere.
Mijn Garmin was eigenlijk ook wel een handige tool, om jezelf rustig te houden. Je kan dan de tijden beter monitoren, en vooral de hartslag in het oog houden. We deden twee rondes, die waren uitgestippeld doorheen ons dorp. De eerste ronde ging eigenlijk heel goed, en de tijd was ook niet slecht. Maar je voelt het al komen he… En ja, de tweede ronde was wat anders. Ik moest veel meer moeite doen, en ook de andere deelnemers liepen steeds meer voor. Nogmaals, ik deed mee om zeker de eindmeet te halen. Toen ik het pleintje uitliep, zag ik in de verte de eindstreep. Vooral de klop viel op, en ik kwam steeds dichterbij. Eenmaal ik dichter kwam, zag ik op de klok staan 18’57”. En ik wou de 20 minuten echt wel achter mij laten.

Uiteindelijk kwam ik over de meet net onder de 20minuten, voor dus de 4km. Wat was dat weer een uitdaging meer voor mij. Een dorpsloop, iets wat ik eigenlijk nog bijna nooit gedaan had. Ben wel super fier op mezelf, en ik wil graag in het bijzonder mijn broer en zijn vriendin bedanken, om dit voor mij mogelijk te maken. Alsook de organisatie.

Ik moet wel eerlijk zeggen, dat dit wel smaakt naar meer. Dus hopelijk volgend jaar weer. En dan zonder dat we alles met covid moeten afwachten.

Tot de volgende volgers,
Elias H.

Ps: Laat ook gerust een reactie achter. Dat kan onder elk blogbericht op G-SportSE.be of op sociale media. Wij (Sander en ik), weten graag wat er speelt, en ook wat jullie ervan vinden.

Fotootjes van de dorpsloop.
swimming-small

Voorbereiding Triatlon zomer 2021

by with No Comment Eliastriatlonzwemmen

Weer een triatlon?

Hier ben ik weer. Ik heb iets te melden. Wil je weten wat? Tuurlijk wel, anders zouden jullie dit niet aangeklikt hebben. Zoals de titel zegt, er staat (weer) een triatlon op de planning. “Elias, wat bedoel je met WEER”? Wel die vraag is terecht, want bij mijn vorige triatlon had ik (denk ik) niet veel over gecommuniceerd. Maar dus… dit gaat over de triatlon van deze zomer in Aarschot en Rotselaar.

Samen met Leuven Aquatics

Dit is echt wel een toffe uitdaging. Én een belangrijk detail is, dat ik dit niet alleen doe. Ik en twee andere jongens van mijn zwemclub hebben ons ingeschreven voor deze triatlon, die plaats vind in regio Aarschot Rotselaar. Zoals ik al zei het is met twee andere jongens van Leuven Aquatics. Elk hebben we ons eigen talent om deze triatlon te overwinnen.

Hoe werkt dat nu?

En als ik het heb over elk ons eigen talent meen ik dat ook. Maar nu de grote hamvraag, hoe gaan we dit doen? Wel dat is eigenlijk heel simpel. Deze triatlon bestaat uit drie onderdelen: Zwemmen, fietsen en dan als laatste lopen. Het zwemonderdeel is weggelegd voor mij, en de andere jongens nemen de twee andere onderdelen voor hun rekening. Je moet wel weten dat alles aansluitend is, dus geen pauze, en ons GPS-bandje moet zo snel mogelijk overhandigd worden.

Nu is waarschijnlijk de vraag op jullie lippen “welke afstanden moeten jullie elk afleggen?” Wel ja. Dat is altijd een groot punt, want dat verschilt soms. Wij hebben gekozen voor de minste afstanden. Wat wilt zeggen dat ik 750 meter ga zwemmen, de fietser 27 kilometer en dan afsluitend de loper 5 kilometer voor zijn onderdeel.

Wat heb ik al gedaan van voorbereiding?

Omdat het in het midden van de zomervakantie valt, heb ik mij voorgenomen om tijdens mijn vakantie wel wat te trainen. Eerst zwom ik een paar keer per week in het zwembad van het domein een redelijke afstand (wat dus rond de 750 meter was), en toen wou ik eens proberen om in een meer te zwemmen.

Vorig keer zwom ik in een zwemt-shirt van de zwemclub. En dat was natuurlijk niet echt ideaal. Het zat niet lekker, het werd rap zwaar, en het spetterde tegen. Nu wou ik het anders aanpakken. In Frankrijk ging ik dan maar opzoek naar een pak. En als ik bedoel een pak, dan bedoel ik een wetsuites. En wat een verschil is dat. Toen in de winkel vond ik het al goed zitten, maar eenmaal in het zwembad vond ik het nóg beter. Vooral verschoot ik van hoe hard je drijft met dat pak aan. Zo een vreemd gevoel, maar dus wel veel veiliger. De dag erna ging in ik in een meer zwemmen, en dat was een verademing. Zo gaat het makkelijker worden. MAAR… je moet het nog altijd zwemmen. De uitrusting is een hulpmiddel om het sporten gemakkelijker te maken, maar je moet nog steeds sporten of in mijn geval, ik moet nog steeds 750 meter zwemmen…

Meer info?

Voila dat was mijn voorbereiding voor de triatlon in Aarschot. Ik hoop ooit wel is alles alleen te kunnen, maar met een team is het ook wel altijd leuk.

Als jullie meer info willen over deze triatlon, dan verwijs ik jullie graag door naar de website van Triatlon Aarschot: http://www.aatt.be/index.php

logo-special-olympics-belgium

Elias wordt Special influencer!!!

by with 2 Comments EliasSpecial Olympics

Inleiding

Dag volgers en lezers,
Deze week had ik iets speciaals te melden. En met iets speciaals bedoel ik dat vooral in de noemer ‘special’. Want, het gaat over een nieuw project waar ik mijn tanden in heb gezet.
Hoe het allemaal begon, lees hier. Moest je niet veel willen lezen en gewoon foto’s en video’s zien, dan verwijs ik je graag door naar de sociale kanalen van @TheSpecialInfluencers (op Instagram).

Ik schreef de afgelopen weken veel berichten over het zwemmen, maar het is al een tijdje geleden dat er hier berichten verschenen over Special Olympics.

Hoe begon het allemaal?

Special Olympics stuurt een (eerste) mail

De virtuele spelen van 2021 zijn ondertussen al een tijdje voorbij, maar toch is het altijd wachten op de volgende Special Olympics. We hopen natuurlijk op een ‘normale’ spelen, en geen virtuele meer. Maar natuurlijk in tijden van Covid-19 is het moeilijk om alles zo te plannen. Al hopen we dus volgend jaar voor terug ergens in een stad te zitten om te sporten met allemaal samen, plus daarbij aangemoedigd te worden door familie en vrienden.

Ik heb het nu alleen over de volgende spelen, maar dat is helemaal niet waar dit bericht over gaat. Dit artikel gaat over dat nieuwe project.
Een drie tal weken geleden, kregen alle aangesloten-clubs van Special Olympics een mail over dat nieuwe project. Als ik de mail voor het eerst zag, was ik meteen enthousiast. Wat stond er nu in…?

“Beste atleten, wij zoeken Special Influencers. Dit worden onze nieuwe ambassadeurs (of toch zo iets), voor komende projecten in de media”.
Meteen in mijn hoofd “Wow Elias, dit is je kans”. Want jullie weten dat ik al een lange tijd video’s maak en berichten schrijf over G-Sport (en alles wat daar bij komt kijken). En dit project zou daar een perfecte toevoeging voor zijn.
Natuurlijk moesten we nog geselecteerd geraken, wie weet hoeveel inschrijvingen er komen…

Introductie filmpje

De brief ging verder:
“Stuur ons een filmpje waar je jezelf filmt en zegt waarom je graag deel wilt uitmaken van dit project als Influencer”.
Hmmmm interessant, nu is de grote vraag hoe en waar. Ondertussen liet ik ook mijn ouders de mail lezen, en mijn papa wou graag meehelpen om dit filmpje (en achteraf gezien ook voor de rest van het project). Volgens hem ben ik spontaan voor mezelf voor te stellen, maar toch, het is toch nog steeds spannend.
Voor de locatie, was het niet lang zoeken, “misschien bij het zwembad van Leuven Aquatics?” klonk het van mijn papa.
Zo gezegd zo gedaan.
We waren wel goed voorbereid en het was in één take gelukt. En waren dus heel snel tevreden.
Het filmpje doorsturen naar Special Olympics, en dan afwachten…

Eerste gesprek

Na een paar dagen, kregen we te horen dat wij (ook weer mijn papa en ik) uitgenodigd waren voor een online gesprek over mijn kandidatuur. Het eerste dat ik dacht was “Is dit een positieve reactie op mijn filmpje, en dus volgende ‘ronde’?”
Dat was gepland op een vrijdag middag. Ik kan jullie verzekeren dat ik wel wat zenuwen had ervoor. Er kwamen veel vragen door mijn hoofd, en natuurlijk was ik heel benieuwd.
Toen startte de ‘meeting’, en zag ik daar niet alleen iemand van Special Olympics maar ook twee andere personen. Die mensen waren een onderdeel van de campagne en dus zij waren ook benieuwd naar wie is Elias. Drie dubbele spanning dus….
Goed gesprek gehad, het voelde wel goed. De spanning viel achteraf wel mee. De laatste woorden waren “Dank u wel Elias, we laten zo snel iets weten.”

Toen ging de telefoon af…

De dagen en eigenlijk een dikke week gingen voorbij. Rustig afwachten was de boodschap. We konden toch niets doen, want Special Olympics moest hun keuze maken. En nog steeds klonk het in mijn hoofd “Hoeveel mensen zouden zich ingeschreven hebben voor dit project?”. Zoals ik al zei, afwachten…
Tot een dinsdag ochtend…
Ik was mijn gewone ochtend planning aan het doen, wat betekend dat ik ‘s morgens ging zwemmen, en daarna even rondliep in Apojo om met andere bewoners en personeel te praten, en toen ging mijn telefoon.
“Hallo Elias, we hebben nieuws voor jou”. Ik kan met mijn horloge mijn hartslag zien, maar toen was ik te benieuwd om te kijken. Het zal wel hoog geweest zijn. Het gesprek ging verder…
“Elias, proficiat, jij bent één van onze vier Special Influencers”. Toen ik dat hoorde, ging mijn hartslag nog hoger. En begon ik beetje te bibberen. Wat bij mij voelt, als “ongelofelijk”, en liep ik daar rond met mijn telefoon in de hand. Dit was hét nieuws dat ik wou. Het kwam wel wat later dan ik gehoopt had. “Nee Elias, het maakt niet uit, je bent erbij man”, dacht mijn hoofd toen.
Wat moest ik nu doen? Want we moesten het nog even stil houden. Maar wie mij echt goed kent, weet dat ik dat meteen kwijt wou aan de mensen die mij dagelijks ondersteunen. Mijn mentor in de leefgroep bijvoorbeeld, en natuurlijk wist mijn papa dit ook meteen. Beidde (dus papa en mijn mentor), vonden het super, maar waren vooral benieuwd van hoe dat dan eigenlijk gaat zijn, of aanvoelen voor mij.

Toen kwamen de mails, en waren alle vraagtekens rond het project duidelijk en beantwoord. Wat een top project.
Ik wist toen al, dit word het leukste project ooit dat op mijn pad kwam.
Natuurlijk moest ik nog rustig alles op een rijtje zetten, om mij dan in te zetten voor dit nieuwe project. Wie waren de andere, en wat gingen we allemaal doen? Nog even geduld maar…

Ik was Special Influencer!

Slot

Dit was het verhaal hoe het begon. Zoals ik al zei, dit is het verhaal hoe het begon. Voor alle momenten, campagnes en uitdagingen als influencer, verwijs ik je graag door naar de sociale kanalen van mij. Maar vooral het Instagram account van @TheSpecialInfluencers.

Tot de volgende keer,
Elias H.

 

 

 

swimming-small

Trainingen in Corona – Welkom terug in West-Vlaanderen

by with No Comment Eliaszwemmen

Back!

Hallo, het is weer een tijdje geleden dat ik nog eens iets gepost had op deze website. De voorbije maanden hebben we (Sander en ik) vooral op de sociale media vaak van ons laten horen. Covid heeft nog altijd de controle, en dus wordt het sporten nog steeds anders georganiseerd. Gelukkig zijn er ook momenten dat we gewoon ons ding kunnen doen. We (zowel Sander als ik), hebben wat moeten spartelen om er toch iets van te kunnen maken, gelukkig hebben we de ‘drive’ nog, zeg maar de discipline.

Wat gedaan voorbije maanden?

Sander heeft wat tegenslag met een blessure, en dat gevoel ken ik wel. Alle steun voor Sander, en hij zal sterker terugkomen. Je zult nog wel van hem horen komende maanden.
Maar nu even terug naar mijn verhaal. Het zwemmen voor mij is niet echt vaak onderbroken. Ik zwom drie keer per week in het zwembad van Aarschot, met zwemschema’s die ik ontving van de coach. Dat is wel niet leuk omdat je geen feedback krijgt van iemand die aan de baan staat, wat resulteert in mindere techniek. Een pluspuntje is wel, dat de conditie wel goed zit.
Buiten het zwemmen, heb ik ook andere sportieve trainingen gedaan.

Lopen en hometrainer

Het was mij wat die lockdowns voorbije maanden. Ik had het geluk wel, dat ik kon beschikken over een hometrainer. Dit maakte het mogelijk om heel diep te gaan in sport, terwijl je je eigenlijk niet verplaatst. Voor mij hielp dat om conditioneel scherp te blijven, als ik (jawel) in quarantaine zat. Wel een goede tip: Zet je hometrainer voor een tv ofzo, en geniet van een serie op bijvoorbeeld Netflix. Dat maakt het allemaal véél leuker. Zoals jullie al lazen in de sub-titel dat ik niet enkel heb gefietst op de hometrainer. Ook waagde ik mij (terug) aan het lopen. In het begin was het nog rond de twee kilometer, maar na een paar maanden haalde ik de kaap van vijf kilometer, en vorig weekend tikte ik de zes kilometer aan.
Ik merkte heel hard, dat als je ergens voor wilt gaan, dan moet je alles geven…

Zwemmen, maar anders…

Je las al, dat ik bijna tot geen feedback kreeg tijdens mijn zwemtrainingen in Aarschot. Nu was dat wel redelijk lastig. Gelukkig zijn er nog trainingen in Leuven. Ik weet nog mijn eerste zwemtraining terug in Leuven, na mijn tweede vaccine hoe het voelde zo goed aan. Toen merkte ik hoe hard ik dat gemist had. Ik kwam aan in Leuven, en ik kreeg direct het teamgevoel terug.

Welkom terug Elias, we hebben je gemist... Echt fijn dat je terug bent

We deden in de vakantie ook meer met het team buiten zwemmen. Bijvoorbeeld, we waren gaan lopen in de regen. Want we mochten niet gaan zwemmen in Leuven, omdat het paasvakantie was. Dus het idee om te gaan lopen met de club, is echt wel een plus punt en goede comments voor coaching. Ik lachte er wel vaak mee. Lopen in de regen, dat is discipline. Daar onderscheiden we ons van de andere G-Zwemclubs.

Zwemmen in West-Vlaanderen

Nu ik vaker buiten kan en ook terug naar huis kan, kan ik ook terug naar de zee. Dat is normaal de plaats om tot rust te komen. Ik stuurde naar Greg (de coach) een mailtje dat ik in dat weekend aan de zee was vanaf woensdag. Wat doe je dan als coach? Jawel, een dik sportschema voor die dagen. Dat maakte dat ik moest lopen, maar ook een paar zwemtrainingen. Ik kreeg het voorstel om op donderdag te gaan zwemmen met hem in Brugge, vrijdag lopen om dan zondag terug te zwemmen maar wel in Oostende.

Brugge:

Aanpassen was het wel. Ik had op voorrand wel wat twijfels, over dat ik de andere niet kon volgen, maar het viel wel mee. Bij de eerste training (in Brugge), zwom ik helemaal achteraan in de lijn, en had ik echt wel moeite om de andere bij te benen. Technisch was het wat minder bij mij, maar ik wou gewoon niet onderdoen bij die andere. Dat is gewoon de mentaliteit die ik nu wel heb gekregen de voorbije jaren. Na die technische oefeningen, moesten we zwemmen met zwemvliezen. Met al het respect, maar de andere voor mij hadden wel een nadeel tegenover mij. Zij hadden één zwemvlies aan, en ik twee. Het waren dus paralympiërs, en hadden beidde (niet tijdens het zwemmen) een protease aan hun rechter been. Voordeel voor mij dus, en het ging voor de rest goed daar in Brugge…

Oostende:
Het was een vroege ochtend om 6 uur ging de wekker al af. Na een half uurtje rijden kwamen we aan bij het zwembad van Oostende. Met het mondmasker op, en de zwemvliezen in de hand, richting de ingang. De eerste indruk die ik had was “het is hier zo kalm?” precies verlaten. De inkomhal was raar ingedeeld, wat je wel kan verwachten in een zwembad in Corona tijden. Toen zag ik Mia (de assistent van Greg), maar ze had mij niet meteen herkend, gelukkig ik haar wel. De kleedkamers waren wel afgesloten voor iedereen. Dus voor omkleden was het in het toilet te doen.
Veel gedoe, maar dan kon de training wel beginnen. Ik kreeg een baan voor mij alleen, en zo kon ik zelf mijn tempo houden zonder dat er iemand bij mij zwom, dat is vooral handig omdat je dan niet moet inhalen (want dat heb ik vaak voor in Aarschot).

Fotootjes die bij dit artikel horen.

swimming-small

Eerste zwemtraining… bis?

by with No Comment Eliaszwemmen

Hallo volgers,

Het is nog eens tijd voor een bericht van mij (Elias). We (Sander en ik) hebben al veel geschreven en besproken wat voor jaar het wel niet is/was. In het begin ging het over een virus in China dat voor ons eerst meer iets van ver-van-ons-bed was, maar na paar maanden zagen we toch dat ook Europa er last van ging hebben. ‘Last van hebben’ werd echt toch een wereldwijde epidemie.

Wat voor ons als sporters vooral belangrijk was, was om toch nog te kunnen bewegen, om spieren warm en soepel te houden. Voor Sander betekende dat vooral trainen op rollen, en voor mij was het een heel andere manier van sporten. Want zwemmen zonder zwembad is wat moeilijker. Gelukkig kon ik met de hulp van coach nog wel core-training doen. Eerst klonk het beetje vreemd, maar het jaar 2020 is nu eenmaal zo.

Ook hebben we niet altijd alles kunnen doen. Ik heb het dan over dat de maatregelingen soms soepeler waren, en andere weken terug wat strenger. Gelukkig hebben we in de zomer wel een langere periode van rust gehad, waardoor we (op verantwoorde manier) toch vakantie konden nemen. Ja ik weet het, het klinkt wat raar. Maar het is/was in 2020 de realiteit… We konden minder goed sporten, maar de rust was ook nodig.

Maar toen eind november, kregen we in België goed nieuws voor de zwemmers: De zwembaden gaan terug open. Dat was heel goed nieuws voor mij (en natuurlijk andere zwemmaatjes), al kunnen de groepstrainingen niet direct terug van start gaan.

En dan was het zo ver. Mijn wekker ging (normaal) af om 6u30 om aan te gaan schuiven met de andere zwemmers. Dat was niet gelukt. Mijn wekkers stonden blijkbaar nog op mijn vaste zwemmomenten… Maar goed, een half uurtje later wakker worden om 7u15 naar het zwembad te gaan is ook niet zo erg.

Het was wel nogal koud op de fiets. Je merkt heel duidelijk dat het winter aan het worden is. Er speelde maar één ding in mijn hoofd “hoe gaat dat zijn om na tien weken weer te gaan zwemmen”. Ik had wel wat getraind de voorbije weken, maar echt zwemmen was er natuurlijk niet bij. Na vijf minuten fietsen, kwam ik dan aan bij het zwembad van Aarschot. De fiets in het rek, vastmaken en dan naar de inkom. Er werd je wel al snel duidelijk gemaakt dat je moet denken aan de Corona-regeltjes: mondmasker, handgel,.. maar goed, liever dat doen dan niet te kunnen gaan zwemmen. En daarna was het eindelijk tijd om om te kleden en naar het zwembad zelf te gaan… wish me luck.

Ja, daar kwam ik dan, met mijn Leuven Aquatics zwemzak het zwembad binnen. Van regelgeving in het zwembad zelf waren het dezelfde als de vorige periode. Dus dat waren: volg de pijlen; aan de ene kant van de baan erin gaan, en dan aan de achterkant eruit; niet hangen aan de kant; niet voorbij steken,… het is we wat, maar nogmaals “liever dit, dan niet te kunnen zwemmen”. Ik wil maar bedoelen, dat ik alles (of toch veel) zal doen om toch te kunnen zwemmen…

Badmuts aan, zwembril op, en gaan!!! Ik had een (zwem-)schema gekregen van mijn coach. Al vond ik zelf dat dat nog niet direct mogelijk was. Het ging over een totaal van 2400m (96 lengtes). Dat vond ik nogal veel, want ik wist niet hoe mijn spieren en gewrichten op gingen reageren. Rustig aan, dacht ik dan. De sprong (soort van duik was het, maar door het ondiepe was dat wat gevaarlijk) deed onmiddellijk goed. Het leek of mijn lichaam nood had aan dat water. Klinkt raar misschien, maar toch is het dat wat ik voelde… De eerste meters gingen goed. In mezelf had ik afgesproken dat ik 20 lengtes schoolslag ging zwemmen, gevolgd door 20 lengtes crawl. Om met het eerste te beginnen, ging het goed. Schoolslag is voor de meeste zwemmers de ‘basis’ slag. Voor mij is het meer de ‘vertrouwelijkste’ slag. Dus waarin ik redelijk wat lengtes aankan, en ook kan van genieten in het water. Wat ook goed deed aan die schoolslag, was dat mijn spieren er zo goed als geen last van hadden. Dat was anders bij de crawl… En ja, dat was andere koek. Na 50m begon ik last te krijgen van de ademhaling. Ik kon dus minder slagen doen per keer te moeten komen ademen. Qua spieren en pijn daarbij had ik veel minder last dan de ademhaling. Dit komt denk ik door, dat ik veel gesport had tijdens de lockdown(s). En het laatste over die ademhaling, dat is gewoon terug opbouwen. Zoals gezegd, heb ik na die meters schoolslag en crawl het gelaten zoals het was. Goede eerste training.

Tot zover de training zelf. Het voelde goed, en door de goede begeleiding van Leuven Aquatics en Parantee, zal ik er hopelijk snel bovenop zijn. Tot zover deze blog post.

Tot de volgende,

IMG_5899

logo-special-olympics-belgium

Special Olympics Virtual Games: Mijn ervaring achteraf

by EliasSpecial OlympicsVideo

Voor het eerste bericht van de Virtuele spelen verwijs ik je graag naar deze pagina.

Het was mij wat. Helemaal anders dan verwacht, maar toch kan ik je vertellen dat ik mij super hard geamuseerd heb samen met ons Team. Over ons Apojo-team maak ik later nog wel eens een bericht, want dat is ook niet zomaar in één twee drie uitgelegd.

Toen ik vorige week las op sociale media dat er Virtuele Spelen gingen georganiseerde, had ik gemengde gevoelens, en om eerlijk te zijn had ik er weinig zin in. Je kan de sfeer toch niet zomaar vervangen door thuis alles zelf te doen (of in je eigen club, team,…).
Mijn omgeving had er duidelijk meer zin in. Op Facebook werd ik al erover aangesproken, ook van het team uit kreeg ik berichtjes zoal “Allé Elias, dat is toch echt iets voor jou, je moet dat doen!”.
Na een nachtje erover nadenken, had ik er eigenlijk wel zin in. Oké, het is anders, maar toch is het leuk om een nieuwe ervaring aan te gaan, in deze moeilijke Covid-19 tijden.
En zo gingen de Virtuele Special Olympics 2020 van start…

Het begon met een openingsceremonie die natuurlijk helemaal anders was dan normaal. Al moet ik er wel bij zeggen, dat we met team Apojo de laatste jaren ook niet naar dat onderdeel gegaan zijn van de ‘Specials’ (zo noemen wij Special Olympics in ons team) . Omdat we de volgende dag meestal vroeg op moeten, en omdat die ceremonie soms lang kan duren.
We keken de openingsceremonie samen met onze atleten die samen met mij de virtuele spelen gingen doen op de computer, want die werd uitgezonden op Facebook (een foto hieronder bewijst dat)

 De virtuele spelen; de openingsceremonie samen kijken op computer… LIVE…

Ik moet wel zeggen, dat het in het begin allemaal wat onduidelijk was over hoe het moest, maar in de livestream werd het al wat duidelijker. Dit heb ik al uitgelegd in vorig bericht.
Na de ceremonie waren we klaar om er aan te beginnen. We besloten om eerst wat materiaal te verzamelen en ons te organiseren voordat we gingen beginnen aan de uitdagingen zelf. Iedereen had er zin in, en waren gemotiveerd om het samen te doen tot het einde.

In de namiddag begonnen we eraan. De eerste discipline die we dachten te doen was Atletiek, en dan voornamelijk het lopen en wandelen. Voor de sportievere atleten was het 2km lopen, en voor de sporters die het wat rustiger wilden doen, die konden dan 2km wandelen. Voor ieder wat wils dus. Dat staat in het algemeen centraal in Special Olympics “sporten elk op zijn niveau”, wat nu dus niet anders was.
Al mogen we niet vergeten dat we ons moesten houden aan Corona-regels en instructies van de voorziening om de uitdagingen te volbrengen. Voor het lopen en wandelen wou dat zeggen, dat we 1,5m uit elkaar moesten blijven, en ook enkel buiten mochten met begeleiding (die ook mondmasker moesten dragen). Gelukkig was dat geen probleem en konden we op ons eigen tempo de eerste uitdagingen vlotjes te volbrengen.
De rest van de dag, hebben we het rustig aan gedaan, en vooral genoten van de rust s’ avonds (wat we anders ook zouden doen in onze verblijf tijdens de ‘gewone’ spelen).

Dag 2 begon wel anders. We hadden nog maar één onderdeel gedaan, en we wilden er toch meer gedaan hebben op deze virtuele spelen. Vooraf hadden we wel al een keuze gemaakt met wat we dachten te doen van disciplines. Nadat we de dag ervoor ‘atletiek’ gedaan hadden, stonden er nog voetbal, racket-sporten en voor mij nog zwemmen omcirkeld op onze deelnemers-kaart.
Het eerste wat we deden was voetballen. Deze uitdaging hield in dat we penalty’s gingen trappen. Maar omdat we niet meteen naar een voetbalveld konden gaan, en we ook weer niet zomaar buiten mochten, deden we dit op een muur in het binnen tuintje van onze gebouwen. Met dit onderdeel was iedereen dol gelukkig. Neem nu bijvoorbeeld onze ‘Special Devil’ Wesley. Eenmaal je die titel hebt, dan kan je niet anders dan uitkijken naar dit onderdeel. Ieder van ons trapte dus een paar keer op doel, wat dus bij ons gewoon de muur was. Nogmaals: het gaat niet over hoe perfect het allemaal is, maar het al doen is al veel voor sommige.

Na het voetballen deden we racket-sporten. Dit leek heel simpel te doen, maar toch heb ik de heel de voorziening af gelopen voor het materiaal te vinden. Een racket en een tennisbal, was blijkbaar niet direct te vinden. Toch ergens ver in een bak verstopte iemand een soort racket en een balletje. Het was geen tennisracket en tennisballetje, maar toch konden we al verder. Ik moet zeggen, het was toch nog moeilijker dan ik zelf had verwacht.
Daarna was het tijd voor mij om iets te doen voor mijn discipline… zwemmen…
De uitdagingen bij dat onderdeel waren 30 seconden in plank houding te blijven hangen, en dan een soort van crawl zwemmen op het droge. Dat planken ging nog goed, maar die crawl zwemmen op het droge, dat was nogal een raar beeld. Maar goed, het gaat om het plezier en dat was het wel.

Na alle sporten was het voor mij nog niet gedaan. Tijdens elke uitdaging, stond ik klaar met camera om alles vast te leggen. Dan hebben we achteraf een mooi beeld met hoe het allemaal was. Maar dat wilt ook zeggen, dat ik nog wel wat computer werk had om alles mooi achter elkaar te zetten, en dus mooi filmpjes te maken. En daarmee wil ik dit blog bericht ook mee afsluiten.
Bedankt voor de steun, het plezier, en hopelijk tot volgend jaar met de ‘gewone’ spelen.

Groetjes,
Elias

 

Foto’s en video’s: