img_0949.png

Grote toernooien: BK – deel 2: De Afloop

by with No Comment Elias

Inleiding

Dag sportievelingen,
Het was een drukke dag, maar ik heb genoten. Want jullie zagen zeker al het bericht over de voorafgang van het BK. Nee? Bekijk ze dan hier. Dus nu enkel over de afloop…

We waren er redelijk snel daar. Wel voor mij nogal wat werk gehad om alles te regelen van vervoer. Maar goed, we waren er rond 10u. Ongetwijfeld werd het een lange dag, als je zag dat mijn laatste wedstrijd om 18u was. 18u? Ja van 10u tot 18u, ja kijk het was nu zo…

Op ons Belgische kampioenschap waren we met vier zwemmers van Leuven Aquatics. Dat was best veel, toch misten we een paar competitiezwemmers maar goed, zij waren er ook bij in ons hart. Dit jaar was het voor veel zwemmers anders. Normaal heb je bij de inschrijvingen enkel de tijden van het voorbije jaar, maar ja zou niet eerlijk zijn, want sommige hadden nog geen wedstrijden gehad door wille van Corona. Ook in het zwembad merkte je dat heel erg. Het was over het algemeen redelijk rustig. Minder deelnemers dus. Bij de onderdelen hebben we maar enkele keren met acht tegelijk gezwommen, dat was echt heel opmerkelijk.

De wedstrijden zelf dan…

50 meter vrije slag

Het begon voor mij ook redelijk vroeg zoals ik al zei, maar meteen met de 50 meter vrije slag beginnen was toch dubbel. Dat is namelijk de afstand waar ik vorige keer goud op haalde. Dus ik had best wel wat zenuwen. Jeff heeft zich al vaker laten zien op andere wedstrijden, en nu bij die eerste wedstrijd moest ik tegen hem. Jeff is een jongen van ZGEEl, die zwemclub heeft één van de grootste G-Sport werkingen van België. Maar dus tegen Jeff… De focus was enorm groot, ik wou echt graag winnen, en daarvoor moest ik veel focus hebben, vooral aan de startblok kwam de stress. Als ik de beelden achteraf zag, dan zag ik dat ik te snel gestart was. Tegen de eerste 25 meter lag ik voor. Maar jammer maar helaas haalde Jeff mij dan in. Zilver was de uitslag. Ik heb mijn best gedaan.

Na de 50m, was het tijd voor de aflossing. Dat is een race die je doet met een team van vier zwemmers. Elke zwemmer moet dan 50m afleggen. Gelukkig hadden we vier zwemmers van Leuven die ook elk geselecteerd waren voor individuele nummers. Dat is de regel. Dus als je als team met drie zwemmers mag gaan naar het BK, dan mag je dus niet met een vierde van je team gaan als die niet geselecteerd is.
Wij waren dus met vier, dus konden we starten bij de aflossing.
Mijn positie was als eerste, dan Paulien, dan Hans en als laatste Dennis. Eigenlijk deden we dat best goed, we haalden een goed resultaat. Zilver was het. Ja, voor mij weer zilver. Maar ik ben zo trots op ons LAQUA (Leuven Aquatics)- team, top prestatie voor een top team.

Rugslag…


Even daarna was het tijd voor de rugslag. Eigenlijk best verassend dat ik dat mocht doen op dit toernooi. Want ik heb dat het afgelopen jaar niet gedaan. Wel paar jaar geleden. Hoe dat kon las je al in de inleiding. Maar nu dus rugslag op het BK. Wat ook wel spannend was, was dat ik dat samen moest doen met Hans van ons team. Hans zwemt al heel lang, en heeft zich vooral gespecialiseerd in rugslag en vlinderslag. Dus een waardige tegenstander. Net ervoor lachte we er nog mee. Hans was al helemaal opgepept, hij had er duidelijk zin in, dat bleek ook achteraf. Want de uitslag was heel goed… voor hem… Hij pakte zilver, en ik viel buiten het podium. Gefeliciteerd Hans, en ik had er vrede mee. Hij verdiende het ook echt wel. Weer een medaille erbij voor LAQUA.

De laatste 100 meter…


De dag liep bijna op zijn einde. Normaal stond dit nummer gepland voor 18u, maar gelukkig had de organisatie goed werk geleverd zodat ik al om 16u15 kon zwemmen. Ik wou echt wel graag nog een medaille halen. Afgaan op de inschrijvingslijst, zag het er op papier niet zo goed uit. Maar zeggen toch altijd “de prijzen worden pas uitgedeeld aan het einde van de meet”. Dus ja, we gaan ervoor!
Vooraf had ik een gesprek met de coach. “Elias, je moet uw derde kwart van de wedstrijd extra snel doen, dan komt het goed”. Duidelijke taal van onze coach Kev (Kevin), maar het ging dus lukken voor een medaille.
Toen ik op de blok stond, had ik terug die volledige focus, en ons plan moest lukken. Zo gezegd zo gedaan. De eerste meters heb ik afgewacht, en een rustig tempo. Want ik moest volhouden, ik wou niet meer de fout van de 50m maken. De laatste lengte was iedereen verrast dat ik ineens precies mijn tweede adem vond, en zo drukte ik als derde af bij de officiële drukplaten. Brons was binnen…

De balans en gevoel op het einde…

Na de bronze medaille was het duidelijk wat het voor mij was. Twee zilveren en één bronze medaille. Wat een prestatie, ik had het zelf niet beter kunnen hebben. Het was een super leuke, maar vooral vermoeiende dag. Ik heb ook genoten van alles wat nog bij komt kijken, neem nu het contact met je eigen team maar ook met andere clubs. Eerlijk gezegd heb ik wel dingen geleerd. Bijvoorbeeld wat Jeff zei achteraf, over dat ik te snel gestart was. Opmerkelijk is dat wel, maar echt wel nuttig. Volgend jaar hebben we een groot evenement gepland voor Jeff en mij, dus dan zijn wij samen één team.

Hoe deed de rest van het team van LAQUA? Wel heel goed, we waren met vier zwemmers wat ik dus al zei, en we hadden elf medailles, wat een zeer goede oogst was. Nooit op een bk haalden we dat. Super trots op het team. Top prestatie, en hopelijk volgend jaar terug zoveel of liefst toch meer gouden plakken.
En nu volop voorbereiding voor de Special Olympics in Louvain-La-Neuve tijdens hemelvaart weekend.

Tot dan,
Elias

Ps: hieronder vind je nog veel foto’s en een mooie video die een papa van ons team maakte. Zeker de moeite

img_0949.png

Grote toernooien: BK – deel 1: Vooraf

by with No Comment Eliaszwemmen

Hallo,
Na een weekje vakantie ben ik er weer helemaal klaar voor. Het was zalig in Spanje maar er staat natuurlijk van alles te gebeuren komende weken.

Mijn idee was om een blog bericht te maken met verschillende delen van de komende grote evenementen. Met als begin het Belgische Kampioenschap. En om zoveel mogelijk te schrijven rond deze dagen, ga ik zelfs het BK opdelen in voor en na de wedstrijden. Op de vooravond start ik met het deeltje van voor het evenement.

Zoals ik al zei heb ik net een weekje vakantie gehad. Misschien raar wel voor zo een groot toernooi, maar ja het was nu eenmaal zo. Toch heb ik vaak gedacht aan het BK. De dagen ernaartoe korten ook heel snel af. Elke keer als ik opstond, dan was het besef, dat het echt wel dichtbij komt.

Maar hoe voel ik mij nu op de vooravond? Wel ja, het is dubbel. Ik ben al een heel jaar (vooral achter de schermen) bezig met Special Olympics. En daar wordt zoveel over gedaan. Bijna op al mijn socials gaat het erover (soms misschien een beetje teveel). Terwijl ik over het BK weinig publiceer.

De druk begint wel te komen. Al weet ik dat het lastig gaat worden. De concurrentie is groter dan bij het vorige kampioenschap. Maar we gaan alles geven, en dan afwachten. Je kan uiteindelijk niet meer doen als je best.

Daarna hebben we nog een weekje rust voordat de Specials beginnen. Hope for the best…

Ergens volgende week een (uitgebreider) verslag van het Belgische kampioenschap dat plaats vind in Antwerpen. Tot volgende week.

Ready for BK
c56d1154-411b-416b-b6e2-d4fbf61cd7aa-1.png

Mental strength: Hoe vind ik mijn rust tijdens Special Olympics?

by with No Comment EliasSpecial Olympicszwemmen

Dag volgers, Vandaag heb ik bericht dat te maken heeft met mentale gezondheid. Ikzelf ervaar het ook, meermaals per maand, bedenk ik mij wel iets over dat thema, of zit ik ergens mee door de sport die ik allemaal doe. Maar die momenten hebben niet altijd met de sport te maken. Bijvoorbeeld als ik moe ben, of stress heb, dan ben ik sneller geïrriteerd, en kan ik minder aan op dat moment. Gelukkig heb ik dan mijn FeelGood momentjes om dit aan te pakken. Dat is niet altijd gemakkelijk, maar in dit bericht lees je daar meer over. Let’s talk about mental strength.

Eigenlijk moet ik bij het begin beginnen. Sinds wanneer heb dit vaker gevoeld? En hoe ging ik daar toen mee om? Ook even meegeven, dat ik nog steeds de grappige en zorgzame jongen ben hoor. Ik wil jullie niet het gevoel geven, dat ik hier treurig over ga doen, want alles is oke hoor…

Voor 2015

De eerste jaren van de sport weten jullie misschien al wel dat ik G-Voetbal deed. Dat was eigenlijk meer voor de conditie en het plezier, toen had ik niet echt ambitie om er echt veel verder mee te komen. Waarmee ik dus wil zeggen, dat ik toen niet echt last had van mentale stress of druk. Het begon wel wanneer ik voor de eerste keer meedeed aan de Special Olympics en eigenlijk net de maanden daarvoor. Mijn eerste specials (zo noem ik de Special Olympics in het kort), was ik ook niet de aangenaamste persoon (zeiden ze me achteraf), vooral door dat ik niet wist wat er ging komen, of hoe het gewoon al in elkaar zat. Tuurlijk heb ik genoten van de specials toen in 2015. Veel geleerd over mezelf, en hoe om te gaan met druk, maar helaas vond ik daar geen ‘vluchtwegen’. Waardoor ik wat gestresseerd werd. “Volgend jaar, zal het wel beter gaan zeker” dacht ik toen.

2016

Het tweede jaar dat ik meedeed aan de Special Olympics toen had ik mij beter voorbereid op die mentale druk en stress. Ik had iets gevonden om mij mee af te leiden. Toen was dat een nieuwe telefoon. Lekker wat tokkelen en muziek te luisteren. Al werkte dat soms voor de groep verkeerd uit. In principe ging dat goed, maar ik schermde mij te veel af van de groep om mezelf te ‘beschermen’. Goede resultaten gehaald, maar toch de groep wat links laten liggen, iets waar ik later ook veel spijt van had. Dus allemaal goed en wel, dat je jezelf goed voelt, maar de groep wil je toch ook nog zien en beleven? Goede tweede poging, maar nog niet ideaal. Volgend jaar, derde keer goede keer?

Van 2017 tot 2019

En ja hoor, de specials gingen beter. Niet alleen vond ik meer ruimte voor mezelf, maar kon ik ook meer genieten van de specials zelf. Helemaal in mijn element zonder dat ik te ver kon gaan. Het waren ook deze nationale spelen (samen met die van 2019) die mij het meeste zijn bijgebleven. Allemaal goed en wel, maar waar vind ik dan die rust? Gewoon even apart gaan zitten, en dan muziek luisteren ofzo. Wel wetende dat je terug naar de groep kan. De Nationale spelen zijn zo een groot evenement, en daar moet je van kunnen genieten. Ook al is het soms druk. Gewoon jezelf blijven, en genieten van elk moment daar. Al is het ook wel even zoeken naar een rustig plekje. Wat ook wel belangrijk is, dat je elke jaar wel beetje andere groep van atleten rond je hebt. Gelukkig loopt dat altijd wel goed af, en zijn de special zo gedaan.

Maar terug over het rust zoeken… Een belangrijk iets wat ik nog wil meedelen, is dat jaar na jaar ze je beter en beter kennen. Waardoor je ook beter omringt wordt, en meer kunt genieten ook als je het moeilijk hebt.

Tot zo ver dit blogbericht.
Elias.

zwem-logo-trans.png

Yes, eindelijk terug een wedstrijd in ons eigen bad

by with No Comment EliasresultatenVideozwemmen

Dit weekend konden we met trots ons eigen zwembad in Leuven (Sport Oase) openstellen voor een zwemcriterium in onze competitie. Iets waar we allemaal al heel lang naar uitgekeken hebben. Zeker in tijden van Covid, al vallen de maatregelen toch wel mee. Het moet een mooie wedstrijd worden. Wij (G-Team Leuven Aquatics), hebben er alvast zin in.

Zondag 12u… Het is de dag van de wedstrijd. Allemaal redelijk vroeg op de afspraak om alles klaar te zetten. Terwijl de ouders wat administratieve taken deden, gingen Hans, Axel en ik naar het bad zelf om alles daar klaar te zetten. Eenmaal dat dat gedaan was, waren we klaar om alle zwemmers en hun trainers te verwelkomen bij de SportOase. “Wat een opkomst, van zwemmers, hun trainers maar ook daar allemaal vrienden en ouders van”. Helemaal top dus.

Hans en ik gingen daarna naar het zwembad zelf, om alle atleten een plaats te geven aan de rand van het bad. Zodat iedereen beetje zekerheid heeft en zich vertrouwd voelt op een bepaalde plek. Nadat iedereen zat, was het tijd om in te zwemmen. Wat zoveel betekend als opwarmen.

De wedstrijd zelf:
Bang afwachten tot je moet beginnen zwemmen. Ik voelde mij wel echt goed, mentaal zat goed, en fysiek ging het ook goed. Maar ja, we moesten nog zwemmen. De eerste opgave was de 100 meter vrije slag (crawl dus). Ik weet nog dat de focus wel goed zat, maar dit is toch wel het moeilijkste onderdeel van de dag, ik bedoel daarmee, dat ik daar het meeste bang voor had. De uiteindelijke tijd was niet zo slecht, maar het kon beter. Jeff had gewonnen, en daar kon ik mij wel bij neer leggen.

Als volgende was het de 25 meter vlinderslag. Super hard naar uit gekeken, want dat had ik nog nooit gedaan op een wedstrijd. Op training doe ik dat ook echt niet zo veel. De tegenstanders waren ook niet te min. Hans (mijn ploegmakker) deed mee, maar ook de huidige Belgische Kampioene Michael. Spannend kon het zeker worden. We stonden klaar op de blok, en als het fluitje ging, gingen we er allemaal helemaal voor. Wat een wedstrijd was dat, gewoon pompen en gaan. Gelukkig was het na 25 meter al gedaan. De uitslag dan: Michael eerst (zoals wel verwacht), en dan ik daarna, gevolgd door Hans. Zwaar maar eigenlijk wel goed gegaan. Dit smaakt naar meer, voor komend zwemjaar. Want ik wil nog eerst de techniek verder verbeteren.

Toen was het tijd voor hét koningsnummer voor vele daar, de 50 meter vrije slag. Dat is een nummer, waarbij ik een heel emotionele band heb, want ik heb daar toch al veel mee bereikt, met als kers op de taart als belgische kampioen. Maar goed, we moesten het ook nog zwemmen. Er was een grote stress en druk, waardoor de adrenaline door mijn lichaam heenging. Gewoon duiken en kei hard zwemmen. Na iets meer dan 30 seconde was het over, het zat erop. Goed gezwommen, en Jeff won (weer). Ook weten we nu onze werkpuntjes. Volgende maand is het BK, dus tegen dan moet het in orde zijn.

Je hebt natuurlijk ook nog de aflossing. Dit is voor mij echt wel het toppunt van de zwemwedstrijd, want je doet dat als team. Het heeft voor- en nadelen. Iedereen heeft zijn individuele kunnen, en dus heb je een team. Iedereen is dan belangrijk, en ja, maar voor mij gaat het vooral om samen te zijn met het team, en samen een mooie tijd neer te zetten.
Achteraf gezien, ging het goed. Ik ben trots op het team. Go Leuven Aquatics.

De wedstrijd was gedaan na de aflossing. Toen was het tijd om alles op te ruimen, en iedereen een medaille te geven. Het was een top dag, bedankt aan heel het team voor de organisatie. Ook alle zwemmers waren top.

De exacte tijden, komen later op de site, maar voor de beelden, kan je nu al terecht op Youtube:

Tot de volgende,
Elias

656372f9-3a43-4386-8738-e5ce89250a72.png

Discipline inplannen op verschillende manieren: Voeding

by with No Comment Eliasiets anderszwemmen

Dag volgers Elias hier.

Het wordt steeds drukker, en ik ben met vele dingen tegelijk bezig. Met wat kan ik nog niet helemaal in detail uitleggen, maar het wordt groots. Met daarover richting de zomer. Die bericht gaat over de voorbereiding ervan. Want topsport draait niet alleen om presteren en trainen.

Laten we beginnen bij deel één: voeding.

Voeding

Nu alles er redelijk goed uitziet van training en wedstrijden, moet ik mij op iets nieuws focussen in de topsport. De voeding. Ik het begin dacht ik dat ik gewoon moest oppassen met wat ik eet, maar al snel kwam ik erachter dat het bij mij vooral ging over ‘wat en wanneer’. We zijn daar beginnen over nadenken als ik een paar keer bijna wegviel tijdens een training. Wat heel gevaarlijk is tijdens het zwemmen. We hadden hulp nodig….

Mijn broer heeft al contact met een sport voedingscoach, en hij vroeg aan mij of ik ook is wilden gaan, omdat het wel is interessant kan zijn. Zo gezegd zo gedaan. Mijn broer en ik dus samen naar een praktijk in Leuven. Het eerste gesprek ging vooral over wie ik was, en wat ik allemaal van trainingen doe. Toen al wist ik dat dit heel handig zou kunnen zijn voor het verdere verloop van geoptimaliseerd trainen. Voor het tweede gesprek moest ik een hele week opschrijven wat ik allemaal at en dronk.

Paar weken later kreeg ik dan mijn eetschema. Het is een groot verschil ik voel het. Maar wat zijn mijn tips dan voor andere. Awel, het hangt af van wie dat je bent, waar voor trainingen die je doet, maar vooral over hoeveel discipline jij beschikt. Bij mij ging het vooral over meer eiwitten en proteïne na de training, en met fruit, want dat at ik niet zoveel. Dat laatste kan ik natuurlijk iedereen aanraden.

Voila, de eerste van de discipline reeks zit erop. Hopelijk tot snel, en je kan mijn volgen via de hashtag #eliasberlin2023. Als dat geen hint is 🙂

zwem-logo-trans.png

Eerste wedstrijd van 2022

by with No Comment Eliaszwemmen

Hier gaan we weer. En zo blij dat we zijn. We kunnen terug naar zwemwedstrijden. De eerste is in Geel, bij de bekende ZGeel zwemclub. Zij zijn één van de grootste G-clubs van Belgie, én hebben veel ervaring met nationale en internationale Special Olympics. Dat kan alleen maar een mooie wedstrijd worden.

Vooral ook een mooie dag om te zwemmen. We kwamen aan bij het zwembad, en natuurlijk kregen we (na het tonen van ons coronacertificaat) een bandje voor de rest van de dag. Zoals gezegd, iedereen was blij om elkaar terug te zien.

Er was wat drukte maar voor mij ook gewone druk. Greg was daar, maar ook trainers van de Belgische delegatie voor Special Olympics World Games in Berlijn. Komt goed, dat zat er in mijn hoofd. Keep going’s…

De wedstrijd zelf was redelijk back into competition. Mijn eerste twee nummers, waren niet heel goed, er waren gewoon mensen beter. Voor mij was het vooral terug even wennen. Met het team hebben we vooral gepraat over vanalles en nog wat. Gaf heel goed gevoel. De andere nummers gingen beter, zo heb ik toch wat tijden verbeterd. Vooral bij de aflossing was het goed. Samen werken ging soepel en hard.

Allemaal dikke proficiat voor heel Leuven Aquactics. Foto’s en video deel ik later, want ik heb zelf niet veel beelden en foto’s gemaakt. Voor mijn tijden, kan je volgende week terecht op mijn zwempagina op deze site.

Top dag gehad, en tot de volgende.

Update: Hier zijn de tijden van mij:

100m vs: 1:08.90
50m ss: 43.46
50 vs: 31.23
Aflossing: 2:46.87

zwem-logo-trans.png

Weekje rust aan de kust

by with No Comment Eliasiets anders

Wat was dat allemaal voorbije maand… vele emotionele gebeurtenissen rond de feestdagen. De trainingen die ik deed waren ook soms drukker. Ook algemeen rondom mij gebeuren vanalles.

En op dat moment heb ik een fout gemaakt. ik dacht “als het druk is rondom mij, dan kan ik beter meer bezig zijn met sport. Dan verzet ik mijn gedachtes.” Maar een goed idee was het niet. In het begin ging dat nog goed, maar na een weekje begon ik te maken dat ik mijn ‘reserves’ aan het gebruiken was. Waardoor ik mij klein beetje begon uit te putten. En dat mocht natuurlijk niet. De mensen die dicht bij mij staan, zagen het ook. Ik sliep veel meer, ik was dus heel moe, ook overdag.

Toen dacht ik na twee weken, dat dit niet gezond was, en dacht na over een oplossing. Ik weet ook wel dat niet alles opgelost geraakt, door alles te negeren. Maar toch, ik wou een weekje rust nemen. Ik had geluk, ik kon samen met mijn ouders vanaf woensdag tot zondag naar de zee. Dat is trouwens een plaats waar ik graag naartoe ga, om even rust te vinden.

Zo gezegd zo gedaan. Het heeft mij goed gedaan. Volgende week terug vol aan de bak. Wat ik zelf eigenlijk raar maar waar ook naar uitkijk.

Mentale gezondheid is heel belangrijk, ik schreef er vorige zomer hier nog over, en nu kom ik het bij mezelf tegen…

Komt goed! Niet opgeven, maar vooral, je kan niet meer dan je best doen. Luister naar je lichaam. En daarmee wil ik door blogbericht mee afsluiten.

Tot de volgende, Elias

De zee
zwem-logo-trans.png

Back in Puyenbroeck

by with No Comment Eliaszwemmen

Jaaaaa!!! Eindelijk. Nog eens een open training met de coach van Paralympics. Lang geleden maar toch was het spannend. Ik had Greg al een tijdje niet meer gezien. Hij maakt mijn zwemschema’s wel, maar fysiek is hij nooit bij mijn trainingen door de week aanwezig.

De titel zegt het al, de training ging door in domein Puyenbroeck ik Wachtebeke. Een immens groot domein. Het leuke daaraan is dat mama en papa kunnen wandelen daar tijdens dat ik in het zwembad zit. Alleen is het wel echt uit de richting, uurtje rijden en het ligt erg afgelegen. Maar zoals ik al zei, dan kunnen mijn ouders ondertussen wandelen.

De training zelf was redelijk prettig, vooral op uitnodiging. zelf denk ik dat ze ons wilden testen hoe ver we konden gaan. We waren met vier en dat was leuk voor individuele feedback vanuit de coaching. Wat maakt dat ik goed gesprek heb gehad met de coach.

Toffe training en toch wel gerust naar huis gereden.

Elias

swimming-small

Na blessure is Elias klaar voor het najaar.

by with No Comment Eliaszwemmen

Hallo, het was nogal stil rond Elias hier op G-SportSE maar ja, het was vooral Sander die veel te vertellen had. Ik had zelf ook wel beetje pech gehad, qua blessure en rust enzo. Maar nu ben ik hier terug voor nog eens iets over mezelf. Want ik heb mijn planning gehad voor het najaar.

Eerst terug nog eens onder mijn blessure. Het was echt een stom voorval wanneer ik gevallen was. Stomme drempel gemist, en eigenlijk wel wat miserie gehad. De dag na de val niet meer kunnen staan op mijn voet, en dus bijna niet meer mobiel. Na paar weken rust en natuurlijk goede verzorging én opvolging is het na twee weken wel goed gekomen.

Ik moet wel zeggen dat ik na die tweede week niet kunnen sporten wel nood had aan sport. Vooral bij het zwemmen erna vond ik het vooral lastig, want dat lukte niet meteen, en dat gaf wel echt een mentale dip…

Nu nog paar weken kine, en dan kan ik mezelf klaarmaken voor het najaar. Terug zwemmen en sporten, doet echt goed. Het lukt nog niet 100% maar tegen begin november ben ik klaar. Wat ik allemaal nog moet doen, lees je hierover.

Tussen nu en het einde van het jaar zijn er voor mij enkele wedstrijden, en dan twee open trainingen van Parantee. Dus wordt nog druk, maar wel super leuk.

Ik kan eraan beginnen aan het najaar…

Tot snel, Elias

swimming-small

Eerste zwemtraining… bis?

by with No Comment Eliaszwemmen

Hallo volgers,

Het is nog eens tijd voor een bericht van mij (Elias). We (Sander en ik) hebben al veel geschreven en besproken wat voor jaar het wel niet is/was. In het begin ging het over een virus in China dat voor ons eerst meer iets van ver-van-ons-bed was, maar na paar maanden zagen we toch dat ook Europa er last van ging hebben. ‘Last van hebben’ werd echt toch een wereldwijde epidemie.

Wat voor ons als sporters vooral belangrijk was, was om toch nog te kunnen bewegen, om spieren warm en soepel te houden. Voor Sander betekende dat vooral trainen op rollen, en voor mij was het een heel andere manier van sporten. Want zwemmen zonder zwembad is wat moeilijker. Gelukkig kon ik met de hulp van coach nog wel core-training doen. Eerst klonk het beetje vreemd, maar het jaar 2020 is nu eenmaal zo.

Ook hebben we niet altijd alles kunnen doen. Ik heb het dan over dat de maatregelingen soms soepeler waren, en andere weken terug wat strenger. Gelukkig hebben we in de zomer wel een langere periode van rust gehad, waardoor we (op verantwoorde manier) toch vakantie konden nemen. Ja ik weet het, het klinkt wat raar. Maar het is/was in 2020 de realiteit… We konden minder goed sporten, maar de rust was ook nodig.

Maar toen eind november, kregen we in België goed nieuws voor de zwemmers: De zwembaden gaan terug open. Dat was heel goed nieuws voor mij (en natuurlijk andere zwemmaatjes), al kunnen de groepstrainingen niet direct terug van start gaan.

En dan was het zo ver. Mijn wekker ging (normaal) af om 6u30 om aan te gaan schuiven met de andere zwemmers. Dat was niet gelukt. Mijn wekkers stonden blijkbaar nog op mijn vaste zwemmomenten… Maar goed, een half uurtje later wakker worden om 7u15 naar het zwembad te gaan is ook niet zo erg.

Het was wel nogal koud op de fiets. Je merkt heel duidelijk dat het winter aan het worden is. Er speelde maar één ding in mijn hoofd “hoe gaat dat zijn om na tien weken weer te gaan zwemmen”. Ik had wel wat getraind de voorbije weken, maar echt zwemmen was er natuurlijk niet bij. Na vijf minuten fietsen, kwam ik dan aan bij het zwembad van Aarschot. De fiets in het rek, vastmaken en dan naar de inkom. Er werd je wel al snel duidelijk gemaakt dat je moet denken aan de Corona-regeltjes: mondmasker, handgel,.. maar goed, liever dat doen dan niet te kunnen gaan zwemmen. En daarna was het eindelijk tijd om om te kleden en naar het zwembad zelf te gaan… wish me luck.

Ja, daar kwam ik dan, met mijn Leuven Aquatics zwemzak het zwembad binnen. Van regelgeving in het zwembad zelf waren het dezelfde als de vorige periode. Dus dat waren: volg de pijlen; aan de ene kant van de baan erin gaan, en dan aan de achterkant eruit; niet hangen aan de kant; niet voorbij steken,… het is we wat, maar nogmaals “liever dit, dan niet te kunnen zwemmen”. Ik wil maar bedoelen, dat ik alles (of toch veel) zal doen om toch te kunnen zwemmen…

Badmuts aan, zwembril op, en gaan!!! Ik had een (zwem-)schema gekregen van mijn coach. Al vond ik zelf dat dat nog niet direct mogelijk was. Het ging over een totaal van 2400m (96 lengtes). Dat vond ik nogal veel, want ik wist niet hoe mijn spieren en gewrichten op gingen reageren. Rustig aan, dacht ik dan. De sprong (soort van duik was het, maar door het ondiepe was dat wat gevaarlijk) deed onmiddellijk goed. Het leek of mijn lichaam nood had aan dat water. Klinkt raar misschien, maar toch is het dat wat ik voelde… De eerste meters gingen goed. In mezelf had ik afgesproken dat ik 20 lengtes schoolslag ging zwemmen, gevolgd door 20 lengtes crawl. Om met het eerste te beginnen, ging het goed. Schoolslag is voor de meeste zwemmers de ‘basis’ slag. Voor mij is het meer de ‘vertrouwelijkste’ slag. Dus waarin ik redelijk wat lengtes aankan, en ook kan van genieten in het water. Wat ook goed deed aan die schoolslag, was dat mijn spieren er zo goed als geen last van hadden. Dat was anders bij de crawl… En ja, dat was andere koek. Na 50m begon ik last te krijgen van de ademhaling. Ik kon dus minder slagen doen per keer te moeten komen ademen. Qua spieren en pijn daarbij had ik veel minder last dan de ademhaling. Dit komt denk ik door, dat ik veel gesport had tijdens de lockdown(s). En het laatste over die ademhaling, dat is gewoon terug opbouwen. Zoals gezegd, heb ik na die meters schoolslag en crawl het gelaten zoals het was. Goede eerste training.

Tot zover de training zelf. Het voelde goed, en door de goede begeleiding van Leuven Aquatics en Parantee, zal ik er hopelijk snel bovenop zijn. Tot zover deze blog post.

Tot de volgende,

IMG_5899