swimming-small

Wedstrijdniveau? Hoe voelt dat?

Hallo Elias hier,

De kalender zit goed vol. Volgende week starten we met ‘zwemweekends’. Dat wilt zeggen dat we dan zaterdagen twee trainingen hebben, en dan zondag wedstrijd of open training…

Ik begin het wel te voelen, het zijn soms (zware) trainingen. Vooral de zwemmomenten. Daarbij komt nog eens de Special Olympics achter de hoek kijken. Zoals ik al zei, ik begin het te voelen. Pas op he, het is allemaal heel leuk, en soms verzet het je gedachten. Dat is iets wat sporters meemaken, soms krijgen we stress door alle activiteiten die er zijn. Voor mij helpt het echt om te blijven bewegen. Je kan beter s’morgens of in de voormiddag zwemmen, maar je slaap ervoor laten is ook niet echt slim. Iedereen zijn manier van trainen. Je moet het zelf aanvoelen.

Ook heb ik ondertussen wat kleine blessures gehad. Niets echt ernstig hoor. Dit is spijtig genoeg ook een deel van de sport. Je kan steeds iets voor hebben, even rusten is dan de boodschap. Bij mij geeft mijn lichaam dat zo aan, en dan rust ik een weekje, en dan kan ik er weer tegen…

Om maar te zeggen, dat je niet het hele jaar steeds goed kan presteren. De titel van deze blogpost, is een lastige vraag… hoe voelt wedstrijd ritme? Wel, ik zou zeggen ga je doelen achterna, maar luister vooral naar je lichaam. Je moet niet altijd presteren, maar je moet ook genieten!

Tot de volgende,

Elias

swimming-small

Zwemmeeting Lummen 2020

Dag volgers,

Voorbije weekend was er weer een zwemmeeting, of met een lange titel: Parantee Zwemcriterium Avali Lummen 2020… Een hele boterham om maar kort te zeggen een zwemwedstrijd in Lummen

Ons team had er een paar dagen op voorrand veel zin in, al op de wedstrijddag zelf waren er een spijtig genoeg een paar zieken. Gelukkig hadden waren we toch klaar voor een namiddag plezier en hopelijk mooie tijden…

Het was een goede organisatie daar in Lummen. De wedstrijd ging normaal langer duren als normaal, omdat er maar vijf banen gelegd waren. Wat bij andere wedstrijden zes of zeven is (of soms zelfs acht). Maar dan had ik wel even een ‘auti’-momentje. Want ze riepen heel duidelijk af voordat de wedstrijd begon “de wedstrijden starten stipt om 13u”… nu kunnen jullie al wel raden, wat er gaat gebeuren. En ja, inderdaad, de eerste doken erin om 12u58. Dat kon ik even niet begrijpen, en ik heb het gezegd tegen de kamprechter (de scheidsrechter van het zwembad). Hij moest er een beetje mee lachen. Begrijp mij niet verkeerd hoor, ik was er ook mee aan het lachen. Ik meende dit natuurlijk niet…

Rugslag?:
Vandaag stond er ook 50 meter rugslag op het programma voor mij. Iets waar ik al een jaar niks meer heb voor gedaan. Ik had vooral bang voor het keren en het aankomen. Dit is eigenlijk het moeilijkste van de rugslag, of toch voor mij. Gelukkig heb ik dit goed geoefend in het zwembad van Aarschot in de week. Al heb ik daar wel een trucje voor in Aarschot. Want het zwembad daar is in het plafond exact hetzelfde ‘gegraveerd’ dan het zwembad zelf. Dus voor het keren bij rug kan je heel goed inschatten waar het zwembad stopt door naar boven te kijken.
Maar goed de rugslag… Beetje bang ervoor, maar achteraf was het heel goed gelukt…

De andere nummers:
Natuurlijk was rugslag niet het enige dat ik heb gedaan op de zwemcriterium van Lummen. De andere nummers waren de 50 meter vrije slag en de 100 meter vrije slag, maar die deed ik al langer. Al wou ik bij de 50 meter vrije slag nog eens graag onder de 30 seconden. Iets wat eigenlijk ook al even geleden is…

De rest van het team had zoals ik al aangaf er ook wel echt zin in. Ondanks het kleine zwembad, en de weinige plaats in het zwembad zelf.

Ook de resultaten waren de moeite. Zowel de 50m vrije slag alsook de 100m vrije slag. Waarbij de 50m vrije slag (weer) onder de 30 sec dook. Dat gaf mij een super goed gevoel.
Verder deed ik ook zoals al eerder vermeld de 50m rugslag. Deze was nog niet zo super, maar het komt goed tegen het einde van het seizoen. Even de resultaten op een rijtje:

50 meter rugslag 42.12
50 meter Vrije Slag 29.38
100 meter vrije slag 1:08.48

Over doelen en verder progressie hoor je later meer…

Dat was het voor nu.
Tot de volgende,
Groetjes Elias

swimming-small

Wedstrijden in vol tempo voor Elias

Dag volgers,

Het is druk voor mij. Trainingen en wedstrijden volgen zich snel op. Over dat laatste wil ik het wel hebben…

Vorige jaren waren er ook drukke maanden, bijvoorbeeld maart, mei. Maar dat het nu dit jaar nog een drukke laatste maanden zijn, dat had ik nooit gedacht. Begrijp mij niet verkeerd, ik vind het super, maar het is soms nogal druk.

Gelukkig is er een heel team achter mij, voor de drukte gezellig en leuk te houden. Bijvoorbeeld de sfeer tijdens de wedstrijden, die is zo leuk en gezellig. Daarom doe je het. Je wilt steeds van een wedstrijd het beste maken qua prestaties. Maar toch als er een leuke sfeer hangt, dan geeft dat extra motivatie om nóg beter te zwemmen.

De voorbije wedstrijden gingen de tijden niet slecht voor mij, maar niet alleen van mij maar ook van ons team “Laqua”. Ik mag echt mijn ‘pollekes’ kussen met dat team. Want we zien elkaar dus meer in het weekend door de wedstrijden op zondag. Al hebben we natuurlijk ook elke week training op zaterdag.

Dat team is echt belangrijk voor mij. We proberen ook wat extra activiteiten te doen. Samen naar de film, of samen naar pretpark. Daar genieten we met volle teug van, én is goed voor de ‘team-building’.

Komend weekend, is er de laatste wedstrijd van 2019. En die zal doorgaan in Gent! We gaan met heel het team, en ik weet dat iedereen het goed gaat doen…

Ik houd jullie op de hoogte.

Tot de volgende, Elias

swimming-small

Eerste Open Training

Hallo,

Het zwemseizoen komt stilletjes aan op gang. We hebben een eerste wedstrijd gehad, we hebben al een training gehad, en dus is Leuven Aquatics klaar voor de volgende stap in ons zwemseizoen. Namelijk een Open Training van de Paralympics.

Voor onze eerste open training gingen we met een klein groepje van Leuven naar Gent (waar de training door ging). Ik dacht, dat we daar als is eens geweest was, maar blijkbaar zijn er meerdere zwembaden in Gent. Deze keer was het in het universitair-zwembad. Ideaal voor een Open Training.

Allemaal leuk, maar wat is een open training eigenlijk?
Wel… Deze trainingen staan los van onze ‘gewone’ trainingen. Deze worden zoals eerder vermeld georganiseerd door de Paralympics (Vooral voor jongens en meisjes met een fysieke beperking). Er is er ongeveer één training per maand gepland. Het is niet niks, want ons niveau (nationaal special olympics) is dat soms wel wat zwaar. Na twee uur is het wel gedaan, en voel je je meestal wel goed, doordat je zo veel leert. Want daar draait het wel om, om ons goed te trainen in een leuke gemixte groep.

De gemixte groep, dat vind ik zelf heel leuk. Je bent niet alleen met andere soorten beperking, maar ook samen met de andere uit onze competitie. Bijvoorbeeld samen met die van ZGeel trainen, waar je eigenlijk op wedstrijden ‘tegen’ elkaar zwemt. Leuk dus om in zo een gemixte groep te zitten, en zo werken we toch aan een leuke sfeer en mooie vriendschappen.

Maar goed, nu de training zelf nog…
Het was redelijk pittig op bepaalde momenten, maar weer zoals ik al eerder vermelde, het is super leuk om het samen met de groep te doen. De techniek oefeningen waren leuk, en bracht echt wel iets bij. En bij de oefening om onze benen te trainen, was ik na de tweede 100 meter, echt wel buiten adem. Ik ben zelfs uit het water gekropen, om dan even te gaan liggen. Op dat moment weet je dat het echt niet gewoon een training is, maar echt om er beter van te worden.

Voila, het verslag van onze eerste open training in Gent. Binnen paar weken terug open training, maar in Leuven. Hopelijk met meer jongens en meisjes.
Tot de volgende,
Groetjes Elias

swimming-small

Eerste zwemwedstrijd te Koksijde

Dag volgers,

Vandaag is dé dag dat het zwemseizoen terug begint. Na een leuke warme (maar soms ook sportieve) zomer, staan we weer klaar voor een jaar vol plezier en mooie zwemmomenten.

Zoals de titel al voorstelt is het te doen in Koksijde. Niet echt bij de deur, maar dat is voor mij toch een deel van het avontuur of gewoon deel van de wedstrijd. Wij zijn er al van gisteren, anders moesten we nogal vroeg opstaan.

Waar ik vooral naar uit keek, is om iedereen terug te zien. Want het worden vrienden eigenlijk na een paar jaar zwemmen. Dus niet alleen onze zwemmers van Leuven Aquatics (of afgekort LAQUA), maar ook van andere clubs.

De wedstrijd zelf…

Het voelt zo goed om terug te zwemmen als een team. We zijn met vier zwemmers (Dennis, Axel, Hans en ik), dus de aflossing was geen probleem.

Het begon met 50meter schoolslag. Voor mij direct een uitdaging. Want op training doe ik niet zo veel schoolslag meer. De slag was goed, en de tijd mocht er ook zijn. 42″25

Even daarna was het tijd voor de 100meter vrije slag. Op zich een afstand die me wel ligt, en ging ook wel goed. Na 1’10″31 was ik terug waar ik begon.

Het voelt echt goed om terug te kunnen zwemmen op wedstrijden. Na dat ondertussen de andere ook zeer goed zwommen, was het pauze. Lekker chillen buiten in het zonnetje op het terras.

Na de pauze kon ik uitkijken naar mijn koningsnummer. De 50meter vrije slag. Steeds uitkijken naar de tijd. Die was 30″04 (denken we, dus niet zeker).

Dan was er nog één onderdeel te gaan en dat was de aflossing. Een estafette wedstrijd met in dit geval 4X50meter vrije slag zwemmen. Ons team lig vast:

  1. Hans
  2. Dennis
  3. Axel
  4. Elias

In het begin ging het vlotjes, maar tegen het einde maakte ik zelf een inschattingsfout. Ik was te vroeg vertrokken. Jammer wel, maar het gevolg was twee seconde straftijd. Al hadden we ondanks die fout van mij toch nog de eerste plaats.

Om maar te zeggen. We hebben het top gedaan. Iedereen van het team. We gingen als een team en kwamen als het super goed team terug.

Proficiat aan iedereen, en ook een dikke dank u wel voor het aanmoedigings- en supportersteam.

Groetjes, Elias

swimming-small

Zwemwedstrijd Leuven voor het eerst….

Hallo,

Hier ben ik weer voor een nieuw bericht (en waarschijnlijk het laatste) over mijn zwemseizoen. Ik zeg waarschijnlijk het laatste, want dit was de laatste wedstrijd van het seizoen. En wat voor één…

Dit was anders dan anders, want het was in onze eigen Leuven Sportoase (de site waar ons zwembad in Leuven ligt). De coördinatoren zijn er lang mee bezig geweest, om het er toch door te krijgen. Maar na een uitstel, en wat kleine dingen, konden we ons zwembad openstellen voor een zwemcriterium.

We kwamen vroeger aan dan andere clubs, voor wat te helpen. Dat was toch het plan… Want als ik aankwam waren er al clubs op het terras aan het genieten van de zon. Mooi beeld was dat… Maar goed, we zijn ons dan maar gaan omkleden, om dan wat te helpen met de zwemmers en hun coaches te begeleiden naar de juiste kleedkamer, om dan ze het zwembad te tonen…

Vanaf dan leek het op een gewoon zwemcriterium. Dus inzwemmen, plaats nemen op stoeltjes of bankjes aan de rand van het zwembad.

Wat waren we zo trots…

Iedereen heeft goed gezwommen en zijn tijden verbeterd. Wat mogen we fier zijn. Mijn tijden waren:

100M vrije slag: 1″09’48

200M vrije slag: 2″40’93

50M vrije slag: 30’03

Hierbij nog het filmpje van de wedstrijd gemaakt door een ouder van iemand van ons G-Team:

swimming-small

Wordt je door prestaties gelukkig?

Beste sportieve volgers,

Zwemmen (of een andere sport die je graag doet) is belangrijk, en je moet er zeker voor gaan, maar is dit echt het enige wat je wilt? Altijd maar meer meer of beter en beter worden? Of doe je het ook voor de teamspirit en het gevoel? Op deze vraag geef ik graag mijn mening en geef er ineens een goed voorbeeld bij.

Jullie beginnen mij een beetje te kennen. Ik sport veel, en deel dat super graag met jullie. Het niveau dat ik zwem daar voel ik mij super gelukkig in.
Al komt dat niet altijd door goede resultaten, maar door het gevoel erbij. Het zwemteam, vind ik ook super belangrijk.
Het zwemteam? Ja het team.

Als er een wedstrijd gepland staat, zelf dan is er al een voorbeeld van teamspirit. Gaan we met heel het team? Ja, zeker weten, hoe we daar ook geraken, iedereen doet zijn best (zoals altijd in G-Sport). Dat geeft al een mooie boodschap aan je groep. 

Dan begint de wedstrijd, en zie je al je mede-zwemmers nog eens. Iedereen kent wel iemand van een ander team. Leuk om dan groepjes te zien van G-zwemmers die andere G-zwemmers aan het praten zijn.
Is dat dan niet het belangrijkste aan G-Sport? Elkaar helpen en steunen, en dat doet iedereen. Mooi toch?

Maar ik wijk af… Het ging erover of dat elke wedstrijd de prestaties belangrijk zijn? Ja zeker, zou ik zeggen, maar als ik dan zie hoe de zwemmers van andere categorieën het moeten doen met hun middelen, dan weet je ook dat prestaties niet het alles belangrijkste is.
Bijvoorbeeld, Wow, die jongen daar super goed, hij of zij kan heen en weer zwemmen in 30 seconden. Maar haalt die jongen uit zijn 30 seconden (heen en weer) meer uit dan iemand die met een begeleider samen moet zwemmen in 5 minuten (heen en weer)?
Nee, absoluut niet.
Voor mij is dit het echte voorbeeld van G-Sport: Iedereen doet wat hij kan, maar dan op zijn of haar mogelijkheden.