Hallo volgers,
Het is nog eens tijd voor een bericht van mij (Elias). We (Sander en ik) hebben al veel geschreven en besproken wat voor jaar het wel niet is/was. In het begin ging het over een virus in China dat voor ons eerst meer iets van ver-van-ons-bed was, maar na paar maanden zagen we toch dat ook Europa er last van ging hebben. ‘Last van hebben’ werd echt toch een wereldwijde epidemie.
Wat voor ons als sporters vooral belangrijk was, was om toch nog te kunnen bewegen, om spieren warm en soepel te houden. Voor Sander betekende dat vooral trainen op rollen, en voor mij was het een heel andere manier van sporten. Want zwemmen zonder zwembad is wat moeilijker. Gelukkig kon ik met de hulp van coach nog wel core-training doen. Eerst klonk het beetje vreemd, maar het jaar 2020 is nu eenmaal zo.
Ook hebben we niet altijd alles kunnen doen. Ik heb het dan over dat de maatregelingen soms soepeler waren, en andere weken terug wat strenger. Gelukkig hebben we in de zomer wel een langere periode van rust gehad, waardoor we (op verantwoorde manier) toch vakantie konden nemen. Ja ik weet het, het klinkt wat raar. Maar het is/was in 2020 de realiteit… We konden minder goed sporten, maar de rust was ook nodig.
Maar toen eind november, kregen we in België goed nieuws voor de zwemmers: De zwembaden gaan terug open. Dat was heel goed nieuws voor mij (en natuurlijk andere zwemmaatjes), al kunnen de groepstrainingen niet direct terug van start gaan.
En dan was het zo ver. Mijn wekker ging (normaal) af om 6u30 om aan te gaan schuiven met de andere zwemmers. Dat was niet gelukt. Mijn wekkers stonden blijkbaar nog op mijn vaste zwemmomenten… Maar goed, een half uurtje later wakker worden om 7u15 naar het zwembad te gaan is ook niet zo erg.
Het was wel nogal koud op de fiets. Je merkt heel duidelijk dat het winter aan het worden is. Er speelde maar één ding in mijn hoofd “hoe gaat dat zijn om na tien weken weer te gaan zwemmen”. Ik had wel wat getraind de voorbije weken, maar echt zwemmen was er natuurlijk niet bij. Na vijf minuten fietsen, kwam ik dan aan bij het zwembad van Aarschot. De fiets in het rek, vastmaken en dan naar de inkom. Er werd je wel al snel duidelijk gemaakt dat je moet denken aan de Corona-regeltjes: mondmasker, handgel,.. maar goed, liever dat doen dan niet te kunnen gaan zwemmen. En daarna was het eindelijk tijd om om te kleden en naar het zwembad zelf te gaan… wish me luck.
Ja, daar kwam ik dan, met mijn Leuven Aquatics zwemzak het zwembad binnen. Van regelgeving in het zwembad zelf waren het dezelfde als de vorige periode. Dus dat waren: volg de pijlen; aan de ene kant van de baan erin gaan, en dan aan de achterkant eruit; niet hangen aan de kant; niet voorbij steken,… het is we wat, maar nogmaals “liever dit, dan niet te kunnen zwemmen”. Ik wil maar bedoelen, dat ik alles (of toch veel) zal doen om toch te kunnen zwemmen…
Badmuts aan, zwembril op, en gaan!!! Ik had een (zwem-)schema gekregen van mijn coach. Al vond ik zelf dat dat nog niet direct mogelijk was. Het ging over een totaal van 2400m (96 lengtes). Dat vond ik nogal veel, want ik wist niet hoe mijn spieren en gewrichten op gingen reageren. Rustig aan, dacht ik dan. De sprong (soort van duik was het, maar door het ondiepe was dat wat gevaarlijk) deed onmiddellijk goed. Het leek of mijn lichaam nood had aan dat water. Klinkt raar misschien, maar toch is het dat wat ik voelde… De eerste meters gingen goed. In mezelf had ik afgesproken dat ik 20 lengtes schoolslag ging zwemmen, gevolgd door 20 lengtes crawl. Om met het eerste te beginnen, ging het goed. Schoolslag is voor de meeste zwemmers de ‘basis’ slag. Voor mij is het meer de ‘vertrouwelijkste’ slag. Dus waarin ik redelijk wat lengtes aankan, en ook kan van genieten in het water. Wat ook goed deed aan die schoolslag, was dat mijn spieren er zo goed als geen last van hadden. Dat was anders bij de crawl… En ja, dat was andere koek. Na 50m begon ik last te krijgen van de ademhaling. Ik kon dus minder slagen doen per keer te moeten komen ademen. Qua spieren en pijn daarbij had ik veel minder last dan de ademhaling. Dit komt denk ik door, dat ik veel gesport had tijdens de lockdown(s). En het laatste over die ademhaling, dat is gewoon terug opbouwen. Zoals gezegd, heb ik na die meters schoolslag en crawl het gelaten zoals het was. Goede eerste training.
Tot zover de training zelf. Het voelde goed, en door de goede begeleiding van Leuven Aquatics en Parantee, zal ik er hopelijk snel bovenop zijn. Tot zover deze blog post.
Tot de volgende,
