IMG_0013

Berlin 2023: Respect voor elkaar tijdens de rit naar Berlijn

Iedereen wist dat dit moment ging komen. De busrit tussen Keulen en Berlijn. Vroeg opstaan voor alles op te ruimen en in te pakken voor de ‘verhuis’ naar onze eindbestemming Berlijn. En de verhuis mag je best letterlijk nemen, want mijn koffer zat nog steeds goed vol, zeker met de kleine (en soms grotere) cadeau’s die we afgelopen dagen gekregen hadden. Gelukkig heb je dan de coaches, maar vooral ook Jeff waar ik mij super goed bij voel, en altijd zal helpen waar nodig…

Met dat bruggetje kom ik dichter bij de titel van deze post. We zijn nu al enkele dagen met elkaar onderweg, en dan begin je iedereen beter kennen, maar ook wel waar ze het moeilijker mee hebben. Versta mij nu niet verkeerd, ik heb niet zoveel ergernissen, maar je weet beter wie wanneer wat nodig heeft van rust, en ook wanneer er teveel prikkels zijn. Eerlijk gezegd, dit had ik wel verwacht, iedereen is anders, maar het blijft wel Special Olympics. We komen ook wel dichter bij Berlijn, en dat is ook te merken. De vermoeidheid is al beetje zichtbaar, maar we kunnen nog wel genieten.

Het is niet altijd zo hoor. We kunnen nog veel plezier maken, en leren nu zeker de belgen al goed kennen. Heel leuke groep, met sfeervolle dynamiek. Ik leer ook veel bij, niet perse enkel over zwemmen, maar ook over andere sporten. Ook daar komt respect bij kijken, iedereen doet op hun eigen manier hun sport, met welke beperking dan ook.

De busrit duurt lang, en is heel saai. Gelukkig hebben we elkaar, en kunnen we eerlijk gezegd ook even rust nemen op een of andere manier…

Tot in Berlijn!

IMG_9857

Berlin 2023: Op naar Toyota

Het was een goede nacht… Zalig geslapen, en was het makkelijk wakker worden na een toch wel dagje vol nieuwsgierigheid. Ontbijt om half acht, we konden weer zelf kiezen waar we gingen zitten in het restaurant van ons hotel (Leonardo Royal Hotel). Eigenlijk was het ook best lekker, veel variatie maar wat die chicken nuggets deden bij het buffet dat vond ik ook maar raar voor atleten die moeten presteren deze maar vooral komende dagen…

We zijn nu nog in Keulen waar we nog blijven tot donderdag. Ook in Keulen trainen we nog, wat dus op de planing stond deze voormiddag. Daar gingen we naartoe met een bus, samen met vele andere sporten. En dan aangekomen op de site, zijn we samen met de judo naar de juiste gebouwen gegaan, wij natuurlijk naar het zwembad en zij naar de judo matten… Je begint de andere atleten goed te kennen, dus je kan echt wel een babbeltje doen met vele andere atleten. Zoals al gezegd ben ik heel blij met ons zwemteam.
De zwemtraining was niet zo heel zwaar, maar het was voor mij toch al wel beetje pittig, lang geleden dat ik een 50 meter zwembad had moeten zwemmen, want bij de Nationale Spelen wordt dat niet altijd gedaan. Daarbij komt bij dat we het hele zwembad zo goed als helemaal voor ons was, er waren amper andere zwemmers, dit had te maken dat de studenten examens hadden, was ons later verteld…

Na de zwemtraining was de rest van de dag gevuld met Toyota. Ook bij het eerste diner in het hotel was de CEO van Toyota Keulen (of Germany, geen idee…) erbij. Toen kwam hij naar ons hotel, de dag erna gingen wij naar hun. Eerst een lunch in hun cafetaria, en dan mochten we naar de Toyota Collections gaan kijken, eigenlijk was dat meer een museum leek het wel, maar als je het verhaal hoorde was het van een overblijfsel van een collectie die nu eigendom is van Toyota. Prachtig moment voor ons, maar vooral voor mij als auto-freak… Heel hard mee geamuseerd, super blij.
Tegen de avond gingen we terug naar het hotel voor het eten.

Het was al avond, dat ging snel. Zoals ik al zei, het was een druk dagje, maar Toyota is echt wel mijn ding en heel veel nieuws geleerd, om dan nog maar te zwijgen over de foto’s.
Terug naar het avond programma… Deze avond stond er een fakkel estafette op de planning, maar eigenlijk was het een torch run maar dan wandelend, denk niet dat iedereen het fijn had gevonden dat we moesten lopen, het is al warm en vermoeiend genoeg…
Ook dit was met de bus om daar te komen.
Deze avond activiteit was ook de enige waarbij we later in ons bedje konden kruipen. Eigenlijk was het nog wel leuk om dat te doen, een aantal van ons zwemteam hebben kunnen wandelen met de vlam in de hand. Dus voor ieder wat wils daar…

Eenmaal terug in het hotel, was het echt al half 10 ofzo s’avonds, dus tijd om te douchen en dan in ons bedje te kruipen, en te genieten van de nacht, want de ochtend erna was het weer opstaan om 7u30…

Zo dat was onze leuke eerste volledige dag in Keulen. Tot snel

61ebe3d2-ce67-4659-97bd-f0241c633e59.png

Team Beluga, traint voor het eerst in 2023

Hallo,
Kennen jullie team ‘Beluga’ al? Zo niet, dan zegt deze titel van deze post je waarschijnlijk niet, maar ik leg het met trots en fier graag uit…

Team Beluga is eigenlijk de naam van het zwemteam voor de Special Olympics Summer World Games in Berlijn. Hoe die naam gevonden werd is een beetje een ‘speciaal’ verhaal, en jullie gaan het misschien wel grappig vinden….
Ik hou mij veel bezig met ressource te doen voor verschillende thema’s, en dat brengt mij soms op leuke artikels. Dus het gaat niet altijd om sport maar ook over technologie.
Maar de naam dus…
Een aantal weken geleden had ik een gesprek s’ochtends met een bewoner over dat een dolfijn nu een vis is of niet.. klinkt raar, want tuurlijk is een dolfijn geen vis, maar ik was dan alle soorten dolfijnen gaan googelen, en vond dan een afbeelding van een Beluga online. En toen kwam het opeens… Wacht is… Water, Snel, het begint met BEL… ja hoor, dit zou wel eens een goede naam zijn voor ons zwemteam voor Berlijn. Toen heb ik direct een berichtje in onze whatzapp groep gestuurd, en was eigenlijk iedereen fan.

Dus ja daarvan komt die naam dus, maar alleen met een naam kom je er natuurlijk niet… er moet nog gezwommen worden ook.
Daarom gingen we samen met het team naar het zwembad in Lummen voor een training.
Als ik daar aankwam zag ik meteen veel volk, normaal zwemmen wij als het rustig is, maar blijkbaar was het die ochtend ook de wekelijkse training voor hun G-Club Avali. Ergens ook wel leuk om zo eens andere g-zwemmers te zien op hun trainingen.
Zelf vonden de coaches het wel goed om eens een rustige training te doen, want we hadden minder plaats als gewoonlijk.

De training op zich was dus al wat rustiger, dat kon je niet zeggen van de sfeer in de cafetaria, want de ouders komen heel goed overeen, echt mooi om te zien. In het begin dacht ik daar zo niet bij na, maar na bijna een half jaar voorbereiding voor Berlijn, bedacht ik mij dat het voor de ouders en familie even spannend is. Voor ons viel het ons pas na de training op, want de ouders van Okke hadden taart voorzien voor ons. Super lief (bedankt daarvoor)…

Na een colaatje en een stukje taart, was het tijd om terug naar huis te gaan. Wat een leuk maar toch wel vermoeiend weekend heb ik gehad. Jullie kunnen alles volgen via de tags (#eliasberlin2023 of #teambeluga).

Tot snel,
Elias

09827e43-20ec-4c94-bfa6-788bffb57048

Zwemweekend!?! Hoe voel ik mij daarbij?

Hallo, jaja het staat in mijn agenda. Er is nog eens een zwemweekend. Wat ik daarmee bedoel leg ik even uit, want het alles bijeen wat kan bijeen vallen in een weekend.

Zwemweekend betekend zaterdag een training en dan zondag een wedstrijd. Even geleden was dit toch, eind vorig jaar vielen er veel weg, maar ook kon ik niet altijd aanwezig zijn door zelf ziek te zijn of ik niet kon ofzo. Al moet ik wel zeggen dat ik nu met oog op Berlijn wel elke wedstrijd moet meedoen, wat natuurlijk redelijk normaal is. Maar goed dat is dus de wedstrijd, maar ik heb zelf nog een eigen training zaterdag voormiddag in Leuven op mij zelf, dus zonder begeleiding van Leuven Aquatics. Later die dag heb ik dan nog club training, wat maakt dat ik dus dit weekend twee trainingen heb en een wedstrijd. Dat betekend dus een zwemweekend voor mij.

Zoals ik al zei, het is even geleden. Eerlijk gezegd heb ik wel wat stress, want doordat het zwembad dicht is in Aarschot heb ik wel veel minder getraind dan de andere zwemmers in de competitie. Gelukkig kan ik nog vaak naar de fitness en ga ik (zoals zaterdag voormiddag) wel nog op mezelf zwemmen. Ook over de structuur die wegvalt door die ochtend trainingen heb ik last, zo moeilijk om terug in het ritme te komen. Dit gaat vooral terug aanpassen zijn als de wekker terug afgaat om half zes s’ochtends. Tegen eind november (of begin december) kan ik terug alles hervatten en heb ik mijn structuur terug.

Nu ben ik weer aan het afwijken, laten we het terug hebben over het weekend want hoe voel ik mij erbij. Ik zei al dat ik nu minder structuur heb, en dat mijn trainingen niet echt optimaal zijn, maar toch heb ik gemerkt dat ik ook last begin te hebben van ‘faalangst’, en niet echt hard, maar ik had het deze weekend moeilijk rond “hoe gaan de wedstrijden zijn”, en vooral “ik ga minder presteren omdat ik veel minder getraind heb”. Ja ik weet het, het klinkt allemaal negatief, maar uiteindelijk zal ik er wel staan met al het vertrouwen en focus.

Jullie lazen waarschijnlijk ook wel wat berichten op deze blog rond mentale gezondheid, wel ik schrijf er vaak over, omdat het zo belangrijk is. Die faalangst is best wel vaak voorkomend in de sportwereld (tuurlijk ook daarbuiten). Blijven praten, dat merk ik bij mezelf ook heel hard. Het lijkt dat ik veel weglach maar ik ben ook maar een mens.

Tot zover het bericht,
Elias Hendrickx

Zwemteam voor World Games 2023

Stage Herentals – Road to Berlin

Jullie wisten dat ik mee mocht, maar je moet er wat voor over hebben…
Nu is het even rustig, maar ik ben echt doodop na de stage voor de Special Olympics Summer World Games in Berlijn.
Dit is het verslag van drie dagen stage in Herentals met heel de Belgische delegatie.

Vrijdag ochtend:
Ik keek er echt wel naar uit. Dit was het moment om iedereen te leren kennen, en eigenlijk ook om eventueel andere sporten te zien. Al wist ik echt wel dat het zwaar ging worden. Vrijdag ochtend was ik ‘exited’ zo echt van “hoe gaat dat zijn, en wie gaat er allemaal mee naar Berlijn”, en zo van die gedachtes kan ik een pagina’s vol schrijven.
Vrijdag middag, het is tijd om te vertrekken naar Herentals.

Vrijdag middag 13u30:
We kwamen aan op de parking van de trainingssite van Sport.Vlaanderen waar wij de komende twee volledige dagen gingen sporten en slapen.
Bij de ingang stond er al een dame die ik al eens had gezien op een wedstrijd, dus dat kon niet anders dan een zwemmer zijn. Al was ik wel een beetje verlegen, ik dacht “ik spreek ze niet aan, want wie weet is het helemaal geen zwemster”, toch maar even afwachten.
Een beetje later kwamen de rest van het zwemteam er ook aan.
Briefing van de organisatie was het volgende, en dan was het tijd om dan echt met het zwemteam een wandeling te maken, en elkaar (beter) te leren kennen…

Vrijdag 14u30:
Zoals al geschreven hierboven, we gingen een wandeling maken om even te kijken wat er allemaal was op de site, en ook om elkaar te leren kennen. Onze coaches hebben veel ervaring met Special Olympics, maar vooral ook met de World Games, dus je wilt met niemand anders daar naartoe gaan. Toen we op een gegeven moment samen op een bankje zaten, en we onszelf aan elkaar voorstelde, kwam ik erachter dat er in ons team iemand als eens had meegedaan met een editie van de World Games. Ook die ervaringen in dat gesprek zijn mij bijgebleven. Zij kennen het, en leuk om zo iemand bij je te hebben.

Vrijdag 16u: eerste training.
Ik ga niet in detail over de training, maar het was wel de eerste in de reek van vier die we dit weekend gingen afwerken. Eerst was het leuk om eens te trainen met andere zwemmers die niet in je eigen zwemteam zitten, maar na een paar meters, dan merk je pas dat dit niet zomaar een uitzending was met de delegatie…

Vrijdag avond:
Na de zware training, hebben we gegeten, en konden we alle atleten leren kennen door samen iets te drinken in de ontspanningsruimte, of gewoon om even op de kamer te rusten voor nog wat komen zou dit weekend. Zelf ben ik redelijk vroeg gaan slapen, want ik heb echt wel mijn rust nodig…

Zaterdag 7u30:
Het was half acht we (jeff en ik sliepen op dezelfde kamer) geklop op onze deur hoorde. Gelukkig was ik op tijd gaan slapen zodat ik genoeg slaap had. Ben echt blij met Jeff in ons team, want hij is rustig, kan kei goed zwemmen, en is ook iemand die echt niet moeilijk doet. Ideaal dus 🙂
Ontbijt om acht uur, en dan naar het zwembad…

Zaterdag voormiddag:
Tijd voor de eerste training van dag twee op de stage. Onder wat geregen was het wel stom om te wandelen, maar gelukkig was het zwembad binnen. Jaja, ik weet het, het water is ook nat, maar je moet het bekijken met een blik op de fietsers of voetballers die constant in de regen moesten lopen, springen, wandelen,… Dus wij hadden nog wel wat geluk
Zaterdag was ook de dag dat we twee maal gingen trainen. Ook die voormiddag training was ook echt wel één van de zwaarste van het weekend. Ondertussen leerde we elkaar in het zwemteam ook wel echt beter kennen. Ja, ik heb het al vaker gezegd, maar dat is ook een beetje het doel van het weekend, buiten het zwemmen dan.

Zaterdag namiddag en avond:
Na het eten en nog een training in het zwembad, was het tijd voor wat ontspanning. En dat mag je best letterlijk nemen. We kregen lach-joga. Jaja, lach-joga, nooit van gehoord maar wel goed gelachen en daar draait het om. Dit stond gepland als “teambuilding” en dat was het ook. We zaten in de groep met de gymnasten (dus bij Celine en co). Want bij elke groep stonden er verschillende sporten bij elkaar.
S’avonds was er nog een feestje. En daar keken we allemaal naar uit. Echt toffe avond. Iets drinken, beetje dansen, praten met andere atleten en coaches en nog veel meer.
Toch ben ik nog vroeg gaan slapen, want morgen stond er in de ochtend nog een training op de planning, en ik was al zo moe, en vergeet niet dat het daar super koud was…

Zondag: rustdag? Nee hoor…
Ook hier weer wakker gemaakt door onze Marc. Nu moesten we wel nog onze valies terug inpakken. Al hadden we maar een weekendje gehad, en hadden we niet zoveel bij. Mooie kamer die wij hadden. Niet te klein, en plaats genoeg voor twee man. Als ontbijt kregen we een verwen ontbijt, wat wou zeggen pistolet en sandwiches. En na de training hadden onze coaches ons nog een drankje getrakteerd in de cafetaria van het zwembad. Super leuk, en ook welkom na de koude dagen van ervoor. De zondag hadden we wel heel mooi weer. Stralende zon, en stapten we door de ochtend zonnestralen naar het zwembad in de ochtend.

Zondag middag:
Als beloning van het weekend, kregen we als middageten lekkere frietjes met stoofvlees, dat was zoooooo lekker. Iedereen was moe, maar wel echt wel blij met zo een weekend. Al zaten die frietjes er ook wel voor iets tussen.
Meer was er ook niet meer, want na het eten kwam mijn broer al om mij op te halen.

Ik ga proberen zoveel mogelijk te schrijven en filmen over ons avontuur rond de World Games, maar het is zo als mijn coach zei op het einde tegen mij “Elias, dat mag allemaal, maar we zijn hier om vooral te focussen op de sport!” En gelijk heeft hij.

Nog eens een dikke merci aan heel de organisatie. Heb veel geleerd, hard getraind maar vooral een goed weekend gehad!

Tot snel,
Elias H.