IMG_0807

Niemand is PERFECT… en dat is NORMAAL

Zelf heb ik de Barbie film niet gezien, maar op sociale media zijn er vele die een app gebruiken voor hun ‘perfecte’ beeld te geven als Ken of Barbie. Al doen natuurlijk de meeste dat voor de fun, en dat is het uiteindelijk ook.
Dit is een blog over G-Sport dus we gaan het niet hebben over Barbie en Ken, maar wel over wat ik onlangs mee gemaakt had.

Eigenlijk is het allemaal samen te vatten in één zin, en dat mag dan ook de titel zijn van dit bericht. Maar we gingen het wat ik meegemaakt had. Jullie hebben zo is zo al video’s gezien onder de noemer van #GKrachten, dat zijn de filmpjes van Celine en mij. Vorige week was ik dus bij Celine voor video’s op te nemen. In de voormiddag was ik bij haar eerste training na ons mooi avontuur in Duitsland. Toen zag ik al meteen dat het moeilijker werd. Trouwens dit is bij vele atleten zo, natuurlijk had ik het zelf ook bij mijn eerste training, maar ik hoorde het ook van Amal (judoka van Team Belgium), het is normaal natuurlijk…

Terug naar die video, die jullie trouwens ergens volgende week kunnen zien, volg ons op sociale media. Toen we de opnames maakten, zagen zowel Celine als ikzelf snel dat we er wel wat moe uitzagen. Nogmaals: dat is heel normaal. We hadden het erover gehad hoe we dat dan gingen doen, en kwamen snel tot hetzelfde besluit, we gaan dit posten omdat niemand het ideale beeld mag krijgen. Rust en dus mentale gezondheid is een belangrijk thema, en daar willen we beidde over praten. Je kan tegenwoordig veel met montage software, en ik ben zeker dat dit ook teveel gebruikt word bij (bekende) YouTubers of andere personen op sociale media.
Wij zijn geen robots, en hebben elk onze dingetjes, maar we zijn wel blij, dat we jullie kunnen helpen, motiveren maar vooral plezier kunnen geven in onze avonturen, verhalen en video’s.

Dus wat we zeggen is “Niemand is PERFECT… En dat is NORMAAL” is wel duidelijk nu.
Blijf ons volgen, en tot snel,
Celine en Elias

net-netbal

De draad oppikken in die sport van vroeger…

Dag allemaal,
Terwijl we kunnen genieten van de kerst- en feestdagen heb ik nog best wel verassend nieuws. Mijn werkschema wordt aangepast vanaf januari en dat brengt een nieuwigheid met zich mee. Ik ga terug netbal spelen. Dat kwam eigenlijk wel echt uit het niets. En het is zowel als training als als competitie. In dit bericht wil ik vooral even kaderen wat ik al in het verleden heb gedaan met netbal.
Even een overzicht dus…

Het begon allemaal ergens vier jaar geleden. Ik had een voormiddag vrij op maandag en ging even mee netballen met het dagcentrum. Eigenlijk vooral om eens kennis te maken met die sport. Ik had dat nog nooit gedaan. Als G-Sporter sta ik open voor verschillende sporten te leren kennen.
In het dagcentrum doen ze aan competitie en gaan ook met hun netbal-team naar de Special Olympics. Ook zit er veel talent in Apojo voor de sport. Zelf was ik eerst niet van plan om mee in de competitie te gaan. Want ik had het ook druk met mijn eigen sport, wat in die tijd zowel zwemmen als triatlon was.

Toch had ik na een aantal trainingen door dat ik het echt heel leuk vond. “Waarom geen competitie meedoen Elias?” vroeg de coach. Eerlijk gezegd heb ik niet moeten twijfelen, en heb ik meteen “JA” gezegd. Super spannend wel zo een eerste wedstrijd, maar die ging best wel goed. Ik kan mij nog goed herinneren dat ik vooral verschoot van het niveau van die andere ploeg(en). Voor mij was het echt nog maar het begin, ik kende de regels nog niet helemaal.

Een paar jaar van trainingen en wedstrijden later, was het in 2018 een top jaar voor ons netbal team. Zoals gezegd ging ik geen netbal doen op de Special Olympics, maar toch was 2018 een top jaar. Tegen het einde van de competitie stonden we gelijk met Wijchmaal. En als laatste wedstrijd moesten we tegen hun spelen. Alles of niks dus.
Het team had er zoveel zin in. Er waren wat spanningen in ons eigen team, maar de coach geloofde in ons, en dat was echt goed te zien op die wedstrijd. Wat uitdraaide op een overwinning, niet alleen van die wedstrijd maar ook kampioen van 2018.

Of we ooit nog eens kampioen worden, kan ik (nog) niet zeggen, maar ik kijk er wel naar uit om mij volledig te kunnen smijten in de competitie en trainingen. Mooie kans en ik ga ze grijpen…

Voila,
Maak er nog mooie dagen van, en tot snel,
Elias

41765b50-955a-43aa-a14a-e78212abbbdd

Dagje Efteling tussen de drukke (trainings-)dagen

“Niet iedereen wilt alleen maar sport gerelateerde berichten zien Elias” Dit hoorde ik soms, dus bij deze even een ander blogbericht.

Zoals de titel al zegt, ik was nog eens naar de Efteling gegaan met familie. Eigenlijk keek ik hier echt wel naar uit. Even ontspanning in toch wel drukke sportweken. Het was wel vroeg opstaan, want de efteling ligt niet dicht bij de deur.

Mensen met een beperking worden ook wel goed ontvangen in het park. Zo zijn er ingangen speciaal voor ons. Ik kende dat systeem al wel langer in pretparken maar in de Efteling is het echt wel goed georganiseerd. Dus voor mensen met autisme is dit echt wel een aanrader. Je hebt meer rust en je kan vaker rustiger wachten.

Ik had daar ook wel dubbele gedachte bij, want ik zag veel mensen met een rolstoel, en voelde mij dan wel een beetje dubbel. Want ik wil wel wachten, maar dan niet altijd in de drukte. Wat voor mij deze formule heel interessant is. Én bijkomend het kost je niets meer, enkel goed de websites van de parken doorlezen.

Tot snel,

Elias

De vlam niet van Special Olympics maar van de Efteling.
8422d874-60b0-4425-b6ee-1e85ed83d949-1.png

Afscheid van een vriend | De “Apojo Cup”

De zomer loopt op zijn einde, er was nog niet zoveel gebeurd rondom mij maar de voorbije weken is er wel het een en ander gebeurd waar ik nu openlijk kan over praten. Al moet ik wel zeggen dat het niet altijd leuk was. In dit bericht vertel ik wat er allemaal gaande was.

Om maar te beginnen met de pijnlijkste. Enkele weken geleden kregen we in de zwemclub whatzapp een bericht dat nooit leuk is. Er stond: “Onze zoon zijn hart is gestopt met kloppen”. Eerst wist ik niet zo goed hoe te reageren. Wat? Is hij overleden? Zo plots? Een jongen van 19 jaar? Ik moest het even verwerken. Dit komt als bom, niemand had dit verwacht. Dit was echt verschieten, en ik wou (samen met ons zwemteam) hem een waardig afscheid geven. Omdat ik vaker teksten schrijf, heb ik een tekst geschreven voor hem, al moet ik wel zeggen dat deze manier van schrijven toch helemaal anders is. Heel emotioneel, de woorden waren moeilijk te vinden, terwijl ik met tranen in mijn ogen de tekst afwerkte. Toen ik het bericht kreeg dat ik mocht voorlezen op her afscheid, heb ik toch nog even gedacht of dat ik niet nog iets extra kon doen, om hem te eren. Want hij was een topper, een echte kampioen in en rond tet zwembad. Zo gezegd zo gedaan. Tegen het einde van mijn tekst die ik las, ben ik naar de kist gestapt en heb een medaille daarop gelegd met de woorden “jij bent en blijft onze kampioen”. Echt recht uit het hart, en over hart gesproken, hij blijft in mijn (en natuurlijk bij vele) hart. Het gaat je goed…

Na dit nieuws had ik echt geen gemakkelijke periode. Ik had minder zin in vanalles, en vond weinig rust. Mijn hoofd werd soms wel echt zot. Gelukkig heb ik de juiste mensen rondom mij, en met een combinatie van rust en werk kon ik mijn gedachten wel verzetten. Jullie kunnen wel begrijpen dat dit niet gemakkelijk was.

Gelukkig was er iets waar ik echt wel naar uit keek. Een evenement op 5 augustus met Apojo, waar ik al maanden naar uit keek. Jullie hebben op mijn socials ongetwijfeld dit zien voorbij komen:

Affiche “Apojo Cup”

Deze affiche heb ik zelf gemaakt in opdracht van een begeleider van Apojo. Maar her ging mij vooral over hoe leuk dat dit ging worden. Nu ben ik misschien nogal rond de pot aan het draaien. Wat was dat nu eigenlijk?

De Apojo Cup! Een voetbal wedstrijd waarbij iedereen welkom was van Apojo om samen te spelen of iets te komen drinken in en rond het kunstgrasveld in Aarschot. De teams waren een mix van bewoners en begeleiders (mannen en vrouwen), wat het natuurlijk echt wel leuk maakte. Zoals gezegd had ik hier echt naar uit gekeken. Zeker na dat pijnlijke nieuws wat ik hier vanboven al neerschreef. Ook mijn beste maat Sander was erbij bij de Apojo Cup. Hij kwam een dagje op bezoek in Apojo, en ik was heel blij dat hij tijd had gemaakt voor mij die dag. Want hij begint ook echt druk te hebben met zijn sport. Maar daarover meer in een eventueel komend blogbericht. Terug naar de Apojo Cup. Zoals gezegd bestonden de teams uit combinatie van begeleiders en bewoners, al is begeleiders niet echt het juiste woord, ik kan beter zeggen personeel. Want in mijn team zat een kinesist. En in het andere team zat een technische medewerker. Dus ja, echt een mix van deelnemers. Dit kon toch niet anders dan goed lopen?

Actiefoto – Apojo Cup

Het was echt een top dag. Iedereen heeft zich heel hard geamuseerd en alle delen van dat evenement waren goed voor Apojo. Je had de jeugd die hun energie kwijt kon, je had mensen die konden komen kijken en iets drinken, maar ook de oudere generatie van bewoners deden een wandelingetje voor te komen, dus ja voor ieder wat wils. Uiteindelijk werd het 4-1. En mooie uitslag, maar vooral een mooie dag.

Jullie lezen het, ik hen wat meegemaakt. Met deze gebeurtenissen weet je pas echt hoe het leven gaat. Geniet van elk moment lijkt het, want het kan ineens keren. Momenteel gaat het beter met mij, maar ik kan echt oprecht zeggen, dat dit niet zo gemakkelijk was.

Elias Hendrickx

9537b2c4-2797-4975-aad1-c4d615d96080

Trampoline Park met collega Special Influencer

De zomer is al bijna half, bedoel dan specifiek de zomervakantie. Zelf heb ik ook heel hard genoten van een paar weekjes vakantie, en even alles los gelaten van (g-)sport maar nu is het eind juli, en kan ik weer volop focussen op sportieve doelen (meer daarover later meer in een ander blogbericht).

Nu heb ik toch een leuke activiteit gehad waarbij vriendschap, genieten en sport gecombineerd werd. Ja hoor, het kan! Trampoline park is het geworden. Super leuk om te doen, en toch redelijk sportief. Ook sluit het aan bij wat ik vroeger als kind nog heb gedaan —> toestelturnen. En ik was in goed gezelschap, want wie anders kan je veel leren en heb je fun mee als met Celine. Je kent haar vast van de Special Influencers, maar natuurlijk een echte top-sporter in de gymnastiek (volg haar op sociale media “Special_Gymnast_Celine”). Dit kon toch niet anders dan fun betekenen…

Wat ooit begonnen was als stoere taal, waarbij Celine eens vroeg aan mij of ik een salto kon maken. Ik zei direct “ja, van vroeger bij de turnclub (ProPatria Wijgmaal), dus moet lukken”. “Wil ik wel is zien dan” klonk het dan. Laten we eens naar een trampoline park gaan. Dan kunnen we van elkaar leren. Want Celine kan het technisch wel beter kan ik al verklappen…

Wij dus met ons twee naar Mega Bounce in Hoboken, voor een namiddagje springen. Allebei hadden we er veel zin in. Gewoon gaan dachten we. Op zich dus heel leuk, maar we hadden wat tegenslag dat er nogal warm was in de hal (waarschijnlijk) door de hittegolf van vorige week. Dus na een dik uurtje springen was het al bijna genoeg geweest.
Ik heb wel veel geleerd van Celine. Vooral bij de achterwaartse salto, dat ik mijn knieën moest vastnemen in de lucht. Op zich durf ik wel wat, maar ik doe steeds hetzelfde en kon ook niet echt zuiver op mijn voeten terecht. Ieder zijn sport zeker… 🙂

Daarna hebben we nog wat nagedacht over komende video’s en projecten die we samen hebben.
Dat maakte de dag wel lang voor mij… Maar wel super leuk.

Hieronder vind je nog wat videootjes van de ‘backflips’. Geef maar gerust een reactie hieronder achter van welke salto het mooiste is, of wat jij al kan op zo een trampoline..

Elias

‘Backflip’ Celine in Mega Bounce (Hoboken – Antwerpen)
‘Backflip’ Elias in Mega Bounce (Hoboken – Antwerpen)
cropped-cropped-icon-G-SportSE.png

UitSTAP naar Runners’ Lab

Het is vakantie, de zon schijnt het is zomer, laten we genieten van de vakantie. En dat doe ik wel hoor, maar toch al beetje nadenken en voorbereiden op komend sport jaar. Al moet ik wel zeggen dat mijn trainingen even stil liggen…

Ik heb eigenlijk wel een probleem aan mijn rechter voet. Vooral bij het lopen merkte ik dat ik scheef liep. We dachten dat het eerste vooral lag aan steunzolen. Die draag ik al jaren niet meer, en dat past ook niet in elke schoen. En we nu toch over schoenen bezig zijn, wel daar ligt het probleem. Bij de ene schoen loop ik beetje schever als bij andere.
Om dat vast te stellen ben ik op uitstap gegaan met mijn broer daar de vriendin van en nog een broer. Wij dus met vier naar Runners’ Lab in Zaventem.

Even rijden maar goed, we weten waarom we daar naartoe gaan. Ik wou nu echt de juiste sportschoen kopen voor het lopen. Zelf had ik eigenlijk geen resource gedaan over die winkel. Een winkel? Wel ja eigenlijk is het winkel maar met extra service voor het opmeten en het testen van schoenen. Meteen als we daar binnenkwamen zag ik meteen hoe professioneel het allemaal is, duidelijk mensen met veel ervaring en verstand. Mijn vraag naar Hanna was meteen “zijn dat dan kinesisten?” Ze wist het niet goed, maar wel mensen uit de sportwereld bleek al snel.

Allemaal goed en wel, maar hoe werkt het dan daar?
Je maakt een afspraak online, en dan ga je daar naartoe. Het eerste wat ze je vragen, is of je veel loopt, en een beetje verteld over je sport verhaal. Ik natuurlijk direct verteld dat ik een G-atleet ben, en dat ik meedoe aan de Special Olympics.
Daarna beginnen de testen. Eerst moet je lopen op je blote voeten om te kijken hoe je je voet neerzet tijdens het lopen. Er was dus een korte rechte lijn in pist voor te lopen, en in het midden van die lijn, is er een ‘druk plaat’, waar ze dus die data uithaalden.
Snel na het lopen, krijg je te zien op de computer hoe je voet op die plaat kwam. Bij mij bleek het dus inderdaad dat mijn rechter voet echt beetje afwijkend is.
Op blote voeten loop je niet, dus je hebt nog schoenen nodig, waarvoor je echt wel naar daar gaat. Dus lopen met schoenen dan. Ze gaan schoenen dan halen die het beste aansluit bij de data van daarvoor. Ik was echt verschoten hoeveel verschillende types sportschoenen.
Na een paar keer lopen met verschillende schoenen, hebben we de ideale sportschoenen gevonden.

Super leuke ervaring en nu zeker goede schoenen maken het lopen aangenamer.

98a7aa27-a863-4545-a67d-a34d4f6096cc

Footbal Girls Leuven met een verhaal

Jullie zagen het alvast op de socials van G-SportSE, maar ik vond wel dat ik wat meer uitleg kon geven, want het is meer dan enkel die mooie voetbalclub. Een deel van het verhaal las je al op de socials.
Lees hier het verhaal van GIRLS Footbal club Leuven…

We zijn nog maar net verhuist, en ik zag de buren al op de sociale media verschijnen. Ik was zo blij om te zien dat de buurman zo in het nieuws kwam, hij mag er terecht trots op zijn.
Soms zit het leven wat raar in elkaar. En moeten we ineens afscheid nemen van iemand die we graag hebben. Maar dan merk je pas wat je kan doen voor die persoon.
De wens van het buurmeisje was om een echte topper te worden in het vrouwen voetbal. Ik moet jullie niet vertellen dat het niet zo simpel is om een voetbal club te vinden voor meisjes en vrouwen. Hmm, nee misschien druk ik mij verkeerd uit. Het vinden is geen probleem, maar eentje die nog dicht is bij je woning, dat is ook nog een punt.

Voor mij was het vooral mooi om te zien, dat ze ervoor in de media kwamen. Die prijs van het stad Leuven is meer dan verdiend. Veel succes nog dames!