Ik had in de reel en short een beeld voor jullie dat ik niet kon gebruiken die diezelfde reel/short. Maar hier is hij dan:
We gaan door met wedstrijden… Nu was het Vilvoorde
Hallo,
Hier ben ik nog maar eens met een wedstrijd verslag blog bericht. Ja, ik weet het, het gaat allemaal snel maar dat is soms niet slecht voor het wedstrijd ritme…
Voorbije weekend dus de competitiewedstrijd in Vilvoorde. Voor mij de tweede van het seizoen. Hoe dat die ging, lees je hier…
De weken voordien heb ik redelijk wat rust gehad (buiten dan het familieweekend in Durbuy), waardoor ik ook goed presteerde op trainingen. Ik voelde dat het goed zat, er was focus, er was vertrouwen, dus het kon niet mislopen mentaal dan.
Vilvoorde is natuurlijk niet zo heel ver voor ons als Leuven Aquatics, het kan veel ‘erger’.
Bij aankomt was ik de laatste van het team, en kon dan direct naar de kleedkamers en daarna naar het zwembad. Verassend genoeg waren we de eerste aan het bad zelf. De andere clubs zaten in de cafetaria of waren zich nog aan het omkleden. Wat het voordeel geeft dat we als eerst onze stoelen konden kiezen alsook eerst beginnen met inzwemmen. Over inzwemmen heb ik het nog niet echt gehad op deze blog, misschien willen jullie weten wat dat eigenlijk is. Wel eigenlijk is dat heel simpel, namelijk de opwarming. Ja ik hoor het jullie al zeggen, “waarom schrijft die Elias dan niet gewoon opwarming”, wel dat is een term die ik zelf altijd raar klinken vond. Inzwemmen is dus opwarmen…
Wedstrijd zelf dan…
Het eerste dat we moesten doen was de 100m vrije slag. Op zich nog niet het belangrijkste nummer, maar wel een blijver en klassieker op wedstrijden. Deze keer moest ik niet tegen Jeff maar tegen andere toppers waaronder Michael, wat dus ook een kanjer van een concurrent is…
De eerste 50 meter waren heel opgaand tegen hem, we blijven mooi bij elkaar, met misschien een aantal centimeter in het voordeel voor hem. Gelukkig had ik een goede opbouw, en heb de laatste 25m alles nog gegeven, wat mij de eerste plaats opleverde. Dit ging al goed…
Na de 100 meter vrije slag heb ik iets gedaan, waar ik maar sinds vorige wedstrijd ben mee begonnen, namelijk vlinderslag. Super vermoeiend, maar zelf vind ik het leuker en leuker worden. In het team van Leuven Aquatics zit ook een zwemmer die ook vlinderslag doet. Onze Hans doet dat echt al jaren, en dan (weer) met Michael was het toch redelijk spannend. Hans werd derde en ik tweede, dat belooft voor de rest van het seizoen…
Voor de lezers die mij op de voet volgen, of die wel al weten wat ik allemaal doe op wedstrijden, kunnen zeker al raden wat het volgende was in het rijtje van drie individuele nummers is. Ja, de 50 meter vrije slag. En daar valt veel over te zeggen…
Ik wou samen met Michael daar 50m vlinderslag zwemmen, maar hij liet mij in de steek en deed zelf crawl. Maar goed, nu heb ik een tijd voor die langere afstand in dat nummer. Dus geen toptijd daar, maar wel voldaan met goede focus, wat ik dus al zei in het begin van dit bericht.
Daarna nog normaal één onderdeel: de aflossing. Op voorrand wist ik dat ik enkel met Berlijn moest zwemmen. Dat was niet zo leuk voor Leuven, omdat ze daan maar met drie waren. Na een kort overleg met wedstrijdleiding mocht ik toch de beidde doen, de doorslag was omdat de ene 4X25 was (Berlijn) en Leuven de 4X50 was. En ik heb er zo hard van genoten, echt van allebei.. Mooi om deze wedstrijd mee af te sluiten. Wat was het weer goed. Zo zie je maar, met de juiste focus en ingesteldheid kom je heel ver…
Hier nog even de tijden van de volledige wedstrijd:
1.12.0 op 100 vrije slag
17.9 op 25 vlinder
38.6 op 50 vlinder
14.3 in de aflossing 25 vrije slag
31.3 in de aflossing 50 vrije slag
Elias
Short/Reel – Vlinderen in Vilvoorde
Voorbije weekend kreeg ik de vraag om video’s ook op het blog overzicht te zetten…
Bij deze.
Elias
Weekendje Durbuy
Je kan vanalles doen bij Durbuy Adventure Valley. Super hard genoten met familie, het mooie weer en vooral lekker gegeten. Wat we allemaal van activiteiten hebben gedaan, lees hier hier.
Footbal Girls Leuven met een verhaal
Jullie zagen het alvast op de socials van G-SportSE, maar ik vond wel dat ik wat meer uitleg kon geven, want het is meer dan enkel die mooie voetbalclub. Een deel van het verhaal las je al op de socials.
Lees hier het verhaal van GIRLS Footbal club Leuven…
We zijn nog maar net verhuist, en ik zag de buren al op de sociale media verschijnen. Ik was zo blij om te zien dat de buurman zo in het nieuws kwam, hij mag er terecht trots op zijn.
Soms zit het leven wat raar in elkaar. En moeten we ineens afscheid nemen van iemand die we graag hebben. Maar dan merk je pas wat je kan doen voor die persoon.
De wens van het buurmeisje was om een echte topper te worden in het vrouwen voetbal. Ik moet jullie niet vertellen dat het niet zo simpel is om een voetbal club te vinden voor meisjes en vrouwen. Hmm, nee misschien druk ik mij verkeerd uit. Het vinden is geen probleem, maar eentje die nog dicht is bij je woning, dat is ook nog een punt.
Voor mij was het vooral mooi om te zien, dat ze ervoor in de media kwamen. Die prijs van het stad Leuven is meer dan verdiend. Veel succes nog dames!
Futsal toernooi in Aarschot…
Dit lijkt een rare titel voor mij, maar nee hoor. Ik sta altijd open voor nieuwe dingen. Vorig weekend ben ik (als toeschouwer) naar een futsal toernooi in Aarschot. Wat is futsal? En waarom was ik daar, in dit bericht lees je er alles over.
Voor ik begin, onderaan vind je ook een video van de namiddag (of op YouTube).
Wat is futsal?
Futsal is zoals ik het begrepen had, een soort zaalvoetbal. Blijkbaar heel populair als ik zo zie op sociale media. Ik verschoot er wel echt van. En vooral, ik was verrast hoeveel volk daar eigenlijk was.
Waarom was ik daar?
Awel, ik was onderweg terug naar de voorziening en ik zag veel sporters van Apojo stappen naar een sporthal. Dacht al, waarom zijn die zo op stap? Dan had ik direct gebeld naar de sport begeleider. Het was dus een futsal toernooi. En als ik één ding niet wil missen, is het wel eens een nieuwe ervaring. Al was ik daar natuurlijk als supporter.
Meteen als ik die sporthal binnenkwam vernam ik dikke sfeer. Er waren twee velden gemaakt (gewoon in de hal zelf, geen gras hoor), en daartussen wat stoelen en plaats om te zitten. Ik had mijn camera mee, en maakte wat beelden van wat er allemaal gebeurde (nogmaals, de video vind je hieronder).
Er waren twee teams van Aarschot, en natuurlijk ook andere ploegen. Heist, KVMechelen, Westerlo en de andere weet ik niet meer. Dus eigenlijk wel redelijk wat. Ik kan niet vertellen hoe de sfeer was omdat het zo mooi was.
Kijk vooral de video en dikke proficiat aan alle voetballers!
Yes, eindelijk terug een wedstrijd in ons eigen bad
Dit weekend konden we met trots ons eigen zwembad in Leuven (Sport Oase) openstellen voor een zwemcriterium in onze competitie. Iets waar we allemaal al heel lang naar uitgekeken hebben. Zeker in tijden van Covid, al vallen de maatregelen toch wel mee. Het moet een mooie wedstrijd worden. Wij (G-Team Leuven Aquatics), hebben er alvast zin in.
Zondag 12u… Het is de dag van de wedstrijd. Allemaal redelijk vroeg op de afspraak om alles klaar te zetten. Terwijl de ouders wat administratieve taken deden, gingen Hans, Axel en ik naar het bad zelf om alles daar klaar te zetten. Eenmaal dat dat gedaan was, waren we klaar om alle zwemmers en hun trainers te verwelkomen bij de SportOase. “Wat een opkomst, van zwemmers, hun trainers maar ook daar allemaal vrienden en ouders van”. Helemaal top dus.
Hans en ik gingen daarna naar het zwembad zelf, om alle atleten een plaats te geven aan de rand van het bad. Zodat iedereen beetje zekerheid heeft en zich vertrouwd voelt op een bepaalde plek. Nadat iedereen zat, was het tijd om in te zwemmen. Wat zoveel betekend als opwarmen.
De wedstrijd zelf:
Bang afwachten tot je moet beginnen zwemmen. Ik voelde mij wel echt goed, mentaal zat goed, en fysiek ging het ook goed. Maar ja, we moesten nog zwemmen. De eerste opgave was de 100 meter vrije slag (crawl dus). Ik weet nog dat de focus wel goed zat, maar dit is toch wel het moeilijkste onderdeel van de dag, ik bedoel daarmee, dat ik daar het meeste bang voor had. De uiteindelijke tijd was niet zo slecht, maar het kon beter. Jeff had gewonnen, en daar kon ik mij wel bij neer leggen.
Als volgende was het de 25 meter vlinderslag. Super hard naar uit gekeken, want dat had ik nog nooit gedaan op een wedstrijd. Op training doe ik dat ook echt niet zo veel. De tegenstanders waren ook niet te min. Hans (mijn ploegmakker) deed mee, maar ook de huidige Belgische Kampioene Michael. Spannend kon het zeker worden. We stonden klaar op de blok, en als het fluitje ging, gingen we er allemaal helemaal voor. Wat een wedstrijd was dat, gewoon pompen en gaan. Gelukkig was het na 25 meter al gedaan. De uitslag dan: Michael eerst (zoals wel verwacht), en dan ik daarna, gevolgd door Hans. Zwaar maar eigenlijk wel goed gegaan. Dit smaakt naar meer, voor komend zwemjaar. Want ik wil nog eerst de techniek verder verbeteren.
Toen was het tijd voor hét koningsnummer voor vele daar, de 50 meter vrije slag. Dat is een nummer, waarbij ik een heel emotionele band heb, want ik heb daar toch al veel mee bereikt, met als kers op de taart als belgische kampioen. Maar goed, we moesten het ook nog zwemmen. Er was een grote stress en druk, waardoor de adrenaline door mijn lichaam heenging. Gewoon duiken en kei hard zwemmen. Na iets meer dan 30 seconde was het over, het zat erop. Goed gezwommen, en Jeff won (weer). Ook weten we nu onze werkpuntjes. Volgende maand is het BK, dus tegen dan moet het in orde zijn.
Je hebt natuurlijk ook nog de aflossing. Dit is voor mij echt wel het toppunt van de zwemwedstrijd, want je doet dat als team. Het heeft voor- en nadelen. Iedereen heeft zijn individuele kunnen, en dus heb je een team. Iedereen is dan belangrijk, en ja, maar voor mij gaat het vooral om samen te zijn met het team, en samen een mooie tijd neer te zetten.
Achteraf gezien, ging het goed. Ik ben trots op het team. Go Leuven Aquatics.
De wedstrijd was gedaan na de aflossing. Toen was het tijd om alles op te ruimen, en iedereen een medaille te geven. Het was een top dag, bedankt aan heel het team voor de organisatie. Ook alle zwemmers waren top.
De exacte tijden, komen later op de site, maar voor de beelden, kan je nu al terecht op Youtube:
Tot de volgende,
Elias
Special Olympics Virtual Games: Mijn ervaring achteraf
Voor het eerste bericht van de Virtuele spelen verwijs ik je graag naar deze pagina.
Het was mij wat. Helemaal anders dan verwacht, maar toch kan ik je vertellen dat ik mij super hard geamuseerd heb samen met ons Team. Over ons Apojo-team maak ik later nog wel eens een bericht, want dat is ook niet zomaar in één twee drie uitgelegd.
Toen ik vorige week las op sociale media dat er Virtuele Spelen gingen georganiseerde, had ik gemengde gevoelens, en om eerlijk te zijn had ik er weinig zin in. Je kan de sfeer toch niet zomaar vervangen door thuis alles zelf te doen (of in je eigen club, team,…).
Mijn omgeving had er duidelijk meer zin in. Op Facebook werd ik al erover aangesproken, ook van het team uit kreeg ik berichtjes zoal “Allé Elias, dat is toch echt iets voor jou, je moet dat doen!”.
Na een nachtje erover nadenken, had ik er eigenlijk wel zin in. Oké, het is anders, maar toch is het leuk om een nieuwe ervaring aan te gaan, in deze moeilijke Covid-19 tijden.
En zo gingen de Virtuele Special Olympics 2020 van start…
Het begon met een openingsceremonie die natuurlijk helemaal anders was dan normaal. Al moet ik er wel bij zeggen, dat we met team Apojo de laatste jaren ook niet naar dat onderdeel gegaan zijn van de ‘Specials’ (zo noemen wij Special Olympics in ons team) . Omdat we de volgende dag meestal vroeg op moeten, en omdat die ceremonie soms lang kan duren.
We keken de openingsceremonie samen met onze atleten die samen met mij de virtuele spelen gingen doen op de computer, want die werd uitgezonden op Facebook (een foto hieronder bewijst dat)
De virtuele spelen; de openingsceremonie samen kijken op computer… LIVE…
Ik moet wel zeggen, dat het in het begin allemaal wat onduidelijk was over hoe het moest, maar in de livestream werd het al wat duidelijker. Dit heb ik al uitgelegd in vorig bericht.
Na de ceremonie waren we klaar om er aan te beginnen. We besloten om eerst wat materiaal te verzamelen en ons te organiseren voordat we gingen beginnen aan de uitdagingen zelf. Iedereen had er zin in, en waren gemotiveerd om het samen te doen tot het einde.
In de namiddag begonnen we eraan. De eerste discipline die we dachten te doen was Atletiek, en dan voornamelijk het lopen en wandelen. Voor de sportievere atleten was het 2km lopen, en voor de sporters die het wat rustiger wilden doen, die konden dan 2km wandelen. Voor ieder wat wils dus. Dat staat in het algemeen centraal in Special Olympics “sporten elk op zijn niveau”, wat nu dus niet anders was.
Al mogen we niet vergeten dat we ons moesten houden aan Corona-regels en instructies van de voorziening om de uitdagingen te volbrengen. Voor het lopen en wandelen wou dat zeggen, dat we 1,5m uit elkaar moesten blijven, en ook enkel buiten mochten met begeleiding (die ook mondmasker moesten dragen). Gelukkig was dat geen probleem en konden we op ons eigen tempo de eerste uitdagingen vlotjes te volbrengen.
De rest van de dag, hebben we het rustig aan gedaan, en vooral genoten van de rust s’ avonds (wat we anders ook zouden doen in onze verblijf tijdens de ‘gewone’ spelen).
Dag 2 begon wel anders. We hadden nog maar één onderdeel gedaan, en we wilden er toch meer gedaan hebben op deze virtuele spelen. Vooraf hadden we wel al een keuze gemaakt met wat we dachten te doen van disciplines. Nadat we de dag ervoor ‘atletiek’ gedaan hadden, stonden er nog voetbal, racket-sporten en voor mij nog zwemmen omcirkeld op onze deelnemers-kaart.
Het eerste wat we deden was voetballen. Deze uitdaging hield in dat we penalty’s gingen trappen. Maar omdat we niet meteen naar een voetbalveld konden gaan, en we ook weer niet zomaar buiten mochten, deden we dit op een muur in het binnen tuintje van onze gebouwen. Met dit onderdeel was iedereen dol gelukkig. Neem nu bijvoorbeeld onze ‘Special Devil’ Wesley. Eenmaal je die titel hebt, dan kan je niet anders dan uitkijken naar dit onderdeel. Ieder van ons trapte dus een paar keer op doel, wat dus bij ons gewoon de muur was. Nogmaals: het gaat niet over hoe perfect het allemaal is, maar het al doen is al veel voor sommige.
Na het voetballen deden we racket-sporten. Dit leek heel simpel te doen, maar toch heb ik de heel de voorziening af gelopen voor het materiaal te vinden. Een racket en een tennisbal, was blijkbaar niet direct te vinden. Toch ergens ver in een bak verstopte iemand een soort racket en een balletje. Het was geen tennisracket en tennisballetje, maar toch konden we al verder. Ik moet zeggen, het was toch nog moeilijker dan ik zelf had verwacht.
Daarna was het tijd voor mij om iets te doen voor mijn discipline… zwemmen…
De uitdagingen bij dat onderdeel waren 30 seconden in plank houding te blijven hangen, en dan een soort van crawl zwemmen op het droge. Dat planken ging nog goed, maar die crawl zwemmen op het droge, dat was nogal een raar beeld. Maar goed, het gaat om het plezier en dat was het wel.
Na alle sporten was het voor mij nog niet gedaan. Tijdens elke uitdaging, stond ik klaar met camera om alles vast te leggen. Dan hebben we achteraf een mooi beeld met hoe het allemaal was. Maar dat wilt ook zeggen, dat ik nog wel wat computer werk had om alles mooi achter elkaar te zetten, en dus mooi filmpjes te maken. En daarmee wil ik dit blog bericht ook mee afsluiten.
Bedankt voor de steun, het plezier, en hopelijk tot volgend jaar met de ‘gewone’ spelen.
Groetjes,
Elias
Foto’s en video’s:
