Hallo,
Misschien zagen jullie het al op sociale media, maar hier zet ik ook even mijn antwoord neer van zijn tekst.
Elias
Watersport dag op het Schulensmeer!
Wat keek ik er zo hard naar uit. Dan heb ik het over de G-Waterfun dag die op en rond het water doorging. Het stond al langer gepland, maar nu was het eindelijk daar. Veel energie, en nog meer zin in…
Donderdag 8 september: Sportdag aan het schulensmeer samen met de sportgroep van Apojo. Toen we aankwamen was er redelijke wind en stroming op het meer. Gelukkig was het nog maar het begin van de dag.
Dan zijn we maar begonnen bij de sups, dat zijn grote board voor op te staan of om op te zitten en zo met een peddel het water op. Zelf was ik de eerste die het erop waagde, en het lukte eigenlijk niet zo heel goed. Jullie zagen zeker al de video van mij op sociale media dat ik in de zee op zo een bord stond en daar een duik maakten. Daardoor dacht ik dat het mij meteen ging lukken, maar helaas. Goed gelachen hebben we wel, en dan heb ik maar gaan liggen op die sup en zo dan gezwommen tot het einde. Zoals ik al zei, niet meteen wat ik gedacht had, maar wel goed gelachen… 🙂
Nadat er een paar mensen van onze groep op die sups waren geweest, konden we wel terug naar het meer, want de wind was wat meer gaan liggen, en dus konden we met een kano, raftboot of motorboot op het meer gaan. Eerst hebben we de kano geprobeerd. We zaten met twee in een kano. Ik had meteen het gevoel van vorig jaar terug. Echt genieten op dat water, en van het uitzicht. Het doel was om naar een eiland op dat meer te roeien. Op zich lukten dat redelijk goed, tot de andere van onze groep kwamen storen door met een motorboot (meer) golven te maken. Daar ging ons ritme…
Verder waren konden we nog gaan zeilen, maar door te harde wind konden we dat helaas niet meedoen. Dan zijn we maar gaan eten, want na al dat zware rooiwerk smaakten het eten eens zo beter.
Na de middag zijn we op het droge gebleven. Eerst gaan verkennen wat we nog allemaal konden doen. We kwamen een speleobox tegen, en ik had direct nostalgische herinneringen. Zo lang geleden dat ik dat nog eens gedaan had. Toen als kind, maar nu ben ik wel wat anders gebouwd. Ik vroeg aan die begeleider “tot welke lengte kan je dat doen”, die man antwoorden heel rustig “ik ben zelf 1m85 dus jij gaat dat ook wel kunnen, zolang je maar met je handen eerst gaat” Even nagedacht, maar toch maar erin gegaan. Echt leuk was het, dus ik ben er goed uitgekomen, als we de blauwe plekken er niet bij rekenen…
Daarna nog wat gesprongen van een hoogte op een groot kussen, en de dag zat erop!
Wat een dag, maar toch blij dat hij gedaan was, moe maar voldaan.
Foto’s en video’s vind je hieronder.
Elias H.
Memorial VanDamme 2023- De Special Influencers waren daar ook bij!
Hallo,
We dachten dat de Special Influencers wat verdwenen waren van het toneel, maar blijkbaar toch niet. Toen we de mail kregen om naar één van de grootste atletiek meetingen mochten gaan, dan waren we heel blij, dat we nog iets konden doen voor publiciteit. Dus samen met Celine, Dimitri, ik en iemand van Special Olympics werden we verwacht aan het koning bouwdewijn stadion op de heizel. Het deed mij echt wel goed, ik had een drukke week gehad, maar dit was echt wel iets om naar uit te kijken. En dat allemaal op één avond, dit ging mij goed doen, dat wist ik al.
Alles wat we hebben gedaan en gezien vertel ik in dit blogbericht.
Vrijdag 16u, vertrekken naar Brussel met de trein vanuit Leuven, om dan mijn zus te ontmoeten in Brussel Zuid. Ik was best wel exited, maar gelukkig was ik niet alleen. Ergens was ik ook blij, dat ik niet alleen in Brussel moest rondlopen. Ook voor de franse taal was ik blij dat mijn zus erbij was.
Afspraak was om 17u aan de parking van de Belgische voetbalbond. Het was even wachten op de andere, maar ja, was logisch, want parkeren in brussel is niet zo gemakkelijk als je weet dat een van de grootste sportavonden in de buurt is.
Eenmaal allemaal samen kregen we onze eerste missie: Ontmoeting met Kim Geveart, zij was de “Meeting Director” van de Memorial Van Damme. Heel lieve, leuke vrouw, en natuurlijk een icoon bij onze belgische atletiek geschiedenis. Ze stelde ons meteen op het gemak, en na een paar foto’s zei ze nog tegen ons “als jullie iets nodig hebben, en hoor ik het graag”. Wat lief van haar.
Missie twee van de avond: een beetje content maken voor Special Olympics bij … smurfen… Ja, waarom snapten ik niet zo goed, maar leuk toch. Voor de filmpjes en de foto’s van die avond vind je op de socials van Special Olympics Belgium of de Special Influencers. We amuseerde ons daar wel mee.
Toen was het tijd om gewoon te genieten van de memorial op zich in het stadion. Voelde echt goed, om ook gewoon eens te genieten van de sfeer daar, want soms bij Special Influencers moeten we veel doen, en daardoor hebben we minder tijd om te genieten van het evenement zelf. Nu was dat dus anders, en daar genoten we echt wel van.
Op een gegeven moment, zagen we dat er enkele SOB atleten achter ons zaten in het stadion. Blijkbaar waren dat de atleten die voor SOB naar Berlijn gaan in de atletiek. Dat weten we dan ook weer, maar opeens waren die weg. We vroegen ons echt af, waar die naartoe waren. Even laten zagen we dat er atleten een ere ronden deden op fietsen op de piste. Dat waren de atleten van Tokio, gevolgd door onze SOB atleten (die achter ons zaten), en dan nog de Paralympische atleten die naar Tokio waren geweest.
Dat was echt mooi om te zien. Al die atleten verdienen de aandacht, want elk op zijn manier hebben een geweldige prestatie geleverd voor ons belgenland.
Sfeer, dat was het woord daar. Sfeer, veel sfeer. Iedereen stond recht voor zowat elke atleet, en dan als de lichten doofde voor de muziek op het einde. Wat een avond. Ik heb echt genoten van atletiek, van sfeer, van emoties maar vooral van trots op ons land, dat ze dit toch allemaal georganiseerd krijgen en zoveel buitenlands toppers naar de Memorial gebracht hadden.
Hieronder nog wat foto’s van die avond, maar zoals ik al zei, je vind er alles van op de socials van SpecialOlympicsBelgium en TheSpecialInfluecners.
Tot snel,
Eias
Terug kunnen sporten, na gevolg van Apojo-cup! – Nieuw project
Hallo Elias hier, weer eens tijd voor nieuwe blogpost….
Voordat ik iets zeg over een ‘nieuw project’, wil ik zeggen dat er wel kleine dingen zijn gebeurd. Ik kan eindelijk terug sporten, na de ondertussen al bekende ‘Apojo Cup’. Want daar was het na het evenement wel wat gebeurd. Even de balans daarvan opmaken: Twee begeleiders ‘out’ met blessures, en ikzelf had last van mijn hamstrings, maar nog veel pijnlijker was dat er iemand met toppen voetbalschoen op mijn enkel was gaan staan. Daarom dus zelf even stilgezeten. Op het eerste zicht was dat even een dipje, maar na een paar dagen genoot ik ook wel van de rust momenten die ik daardoor kreeg…
Dan heb ik vooral gefocust op TandemDoublePower. Want dat is echt belangrijk voor Sander en zijn nieuwe piloot Niels. Zelf deed ik daar al een tijdje de socials voor, maar nu dus volledige website gemaakt. Ga daar zeker eens heen voor alles over TandemTeamDoublePower.
Ook heb ik gewerkt aan een plan voor een nieuw project dat ik ga starten met Celine (ja, mijn collega van bij TheSpecialInfluencers!). Ondertussen daar al vaker over vergaderd, en plannen concreter gemaakt. Meer kan ik daar nog niet over zeggen. Ik kan alleen deze foto onderaan delen…
Tot snel, Elias
Afscheid van een vriend | De “Apojo Cup”
De zomer loopt op zijn einde, er was nog niet zoveel gebeurd rondom mij maar de voorbije weken is er wel het een en ander gebeurd waar ik nu openlijk kan over praten. Al moet ik wel zeggen dat het niet altijd leuk was. In dit bericht vertel ik wat er allemaal gaande was.
Om maar te beginnen met de pijnlijkste. Enkele weken geleden kregen we in de zwemclub whatzapp een bericht dat nooit leuk is. Er stond: “Onze zoon zijn hart is gestopt met kloppen”. Eerst wist ik niet zo goed hoe te reageren. Wat? Is hij overleden? Zo plots? Een jongen van 19 jaar? Ik moest het even verwerken. Dit komt als bom, niemand had dit verwacht. Dit was echt verschieten, en ik wou (samen met ons zwemteam) hem een waardig afscheid geven. Omdat ik vaker teksten schrijf, heb ik een tekst geschreven voor hem, al moet ik wel zeggen dat deze manier van schrijven toch helemaal anders is. Heel emotioneel, de woorden waren moeilijk te vinden, terwijl ik met tranen in mijn ogen de tekst afwerkte. Toen ik het bericht kreeg dat ik mocht voorlezen op her afscheid, heb ik toch nog even gedacht of dat ik niet nog iets extra kon doen, om hem te eren. Want hij was een topper, een echte kampioen in en rond tet zwembad. Zo gezegd zo gedaan. Tegen het einde van mijn tekst die ik las, ben ik naar de kist gestapt en heb een medaille daarop gelegd met de woorden “jij bent en blijft onze kampioen”. Echt recht uit het hart, en over hart gesproken, hij blijft in mijn (en natuurlijk bij vele) hart. Het gaat je goed…
Na dit nieuws had ik echt geen gemakkelijke periode. Ik had minder zin in vanalles, en vond weinig rust. Mijn hoofd werd soms wel echt zot. Gelukkig heb ik de juiste mensen rondom mij, en met een combinatie van rust en werk kon ik mijn gedachten wel verzetten. Jullie kunnen wel begrijpen dat dit niet gemakkelijk was.
Gelukkig was er iets waar ik echt wel naar uit keek. Een evenement op 5 augustus met Apojo, waar ik al maanden naar uit keek. Jullie hebben op mijn socials ongetwijfeld dit zien voorbij komen:
Deze affiche heb ik zelf gemaakt in opdracht van een begeleider van Apojo. Maar her ging mij vooral over hoe leuk dat dit ging worden. Nu ben ik misschien nogal rond de pot aan het draaien. Wat was dat nu eigenlijk?
De Apojo Cup! Een voetbal wedstrijd waarbij iedereen welkom was van Apojo om samen te spelen of iets te komen drinken in en rond het kunstgrasveld in Aarschot. De teams waren een mix van bewoners en begeleiders (mannen en vrouwen), wat het natuurlijk echt wel leuk maakte. Zoals gezegd had ik hier echt naar uit gekeken. Zeker na dat pijnlijke nieuws wat ik hier vanboven al neerschreef. Ook mijn beste maat Sander was erbij bij de Apojo Cup. Hij kwam een dagje op bezoek in Apojo, en ik was heel blij dat hij tijd had gemaakt voor mij die dag. Want hij begint ook echt druk te hebben met zijn sport. Maar daarover meer in een eventueel komend blogbericht. Terug naar de Apojo Cup. Zoals gezegd bestonden de teams uit combinatie van begeleiders en bewoners, al is begeleiders niet echt het juiste woord, ik kan beter zeggen personeel. Want in mijn team zat een kinesist. En in het andere team zat een technische medewerker. Dus ja, echt een mix van deelnemers. Dit kon toch niet anders dan goed lopen?
Het was echt een top dag. Iedereen heeft zich heel hard geamuseerd en alle delen van dat evenement waren goed voor Apojo. Je had de jeugd die hun energie kwijt kon, je had mensen die konden komen kijken en iets drinken, maar ook de oudere generatie van bewoners deden een wandelingetje voor te komen, dus ja voor ieder wat wils. Uiteindelijk werd het 4-1. En mooie uitslag, maar vooral een mooie dag.
Jullie lezen het, ik hen wat meegemaakt. Met deze gebeurtenissen weet je pas echt hoe het leven gaat. Geniet van elk moment lijkt het, want het kan ineens keren. Momenteel gaat het beter met mij, maar ik kan echt oprecht zeggen, dat dit niet zo gemakkelijk was.
Elias Hendrickx
Vrouwen in Sporten – mooi om te zien
Laten we beginnen met een paar afbeeldingen. Want dat zegt al veel over het onderwerp…
Dit vond ik deze week op sociale media
Voila, dit zegt al veel, niet?
Jammer dat dit soms nog niet echt ingeburgerd is. Je hoort vaak over sport, maar dan (helaas) over mannen sporten. Echt jammer, want waarom zijn mannelijke (top-)sporters meer dan vrouwen (top-)sporters?
Alles is gescheiden met elkaar. Enkel bij korfbal is het gemengd. Het kan dus, al snap ik het ook wel, maar goed daar ga ik niet verder op in.
Ik wou gewoon even het punt maken, dat het jammer is dat we minder vaak horen hoe de vrouwelijke sporters het doen.
Deze week las ik ook een post van Team Belgium over dat het een jaar geleden was dat Nina Derweal in Tokio GOUD won! Toen heb ik toch ook gereageerd, en met resultaat dat ze het een ‘duimpje’ stuurde.
Het lijkt dat het allemaal gaat om de bekendheid en geld. Jammer, maar zij zijn even harde (top-)sporters. Dus ben ik heel blij met berichten of posts over vrouwelijke toppers in de Sport!
In G-Sport hoor je amper iets van de ‘verschillen’ tussen vrouwen en mannen in hun sporten. Elke wedstrijd in de zwemcompetitie is iedereen er, het gebeurd soms zelfs dat er dan een jongen mee zwemt met de vrouwen. Al moet ik wel zeggen dat heeft te maken met kleinere groepen, maar dat het kan toch prima?
Bij de Special Olympics doen ze bij de triatlon zelfs alles door elkaar. Daar fietsen de vrouwen ook gewoon soms tussen de mannen. En als ik het zo hoor daar ter plaatse is dat niet eens een probleem. Elke zijn klassement maar toch samen in de ‘race’…
“Iedereen telt” zeggen ze bij Special Olympics (Belgium), en dan gaat het volgens mij niet enkel over ‘beperkingen’.
Om maar te zeggen,
Geniet van (G-)Sport.
Elias
Trampoline Park met collega Special Influencer
De zomer is al bijna half, bedoel dan specifiek de zomervakantie. Zelf heb ik ook heel hard genoten van een paar weekjes vakantie, en even alles los gelaten van (g-)sport maar nu is het eind juli, en kan ik weer volop focussen op sportieve doelen (meer daarover later meer in een ander blogbericht).
Nu heb ik toch een leuke activiteit gehad waarbij vriendschap, genieten en sport gecombineerd werd. Ja hoor, het kan! Trampoline park is het geworden. Super leuk om te doen, en toch redelijk sportief. Ook sluit het aan bij wat ik vroeger als kind nog heb gedaan —> toestelturnen. En ik was in goed gezelschap, want wie anders kan je veel leren en heb je fun mee als met Celine. Je kent haar vast van de Special Influencers, maar natuurlijk een echte top-sporter in de gymnastiek (volg haar op sociale media “Special_Gymnast_Celine”). Dit kon toch niet anders dan fun betekenen…
Wat ooit begonnen was als stoere taal, waarbij Celine eens vroeg aan mij of ik een salto kon maken. Ik zei direct “ja, van vroeger bij de turnclub (ProPatria Wijgmaal), dus moet lukken”. “Wil ik wel is zien dan” klonk het dan. Laten we eens naar een trampoline park gaan. Dan kunnen we van elkaar leren. Want Celine kan het technisch wel beter kan ik al verklappen…
Wij dus met ons twee naar Mega Bounce in Hoboken, voor een namiddagje springen. Allebei hadden we er veel zin in. Gewoon gaan dachten we. Op zich dus heel leuk, maar we hadden wat tegenslag dat er nogal warm was in de hal (waarschijnlijk) door de hittegolf van vorige week. Dus na een dik uurtje springen was het al bijna genoeg geweest.
Ik heb wel veel geleerd van Celine. Vooral bij de achterwaartse salto, dat ik mijn knieën moest vastnemen in de lucht. Op zich durf ik wel wat, maar ik doe steeds hetzelfde en kon ook niet echt zuiver op mijn voeten terecht. Ieder zijn sport zeker… 🙂
Daarna hebben we nog wat nagedacht over komende video’s en projecten die we samen hebben.
Dat maakte de dag wel lang voor mij… Maar wel super leuk.
Hieronder vind je nog wat videootjes van de ‘backflips’. Geef maar gerust een reactie hieronder achter van welke salto het mooiste is, of wat jij al kan op zo een trampoline..
Elias
UitSTAP naar Runners’ Lab
Het is vakantie, de zon schijnt het is zomer, laten we genieten van de vakantie. En dat doe ik wel hoor, maar toch al beetje nadenken en voorbereiden op komend sport jaar. Al moet ik wel zeggen dat mijn trainingen even stil liggen…
Ik heb eigenlijk wel een probleem aan mijn rechter voet. Vooral bij het lopen merkte ik dat ik scheef liep. We dachten dat het eerste vooral lag aan steunzolen. Die draag ik al jaren niet meer, en dat past ook niet in elke schoen. En we nu toch over schoenen bezig zijn, wel daar ligt het probleem. Bij de ene schoen loop ik beetje schever als bij andere.
Om dat vast te stellen ben ik op uitstap gegaan met mijn broer daar de vriendin van en nog een broer. Wij dus met vier naar Runners’ Lab in Zaventem.
Even rijden maar goed, we weten waarom we daar naartoe gaan. Ik wou nu echt de juiste sportschoen kopen voor het lopen. Zelf had ik eigenlijk geen resource gedaan over die winkel. Een winkel? Wel ja eigenlijk is het winkel maar met extra service voor het opmeten en het testen van schoenen. Meteen als we daar binnenkwamen zag ik meteen hoe professioneel het allemaal is, duidelijk mensen met veel ervaring en verstand. Mijn vraag naar Hanna was meteen “zijn dat dan kinesisten?” Ze wist het niet goed, maar wel mensen uit de sportwereld bleek al snel.
Allemaal goed en wel, maar hoe werkt het dan daar?
Je maakt een afspraak online, en dan ga je daar naartoe. Het eerste wat ze je vragen, is of je veel loopt, en een beetje verteld over je sport verhaal. Ik natuurlijk direct verteld dat ik een G-atleet ben, en dat ik meedoe aan de Special Olympics.
Daarna beginnen de testen. Eerst moet je lopen op je blote voeten om te kijken hoe je je voet neerzet tijdens het lopen. Er was dus een korte rechte lijn in pist voor te lopen, en in het midden van die lijn, is er een ‘druk plaat’, waar ze dus die data uithaalden.
Snel na het lopen, krijg je te zien op de computer hoe je voet op die plaat kwam. Bij mij bleek het dus inderdaad dat mijn rechter voet echt beetje afwijkend is.
Op blote voeten loop je niet, dus je hebt nog schoenen nodig, waarvoor je echt wel naar daar gaat. Dus lopen met schoenen dan. Ze gaan schoenen dan halen die het beste aansluit bij de data van daarvoor. Ik was echt verschoten hoeveel verschillende types sportschoenen.
Na een paar keer lopen met verschillende schoenen, hebben we de ideale sportschoenen gevonden.
Super leuke ervaring en nu zeker goede schoenen maken het lopen aangenamer.
Footbal Girls Leuven met een verhaal
Jullie zagen het alvast op de socials van G-SportSE, maar ik vond wel dat ik wat meer uitleg kon geven, want het is meer dan enkel die mooie voetbalclub. Een deel van het verhaal las je al op de socials.
Lees hier het verhaal van GIRLS Footbal club Leuven…
We zijn nog maar net verhuist, en ik zag de buren al op de sociale media verschijnen. Ik was zo blij om te zien dat de buurman zo in het nieuws kwam, hij mag er terecht trots op zijn.
Soms zit het leven wat raar in elkaar. En moeten we ineens afscheid nemen van iemand die we graag hebben. Maar dan merk je pas wat je kan doen voor die persoon.
De wens van het buurmeisje was om een echte topper te worden in het vrouwen voetbal. Ik moet jullie niet vertellen dat het niet zo simpel is om een voetbal club te vinden voor meisjes en vrouwen. Hmm, nee misschien druk ik mij verkeerd uit. Het vinden is geen probleem, maar eentje die nog dicht is bij je woning, dat is ook nog een punt.
Voor mij was het vooral mooi om te zien, dat ze ervoor in de media kwamen. Die prijs van het stad Leuven is meer dan verdiend. Veel succes nog dames!
Enkel Sport in mijn leven? Nee hoor, blijf jezelf uitdagen
Hallo, vandaag een misschien raar bericht, maar ik wil het bij G-SportSE niet enkel over sporten hebben. Meer bedoeld over wat ik zelf meemaak dus niet enkel sport.
Ik kreeg de vraag vaker, en dat was eigenlijk ook meer de bedoeling van de blog. En zo krijgen jullie meer inzicht over Elias en wat hij bezighoud, dus niet enkel over Elias de G-Sporter.
Maar goed, er wordt nog wel getraind hoor. Al is het druk door kleine dingen rondom mij. Het heeft nog wel ergens te maken met sport, want ik had de voorbije week veel contact met vrienden en familie, en die waren zo trots op alles wat er allemaal rond Special Olympics gebeurde. Dus dat gaf mij wel een goed gevoel, al blijf ik natuurlijk ook Elias, en dat wil ik nu vaker uitbeelden. Het is niet omdat je veel meemaakt in de Sport dat je geen (persoonlijk) leven hebt. Maar goed, nu draai ik misschien veel rond de pot. Wat is er dan veranderd Elias? Hoor ik jullie al zeggen.
Om maar meteen te zeggen, ik ben een studie begonnen; Social Media Marketing. Dat is voor mij echt wel een grote stap, want de schooltijd is al een tijd die lang door is. Ik had nood aan een nieuwe uitdaging.
Voor nu dus een beetje een inkijk in mijn leven, ook een beetje buiten de G-Sporter. De sport is nooit ver weg, maar het leven is meer dan alleen sporten, en daar ben ik ook wel achter gekomen afgelopen maanden.
Ik heb ook al nagedacht over mijn verdere stappen in de sport. Bij het zwemmen raak ik een beetje uitverteld. Er komt echt wel goede jeugd bij, en ik wordt volgend jaar ook al bijna dertig, dus het is normaal dat ik nu al een beetje nadenk over de stap na het zwemmen. MAAR volgend jaar heb ik nog de grootste uitdaging van mijn ‘sportcarrière’ meer daarover na de zomer. Het idee om iets nieuws te zoeken voor na het zwemmen, speelt al een tijdje in mijn hoofd, en na de specials was het nog duidelijker geworden.
Over wat heb ik het dan eigenlijk? Wel ik ben van plan om triatlons te doen. Een exact plan heb ik nog niet, maar als het concreet word, dan lees je dat wel hier op G-SportSE.
Laat gerust hier een reactie achter 🙂
Tot het volgende bericht,
Elias