De draad oppikken in die sport van vroeger…
Dag allemaal,
Terwijl we kunnen genieten van de kerst- en feestdagen heb ik nog best wel verassend nieuws. Mijn werkschema wordt aangepast vanaf januari en dat brengt een nieuwigheid met zich mee. Ik ga terug netbal spelen. Dat kwam eigenlijk wel echt uit het niets. En het is zowel als training als als competitie. In dit bericht wil ik vooral even kaderen wat ik al in het verleden heb gedaan met netbal.
Even een overzicht dus…
Het begon allemaal ergens vier jaar geleden. Ik had een voormiddag vrij op maandag en ging even mee netballen met het dagcentrum. Eigenlijk vooral om eens kennis te maken met die sport. Ik had dat nog nooit gedaan. Als G-Sporter sta ik open voor verschillende sporten te leren kennen.
In het dagcentrum doen ze aan competitie en gaan ook met hun netbal-team naar de Special Olympics. Ook zit er veel talent in Apojo voor de sport. Zelf was ik eerst niet van plan om mee in de competitie te gaan. Want ik had het ook druk met mijn eigen sport, wat in die tijd zowel zwemmen als triatlon was.
Toch had ik na een aantal trainingen door dat ik het echt heel leuk vond. “Waarom geen competitie meedoen Elias?” vroeg de coach. Eerlijk gezegd heb ik niet moeten twijfelen, en heb ik meteen “JA” gezegd. Super spannend wel zo een eerste wedstrijd, maar die ging best wel goed. Ik kan mij nog goed herinneren dat ik vooral verschoot van het niveau van die andere ploeg(en). Voor mij was het echt nog maar het begin, ik kende de regels nog niet helemaal.
Een paar jaar van trainingen en wedstrijden later, was het in 2018 een top jaar voor ons netbal team. Zoals gezegd ging ik geen netbal doen op de Special Olympics, maar toch was 2018 een top jaar. Tegen het einde van de competitie stonden we gelijk met Wijchmaal. En als laatste wedstrijd moesten we tegen hun spelen. Alles of niks dus.
Het team had er zoveel zin in. Er waren wat spanningen in ons eigen team, maar de coach geloofde in ons, en dat was echt goed te zien op die wedstrijd. Wat uitdraaide op een overwinning, niet alleen van die wedstrijd maar ook kampioen van 2018.
Of we ooit nog eens kampioen worden, kan ik (nog) niet zeggen, maar ik kijk er wel naar uit om mij volledig te kunnen smijten in de competitie en trainingen. Mooie kans en ik ga ze grijpen…
Voila,
Maak er nog mooie dagen van, en tot snel,
Elias
Team Berlijn gaat samen trainen in Geel…
Mijn vrijdag was toch al een beetje anders dan anders. Al was dat vooral omdat het dan makkelijker was te organiseren was. Want er stond toch iets bijzonders op de plannen… jaja we hadden nog eens een training ingepland met ons zwemteam voor de Special Olympics World Summer Games in Berlijn… spannend maar wel super belangrijk…
Afspraak om 15u aan het zwembad van (Z-)Geel. Ik was wel wat vroeger daar dan de andere, dat kwam doordat mijn bussen niet goed uitkwamen. Dan maar even wachten in cafetaria… stilte voor de storm…
Ik zat daarna even buiten, omdat ik dan zelf beter kon zien wil er allemaal aankwam, klinkt misschien beetje raar, maar dat voelt beter aan voor mij…
En ja hoor, niet veel later kwam Annelies aan, dat is één van onze coaches voor Berlijn. Toch was het nog heel vroeg, het was toen ook maar 14u30. Gelukkig kwam niet veel later ook de rest toe. We waren met drie zwemmers en hadden er zin in…
De training zelf…
Het eerst uur was het heel heftig, veel lengtes, veel oefeningen maar ook veel techniek, wat had ik een moeite om Jef bij te blijven. Maar goed, het is niet tegen elkaar, maar gewoon je best doen. Eigenlijk leer ik best wel veel van hun, zowel van de coaches als van Jef zelf.
Daarna hebben we een half uurtje ‘gespeeld’ in het water, dat is altijd leuk. Daarbij draait het niet echt meer om zwemmen, maar vooral om het groepsgevoel.
Dus een heel goede maar ook leuke training gehad. Nu zijn we als team weer een stapje dichter bij … Berlijn…
Nog zes maanden…
Elias H.
Vlinderslag samen met Hans
Ik had in de reel en short een beeld voor jullie dat ik niet kon gebruiken die diezelfde reel/short. Maar hier is hij dan:
Jaja, ik kan terug zwemmen in Aarschot!!!
Hallo volgers,
Vandaag eens heel goed nieuws, naar waar ik al een heel tijdje naar uit keek. Je leest het natuurlijk al in de titel, ik kan terug in de week zwemmen in Aarschot. Eigenlijk ben ik zo exited dat ik er gewoon ook een berichtje over wou maken.
De meeste die mij goed kennen, weten dat als ik ga zwemmen dat ik dat heel vroeg doe, want om zeven uur s’ochtends start ik in het water (of toch ongeveer), maar omdat ik goed op tijd moet eten staat mijn wekker om half zes.
Zelf werd ik wakker al voor mijn wekker. Vond ik eerst wel super raar, maar na even nadenken werd er al veel duidelijk. Had waarschijnlijk te maken met dat ik al wat zenuwen had om terug te gaan zwemmen zo vroeg, dat mijn biologische klok zei “opstaan om 5u30”… Zot maar wel handig…
Zo vroeg dus naar het zwembad vertrokken. Ikzelf was er als eerste, maar wat had je gedacht, het was nog bijna een half uur voordat het zwembad openging. Je kan nu wel voorstellen hoe excited ik eigenlijk wel was. Bij de toegang naar het zwembad was ik ook eerst. Zoals als gezegd niet voor wedstrijd maar voor de nieuwsgierigheid…
Het eerste wat mij opviel aan de ingang van de kleedkamers, was dat er nieuwe omkleed ruimtes waren. Niet meer het gele van vroeger, maar mooi houtachtig bruin. Al stonden er vanachter ook nog de ‘oude’ gele hokjes. Verder daarna viel ook op dat er nieuwe lockers waren. En daar valt nog wat over te zeggen. Want het is nu met een vier cijferige code die je zelf moet ingeven. Gelukkig is het wel mechanisch en niet electronisch, want dat zag ik vroeger al in SportOase Leuven, en dat was niet echt een succes.
Na even zoeken, had ik het door. Maar omdat ik het wat sneller doorhad, heb ik andere geholpen, met als gevolg dat ik niet als eerst in het zwembad was. Maar goed, het was zalig. Het water was warmer dan anders. Is dat omdat ze geld uitsparen nu alles energiezuiniger is, of omdat het zwembad eerst moet opgewarmd worden, om dan terug naar de juiste temperatuur te gaan, maar goed het was zalig…
Zelf heb ik veertig minuten gezwommen, en met als totale meters 1500, wat dus niet zo heel slecht was. Tuurlijk smaakt dit naar meer, en na de feestdagen gaan we volluit voor Berlijn…
Dikke proficiat aan alle mensen die hebben meegewerkt aan de vernieuwing van het zwembad. Echt knap werk…
Elias
We gaan door met wedstrijden… Nu was het Vilvoorde
Hallo,
Hier ben ik nog maar eens met een wedstrijd verslag blog bericht. Ja, ik weet het, het gaat allemaal snel maar dat is soms niet slecht voor het wedstrijd ritme…
Voorbije weekend dus de competitiewedstrijd in Vilvoorde. Voor mij de tweede van het seizoen. Hoe dat die ging, lees je hier…
De weken voordien heb ik redelijk wat rust gehad (buiten dan het familieweekend in Durbuy), waardoor ik ook goed presteerde op trainingen. Ik voelde dat het goed zat, er was focus, er was vertrouwen, dus het kon niet mislopen mentaal dan.
Vilvoorde is natuurlijk niet zo heel ver voor ons als Leuven Aquatics, het kan veel ‘erger’.
Bij aankomt was ik de laatste van het team, en kon dan direct naar de kleedkamers en daarna naar het zwembad. Verassend genoeg waren we de eerste aan het bad zelf. De andere clubs zaten in de cafetaria of waren zich nog aan het omkleden. Wat het voordeel geeft dat we als eerst onze stoelen konden kiezen alsook eerst beginnen met inzwemmen. Over inzwemmen heb ik het nog niet echt gehad op deze blog, misschien willen jullie weten wat dat eigenlijk is. Wel eigenlijk is dat heel simpel, namelijk de opwarming. Ja ik hoor het jullie al zeggen, “waarom schrijft die Elias dan niet gewoon opwarming”, wel dat is een term die ik zelf altijd raar klinken vond. Inzwemmen is dus opwarmen…
Wedstrijd zelf dan…
Het eerste dat we moesten doen was de 100m vrije slag. Op zich nog niet het belangrijkste nummer, maar wel een blijver en klassieker op wedstrijden. Deze keer moest ik niet tegen Jeff maar tegen andere toppers waaronder Michael, wat dus ook een kanjer van een concurrent is…
De eerste 50 meter waren heel opgaand tegen hem, we blijven mooi bij elkaar, met misschien een aantal centimeter in het voordeel voor hem. Gelukkig had ik een goede opbouw, en heb de laatste 25m alles nog gegeven, wat mij de eerste plaats opleverde. Dit ging al goed…
Na de 100 meter vrije slag heb ik iets gedaan, waar ik maar sinds vorige wedstrijd ben mee begonnen, namelijk vlinderslag. Super vermoeiend, maar zelf vind ik het leuker en leuker worden. In het team van Leuven Aquatics zit ook een zwemmer die ook vlinderslag doet. Onze Hans doet dat echt al jaren, en dan (weer) met Michael was het toch redelijk spannend. Hans werd derde en ik tweede, dat belooft voor de rest van het seizoen…
Voor de lezers die mij op de voet volgen, of die wel al weten wat ik allemaal doe op wedstrijden, kunnen zeker al raden wat het volgende was in het rijtje van drie individuele nummers is. Ja, de 50 meter vrije slag. En daar valt veel over te zeggen…
Ik wou samen met Michael daar 50m vlinderslag zwemmen, maar hij liet mij in de steek en deed zelf crawl. Maar goed, nu heb ik een tijd voor die langere afstand in dat nummer. Dus geen toptijd daar, maar wel voldaan met goede focus, wat ik dus al zei in het begin van dit bericht.
Daarna nog normaal één onderdeel: de aflossing. Op voorrand wist ik dat ik enkel met Berlijn moest zwemmen. Dat was niet zo leuk voor Leuven, omdat ze daan maar met drie waren. Na een kort overleg met wedstrijdleiding mocht ik toch de beidde doen, de doorslag was omdat de ene 4X25 was (Berlijn) en Leuven de 4X50 was. En ik heb er zo hard van genoten, echt van allebei.. Mooi om deze wedstrijd mee af te sluiten. Wat was het weer goed. Zo zie je maar, met de juiste focus en ingesteldheid kom je heel ver…
Hier nog even de tijden van de volledige wedstrijd:
1.12.0 op 100 vrije slag
17.9 op 25 vlinder
38.6 op 50 vlinder
14.3 in de aflossing 25 vrije slag
31.3 in de aflossing 50 vrije slag
Elias
Short/Reel – Vlinderen in Vilvoorde
Voorbije weekend kreeg ik de vraag om video’s ook op het blog overzicht te zetten…
Bij deze.
Elias