61ebe3d2-ce67-4659-97bd-f0241c633e59.png

De Special Olympics 2022: De dagen van de spelen (deel 2)

by with No Comment EliasSpecial Olympics

(Voor deel 1 van het verslag van de Special Olympics, klik hier)

Hallo, we zijn nu al een week na het einde van de Special Olympics, en ik had jullie nog het verslag van de laatste dagen beloofd. Nu lees je dus de rest van Specials…

Na de lekkere bbq van de tweede dag, gingen we goed op tijd slapen, want de specials zijn nog niet gedaan…
Eindelijk gingen mijn Special Olympics beginnen. Nu kon ik mezelf bewijzen in het zwembad. Vandaag stond de 50 meter vrije slag en 50 meter rugslag op het programma. De vrije slag zag ik goed komen, maar die rugslag is of blijft toch een probleem. Bij rugslag was vooral het probleem dat ik dat echt bijna nooit deed in competitie, dus het ging spannend worden… Maar goed, we doen het gewoon, en we zien wel…

Samen met mijn ouders ging ik dus naar het zwembad op een aparte site, in Eigenbrakel. Super mooie site, veel parking, al was het zwembad zelf niet zo heel groot. Normaal zijn wij gewoon dat we op grote toernooien in een 50 meter zwembad zwemmen, maar dat blijkt enkel op het BK zo te zijn. Maar goed 25 meter is natuurlijk ook goed.
Het begon direct met de topper de 50 meter vrije slag. Iets waar ik normaal gezien wel goed in ben. Al hadden we Jeff en co ook in de reeks. De prijzen worden pas uitgedeeld aan het eind van de meet, dus ik ging er volledig voor. Ik had meteen het groepsgevoel al in de kleedkamer. Precies allemaal vrienden, en dat was zo leuk. Eenmaal op de blok natuurlijk volledige focus.
De wedstrijd zelf voelde eigenlijk zoals een BK bij de 50 meter vrije slag. Gewoon duiken en alles geven. Jammer wel dat Jeff weer aan het kortste eind greep, hij pakte de gouden medaille en ik de zilveren. Best mogelijke resultaat dacht ik al.
Daarna was het tijd voor de 50 meter rugslag, zoals ik al zei, niet zo simpel, maar wel met een verrassend einde. Veel herinner ik mij er niet meer van, alleen dat ik het moeilijk had, en dat Hans (van Leuven Aquatics) knap voor mij was. Mijn verdict: 4de plaats, ben ik best tevreden mee.

Voor de rest van de dag, heb ik mij weer bezig gehouden met alles rondom de Special Olympics, zoals de voorbije dagen (interviews, kijken naar andere sporten, met mensen praten). Heel vermoeiend, maar wel allemaal super leuk. Als ik van het zwembad terug was bij de groep, was het ook leuk om de verhalen van de andere sporters van Team Apojo te horen. Wat een toppers allemaal!!!

Na een hele drukke dag bij de pistes, gingen we terug naar ons verblijf in Boutersem om weer lekker te eten en te genieten van een leuke avond met muziek, dans, optredes van sommige en dat natuurlijk in gezelschap met een drankje en een chipsje. Gewoon ontspannen na alweer een drukke Special Olympics dag…

Dag 4 (zaterdag) begon nogal hectisch, want we moesten onszelf niet alleen klaarmaken voor de dag, maar alles moest ook opgeruimd worden. Alle valiezen en rugzakken in de bus zetten, en natuurlijk ook ontbijten. De ochtenden waren meestal best wel rustig. Iedereen moest altijd voor 9u opstaan, maar de meesten waren al vroeger wakker. Tja, iedereen heeft gewoontes, en dat is zeker okee. Na alles ingepakt was, gingen we weer elk naar onze sites. De atletiek en de triatleten naar Louvain-La-Neuve, en ik naar de zwembad voor mijn laatste onderdeel de 50 meter schoolslag. Over dat laatste onderdeel dat was natuurlijk ook voor de triatleten. Nu wisten ze hoe goed ze het al deden, en konden ze nadenken over een plan voor de posities. Gelukkig hebben we daar onze coach Toon voor. Ik had er het volste vertrouwen in. En ja hoor wat dede ze het goed bij het lopen. Zelf was ik er niet, maar ik hoorde achteraf al genoeg verhalen.
Om het nog eens over het zwemmen te hebben, de 50 meter schoolslag moest nog gezwommen worden. Ik hoopte voor de wedstrijd op nog een podium plaats, en dat leek wel haalbaar. Weer zat de sfeer goed in de kleedkamer en weer goede focus bij de startblok. Ik dook erin, en de schoolslag begon. Het was echt lastig, maar dan toch uiteindelijk vierde geëindigd.

Tijd om de Specials af te sluiten met een bezoek aan de kebabzaak in Aarschot, voor een vettig avondeten.
Ze zitten erop… Ik hoop snel weer veel te posten over de Special Olympics. Maar voor nu, is alles gezegd, voor foto’s en video’s kan je terecht op de socials van G-SportSE.

Tot snel,
Elias Hendrickx

61ebe3d2-ce67-4659-97bd-f0241c633e59.png

De Special Olympics 2022: De dagen van de spelen (deel 1)

by with No Comment EliasSpecial Olympicstriatlon

Hier zijn we dan, op de Special Olympics van 2022 in Louvain-La-Neuve. Eindelijk konden we beginnen aan onze sporten. Jullie hebben zeker al het vorige bericht gelezen van de torch run? Vandaag gaan we verder met het tweede deel van dit grote evenement. Om het makkelijker te zeggen zal ik in het vervolg vaker ‘de Specials’ zeggen in plaats van Special Olympics. Gewoon dat jullie meezijn… haha…

Wat een grote tent zag ik daar staan in het Special Olympics Village. En dat is nog maar een klein onderdeel van de specials. Op voorrand wou ik zoveel mogelijk zien. En ja hoor dat deed ik volop. Ook de vele eet- en drankstandjes waren prachtig vormgegeven. Je zag alleen maar lachende gezichten. Fun en pret verzekerd. Zeker als je weet dat er genoeg randanimatie was voor iedereen, en voor iedereen wat wils.

Toch maar eens beginnen voor wat de meeste gekomen waren… Sporten.
Mijn eerste missie: het begeleiden van de zwemmers voor de triatlon van team Apojo. Enkele mannen en vrouwen van ons team hadden de eerste dag zwemmen. Ik had zelf geluk dat ik erbij kon zijn, want mijn eigen zwemwedstrijden begonnen pas vrijdag. Klaar dus voor team apojo om er mee voor te zorgen dat ze kei hard gaan scoren en er volop voor kunnen gaan.
We hadden wel echt al een klein probleem, ze vonden het zwembad niet. Om eerlijk te zijn, het was niet echt zo goed aangeduid. Gelukkig waren we net op tijd voor onze eerste zwemmers.
In het zwembad was het eerst tijd voor de meisjes. Na een peptalk en meehelpen de zwembril klaar te maken, was het tijd voor hun 250 meter te zwemmen. Het ging van een luie dakje, die focus, die zelfdiscipline. Alleen daarvoor zouden ze al een dikke proficiat verdiend.
De jongens hadden mij meer nodig. Niet perse omdat ze het niet alleen konden, maar mijn tips van bijvoorbeeld vooruit kijken en focussen kwamen meer van pas bij hun.
Bij een jongen ging ik zelfs nog verder. Ik zag dat hij nog meer kon, dan hij op dat moment aan het geven was, dus zei ik “komaan man, de laatste crawl”, en zo gezegd zo gedaan. Hij finisht dus sneller dan verwacht. Wat een team!!! Zo trots!

Na de triatlon ben ik op pad geweest voor vanalles te gaan doen buiten het sporten. Want ik had best nog wel een drukke planning, interviews enzo. Ook ben ik vaak naar Celine geweest. Dat is mijn collega bij de Special Influencers. Zij doet gymnastiek, en best goed ook. Op dag twee haalden zij twee gouden medailles. Ben zo apentrots op haar, wat doet ze dat toch super.
Ook ben ik tussendoor naar het press center geweest. Wat zoveel wilt zeggen als een ruimte waar je alles goed kan zien en waar alles geregeld wordt over publicaties enzo. Zeer interessant om dat eens te zien. Wat doen die dat daar toch zo goed. De grootste redenen om daar eens te gaan kijken voor mij was voor Inge te zien. Zij heeft de Special Influencers opgestart, en we hebben heel aan haar gehad in het begin, en het blijft echt wel een toppertje. Zij doet zoveel voor ons, en dat geeft terug in twee richtingen.

De dag liep daarna wat op zijn einde. We gingen terug naar onze verblijfplaats, om daar onze voetjes onder te tafel te schuiven voor een lekkere bbq die de triatleten en de coaches hadden voorbereid voor ons. Ik moet jullie niet vertellen hoe het voelde om zo lekker te kunnen eten na een zware drukke dag.
Na het eten hebben we het gezellig gemaakt aan een vuurtje voordat we ons bedje in gekropen waren.

Dag twee zat erop.
Voor meer nieuws en foto’s wijs ik jullie graag door naar mijn socials. Binnen enkele dagen meer nieuws over de Special Olympics,

Elias

61ebe3d2-ce67-4659-97bd-f0241c633e59.png

De Special Olympics 2022: Ze zijn begonnen

by with No Comment EliasSpecial Olympics

Dag volgers,
Het is zo ver, we kunnen er na een paar jaar covid weer volledig invliegen met onze eigen Special Olympics. Dus geen virtueel evenement waarbij alles online moest, maar echt met supporters! Ik kan je alvast verklappen dat je dat ook duidelijk voelt hier in Louvain-La-Neuve. Iedereen is zo blij en content…

Torch Run!

Zoals elke (normale) editie beginnen de specials voor team Apojo met een torch run. Dat is zoals de naam al zegt een loop met iemand met de vlam vooraan. In het begin is dat een topsporter, maar na een kilometer, kan iedereen even zijn moment nemen om ook eens met de vlam, euh nee onze vlam te lopen door de straten.

Er was wel iets anders dan anders dit jaar. We liepen eerst rond de vijf kilometer en dan moesten we een stukje allemaal op de bus, om dan daarna nog eens twaalf kilometer te lopen. Ik zelf wou alles uitlopen, maar ik had onverwacht een interview met radio, dus ik heb even een stukje in de bus gezeten.
Team apojo deed het echt wel goed op dat eerste onderdeel van onze Special Olympics. We liepen met zes man het gewoon uit… Nog nooit gelukt, maar het gevoel erna kan ik niet beschrijven. Iedereen zo content, en zo trots op ons zelf. Het kon geen mooiere torch run zijn. Dat was het zeker!

Ons verblijf, en de eerste avond samen

Als je dan in het verblijf komt, heb je maar zin in één ding. Eten. En wat hadden wij (de lopers van de torch run) gelukt met zo een leuke groep, die spaghetti voor ons had gemaakt. Ooo, en die was zo lekker. Achter de lekkere maaltijd, hebben we onze slaapplek mogen ontdekken. Ik slaap helemaal op de zolder samen met de coach en een team maatje.
En over die slaapplaats gesproken, toen ben ik er maar in gekropen, want het gaan nog vier zware dagen worden…
Slaapwel…

1a3ba755-39fc-45b4-a6ad-1f99f7befb18.png

Generale repetitie voor Specials: Atletiekdag in Tessenderlo

by with No Comment EliasSpecial Olympics

Hu? Elias op een atletiekmeeting? Jawel hoor. Waarom ik daar bij was, en hoe de dag verliep lees je hier in dit blogbericht.

Vooraf:

Zoals de titel al zegt “generale repetitie voor de specials”, is dit het laatste (grote) evenement voor de Special Olympics die zoals jullie weten gepland staat in het hemelvaart weekend in Louvain-au-neuve. Normaal gezien doe ik bijna nooit mee aan atletiek meetings, maar ik wou er toch graag bijzijn voor wat reportage en natuurlijk voor het team aan te moedigen. Ik kijk er super hard naar uit.

Ons eigen Special Olympics Team Apojo, bestaat sinds dit jaar grotendeels uit jongeren. Ja, dat hadden we vroeger ook, maar nu echt leeftijden tussen de 21-25, wat dus inderdaad veel jonger is.

Normaal heb ik zelf niks met atletiek, maar ik wou toch graag mee. Want eigenlijk puur sportief gezien, moet ik ook lopen bij de Torch Run op de specials. Nu doe ik mee met de 4 X 100m. We zullen zien…

Tijdens:

Na een halfuurtje rijden kwamen we aan in Tessenderlo. Iedereen had er veel zin in, en vooral voor onze ‘nieuwe atleten’ was het spannend. De wedstrijden waren allemaal dik in orde. Iedereen ging er volledig voor, wat dus mooie resultaten gaf.

Ik moet ook echt de sfeer bedanken. Hu? De sfeer bedanken? Ja, ik bedoel maar, het is fantastische sfeer. Veel lawaai wel, maar wel heel leuk lawaai. Iedereen moedigt iedereen aan. Dat was voor mij even geleden dat ik dat zag.

De 4X100 meter

Na alle individuele onderdelen was er natuurlijk nog de 4X100m sprint. Hét onderdeel waar ik zelf ook mocht aan meedoen. Voor mij was het tot voor dat onderdeel enkel foto’s en beelden maken, dus ik keek er super hard naar uit. Normaal moesten we om 15u30 beginnen. Ja hoor we waren al even bezig daar. Team Apojo had namelijk al een loopafstand om 10u15, dus ja, al even daar dus… Maar dan terug naar de estafette (zo heet de 4 x 100m), we hadden wel even moeten wachten tot we konden starten, want al die reeksen waren op voorrand nog niet echt uitgedacht. We wisten dus nog niet wanneer onze reeks uiteindelijk was. Ik voelde de bui al hangen, “de laatste reeks zal pas de onze zijn…” En ja hoor, we moesten als laatste.
Ons team zag er zo uit:

  • Branko
  • Elias
  • Nico
  • Wesley

Allemaal toppers dus! Ondertussen voelde ik de adrenaline in mijn lichaam pompen. Stond ik daar klaar in baan vier. En ja hoor, ik hoorde ergens op de site het startschot. Den Branko die kwam aangevlogen, die was zo gefocust dat hij mij bijna omver liep. Na het doorgeven van de stok, was het dus kei hard lopen op het rechte stuk richting Nico. Voor de rest wist ik niet goed wat er nog gebeurde. Tegen de tijd dat ik bijna aan de overkant was gewandeld na mijn overname, kwam Wesley al als eerste over de meet. Ik moet wel zeggen, dat we minder tegenstand hadden, dan de reeksen voor ons. Maar ja goed, dit was goed voor het moraal :).

Achter die ruime overwinning, was het tijd om alles in te pakken en naar de medaille ceremonie te gaan. Allemaal toppers gezien die dag. Het team mag trots zijn op al deze resultaten. Nu zijn we helemaal klaar voor de Special Olympics! See you there!

Ps: Ik heb veel beelden en foto’s gemaakt. De video vind je hieronder.

De aftermovie van onze G-Meeting in Tessenderlo.
Gemaakt in een samenwerking tussen Apojo VZW en G-SportSE
Een foto reeks van foto’s die ik maakte tijdens het evenement. Allemaal toppers!!!
c56d1154-411b-416b-b6e2-d4fbf61cd7aa-1.png

Mental strength: Hoe vind ik mijn rust tijdens Special Olympics?

by with No Comment EliasSpecial Olympicszwemmen

Dag volgers, Vandaag heb ik bericht dat te maken heeft met mentale gezondheid. Ikzelf ervaar het ook, meermaals per maand, bedenk ik mij wel iets over dat thema, of zit ik ergens mee door de sport die ik allemaal doe. Maar die momenten hebben niet altijd met de sport te maken. Bijvoorbeeld als ik moe ben, of stress heb, dan ben ik sneller geïrriteerd, en kan ik minder aan op dat moment. Gelukkig heb ik dan mijn FeelGood momentjes om dit aan te pakken. Dat is niet altijd gemakkelijk, maar in dit bericht lees je daar meer over. Let’s talk about mental strength.

Eigenlijk moet ik bij het begin beginnen. Sinds wanneer heb dit vaker gevoeld? En hoe ging ik daar toen mee om? Ook even meegeven, dat ik nog steeds de grappige en zorgzame jongen ben hoor. Ik wil jullie niet het gevoel geven, dat ik hier treurig over ga doen, want alles is oke hoor…

Voor 2015

De eerste jaren van de sport weten jullie misschien al wel dat ik G-Voetbal deed. Dat was eigenlijk meer voor de conditie en het plezier, toen had ik niet echt ambitie om er echt veel verder mee te komen. Waarmee ik dus wil zeggen, dat ik toen niet echt last had van mentale stress of druk. Het begon wel wanneer ik voor de eerste keer meedeed aan de Special Olympics en eigenlijk net de maanden daarvoor. Mijn eerste specials (zo noem ik de Special Olympics in het kort), was ik ook niet de aangenaamste persoon (zeiden ze me achteraf), vooral door dat ik niet wist wat er ging komen, of hoe het gewoon al in elkaar zat. Tuurlijk heb ik genoten van de specials toen in 2015. Veel geleerd over mezelf, en hoe om te gaan met druk, maar helaas vond ik daar geen ‘vluchtwegen’. Waardoor ik wat gestresseerd werd. “Volgend jaar, zal het wel beter gaan zeker” dacht ik toen.

2016

Het tweede jaar dat ik meedeed aan de Special Olympics toen had ik mij beter voorbereid op die mentale druk en stress. Ik had iets gevonden om mij mee af te leiden. Toen was dat een nieuwe telefoon. Lekker wat tokkelen en muziek te luisteren. Al werkte dat soms voor de groep verkeerd uit. In principe ging dat goed, maar ik schermde mij te veel af van de groep om mezelf te ‘beschermen’. Goede resultaten gehaald, maar toch de groep wat links laten liggen, iets waar ik later ook veel spijt van had. Dus allemaal goed en wel, dat je jezelf goed voelt, maar de groep wil je toch ook nog zien en beleven? Goede tweede poging, maar nog niet ideaal. Volgend jaar, derde keer goede keer?

Van 2017 tot 2019

En ja hoor, de specials gingen beter. Niet alleen vond ik meer ruimte voor mezelf, maar kon ik ook meer genieten van de specials zelf. Helemaal in mijn element zonder dat ik te ver kon gaan. Het waren ook deze nationale spelen (samen met die van 2019) die mij het meeste zijn bijgebleven. Allemaal goed en wel, maar waar vind ik dan die rust? Gewoon even apart gaan zitten, en dan muziek luisteren ofzo. Wel wetende dat je terug naar de groep kan. De Nationale spelen zijn zo een groot evenement, en daar moet je van kunnen genieten. Ook al is het soms druk. Gewoon jezelf blijven, en genieten van elk moment daar. Al is het ook wel even zoeken naar een rustig plekje. Wat ook wel belangrijk is, dat je elke jaar wel beetje andere groep van atleten rond je hebt. Gelukkig loopt dat altijd wel goed af, en zijn de special zo gedaan.

Maar terug over het rust zoeken… Een belangrijk iets wat ik nog wil meedelen, is dat jaar na jaar ze je beter en beter kennen. Waardoor je ook beter omringt wordt, en meer kunt genieten ook als je het moeilijk hebt.

Tot zo ver dit blogbericht.
Elias.

logo-special-olympics-belgium

Elias wordt Special influencer!!!

by with 2 Comments EliasSpecial Olympics

Inleiding

Dag volgers en lezers,
Deze week had ik iets speciaals te melden. En met iets speciaals bedoel ik dat vooral in de noemer ‘special’. Want, het gaat over een nieuw project waar ik mijn tanden in heb gezet.
Hoe het allemaal begon, lees hier. Moest je niet veel willen lezen en gewoon foto’s en video’s zien, dan verwijs ik je graag door naar de sociale kanalen van @TheSpecialInfluencers (op Instagram).

Ik schreef de afgelopen weken veel berichten over het zwemmen, maar het is al een tijdje geleden dat er hier berichten verschenen over Special Olympics.

Hoe begon het allemaal?

Special Olympics stuurt een (eerste) mail

De virtuele spelen van 2021 zijn ondertussen al een tijdje voorbij, maar toch is het altijd wachten op de volgende Special Olympics. We hopen natuurlijk op een ‘normale’ spelen, en geen virtuele meer. Maar natuurlijk in tijden van Covid-19 is het moeilijk om alles zo te plannen. Al hopen we dus volgend jaar voor terug ergens in een stad te zitten om te sporten met allemaal samen, plus daarbij aangemoedigd te worden door familie en vrienden.

Ik heb het nu alleen over de volgende spelen, maar dat is helemaal niet waar dit bericht over gaat. Dit artikel gaat over dat nieuwe project.
Een drie tal weken geleden, kregen alle aangesloten-clubs van Special Olympics een mail over dat nieuwe project. Als ik de mail voor het eerst zag, was ik meteen enthousiast. Wat stond er nu in…?

“Beste atleten, wij zoeken Special Influencers. Dit worden onze nieuwe ambassadeurs (of toch zo iets), voor komende projecten in de media”.
Meteen in mijn hoofd “Wow Elias, dit is je kans”. Want jullie weten dat ik al een lange tijd video’s maak en berichten schrijf over G-Sport (en alles wat daar bij komt kijken). En dit project zou daar een perfecte toevoeging voor zijn.
Natuurlijk moesten we nog geselecteerd geraken, wie weet hoeveel inschrijvingen er komen…

Introductie filmpje

De brief ging verder:
“Stuur ons een filmpje waar je jezelf filmt en zegt waarom je graag deel wilt uitmaken van dit project als Influencer”.
Hmmmm interessant, nu is de grote vraag hoe en waar. Ondertussen liet ik ook mijn ouders de mail lezen, en mijn papa wou graag meehelpen om dit filmpje (en achteraf gezien ook voor de rest van het project). Volgens hem ben ik spontaan voor mezelf voor te stellen, maar toch, het is toch nog steeds spannend.
Voor de locatie, was het niet lang zoeken, “misschien bij het zwembad van Leuven Aquatics?” klonk het van mijn papa.
Zo gezegd zo gedaan.
We waren wel goed voorbereid en het was in één take gelukt. En waren dus heel snel tevreden.
Het filmpje doorsturen naar Special Olympics, en dan afwachten…

Eerste gesprek

Na een paar dagen, kregen we te horen dat wij (ook weer mijn papa en ik) uitgenodigd waren voor een online gesprek over mijn kandidatuur. Het eerste dat ik dacht was “Is dit een positieve reactie op mijn filmpje, en dus volgende ‘ronde’?”
Dat was gepland op een vrijdag middag. Ik kan jullie verzekeren dat ik wel wat zenuwen had ervoor. Er kwamen veel vragen door mijn hoofd, en natuurlijk was ik heel benieuwd.
Toen startte de ‘meeting’, en zag ik daar niet alleen iemand van Special Olympics maar ook twee andere personen. Die mensen waren een onderdeel van de campagne en dus zij waren ook benieuwd naar wie is Elias. Drie dubbele spanning dus….
Goed gesprek gehad, het voelde wel goed. De spanning viel achteraf wel mee. De laatste woorden waren “Dank u wel Elias, we laten zo snel iets weten.”

Toen ging de telefoon af…

De dagen en eigenlijk een dikke week gingen voorbij. Rustig afwachten was de boodschap. We konden toch niets doen, want Special Olympics moest hun keuze maken. En nog steeds klonk het in mijn hoofd “Hoeveel mensen zouden zich ingeschreven hebben voor dit project?”. Zoals ik al zei, afwachten…
Tot een dinsdag ochtend…
Ik was mijn gewone ochtend planning aan het doen, wat betekend dat ik ‘s morgens ging zwemmen, en daarna even rondliep in Apojo om met andere bewoners en personeel te praten, en toen ging mijn telefoon.
“Hallo Elias, we hebben nieuws voor jou”. Ik kan met mijn horloge mijn hartslag zien, maar toen was ik te benieuwd om te kijken. Het zal wel hoog geweest zijn. Het gesprek ging verder…
“Elias, proficiat, jij bent één van onze vier Special Influencers”. Toen ik dat hoorde, ging mijn hartslag nog hoger. En begon ik beetje te bibberen. Wat bij mij voelt, als “ongelofelijk”, en liep ik daar rond met mijn telefoon in de hand. Dit was hét nieuws dat ik wou. Het kwam wel wat later dan ik gehoopt had. “Nee Elias, het maakt niet uit, je bent erbij man”, dacht mijn hoofd toen.
Wat moest ik nu doen? Want we moesten het nog even stil houden. Maar wie mij echt goed kent, weet dat ik dat meteen kwijt wou aan de mensen die mij dagelijks ondersteunen. Mijn mentor in de leefgroep bijvoorbeeld, en natuurlijk wist mijn papa dit ook meteen. Beidde (dus papa en mijn mentor), vonden het super, maar waren vooral benieuwd van hoe dat dan eigenlijk gaat zijn, of aanvoelen voor mij.

Toen kwamen de mails, en waren alle vraagtekens rond het project duidelijk en beantwoord. Wat een top project.
Ik wist toen al, dit word het leukste project ooit dat op mijn pad kwam.
Natuurlijk moest ik nog rustig alles op een rijtje zetten, om mij dan in te zetten voor dit nieuwe project. Wie waren de andere, en wat gingen we allemaal doen? Nog even geduld maar…

Ik was Special Influencer!

Slot

Dit was het verhaal hoe het begon. Zoals ik al zei, dit is het verhaal hoe het begon. Voor alle momenten, campagnes en uitdagingen als influencer, verwijs ik je graag door naar de sociale kanalen van mij. Maar vooral het Instagram account van @TheSpecialInfluencers.

Tot de volgende keer,
Elias H.

 

 

 

logo-special-olympics-belgium

Special Olympics Virtual Games: Mijn ervaring achteraf

by EliasSpecial OlympicsVideo

Voor het eerste bericht van de Virtuele spelen verwijs ik je graag naar deze pagina.

Het was mij wat. Helemaal anders dan verwacht, maar toch kan ik je vertellen dat ik mij super hard geamuseerd heb samen met ons Team. Over ons Apojo-team maak ik later nog wel eens een bericht, want dat is ook niet zomaar in één twee drie uitgelegd.

Toen ik vorige week las op sociale media dat er Virtuele Spelen gingen georganiseerde, had ik gemengde gevoelens, en om eerlijk te zijn had ik er weinig zin in. Je kan de sfeer toch niet zomaar vervangen door thuis alles zelf te doen (of in je eigen club, team,…).
Mijn omgeving had er duidelijk meer zin in. Op Facebook werd ik al erover aangesproken, ook van het team uit kreeg ik berichtjes zoal “Allé Elias, dat is toch echt iets voor jou, je moet dat doen!”.
Na een nachtje erover nadenken, had ik er eigenlijk wel zin in. Oké, het is anders, maar toch is het leuk om een nieuwe ervaring aan te gaan, in deze moeilijke Covid-19 tijden.
En zo gingen de Virtuele Special Olympics 2020 van start…

Het begon met een openingsceremonie die natuurlijk helemaal anders was dan normaal. Al moet ik er wel bij zeggen, dat we met team Apojo de laatste jaren ook niet naar dat onderdeel gegaan zijn van de ‘Specials’ (zo noemen wij Special Olympics in ons team) . Omdat we de volgende dag meestal vroeg op moeten, en omdat die ceremonie soms lang kan duren.
We keken de openingsceremonie samen met onze atleten die samen met mij de virtuele spelen gingen doen op de computer, want die werd uitgezonden op Facebook (een foto hieronder bewijst dat)

 De virtuele spelen; de openingsceremonie samen kijken op computer… LIVE…

Ik moet wel zeggen, dat het in het begin allemaal wat onduidelijk was over hoe het moest, maar in de livestream werd het al wat duidelijker. Dit heb ik al uitgelegd in vorig bericht.
Na de ceremonie waren we klaar om er aan te beginnen. We besloten om eerst wat materiaal te verzamelen en ons te organiseren voordat we gingen beginnen aan de uitdagingen zelf. Iedereen had er zin in, en waren gemotiveerd om het samen te doen tot het einde.

In de namiddag begonnen we eraan. De eerste discipline die we dachten te doen was Atletiek, en dan voornamelijk het lopen en wandelen. Voor de sportievere atleten was het 2km lopen, en voor de sporters die het wat rustiger wilden doen, die konden dan 2km wandelen. Voor ieder wat wils dus. Dat staat in het algemeen centraal in Special Olympics “sporten elk op zijn niveau”, wat nu dus niet anders was.
Al mogen we niet vergeten dat we ons moesten houden aan Corona-regels en instructies van de voorziening om de uitdagingen te volbrengen. Voor het lopen en wandelen wou dat zeggen, dat we 1,5m uit elkaar moesten blijven, en ook enkel buiten mochten met begeleiding (die ook mondmasker moesten dragen). Gelukkig was dat geen probleem en konden we op ons eigen tempo de eerste uitdagingen vlotjes te volbrengen.
De rest van de dag, hebben we het rustig aan gedaan, en vooral genoten van de rust s’ avonds (wat we anders ook zouden doen in onze verblijf tijdens de ‘gewone’ spelen).

Dag 2 begon wel anders. We hadden nog maar één onderdeel gedaan, en we wilden er toch meer gedaan hebben op deze virtuele spelen. Vooraf hadden we wel al een keuze gemaakt met wat we dachten te doen van disciplines. Nadat we de dag ervoor ‘atletiek’ gedaan hadden, stonden er nog voetbal, racket-sporten en voor mij nog zwemmen omcirkeld op onze deelnemers-kaart.
Het eerste wat we deden was voetballen. Deze uitdaging hield in dat we penalty’s gingen trappen. Maar omdat we niet meteen naar een voetbalveld konden gaan, en we ook weer niet zomaar buiten mochten, deden we dit op een muur in het binnen tuintje van onze gebouwen. Met dit onderdeel was iedereen dol gelukkig. Neem nu bijvoorbeeld onze ‘Special Devil’ Wesley. Eenmaal je die titel hebt, dan kan je niet anders dan uitkijken naar dit onderdeel. Ieder van ons trapte dus een paar keer op doel, wat dus bij ons gewoon de muur was. Nogmaals: het gaat niet over hoe perfect het allemaal is, maar het al doen is al veel voor sommige.

Na het voetballen deden we racket-sporten. Dit leek heel simpel te doen, maar toch heb ik de heel de voorziening af gelopen voor het materiaal te vinden. Een racket en een tennisbal, was blijkbaar niet direct te vinden. Toch ergens ver in een bak verstopte iemand een soort racket en een balletje. Het was geen tennisracket en tennisballetje, maar toch konden we al verder. Ik moet zeggen, het was toch nog moeilijker dan ik zelf had verwacht.
Daarna was het tijd voor mij om iets te doen voor mijn discipline… zwemmen…
De uitdagingen bij dat onderdeel waren 30 seconden in plank houding te blijven hangen, en dan een soort van crawl zwemmen op het droge. Dat planken ging nog goed, maar die crawl zwemmen op het droge, dat was nogal een raar beeld. Maar goed, het gaat om het plezier en dat was het wel.

Na alle sporten was het voor mij nog niet gedaan. Tijdens elke uitdaging, stond ik klaar met camera om alles vast te leggen. Dan hebben we achteraf een mooi beeld met hoe het allemaal was. Maar dat wilt ook zeggen, dat ik nog wel wat computer werk had om alles mooi achter elkaar te zetten, en dus mooi filmpjes te maken. En daarmee wil ik dit blog bericht ook mee afsluiten.
Bedankt voor de steun, het plezier, en hopelijk tot volgend jaar met de ‘gewone’ spelen.

Groetjes,
Elias

 

Foto’s en video’s:

 

logo-special-olympics-belgium

Special Olympics 2020: Virtual Games..?

by EliasSpecial Olympics


Intro

Ik weet dat het wat kort dag is, maar we (verschillende clubs en organisaties) kregen gisteren pas de volledige info over de Special Olympics 2020.
We leven nog steeds in het COVID-19 tijden, en dus zullen ze vanuit de Special Olympics organisatie wel echt balen. Toch vinden ze (en terecht), dat ze iets moeten doen.
Ze presenteren de Special Olympics Virtual Games 2020.

Wat is het?

Zoals zullen al we door hadden, gaat het om virtuele spelen. We komen niet samen met de duizend andere deelnemers ergens in een (groot-)stad (wat nu Antwerpen zou geweest zijn).
Iedereen doet het op zijn manier en eigen tempo. Alleen (of onder begeleiding), of in groep (wat ik ga doen).
Alles draait en leeft op de Sociale kanalen van Special Olympics Belgium. Vanuit je eigen tuin, jou kamer, jou voorziening of club. Het kan overal als je maar rekening houd met de 1,5 meter afstand.

Hoe werkt het?

Er zijn 5 verschillende disciplines:

  • Atletiek
  • Wielrennen
  • Racket Sporten
  • Voetbal
  • Zwemmen

Deze hebben elk hun uitdagingen. Ze worden duidelijk uitgelegd op de sociale media van eerder benoemde pagina’s. Het zijn er steeds 2, die je perfect thuis kan doen.
Ook is het aangepast aan iedere zijn kunnen. Kan je 5km lopen? Of liever 2km wandelen? Voor ieder wat wils, en volgens hun eigen kunnen.

VirtualGames2020-ChallengeCardDownload

Tijdens het uitvoeren van deze opdrachten kan je dan foto’s en video’s nemen, en die dan posten op de sociale kanalen.

Ik zal samen met Team Apojo (actief), de virtuele spelen 2020 meedoen.
Jullie horen het nog wel…


Sportieve Groeten,
Elias

logo-special-olympics-belgium

Special Olympics 2020: Blog #2

by EliasSpecial Olympicszwemmen

Hallo Elias hier,

Vandaag wat meer nieuws over de Special Olympics van 2020 te Antwerpen. Na een inleiding van een paar maanden geleden, volgt hier blog nummer twee…

Inleiding:

Jullie weten ondertussen wat er komt te gebeuren tijdens dat ene weekend in mei, namelijk de Special Olympics in Antwerpen. Hoe het daar in zijn werk gaat, kan je weer een vlog volgen op YouTube tijdens dat weekend (je kan jezelf al abonneren op ons YouTube kanaal), zoals vorig jaar.
Terug over de spelen van 2020…
Het was al wel duidelijk dat ik nu ga zwemmen en geen triatlon meer ga doen. Een aanpassing maar ik heb er evenveel zin in.

Voorbereiding neemt stappen:

In het vorige blog bericht, schreef ik over hoe de voorbereidingen zullen gaan. Dus om de week zwemmen op lopen (moest dat nog niet gelezen hebben verwijs ik je graag door naar blog #1).
Zo gaat het dus al een paar maanden, en eigenlijk valt het beter mee dan ik dacht. De jongens en meisjes van ons team (Team Apojo), zijn super gemotiveerd en hebben er duidelijk zin in.

De looptrainingen is wel een beetje veranderd tegenover wat ik schreef in de vorige blog. Ikzelf zal niet vaak meer meelopen met de groep, omdat het voor mij beter op een ander moment past volgens mijn trainingsschema. Al probeer ik er wel bij te zijn, om zo mee het groepsgevoel te krijgen. Want dat mis ik soms wel een beetje, dat is nu eenmaal het spijtige als je alleen traint. Maar vooral ze zien evolueren geeft mij ook extra motivatie om het vaker samen te doen…

Het zwemmen gaat voor mij persoonlijk goed, al zal ik nog wel wat seconden moeten trainen om een mooie prestatie af te leveren in mei. Maar daar wil ik het niet over hebben, want er komen nog zwemwedstrijden aan in de competitie om daaraan te werken…
Ik focus mij nu op het begeleiden van de triatleten in het zwem-onderdeel. Vorig jaar na hun zwemnummer voor de triatlon kwam Sara naar mij (iemand van ons team) en die zei tegen haar ouders “Ja, het ging goed mama, Elias heeft mij leren duiken, en dat was zo handig voor sneller te beginnen”, daarvoor doe je het toch, niet?
Zoals ik al zei, de motivatie is er echt wel. Iedereen doet wat hij kan, en binnen een paar maanden zullen ze er staan. Vooral door hun inzet, en doorzettings- vermogen. En als ik daarbij kan helpen doe ik dat graag…

Zo, dat was het, tot de volgende blog;
Groetjes Elias

ps: als je nog eens de video’s van vorig jaar wilt zien op de Special Olympics, verwijs ik je graag naar ons YouTube-kanaal, en geniet er nog maar eens van 🙂