Een shoot in Gent, dat was lang geleden. Hoe mooi was het, maar vooral verschoten van hoe mooi Gent kan zijn…
Amuseren en ontdekken in het weekend
Hier ben ik weer, maar misschien niet zoals jullie het zouden verwachten. Ik bedoel daarmee dat ik het eens ga hebben over amuseren en ontdekken… klinkt raar, maar ik heb een heel leuk anders-dan-anders weekend gehad.
Hieronder een verslagje van mijn voorbije weekend.
Een weekendje in Apojo gebeurd eigenlijk vaker en vaker, dat wilt zeggen dat ik dan (grotendeels) slaap in de voorziening en dan van daaruit dingen doe.
Ik mag van geluk spreken met een heel warm gezin te hebben, en dan had ik aan dit weekend vooral veel aan mijn broers en (schoon-)zus.
We gingen van alles doen op zondag maar eerst nog het zwemmen op zaterdag en dat was even geleden. Zaterdag ochtend besefte ik het opeens, want ik ben denk ik sinds half december niet meer gaan zwemmen bij de club… hmm.. ik keek er echt wel naar uit, want had ze toch wel hard gemist…
Door de busregeling kwam ik bijna twee uur te vroeg aan bij SportOase in Leuven. Ik hoopte eigenlijk om eens de andere G-Zwemmers te zien zwemmen. En ja hoor, ik zag een lesgever en ik mocht gaan kijken naar wat toch al best indrukwekkend was, zag er echt goed uit bij die jongens en meisjes. Zelf heb ik vooral gepraat met lesgevers en gekeken dus…
Natuurlijk moest ik zelf nog zwemmen met ons groepje, en dat was echt leuk, ik had het zoals al eerder gezegd echt gemist.
Na het zwemmen is mijn broer mij komen halen aan het zwembad, en ben ik met hem en zijn vriendin gaan frietjes halen. Super gezellig en lekker…
Daarna was ik wel echt heel moe, en ben ik zo goed als direct als ik terug in de voorziening was in mijn bedje gekropen. Want ik wist nog wat er ging volgen dit weekend… Dus tot daar de sport…
Drie jaar geleden hebben we voor het eerst een escape room gedaan met ons gezin, en ik vond dat super leuk. Zo zoeken naar dingen, puzzels oplossen en goed communiceren met elkaar. Niet allemaal simpel voor mij, maar wel leuk om te doen.
En ja hoor, we hebben het voorbije weekend nog eens opnieuw gedaan, natuurlijk wel een nieuwe kamer maar wel op dezelfde locatie ergens in Wilsele.
Zoals ik al wel eerder schreef, was ik wel redelijk moe, maar ja, zo een momentje met broers en zus is natuurlijk heel belangrijk en leuk, dus heb ik mij volledig gesmeten in het spel. Al moet ik wel zeggen dat we meer (lastige) puzzels hadden en minder echt zoek werk, wat dus voor lastiger was.
We zijn er niet uit gegraakt, maar we hebben plezier gehad. Dit doe je niet elk weekend (en misschien gelukkig niet), en iedereen was bij elkaar, daar komt niets meer boven.
De weekends worden drukker, en ik probeer wat ontspanning te zoeken, en dat begint goed te lukken.
Bedankt nogmaals aan mijn broers en (schoon-)zus(sen) voor het leuke weekend.
Jullie kunnen alles volgen op mijn socials, en tot snel,
Elias H.
Weekendje Durbuy
Je kan vanalles doen bij Durbuy Adventure Valley. Super hard genoten met familie, het mooie weer en vooral lekker gegeten. Wat we allemaal van activiteiten hebben gedaan, lees hier hier.
In het leven van Elias #1 – Uitrusten + naar de dierentuin gaan
Het leven is meer dan enkel het sporten. Ik weet dat ik daar aan moet werken, maar daarom eens een bericht geschreven over een heel andere kan van mij.
We gingen met de leefgroep naar Pari Daiza. Lees het hieronder
Dagje Efteling tussen de drukke (trainings-)dagen
“Niet iedereen wilt alleen maar sport gerelateerde berichten zien Elias” Dit hoorde ik soms, dus bij deze even een ander blogbericht.
Zoals de titel al zegt, ik was nog eens naar de Efteling gegaan met familie. Eigenlijk keek ik hier echt wel naar uit. Even ontspanning in toch wel drukke sportweken. Het was wel vroeg opstaan, want de efteling ligt niet dicht bij de deur.
Mensen met een beperking worden ook wel goed ontvangen in het park. Zo zijn er ingangen speciaal voor ons. Ik kende dat systeem al wel langer in pretparken maar in de Efteling is het echt wel goed georganiseerd. Dus voor mensen met autisme is dit echt wel een aanrader. Je hebt meer rust en je kan vaker rustiger wachten.
Ik had daar ook wel dubbele gedachte bij, want ik zag veel mensen met een rolstoel, en voelde mij dan wel een beetje dubbel. Want ik wil wel wachten, maar dan niet altijd in de drukte. Wat voor mij deze formule heel interessant is. Én bijkomend het kost je niets meer, enkel goed de websites van de parken doorlezen.
Tot snel,
Elias
William Boeva zijn tekst vroeg om een antwoord van mensen met een beperking.
Hallo,
Misschien zagen jullie het al op sociale media, maar hier zet ik ook even mijn antwoord neer van zijn tekst.
Elias
Memorial VanDamme 2023- De Special Influencers waren daar ook bij!
Hallo,
We dachten dat de Special Influencers wat verdwenen waren van het toneel, maar blijkbaar toch niet. Toen we de mail kregen om naar één van de grootste atletiek meetingen mochten gaan, dan waren we heel blij, dat we nog iets konden doen voor publiciteit. Dus samen met Celine, Dimitri, ik en iemand van Special Olympics werden we verwacht aan het koning bouwdewijn stadion op de heizel. Het deed mij echt wel goed, ik had een drukke week gehad, maar dit was echt wel iets om naar uit te kijken. En dat allemaal op één avond, dit ging mij goed doen, dat wist ik al.
Alles wat we hebben gedaan en gezien vertel ik in dit blogbericht.
Vrijdag 16u, vertrekken naar Brussel met de trein vanuit Leuven, om dan mijn zus te ontmoeten in Brussel Zuid. Ik was best wel exited, maar gelukkig was ik niet alleen. Ergens was ik ook blij, dat ik niet alleen in Brussel moest rondlopen. Ook voor de franse taal was ik blij dat mijn zus erbij was.
Afspraak was om 17u aan de parking van de Belgische voetbalbond. Het was even wachten op de andere, maar ja, was logisch, want parkeren in brussel is niet zo gemakkelijk als je weet dat een van de grootste sportavonden in de buurt is.
Eenmaal allemaal samen kregen we onze eerste missie: Ontmoeting met Kim Geveart, zij was de “Meeting Director” van de Memorial Van Damme. Heel lieve, leuke vrouw, en natuurlijk een icoon bij onze belgische atletiek geschiedenis. Ze stelde ons meteen op het gemak, en na een paar foto’s zei ze nog tegen ons “als jullie iets nodig hebben, en hoor ik het graag”. Wat lief van haar.
Missie twee van de avond: een beetje content maken voor Special Olympics bij … smurfen… Ja, waarom snapten ik niet zo goed, maar leuk toch. Voor de filmpjes en de foto’s van die avond vind je op de socials van Special Olympics Belgium of de Special Influencers. We amuseerde ons daar wel mee.
Toen was het tijd om gewoon te genieten van de memorial op zich in het stadion. Voelde echt goed, om ook gewoon eens te genieten van de sfeer daar, want soms bij Special Influencers moeten we veel doen, en daardoor hebben we minder tijd om te genieten van het evenement zelf. Nu was dat dus anders, en daar genoten we echt wel van.
Op een gegeven moment, zagen we dat er enkele SOB atleten achter ons zaten in het stadion. Blijkbaar waren dat de atleten die voor SOB naar Berlijn gaan in de atletiek. Dat weten we dan ook weer, maar opeens waren die weg. We vroegen ons echt af, waar die naartoe waren. Even laten zagen we dat er atleten een ere ronden deden op fietsen op de piste. Dat waren de atleten van Tokio, gevolgd door onze SOB atleten (die achter ons zaten), en dan nog de Paralympische atleten die naar Tokio waren geweest.
Dat was echt mooi om te zien. Al die atleten verdienen de aandacht, want elk op zijn manier hebben een geweldige prestatie geleverd voor ons belgenland.
Sfeer, dat was het woord daar. Sfeer, veel sfeer. Iedereen stond recht voor zowat elke atleet, en dan als de lichten doofde voor de muziek op het einde. Wat een avond. Ik heb echt genoten van atletiek, van sfeer, van emoties maar vooral van trots op ons land, dat ze dit toch allemaal georganiseerd krijgen en zoveel buitenlands toppers naar de Memorial gebracht hadden.
Hieronder nog wat foto’s van die avond, maar zoals ik al zei, je vind er alles van op de socials van SpecialOlympicsBelgium en TheSpecialInfluecners.
Tot snel,
Eias