Eigenlijk was het een korte nacht, want jullie lazen waarschijnlijk al de voorbije blogberichten en dan zag je dat we laat in ons bedje lagen na al toch al drukke dagjes. 7u30 ging de wekker, en dat deed best wel pijn. En dan moet je nog in je achterhoofd houden dat we nog maar dag drie zijn. Het ontbijt was eigenlijk nagenoeg hetzelfde als de dag ervoor.
In de ochtend hadden we ook weer training. Ook weer met de bus naar de site en dan weer samen met de judo naar het zwembad. Al was het nu omgekeerd, want de dag ervoor gingen wij de judoka’s afzetten voor we gingen zwemmen, nu waren zij het die ons afgezet hadden. In het zwembad waren we nu echt wel niet alleen, de examens waren gedaan leek het, wat zich vertaalden naar druk zwembad, minder ruimte. Gelukkig hadden we gezelschap van de kajakkers, die wouden ook een keer zwemmen. Eigenlijk ook niet zo raar, want zij moeten een zwemproef doen van 25 meter voordat ze mogen deelnemen aan hun discipline. Plus een leuk foto momentje gehad waar we samen met hun mooie foto’s konden maken, en ons super hard geamuseerd natuurlijk. De kajakkers hebben ook een goede band met ons, omdat veel van hun deel uitmaken van ‘Avalympics’. Dat is een organisatie waar vele sport kampen en clubs samenkomen voor verschillende activiteiten (zoek maar eens op, heel interessant voor sommige van onze volgers)…
Voor de lunch bleven we bij de (sport-)Universiteit van Keulen, waar we al beidde dagen waren voor onze trainingen. Daar heb ik genoten van een lekkere schnitzel met frietjes… love it… In die refter kreeg ik het ook beetje moeilijk, het was daar druk en veel lawaai. Dan komt de kracht van Special Olympics boven “zorg voor iedereen”… dus Annelies (coach bij de zwemmers) is dan even buiten met mij gegaan, voor een babbeltje. Deed mij wel goed. “Dit moet kunnen, wij zijn er voor jullie” waren de woorden van Marc (onze head coach). Dit is echt Special Olympics, en dat wordt echt zo hard doorgetrokken. Je mag dan zo sterk of slim zijn als je wilt, dit doe je samen met je team, en zorg moet er zijn voor iedereen…
We hadden zelf Keulen nog niet gezien, en dat ging veranderen die namiddag. Er was gelukkig nog wel wat rust voorzien om wat te bekomen van de training en ook gewoon om om te kleden en alles te drogen hangen. Maar dus na ons rustmoment vertrokken we naar Keulen, een rit van een goed half uurtje. Ik had toch ook weer wat rust nodig, dus heb mijn oortjes ingestoken en wat muziek geluisterd, dat had mijn begeleiding ook op voorrand aangeraden “niet alles willen meemaken, en aventoe afzonderen”. Dat is ook wel echt zo, dan voelt het ook beter.
Keulen op zich dan. We kregen een stadsrondleiding samen met de Special Flames (vrouwen voetbalploeg) en de atleten van het paardrijden. In het begin ging het wat stroef, maar uiteindelijk was het super leuk. Vooral de ‘Dome’ was indrukwekkend. Daarna hebben we nog een boottocht gedaan op de Rune, was ook echt op een chique boot, daar konden wel echt coole feestjes doorgaan..
Afsluiten van het bezoek aan Keulen was een diner bij het ‘Olympic Museum van Duitsland‘. Heel gezellig met verschillende optredes en vooral leuke sfeer. Wat een avond…
