8422d874-60b0-4425-b6ee-1e85ed83d949-1.png

Afscheid van een vriend | De “Apojo Cup”

De zomer loopt op zijn einde, er was nog niet zoveel gebeurd rondom mij maar de voorbije weken is er wel het een en ander gebeurd waar ik nu openlijk kan over praten. Al moet ik wel zeggen dat het niet altijd leuk was. In dit bericht vertel ik wat er allemaal gaande was.

Om maar te beginnen met de pijnlijkste. Enkele weken geleden kregen we in de zwemclub whatzapp een bericht dat nooit leuk is. Er stond: “Onze zoon zijn hart is gestopt met kloppen”. Eerst wist ik niet zo goed hoe te reageren. Wat? Is hij overleden? Zo plots? Een jongen van 19 jaar? Ik moest het even verwerken. Dit komt als bom, niemand had dit verwacht. Dit was echt verschieten, en ik wou (samen met ons zwemteam) hem een waardig afscheid geven. Omdat ik vaker teksten schrijf, heb ik een tekst geschreven voor hem, al moet ik wel zeggen dat deze manier van schrijven toch helemaal anders is. Heel emotioneel, de woorden waren moeilijk te vinden, terwijl ik met tranen in mijn ogen de tekst afwerkte. Toen ik het bericht kreeg dat ik mocht voorlezen op her afscheid, heb ik toch nog even gedacht of dat ik niet nog iets extra kon doen, om hem te eren. Want hij was een topper, een echte kampioen in en rond tet zwembad. Zo gezegd zo gedaan. Tegen het einde van mijn tekst die ik las, ben ik naar de kist gestapt en heb een medaille daarop gelegd met de woorden “jij bent en blijft onze kampioen”. Echt recht uit het hart, en over hart gesproken, hij blijft in mijn (en natuurlijk bij vele) hart. Het gaat je goed…

Na dit nieuws had ik echt geen gemakkelijke periode. Ik had minder zin in vanalles, en vond weinig rust. Mijn hoofd werd soms wel echt zot. Gelukkig heb ik de juiste mensen rondom mij, en met een combinatie van rust en werk kon ik mijn gedachten wel verzetten. Jullie kunnen wel begrijpen dat dit niet gemakkelijk was.

Gelukkig was er iets waar ik echt wel naar uit keek. Een evenement op 5 augustus met Apojo, waar ik al maanden naar uit keek. Jullie hebben op mijn socials ongetwijfeld dit zien voorbij komen:

Affiche “Apojo Cup”

Deze affiche heb ik zelf gemaakt in opdracht van een begeleider van Apojo. Maar her ging mij vooral over hoe leuk dat dit ging worden. Nu ben ik misschien nogal rond de pot aan het draaien. Wat was dat nu eigenlijk?

De Apojo Cup! Een voetbal wedstrijd waarbij iedereen welkom was van Apojo om samen te spelen of iets te komen drinken in en rond het kunstgrasveld in Aarschot. De teams waren een mix van bewoners en begeleiders (mannen en vrouwen), wat het natuurlijk echt wel leuk maakte. Zoals gezegd had ik hier echt naar uit gekeken. Zeker na dat pijnlijke nieuws wat ik hier vanboven al neerschreef. Ook mijn beste maat Sander was erbij bij de Apojo Cup. Hij kwam een dagje op bezoek in Apojo, en ik was heel blij dat hij tijd had gemaakt voor mij die dag. Want hij begint ook echt druk te hebben met zijn sport. Maar daarover meer in een eventueel komend blogbericht. Terug naar de Apojo Cup. Zoals gezegd bestonden de teams uit combinatie van begeleiders en bewoners, al is begeleiders niet echt het juiste woord, ik kan beter zeggen personeel. Want in mijn team zat een kinesist. En in het andere team zat een technische medewerker. Dus ja, echt een mix van deelnemers. Dit kon toch niet anders dan goed lopen?

Actiefoto – Apojo Cup

Het was echt een top dag. Iedereen heeft zich heel hard geamuseerd en alle delen van dat evenement waren goed voor Apojo. Je had de jeugd die hun energie kwijt kon, je had mensen die konden komen kijken en iets drinken, maar ook de oudere generatie van bewoners deden een wandelingetje voor te komen, dus ja voor ieder wat wils. Uiteindelijk werd het 4-1. En mooie uitslag, maar vooral een mooie dag.

Jullie lezen het, ik hen wat meegemaakt. Met deze gebeurtenissen weet je pas echt hoe het leven gaat. Geniet van elk moment lijkt het, want het kan ineens keren. Momenteel gaat het beter met mij, maar ik kan echt oprecht zeggen, dat dit niet zo gemakkelijk was.

Elias Hendrickx

img_0949.png

Grote toernooien: BK – deel 1: Vooraf

Hallo,
Na een weekje vakantie ben ik er weer helemaal klaar voor. Het was zalig in Spanje maar er staat natuurlijk van alles te gebeuren komende weken.

Mijn idee was om een blog bericht te maken met verschillende delen van de komende grote evenementen. Met als begin het Belgische Kampioenschap. En om zoveel mogelijk te schrijven rond deze dagen, ga ik zelfs het BK opdelen in voor en na de wedstrijden. Op de vooravond start ik met het deeltje van voor het evenement.

Zoals ik al zei heb ik net een weekje vakantie gehad. Misschien raar wel voor zo een groot toernooi, maar ja het was nu eenmaal zo. Toch heb ik vaak gedacht aan het BK. De dagen ernaartoe korten ook heel snel af. Elke keer als ik opstond, dan was het besef, dat het echt wel dichtbij komt.

Maar hoe voel ik mij nu op de vooravond? Wel ja, het is dubbel. Ik ben al een heel jaar (vooral achter de schermen) bezig met Special Olympics. En daar wordt zoveel over gedaan. Bijna op al mijn socials gaat het erover (soms misschien een beetje teveel). Terwijl ik over het BK weinig publiceer.

De druk begint wel te komen. Al weet ik dat het lastig gaat worden. De concurrentie is groter dan bij het vorige kampioenschap. Maar we gaan alles geven, en dan afwachten. Je kan uiteindelijk niet meer doen als je best.

Daarna hebben we nog een weekje rust voordat de Specials beginnen. Hope for the best…

Ergens volgende week een (uitgebreider) verslag van het Belgische kampioenschap dat plaats vind in Antwerpen. Tot volgende week.

Ready for BK
656372f9-3a43-4386-8738-e5ce89250a72.png

Futsal toernooi in Aarschot…

Dit lijkt een rare titel voor mij, maar nee hoor. Ik sta altijd open voor nieuwe dingen. Vorig weekend ben ik (als toeschouwer) naar een futsal toernooi in Aarschot. Wat is futsal? En waarom was ik daar, in dit bericht lees je er alles over.
Voor ik begin, onderaan vind je ook een video van de namiddag (of op YouTube).

Wat is futsal?

Futsal is zoals ik het begrepen had, een soort zaalvoetbal. Blijkbaar heel populair als ik zo zie op sociale media. Ik verschoot er wel echt van. En vooral, ik was verrast hoeveel volk daar eigenlijk was.

Waarom was ik daar?

Awel, ik was onderweg terug naar de voorziening en ik zag veel sporters van Apojo stappen naar een sporthal. Dacht al, waarom zijn die zo op stap? Dan had ik direct gebeld naar de sport begeleider. Het was dus een futsal toernooi. En als ik één ding niet wil missen, is het wel eens een nieuwe ervaring. Al was ik daar natuurlijk als supporter.

Meteen als ik die sporthal binnenkwam vernam ik dikke sfeer. Er waren twee velden gemaakt (gewoon in de hal zelf, geen gras hoor), en daartussen wat stoelen en plaats om te zitten. Ik had mijn camera mee, en maakte wat beelden van wat er allemaal gebeurde (nogmaals, de video vind je hieronder).

Er waren twee teams van Aarschot, en natuurlijk ook andere ploegen. Heist, KVMechelen, Westerlo en de andere weet ik niet meer. Dus eigenlijk wel redelijk wat. Ik kan niet vertellen hoe de sfeer was omdat het zo mooi was.

Kijk vooral de video en dikke proficiat aan alle voetballers!

Video gemaakt door G-SportSE over het futsal toernooi…
zwem-logo-trans.png

Eerste wedstrijd van 2022

Hier gaan we weer. En zo blij dat we zijn. We kunnen terug naar zwemwedstrijden. De eerste is in Geel, bij de bekende ZGeel zwemclub. Zij zijn één van de grootste G-clubs van Belgie, én hebben veel ervaring met nationale en internationale Special Olympics. Dat kan alleen maar een mooie wedstrijd worden.

Vooral ook een mooie dag om te zwemmen. We kwamen aan bij het zwembad, en natuurlijk kregen we (na het tonen van ons coronacertificaat) een bandje voor de rest van de dag. Zoals gezegd, iedereen was blij om elkaar terug te zien.

Er was wat drukte maar voor mij ook gewone druk. Greg was daar, maar ook trainers van de Belgische delegatie voor Special Olympics World Games in Berlijn. Komt goed, dat zat er in mijn hoofd. Keep going’s…

De wedstrijd zelf was redelijk back into competition. Mijn eerste twee nummers, waren niet heel goed, er waren gewoon mensen beter. Voor mij was het vooral terug even wennen. Met het team hebben we vooral gepraat over vanalles en nog wat. Gaf heel goed gevoel. De andere nummers gingen beter, zo heb ik toch wat tijden verbeterd. Vooral bij de aflossing was het goed. Samen werken ging soepel en hard.

Allemaal dikke proficiat voor heel Leuven Aquactics. Foto’s en video deel ik later, want ik heb zelf niet veel beelden en foto’s gemaakt. Voor mijn tijden, kan je volgende week terecht op mijn zwempagina op deze site.

Top dag gehad, en tot de volgende.

Update: Hier zijn de tijden van mij:

100m vs: 1:08.90
50m ss: 43.46
50 vs: 31.23
Aflossing: 2:46.87

swimming-small

Na blessure is Elias klaar voor het najaar.

Hallo, het was nogal stil rond Elias hier op G-SportSE maar ja, het was vooral Sander die veel te vertellen had. Ik had zelf ook wel beetje pech gehad, qua blessure en rust enzo. Maar nu ben ik hier terug voor nog eens iets over mezelf. Want ik heb mijn planning gehad voor het najaar.

Eerst terug nog eens onder mijn blessure. Het was echt een stom voorval wanneer ik gevallen was. Stomme drempel gemist, en eigenlijk wel wat miserie gehad. De dag na de val niet meer kunnen staan op mijn voet, en dus bijna niet meer mobiel. Na paar weken rust en natuurlijk goede verzorging én opvolging is het na twee weken wel goed gekomen.

Ik moet wel zeggen dat ik na die tweede week niet kunnen sporten wel nood had aan sport. Vooral bij het zwemmen erna vond ik het vooral lastig, want dat lukte niet meteen, en dat gaf wel echt een mentale dip…

Nu nog paar weken kine, en dan kan ik mezelf klaarmaken voor het najaar. Terug zwemmen en sporten, doet echt goed. Het lukt nog niet 100% maar tegen begin november ben ik klaar. Wat ik allemaal nog moet doen, lees je hierover.

Tussen nu en het einde van het jaar zijn er voor mij enkele wedstrijden, en dan twee open trainingen van Parantee. Dus wordt nog druk, maar wel super leuk.

Ik kan eraan beginnen aan het najaar…

Tot snel, Elias

img_3854.jpg

Elias doet eens een dorpsloop.

Het kan dan toch eens… Ja en gelukkig is het er nog van gekomen. Ik heb het over evenementen. Tuurlijk kan er veel, maar je moet wel naar de laatste regelgeving kijken. Voor ik mijn verhaal begin wil ik toch even meegeven, dat dit evenement op moment van datum voldeed aan alle richtlijnen en regelgeving rond evenementen in Covid-19-tijden.

Zoals ik al zei, ik was blij dat het er nog was. En over wat gaat dit dan? Wel je kan al wel aan de titel zien over wat het gaat. Jaja, Elias deed nog is een wedstrijd. En géén zwemmen of triatlon ofzo, maar een dorpsloop. Ik hoor jullie al zeggen “was het een evenement of een wedstrijd Elias?”. Ja, het was de beide.

Maar goed, we gingen het hier hebben over de dorpsloop. Wat dus ook een onderdeel is van de festiviteiten. Ik werd verwacht, om 10u30 bij de tent waar ik moest inschrijven. Het was nog geen 100 meter van ons huis, dus we waren er snel. Toen we aankwamen was er nog bijna niemand. Wij (mijn broer en zijn vriendin en ik), zijn dan maar op parcours-verkenning gegaan. En om eerlijk te zijn, ik vond dat wel interessant, want ik had dit nog nooit gedaan. Hmmm, daar lieg ik wel in. Want ik weet nog dat ik ooit meedeed aan de kinderloop zo een dikke 15 jaar geleden. Was een van de eerste edities van de Wijgmaalse Feesten. Ik werd toen tweede en mijn broer was net achter mij. Dus ja, het was niet mijn eerste keer, maar toch was het nu serieuzer…

We konden samen starten, en dat was eigenlijk heel leuk. Het doel van de voormiddag was gewoon aankomen. Er waren verschillende afstanden. Je kon kiezen uit 4, 8 of 12 kilometer. Ik koos 4km omdat ik op training nog nooit meer gelopen heb dan 7km. En dan kon ik makkelijker mijn doel halen…

Eenmaal de race begonnen, ging ik op mijn eigen tempo lopen. Niet te snel, want ik zag die andere al snel vooruit lopen. Toch was het mijn verstandige beslissing om niet echt mee te lopen met de andere.
Mijn Garmin was eigenlijk ook wel een handige tool, om jezelf rustig te houden. Je kan dan de tijden beter monitoren, en vooral de hartslag in het oog houden. We deden twee rondes, die waren uitgestippeld doorheen ons dorp. De eerste ronde ging eigenlijk heel goed, en de tijd was ook niet slecht. Maar je voelt het al komen he… En ja, de tweede ronde was wat anders. Ik moest veel meer moeite doen, en ook de andere deelnemers liepen steeds meer voor. Nogmaals, ik deed mee om zeker de eindmeet te halen. Toen ik het pleintje uitliep, zag ik in de verte de eindstreep. Vooral de klop viel op, en ik kwam steeds dichterbij. Eenmaal ik dichter kwam, zag ik op de klok staan 18’57”. En ik wou de 20 minuten echt wel achter mij laten.

Uiteindelijk kwam ik over de meet net onder de 20minuten, voor dus de 4km. Wat was dat weer een uitdaging meer voor mij. Een dorpsloop, iets wat ik eigenlijk nog bijna nooit gedaan had. Ben wel super fier op mezelf, en ik wil graag in het bijzonder mijn broer en zijn vriendin bedanken, om dit voor mij mogelijk te maken. Alsook de organisatie.

Ik moet wel eerlijk zeggen, dat dit wel smaakt naar meer. Dus hopelijk volgend jaar weer. En dan zonder dat we alles met covid moeten afwachten.

Tot de volgende volgers,
Elias H.

Ps: Laat ook gerust een reactie achter. Dat kan onder elk blogbericht op G-SportSE.be of op sociale media. Wij (Sander en ik), weten graag wat er speelt, en ook wat jullie ervan vinden.

swimming-small

Triatlon wordt duatlon

Hallo,

Wat een weekend… Jullie zagen paar dagen geleden schreef ik een blogbericht over de triatlon maar het is toch allemaal anders gelopen dan verwacht. Daarom dit bericht.

Vorig weekend zijn we door extreem noodweer getroffen. Ik zag de beelden tijdens mijn vakantie, en ik was verbaasd door wat er gaande was. Via deze weg wil ik alle getroffen personen mijn steun geven.

Dit alles zorgde ervoor dat de triatlon letterlijk in het water was gevallen. Gelukkig was er een alternatief. De organisatie kwam met het idee om er een duatlon van te maken. Ik was er niet op voorbereid maar het idee vond ik wel leuk klinken. Al waren er wel wat aanpassingen nodig. Ik leg alles volledig uit in het volgende tekstblokje.

Triatlon wordt dus duatlon. Het belangrijkste dat je moet weten is dat het zwemmen wegvalt. Geen zwemonderdeel voor mij. Nu denken jullie dat het enkel lopen fietsen is, en eigenlijk klopt dat ook, maar het is wel anders georganiseerd. Ook de afstanden waren anders. Waar de fietser 27km moest fietsen over vlak terrein, werd dit 33km met heuvels. Hans (de fietser van ons groepje), heeft echt ‘zijn peren gezien’, en achteraf alle respect voor hem, want simpel was het niet.

Dat was het fietsen, er was natuurlijk ook lopen. Omdat het een duatlon was moest er twee keer gelopen worden. Ik heb de eerste run voor mijn rekening genomen omwille van mijn zwemmen dat wegviel. Voor mij betekende dat ik net iets meer dan twee kilometer moest lopen 2,1km om precies te zijn.

Achter dat was als zo gezegd het fietsen (dus de 33km). Daarna werd aansluitend het laatste nummer afgewerkt, dit was net zoals altijd gepland 5km. Axel heeft dat super gedaan.

Toen Axel binnenliep zat het erop. Dubbel gevoel wel. Want het was toch allemaal anders dan verwacht. We hadden ons geamuseerd en genoten, en daar gaat het toch om.

Achter het sportieve uitdagingen, genoten we van een drankje en lekker bijpraten, want het was toch even geleden dat we elkaar zagen.

Ook nog eens een dikke merci aan onze trainster Tessa om er bij te zijn. Het was super, en hopelijk volgend jaar.

Voila, dat was het. Bedankt en tot het volge de bericht.

Elias

swimming-small

Voorbereiding Triatlon zomer 2021

Weer een triatlon?

Hier ben ik weer. Ik heb iets te melden. Wil je weten wat? Tuurlijk wel, anders zouden jullie dit niet aangeklikt hebben. Zoals de titel zegt, er staat (weer) een triatlon op de planning. “Elias, wat bedoel je met WEER”? Wel die vraag is terecht, want bij mijn vorige triatlon had ik (denk ik) niet veel over gecommuniceerd. Maar dus… dit gaat over de triatlon van deze zomer in Aarschot en Rotselaar.

Samen met Leuven Aquatics

Dit is echt wel een toffe uitdaging. Én een belangrijk detail is, dat ik dit niet alleen doe. Ik en twee andere jongens van mijn zwemclub hebben ons ingeschreven voor deze triatlon, die plaats vind in regio Aarschot Rotselaar. Zoals ik al zei het is met twee andere jongens van Leuven Aquatics. Elk hebben we ons eigen talent om deze triatlon te overwinnen.

Hoe werkt dat nu?

En als ik het heb over elk ons eigen talent meen ik dat ook. Maar nu de grote hamvraag, hoe gaan we dit doen? Wel dat is eigenlijk heel simpel. Deze triatlon bestaat uit drie onderdelen: Zwemmen, fietsen en dan als laatste lopen. Het zwemonderdeel is weggelegd voor mij, en de andere jongens nemen de twee andere onderdelen voor hun rekening. Je moet wel weten dat alles aansluitend is, dus geen pauze, en ons GPS-bandje moet zo snel mogelijk overhandigd worden.

Nu is waarschijnlijk de vraag op jullie lippen “welke afstanden moeten jullie elk afleggen?” Wel ja. Dat is altijd een groot punt, want dat verschilt soms. Wij hebben gekozen voor de minste afstanden. Wat wilt zeggen dat ik 750 meter ga zwemmen, de fietser 27 kilometer en dan afsluitend de loper 5 kilometer voor zijn onderdeel.

Wat heb ik al gedaan van voorbereiding?

Omdat het in het midden van de zomervakantie valt, heb ik mij voorgenomen om tijdens mijn vakantie wel wat te trainen. Eerst zwom ik een paar keer per week in het zwembad van het domein een redelijke afstand (wat dus rond de 750 meter was), en toen wou ik eens proberen om in een meer te zwemmen.

Vorig keer zwom ik in een zwemt-shirt van de zwemclub. En dat was natuurlijk niet echt ideaal. Het zat niet lekker, het werd rap zwaar, en het spetterde tegen. Nu wou ik het anders aanpakken. In Frankrijk ging ik dan maar opzoek naar een pak. En als ik bedoel een pak, dan bedoel ik een wetsuites. En wat een verschil is dat. Toen in de winkel vond ik het al goed zitten, maar eenmaal in het zwembad vond ik het nóg beter. Vooral verschoot ik van hoe hard je drijft met dat pak aan. Zo een vreemd gevoel, maar dus wel veel veiliger. De dag erna ging in ik in een meer zwemmen, en dat was een verademing. Zo gaat het makkelijker worden. MAAR… je moet het nog altijd zwemmen. De uitrusting is een hulpmiddel om het sporten gemakkelijker te maken, maar je moet nog steeds sporten of in mijn geval, ik moet nog steeds 750 meter zwemmen…

Meer info?

Voila dat was mijn voorbereiding voor de triatlon in Aarschot. Ik hoop ooit wel is alles alleen te kunnen, maar met een team is het ook wel altijd leuk.

Als jullie meer info willen over deze triatlon, dan verwijs ik jullie graag door naar de website van Triatlon Aarschot: http://www.aatt.be/index.php

swimming-small

Wedstrijden in vol tempo voor Elias

Dag volgers,

Het is druk voor mij. Trainingen en wedstrijden volgen zich snel op. Over dat laatste wil ik het wel hebben…

Vorige jaren waren er ook drukke maanden, bijvoorbeeld maart, mei. Maar dat het nu dit jaar nog een drukke laatste maanden zijn, dat had ik nooit gedacht. Begrijp mij niet verkeerd, ik vind het super, maar het is soms nogal druk.

Gelukkig is er een heel team achter mij, voor de drukte gezellig en leuk te houden. Bijvoorbeeld de sfeer tijdens de wedstrijden, die is zo leuk en gezellig. Daarom doe je het. Je wilt steeds van een wedstrijd het beste maken qua prestaties. Maar toch als er een leuke sfeer hangt, dan geeft dat extra motivatie om nóg beter te zwemmen.

De voorbije wedstrijden gingen de tijden niet slecht voor mij, maar niet alleen van mij maar ook van ons team “Laqua”. Ik mag echt mijn ‘pollekes’ kussen met dat team. Want we zien elkaar dus meer in het weekend door de wedstrijden op zondag. Al hebben we natuurlijk ook elke week training op zaterdag.

Dat team is echt belangrijk voor mij. We proberen ook wat extra activiteiten te doen. Samen naar de film, of samen naar pretpark. Daar genieten we met volle teug van, én is goed voor de ‘team-building’.

Komend weekend, is er de laatste wedstrijd van 2019. En die zal doorgaan in Gent! We gaan met heel het team, en ik weet dat iedereen het goed gaat doen…

Ik houd jullie op de hoogte.

Tot de volgende, Elias