netball-icon

Netbal: Afscheidswedstrijd, en wat voor één….

Beste Sportlezers,

Ik weet het niet goed meer, of ik al iets geschreven had over afscheid van mijn netbal-avontuur, maar het is bijna zo ver.
Het begon als een idee om af en toe te gaan trainen, om wat meer sport te doen. Samen met de andere van het dagcentrum.
In het begin voelde het soms wat onwennig, maar al snel voelde ik mij echt thuis bij hun in het netbal-groepje. Je bent nieuw, je kent de regels en het spel zelf niet zo goed, maar dankzij de andere voelde ik mij redelijk snel thuis. Wat wil je met zo een team….

Ondertussen nam ik de regels en het spel snel op en genoot ik van elke training. En dat niet alleen de trainingen maar na een tijd kwamen er nog wedstrijden. Ik moet toegeven, in het begin had ik daar wel wat bang voor toch is het goed gekomen…
Lees daarvoor de vorige netbal verhalen.

Terug naar de essentie van dit bericht.
Zoals jullie wel kunnen lezen komt er een einde aan mijn Netbal-avontuur. Het was een zalig jaar, een mooi avontuur. Super hart van genoten, veel nieuwe mensen leren kennen. Eigenlijk was het volledig nieuwe sport die heb leren beoefenen. 

Deze week stond de laatste wedstrijd op het programma (tegen Wijchmaal) , en dan nog de sterkste ploeg. Moeilijk of niet, we goed gemotiveerd en hadden er duidelijk zin in. Het gevoel zat ook echt goed, we konden namelijk kampioen worden. Iets waar we toch al een tijdje naar uitkeken.

De wedstrijd vond plaats in de sporthal bij ons in de buurt, dus het was eigenlijk een thuis match. We waren daar veel te vroeg, en begonnen al snel met opbouw van de zaal (net hangen enzo, ja dat hoort er ook bij als je thuis speelt), om daarna op te warmen.
Een kwartiertje later kwamen dan je mannen en vrouwen van Wijchmaal aan, om dan daarna ook te beginnen aan hun opwarming.

En toen begon de wedstrijd…
Het ging verrassend goed in het begin, maar we mochten niet te vroeg victorie kraaien. We speelden nog steeds punt voor punt. Wat we wel veel beter deden als vorige wedstrijden, was dat we meer de bal rond speelde, van achter naar voor, maar ook tussen de voorspelers (want je mag niet naar achter spelen in jou eigen team). 
We wonnen de de eerste set, en waren dus eigenlijk al kampioen. En toen we dat doorhadden, riep de coach ons terug bijeen om te zeggen “We hebben ons doel bereikt, maar we gaan nog voor de tweede set, dat is goed voor het spel en voor ons vertrouwen. Dus niet opgeven, we winnen de komende set ook!!!”.
En met die woorden begonnen we de tweede set, en die ging nog vlotter als de eerste. Weer door goed samenspel en minder fouten.

Jaja, de opdracht is volbracht. En dit was nu ook mijn laatste wedstrijd… Enkel 9 mei nog het ‘netbalfeest’, om daar met alle ploegen terug samen te komen, voor het seizoen af te sluiten.

Mooi avontuur, met een mooi einde.
Bedankt team!

Elias

swimming-small

Zwemwedstrijd Geel: meer dan een wedstrijd…

Dag volgers en lezers,

Normaal vertel ik niet veel over mijn persoonlijke wedstrijden, maar deze wedstrijd van ZGeel (zwemgroep van Geel) was toch een beetje speciaal, en dat om twee redenen…
Jullie horen vaker berichten rond het Special Olympics team van Apojo, en over mijn zwemmen, en dit bericht gaat over de twee gecombineerd.
Ja, jullie raden het al. We gingen met Team Apojo naar de zwemmeeting in Geel als voorbereiding van de Specials zelf. Even voor de duidelijkheid, ik heb gewoon gezwommen in naam van de zwemclub van Leuven.

Het begon allemaal een paar maanden geleden…
Ik was gewoon mijn planning aan het doen op mijn werk, en ik kreeg telefoon van een begeleider om even naar de bureau te komen. Het was de sport-begeleider, en dus wist ik dat het met sport te maken had, en daar maak ik natuurlijk graag tijd voor vrij.
Eenmaal in de bureau aangekomen, stond hij klaar bij de computer met een webpagina openstaan over Zwemmeeting in Geel. “Oh ja”, dacht ik, dat komt nu wel echt dichtbij.
Hij vroeg mij om een voorstel van mogelijke zwemnummers voor de Special Olympics groep. Dat kwam wel leuk en trots over. We bespraken het, en kwamen tot de conclusie dat we sommige twee keer gingen doen zwemmen, en de meeste één keer.

De weken erna waren nogal spannend, want iedereen van de triatlon-groep had wat stress. “Hoeveel zou ik zwemmen Elias?”, “Denk je dat het goed komt?”. Ik kon ze alleen maar zeggen “geloof in jezelf en geniet er vooral van, en als er echt iets is, ik loop daar ook nog rond…”.
We gingen gelukkig soms nog wel zwemmen die weken, één keer op dinsdag om de twee weken, en dan elke donderdag. Ik probeerde er zo vaak mogelijk bij te zijn, maar ik heb mijn (zwem)schema ook nog te volgen, maar als ik kon, hielp ik ze graag met vanalles wat met zwemmen te maken had.

En dan was het bijna zo ver, bijna drie maart, de datum van de wedstrijd zelf. We keken er allemaal heel hard naar uit. Ik moet toegeven, dat ik zelf ook wel een beetje stress had. Je wilt natuurlijk nog altijd dat je je team het goed doet. Je denkt bijvoorbeeld aan “hoeveel badmutsen zijn er?” “Hoe gaan ze het doen?”. Gelukkig was de stress weg, als we op de afgesproken plaats waren, om samen te vertrekken naar Geel. Dat was zo een leuk moment, om samen naar de wedstrijd te gaan (met de Special Olympics groep bedoel ik dan).

Wat bij mij ook speelde, is dat ik al maanden bezig was om onder de 30 seconden te gaan bij de 50 meter vrije slag. Bij een vorige wedstrijd in Leuven zelf was ik er bijna, daar was het resultaat 30″06. Dus het moest er maar eens van komen.
Ja ik geef toe, dat ik er misschien wel een beetje te ver mee ging, al verstonden de meeste mensen begrepen mij wel. Al was het voor mij echt wel dé kans om in Geel eronder te gaan…

Dus we waren onderweg naar de wedstrijd, en we waren allemaal super benieuwd voor wat er allemaal ging komen. Het was niet het zwemmen alleen, maar ook dat we na de wedstrijd samen frietjes gingen eten, als we goed gezwommen hadden. Komt goed dacht ik dan…
Bij aankomst zag ik meteen mijn team staan van Leuven bij de inkomhal van het zwembad.
Ze stonden wel slim bij de inkom van de kleedkamers, zodat als we naar binnen mochten, dat we de eerste waren voor ons om te kleden, en zo sneller in het zwembad zelf te komen. Want dat is soms wel een probleem, dat je weinig plaats hebt in het zwembad, dus als je als eerste daar bent, dan heb je meer keuze voor zitplaatsen. Dus we waren daar als eerste in het zwembad. Eindelijk de wedstrijd kon beginnen…

De sfeer in het zwembad was echt super goed. Er waren ook een groot scherm bij het zwembad, waar we dan onze tijden op konden lezen als we ons nummer gezwommen hadden. Lekker handig en vooral heel innovatief, dat had ik nog niet zo vaak gezien. Dat scherm was gekoppeld aan drukplaten bij elke zwembaan.
Ons geduld werd wel op de proef gesteld, doordat ik en de rest van de Special Olympics groep lang moesten wachten op het moment dat we moesten zwemmen.
Voor mij stond er 50m schoolslag, 50m vrije slag en 200m vrije slag op het programma, aangevuld met de aflossing van Leuven. Ik keek zelf (zoals ik al eerder vermelde) vooral uit naar de 50m vrije slag.
Het was eindelijk zo ver, mijn 50m vrije slag, wat was ik zenuwachtig… maar  even later het stond op het bord 29″82… het was dus gelukt.
De 200m vrije slag was nieuw voor mij, ik deed het nog nooit. Mijn trainster zei dat ik vooral goed moest indelen. Gelukkig ging ook dat goed (tijden vind je op de uitslag pagina op deze site).
Als ik de 200m moest doen, waren die van Apojo ook nog aan de beurt. Dat was voor mij ook een spannend moment. Ik was er voor hun, ik bleef aan de achterkant van de lengte staan, voor aan te moedigen en te coachen.
Uiteindelijk waren ook hun tijden goed, en dus was ik gerust. “Het is allemaal goed gekomen”.
De frietjes hadden ze verdiend, en dat is ook wat ik nog het allerbelangrijkste vond, samen met het team vieren dat we echt goed gezwommen hadden. Gaan als een team, vieren als een team, en terug naar Apojo met het team. Daar hadden ze nog gezegd, dat ze er echt iets aan hadden aan mij als coach. Dat kwam wel binnen… ik zei direct “ik ben niet meer als jullie hé”. “Weten we wel Elias, maar we vinden dit dat jij ons wel goed geholpen hebt”. En dat pakte mij wel…

Einde van de dag, einde van dit bericht.
Groeten Elias

logo-special-olympics-belgium

Special Olympics – 3 maanden nog + video

Dag volgers,

Jullie zagen al op deze site of facebook pagina, dat ergens deze tijd de wereld spelen van de Special Olympics beginnen. Ik hoorde al veel verhalen van atleten die naar daar gaan. Toch zouden we bijna vergeten dat de nationale spelen ook dichterbij komen.

Ook team Apojo is er volop mee bezig, ons verblijf ligt al vast, de trainingen worden vaker gepland en ook worden er betere tijden gehaald of toch naar gestreefd. Hoe dat allemaal gaat heb ik al een tijdje geleden beschreven…

Voor de mensen die ons (team Apojo), willen in actie zien van vorig jaar, heb ik hier een video-reportage van SportBeat.

Veel kijk plezier, en tot snel…
Elias

logo-special-olympics-belgium

Road to Specials: Wat nu nog?

Dag Bloglezers,

Het is weer een tijdje geleden dat ik een bericht schreef in de reeks “Road to Specials”. En dat komt omdat ik moest wachten op meer info. Ik kan al zeggen dat de inschrijvingen en tijden doorgestuurd zijn naar de organisatie. We kunnen niet meer terug nu…

De Special Omympics gaan door in Sint-Niklaas en Beveren. We kijken er echt naar uit, en het trainen (vanaf september) is in volle gang.
Op de Special Olympics doen wij als Apojo alleen mee aan Atletiek of Triatlon, en ik zal deelnemen aan triatlon. Nu hoor ik jullie al denken “Elias is toch een zwemmer? Waarom zwemt hij daar niet?” Awel, dat heeft vooral te maken met organisatie, en triatlon is een mooie (extra, sportieve) uitdaging.

Toch is altijd leuk om dat hele mooie evenement mee te mogen maken. Het gaat verder dan alleen sporten. We leven vier dagen samen, we koken samen, we eten samen, en zo kan ik nog wel even doorgaan.

Nu gewoon veel trainen, en dan komt alles goed…
Tot zover dit bericht.

Groeten,
Elias 

swimming-small

Elias gaat stapje verder…

Dag bloglezers,

Vandaag heb ik redelijk groot nieuws te melden rond mijn zwemmen. Na een paar weken van onduidelijkheid en gesprekken heb ik duidelijkheid over wat ik nog wil doen bij het zwemmen, of bereiken…
Het verhaal begon enkele maanden geleden.

De tijden waren sinds november (2018), werden een heel stuk beter, en dat waren de trainers van Parantee ook opgevallen. Maar toch deed ik het er niet voor. Bij mij gaat het om de tijden, maar zij deden mijn ogen toch opengaan…
In de week meer te trainen deed mij dus echt goed.

Terug over Partantee trainers… Wij (de jongens en meisjes van ons Leuven Aquatics-team) deden al een tijdje Parantee Open trainingen bij hun, maar sinds dit schooljaar volgen ze ons beter. Dus niet enkel met tijden, maar ook met techniek.
Ik ging daar ook graag naartoe, want we leren daar veel, vooral om dat het in een 50 meter bad steeds is. Alleen ligt het niveau hoger, en dat was even wennen…

Na een paar open trainingen, werden er vaardigheidsfiches opgemaakt, om ons nog een beter beeld te geven van onze technieken.
En het is met die informatie dat ik, mezelf verder wil ontwikkelen met zwemmen.
Ik heb wel een groot voordeel, en dat is dat ik tijd heb om veel te zwemmen, iets wat niet iedereen heeft.
Maar ik heb beslist voor mezelf, ik ga ervoor!!!

Dat betekend dat ik nu om de twee dagen probeer te gaan zwemmen, en dat zal in de week in Aarschot zijn, zaterdag in Leuven en zondag is afwisselend (ofwel open training of wel wedstrijd, dit natuurlijk niet elke week). Zolang het maar niet te veel word, dan komt alles goed. Ook, daar moet ik voor oppassen, maar er zijn veel mensen rond mij mee bezig.

Voila, dit was het bericht, ik ga dus een stapje verder in het zwemmen.
Tot de volgende,
Elias

swimming-small

Elias heeft (nieuw) zwemdoel…

Dag blogvolgers,

Jullie zagen van mij vooral berichten verschijnen over netbal of over de Special Olympics.
Maar natuurlijk ben ik mijn zwemmen niet vergeten, want dat blijft ook gewoon doorgaan. De trainingen in Leuven worden nog steeds elke week gezwommen. Dat is geen nieuws wat ik jullie wil melden.
Wel dat mijn zwemtrainingen in de week wat veranderd zijn. Ik probeer nu bijna om de twee dagen te gaan zwemmen, dit volledig op mezelf in Aarschot.

En hoe kom ik daar nu ineens bij, dat ik meer wil trainen?
Sinds, ik op donderdag in Aarschot 1,5KM zwem (dat zijn 60 lengtes), zijn mijn tijden op wedstrijden heel hard verbeterd. Die prestaties op wedstrijden hebben mij warm gemaakt om nog meer te zwemmen.
In mijn week-planning, kan dat allemaal ingepland worden, dus nog een redenen om het te blijven doen.

Dit brengt ons bij de essentie van dit bericht, ik heb een nieuw doel mezelf opgelegd.
Naast het doel om de Gouden Medaille op de Special Olympics, wil ik graag de 50M vrije slag onder de 30 sec zien.
We zijn er bijna aan, want op een voorbije wedstrijd haalde ik 30.16. Dus met een beetje meer training, moet het lukken.

Ik houd jullie natuurlijk op deze blog op de hoogte….

Elias. 

netball-icon

Netbal, de wedstrijden volgen…

Dag beste sportievelingen,

Het netbal-seizoen, is op volle kracht. Voor mij nog steeds even wennen aan een spel, dat ik nog niet veel had gedaan (lees de andere berichten over Netbal). Toch ligt het mij wel goed. Het team heeft mij ook al snel in de groep aanvaard, en ik speel ook graag samen met hun. Weer; het maakt niet uit hoe sterk, snel of slim je ook bent, iedereen verdiend zijn kans in het team. Iets wat ze voor mij ook gedaan hebben.

Ik wijk af, het gaat natuurlijk over de wedstrijden….
Het begon bij een thuis-wedstrijd tegen Lummen. Nog een belangrijk detail, onze thuis matchen worden niet in onze voorziening maar ergens dicht in de buurt. Maar goed de wedstrijd ging goed. We stonden er met een leuke sfeer, maar ook met een sterk team.
De eerste set was nog wat zoeken, en we hadden wat last met redelijk wat sterkte tegenstand. Toch wonnen we de eerste set.
Bij set twee, hadden we veel goede gedachtes, en vooral vertrouwen in al onze teamleden, het pakken van de ballen ging goed, en dan de smashers die het konden afmaken.

Dat was de wedstrijd van 26 november…

Deze week hadden we weer een wedstrijd, en niet een van de minste. Want we moesten tegen Wijchmaal, dat is volgens vele mensen de moeilijkste ploeg van de hele competitie…
Toch gingen we met een goed gevoel in het busje richting  de sportzaal van Eksel (ergens dicht in de buurt van Wijchmaal). Voor mij was het de eerste keer dat we daar naartoe gingen. Het is ook meteen de verste verplaatsing die me moeten maken dit jaar. Alle andere ploegen (of beter gezegd, andere voorzieningen), zijn dichter bij huis.
Eenmaal binnen, zag ik meteen een oude bekende terug. Het was Tom van de Special Olympics, hij zit bij mij in de categorie bij Triatlon. En natuurlijk weer helemaal Tom, door de harde en nogal uitbundige omgang… Hij  is ook weer goed aan het trainen voor de Special Olympics in Sint-Niklaas. 

Maar goed de wedstrijd zelf…
We wisten dat het moeilijk ging worden, maar onze moraal was toch redelijk goed. De coach stelde ons gerust, en dat we moeten gaan voor elk punt.
Zo gezegd zo gedaan. De eerste set was heel goed opgaand, van beide kanten. Alleen merkten we op, dat bij elk punt dat zij verloren, dat ze meer en meer gefrustreerd waren. Goed voor ons, al was het best wel spannende set.
Na de eerste set zei onze coach,  dat we meer de bal moesten rondspelen. Dat de andere ook hun kans moesten hebben om punten te kunnen scoren…

De 2de set was in het begin ook nog redelijk spannend, maar we hadden al snel door, dat Wijchmaal toch meer stress had. We bleven gaan voor elke punt. Als team stonden we redelijk goed, al hadden zij meer krachtigere en grotere jongens.
Na een dik half uurtje spelen in de 2de set, kwam het laatste punt nog voor ons.
Wedstrijd gewonnen…

Zo dit was het verslag van beide wedstrijden netbal van mij van het jaar. In januari gaan we er terug tegen aan. Al blijven we natuurlijk trainen.

Tot de volgende netbal-post..
Elias

netball-icon

Netbal: eerste wedstrijd

Het is weer al even geleden dat jullie nog iets hoorde van ons, maar dat wilt niet zeggen, dat we dit project zijn vergeten. In tegendeel zelfs, het is allemaal goed zijn gangetje aan het gaan.
Het weer begint te veranderen, maar dit houd ons niet tegen om veel te sporten en onze doelen te halen (of er toch naar streven). Zoals echte sporters, weer of wind.
Met dit bericht, laten we onze stand van sportieve zaken weten. En ja, dat is al redelijk wat…

Netbal:

Nogmaals, dit gaat niet boven mijn zwemmen. Ik doe netbal voor het plezier, zwemmen blijft mijn hoofddoel.

In eerdere berichten heb ik al eens soms een bericht geschreven rond mijn netbal-avontuur. Jullie weten nu al hoe het begonnen is, maar het was er een tijdje stil rond. Ik heb elke week training, en dat liep redelijk goed. Eigenlijk begon ik het eigenlijk wel leuker te vinden. Jullie weten dat team spirit ook belangrijk is voor mij, en hier ook dus bij netbal. De jongens en meisjes vallen heel goed mee. Je staat daar echt als team.

Je wilt natuurlijk buiten alleen trainen ook wedstrijden doen. Maar voordat je wedstrijden kan doen, moet je natuurlijk ook wel je plaats hebben in het team, en ik had daar eerst wat bang van, want je wilt natuurlijk niet zomaar iemand zijn plaats in het team afpakken.
Het idee was voor mij om er bij te komen als het nodig was. En dat was het geval bij de eerste wedstrijd van het seizoen. Onze eerste wedstrijd stond gepland tegen Heusden (al werd deze gespeeld in Lummen).
Voor mij was dit mijn eerste wedstrijd met die groep. Ik had al eerder een wedstrijd gespeeld met een andere groep, maar deze nieuwe groep speelt competitie.

Ze hebben bij hun netballen twee soorten competitie. In het begin van het seizoen spelen ze volgens de competitie regels en dan na het seizoen spelen ze volgens Special Olympics regels. Er zijn wat verschillen in regels, omdat die van competitie zelf gemaakt zijn onder de ploegen, die van de Special Olympics zijn globaal geschreven.

De eerste wedstrijd was dus voor competitie, en wat kwamen we daar fier aan. We hadden niet enkel onze fysiek mee, maar ook het mentale. We wonnen ook de wedstrijd, en gingen met een goed gevoel naar huis.

Wat ik ook super vind is dat we de training erna ook meteen onze opmerkingen en eventuele minpuntjes konden bespreken. En die waren er, maar ook kregen we de complimenten van de coach.
Ik was zo trots op mijn team.
De volgende wedstrijd staat gepland ergens binnen twee weken.

Tot zo ver het netbal verhaal tot nu toe.

logo-special-olympics-belgium

Road to Specials: Winter plan

Beste volgers,

Het wordt weer winter, en kouder. Toch houd het ons (het Special Olympics van Apojo) niet tegen om onze training verder te zetten. In tegendeel we leggen onze lat steeds hoger.

Sinds paar dagen geleden hebben we een nieuw schema gekregen voor ons als triatleten. In dat schema gaan we elke dinsdagavond wisselen russen looptraining of zwemtraining. Deze week was het looptraining.

Mijn conditie is er redelijk goed op vooruit gegaan. Ik voel me zelf zekerder, maar vooral mentaal goed. Bij een zwemwedstrijd paar weken terug voelde ik mij ook goed in mijn hoofd, en ik haalde goede resultaten. Meer daarover in een blogpost over mijn zwemmen, nu dus verder over mijn Special Olympics…

We gingen gisteren dus lopen met de hele groep ergens dichtbij de voorziening. Het doel was, dat de triatleten 3km moesten lopen, en onze atletiekers hun afstanden (100m sprinten, 200m aflossing,…).
Het was even geleden dat ik nog eens 3km had gelopen aan één stuk, maar zoals ik al zei, ik ben goed gemotiveerd, en dat doet veel…

Niet alleen blij voor mezelf, maar ook voor het team. Special Olympics blijft een evenement met beleving voor heel ons team (zowel de triatleten, als de atletiekers).
En zo komen we beetje bij beetje dichter bij ons doel, en dat is schitteren op het podium in Sint-Niklaas.

Zo dat was het weer voor Road To Specials. 

netball-icon

Eerste Netbal-Training gehad…

Dag volgers,
Jullie kennen ons (Sander met G-Wielrennen, en ik met G-Zwemmen) al wel met onze sporten, maar ik probeer graag eens een andere sport.
Ja ik weet het, er is al eens een bericht verschenen over Netbal, maar toch heb ik met die sport nieuws te melden, en deel ik het graag hier op de G-SportSE.

Vandaag heb ik namelijk mijn eerste echte training gehad, met het team voor eventuele wedstrijden.
Het voelde super goed, het team is rustig maar toch spelen ze super goed. Bij een wedstrijd een paar weken geleden eindigde ze eerste in de hoogste categorië.

En nu hoor ik ook bij dat team. Het team was mij niet helemaal vreemd, want ik kende er al een paar van ziens.
Het voelde goed, en ik heb genoten.